Debian GNU/Linux 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 H Debian . GNU General Public License. . F, GNU. Debian GNU/Linux 6.0 Intel x86 (“i386”). Debian. Σημείωση Αν και ο παρών οδηγός εγκατάστασης για την αρχιτεκτονική i386 είναι ως επί το πλείστον ενημερωμένος, σχεδιάζουμε να επιφέρουμε κάποιες αλλαγές και να αναδιοργανώσουμε μέρη του εγχειριδίου μετά την επίσημη κυκλοφορία της έκδοσης squeeze. Μια νεώτερη έκδοση του εγχειριδίου μπορεί να βρεθεί στο Διαδίκτυο στην διεύθυνση debian-installer home page. Εκεί θα βρείτε επίσης και περισσότερες μεταφράσεις. ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ Πίνακας Περιεχομένων Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux 6.0 για την αρχιτεκτονική i386 1. Καλώς ήλθατε στο Debian 1.1. Τι είναι το Debian; 1.2. Τι είναι το GNU/Linux; 1.3. Τι είναι το Debian GNU/Linux? 1.4. Αποκτώντας το Debian 1.5. Αποκτώντας την νεώτερη έκδοση αυτού του κειμένου 1.6. Οργάνωση αυτού του κειμένου 1.7. Σχετικά με τα Πνευματικά Δικαιώματα και τις Άδειες Χρήσης 2. Απαιτήσεις Συστήματος 2.1. Υποστηριζόμενο Υλικό 2.1.1. Υποστηριζόμενες Αρχιτεκτονικές 2.1.2. CPU, Μητρικές, και Υποστήριξη Video 2.1.3. Φορητοί υπολογιστές 2.1.4. Πολλαπλοί Επεξεργαστές 2.1.5. Υποστήριξη Κάρτας Γραφικών 2.1.6. Υλικό Δικτυακής Σύνδεσης 2.1.7. Οθόνες Braille 2.1.8. Σύνθεση Ομιλίας με Hardware 2.1.9. Περιφερειακά και άλλο Υλικό 2.2. Συσκευές που απαιτούν firmware 2.3. Αγοράζοντας υλικό ειδικά για το GNU/Linux 2.3.1. Αποφύγετε κλειστό ή Proprietary υλικό 2.3.2. Υλικό ειδικά για Windows 2.4. Μέσα Εγκατάστασης 2.4.1. CD-ROM/DVD-ROM 2.4.2. Σκληρός Δίσκος 2.4.3. USB stick μνήμης 2.4.4. Δίκτυο 2.4.5. Σύστημα Un*x ή GNU 2.4.6. Υποστηριζόμενα συστήματα Αποθήκευσης 2.5. Απαιτήσεις Μνήμης και χώρου Δίσκου 3. Πριν την εγκατάσταση του Debian GNU/Linux 3.1. Επισκόπηση της Διαδικασίας Εγκατάστασης 3.2. Σώστε τα Υπάρχοντα Δεδομένα σας! 3.3. Πληροφορίες που θα χρειαστείτε 3.3.1. Τεκμηρίωση 3.3.2. Βρίσκοντας πηγές για πληροφορίες σχετικά με το Υλικό σας 3.3.3. Συμβατότητα Υλικού 3.3.4. Ρυθμίσεις Δικτύου 3.4. Ικανοποίηση των ελάχιστων απαιτήσεων Υλικού 3.5. Προκατάτμηση για Συστήματα με εκκίνηση πολλαπλών λειτουργικών 3.5.1. Κατάτμηση από DOS ή Windows 3.6. Ρύθμιση του Υλικού και του Λειτουργικού συστήματος πριν την εγκατάσταση 3.6.1. Κλήση του BIOS Set-Up Menu 3.6.2. Επιλογή συσκευής εκκίνησης 3.6.3. Διάφορες άλλες ρυθμίσεις στο BIOS 3.6.4. Ζητήματα που θα πρέπει να προσέξετε για το υλικό 4. Αποκτώντας τα Μέσα Εγκατάστασης του Συστήματος 4.1. Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux 4.2. Λήψη Αρχείων από τους Κατοπτριστές αρχείων του Debian 4.2.1. Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης 4.3. Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης 4.3.1. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο εύκολος τρόπος 4.3.2. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο ευέλικτος τρόπος 4.3.3. Εκκίνηση από το USB stick 4.4. Προετοιμασία των αρχείων για Εκκίνηση από Σκληρό Δίσκο 4.4.1. Εκκίνηση του εγκαταστάτη από το σκληρό δίσκο με χρήση LILO ή GRUB 4.5. Προετοιμασία Αρχείων για δικτυακή εκκίνηση με TFTP 4.5.1. Ρυθμίζοντας έναν εξυπηρετητή DHCP 4.5.2. Ρύθμιση ενός εξυπηρετητή BOOTP 4.5.3. Ενεργοποίηση του εξυπηρετητή TFTP 4.5.4. Μεταφορά των ειδώλων TFTP στη θέση τους 4.6. Αυτόματη Εγκατάσταση 4.6.1. Αυτόματη εγκατάσταση με χρήση του Debian Installer 5. Εκκίνηση του Συστήματος Εγκατάστασης 5.1. Ξεκινώντας τον εγκαταστάτη στην αρχιτεκτονική Intel x86 5.1.1. Εκκίνηση από CD-ROM 5.1.2. Εκκίνηση από Windowse 5.1.3. Ξεκινώντας από το Linux με LILO ή GRUB 5.1.4. Εκκίνηση από USB stick μνήμης 5.1.5. Εκκίνηση μέσω TFTP 5.1.6. Η οθόνη εκκίνησης 5.2. Προσβασιμότητα 5.2.1. Οθόνες Braille USB 5.2.2. Σειριακές Οθόνες Braille 5.2.3. Σύνθεση Ομιλίας από το Hardware 5.2.4. Συσκευές Καρτών 5.2.5. Θέμα Υψηλής Αντίθεσης 5.3. Παράμετροι εκκίνησης 5.3.1. Παράμετροι του Εγκαταστάτη του Debian 5.4. Ανίχνευση λαθών της Διαδικασίας Εγκατάστασης 5.4.1. Αξιοπιστία των δίσκων CD-ROM 5.4.2. Ρύθμιση της εκκίνησης 5.4.3. Συνηθισμένα προβλήματα εγκατάστασης στην αρχιτεκτονική Intel x86 5.4.4. Ερμηνεία των μηνυμάτων έναρξης πυρήνα! 5.4.5. Αναφορά Προβλημάτων της Εγκατάστασης 5.4.6. Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης 6. Χρησιμοποιώντας τον Εγκαταστάτη του Debian 6.1. Πώς λειτουργεί ο Εγκαταστάτης 6.2. Εισαγωγή στα συστατικά 6.3. Χρήση επιμέρους συστατικών 6.3.1. Έναρξη του Εγκαταστάτη του Debian και Ρύθμιση του Υλικού 6.3.2. Διαμέριση και Επιλογή Σημείων Προσάρτησης 6.3.3. Εγκατάσταση του Βασικού Συστήματος 6.3.4. Ρύθμιση των Χρηστών και των Κωδικών Πρόσβασης 6.3.5. Εγκατάσταση Επιπρόσθετου Λογισμικού 6.3.6. Καθιστώντας το Σύστημα Εκκινήσιμο 6.3.7. Τελειώνοντας την Εγκατάσταση 6.3.8. Διάφορα 6.4. Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει 6.4.1. Προετοιμασία ενός μέσου 6.4.2. Λογισμικό firmware και το Εγκατεστημένο Σύστημα 7. Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian 7.1. Η στιγμή της αλήθειας 7.2. Προσάρτηση κρυπτογραφημένων τόμων 7.2.1. loop-AES 7.2.2. dm-crypt 7.2.3. Επίλυση προβλημάτων 7.3. Είσοδος στο Σύστημα 8. Επόμενα βήματα και πού να πάτε από δω κι ύστερα 8.1. Κλείνοντας το σύστημά σας 8.2. Αν είσαστε καινούριος στο Unix 8.3. Προσανατολιστείτε στο Debian 8.3.1. Το σύστημα πακέτων του Debian 8.3.2. Διαχείριση των εκδόσεων των Εφαρμογών 8.3.3. Διαχείριση Περιοδικών εργασιών 8.4. Παραπέρα Διάβασμα και Πληροφορίες 8.5. Ρύθμιση του συστήματός σας για την χρήση E-Mail 8.5.1. Προκαθορισμένη διαμόρφωση E-mail 8.5.2. Αποστολή αλληλογραφίας εκτός συστήματος 8.5.3. Ρύθμιση του MTA Exim4 8.6. Χτίσιμο ενός καινούριου πυρήνα 8.6.1. Διαχείρισης της Εικόνας του Πυρήνα 8.7. Ανακτώντας ένα Προβληματικό σύστημα A. Οδηγός εγκατάστασης A.1. Προκαταρκτικά A.2. Ξεκινώντας τον Εγκαταστάτη A.2.1. CDROM A.2.2. USB memory stick A.2.3. Εκκίνηση από δίκτυο A.2.4. Εκκίνηση από σκληρό δίσκο A.3. Εγκατάσταση A.4. Στείλτε μας μια αναφορά εγκατάστασης A.5. Και τέλος... B. Αυτοματοποίηση της εγκατάστασης με χρήση προρυθμίσεων (preseeding) B.1. Εισαγωγή B.1.1. Μέθοδοι προρύθμισης B.1.2. Περιορισμοί B.2. Χρησιμοποιώντας preseeding B.2.1. Φόρτωση του αρχείου προρυθμίσεων B.2.2. Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων B.2.3. Αυτόματη Κατάσταση (auto) B.2.4. Παρωνύμια χρήσιμα με την προρύθμιση B.2.5. Χρήση ενός εξυπηρετητή DHCP για τον προσδιορισμό αρχείων προρυθμίσεων B.3. Δημιουργία ενός αρχείου προρυθμίσεων B.4. Περιεχόμενα του αρχείου προρύθμισης (για την έκδοση squeeze) B.4.1. Τοπικοποίηση B.4.2. Ρύθμιση δικτύου B.4.3. Κονσόλα δικτύου B.4.4. Ρυθμίσεις καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian B.4.5. Ρύθμιση ρολογιού και χρονικής ζώνης B.4.6. Διαμέριση B.4.7. Εγκατάσταση του βασικού συστήματος B.4.8. Ρύθμιση Λογαριασμού B.4.9. Ρύθμιση setup B.4.10. Επιλογή πακέτων B.4.11. Εγκατάσταση φορτωτή εκκίνησης B.4.12. Ολοκλήρωση της εγκατάστασης B.4.13. Χρήση preseeding για άλλα πακέτα B.5. Προχωρημένες επιλογές B.5.1. Εκτέλεση προσαρμοσμένων εντολών κατά την διάρκεια της εγκατάστασης. B.5.2. Χρήση preseeding για την αλλαγή των προκαθορισμένων τιμών B.5.3. Αλυσιδωτή φόρτωση (chainloading) αρχείων προρυθμίσεων C. Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian C.1. Αποφασίζοντας για τις κατατμήσεις στο Debian και τα μεγέθη τους C.2. Το Δέντρο των Καταλόγων C.3. Προτεινόμενο Σχήμα Διαμέρισης C.4. Ονόματα συσκευών στο Linux C.5. Προγράμματα Διαμέρισης στο Debian C.5.1. Διαμέριση για την αρχιτεκτονική Intel x86 D. Διάφορα D.1. Συσκευές Linux D.1.1. παλΡύθμιση του ποντικιού D.2. Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες D.3. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux από ένα Σύστημα Unix/Linux D.3.1. Ξεκινώντας D.3.2. Εγκαθιστώντας με το debootstrap D.3.3. Τρέξτε το debootstrap D.3.4. Ρύθμιση του βασικού συστήματος D.3.5. Εγκατάσταση ενός Πυρήνα D.3.6. Ρύθμιση του Φορτωτή Εκκίνησης (Boot Loader) D.3.7. Τελευταίες πινελιές D.4. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux πάνω από Parallel Line IP (PLIP) D.4.1. Απαιτήσεις D.4.2. Ρύθμιση της αφετηρίας D.4.3. Εγκατάσταση στο σύστημα προορισμού D.5. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας PPP over Ethernet (PPPoE) D.6. Ο γραφικός εγκαταστάτης D.6.1. Χρησιμοποιώντας τον γραφικό εγκαταστάτη E. Administrivia E.1. Σχετικά με αυτό το κείμενο E.2. Συνεισφορά στο Κείμενο E.3. Κυριότερες Συνεισφορές E.4. Μνεία Εμπορικών Σημάτων F. ΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ GNU Κατάλογος Πινάκων 3.1. Πληροφορίες για το υλικό σας που χρειάζονται για μια εγκατάσταση 3.2. Προτεινόμενες ελάχιστες απαιτήσεις του συστήματος Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux 6.0 για την αρχιτεκτονική i386 Είμαστε ενθουσιασμένοι που αποφασίσατε να δοκιμάσετε το Debian και είμαστε βέβαιοι ότι θα διαπιστώσετε ότι η διανομή Debian GNU/Linux είναι μοναδική.Το Debian GNU/Linux φέρνει μαζί υψηλής ποιότητας ελεύθερο λογισμικό από ολόκληροτον κόσμο συνδυάζοντας το σε ένα συνεκτικό σύνολο. Πιστεύουμε ότι θα βρείτε ότιτο αποτέλεσμα είναι πραγματικά κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών. Καταλαβαίνουμε ότι πολλοί από σας θέλετε να εγκαταστήσετε το Debian χωρίς να διαβάσετε αυτό το εγχειρίδιο, και ο εγκαταστάτης του Debian το κάνει αυτό εφικτό. Αν δεν έχετε χρόνο να διαβάσετε ολόκληρο τον οδηγό Εγκατάστασης άμεσα, σας συνιστούμε να διαβάσετε το Πώς-να της εγκατάστασης, που θα σας καθοδηγήσει στη βασική διαδικασία της εγκατάστασης, καθώς και να ακολουθήσετε τους συνδέσμους στο εγχειρίδιο για πιο προχωρημένα ζητήματα ή οδηγίες για την περίπτωση που ταπράγματα πάνε λάθος. Το Πώς-να της εγκατάστασης μπορεί να βρεθεί στο Παράρτημα A, Οδηγός εγκατάστασης. Έχοντας πει αυτά, ελπίζουμε να έχετε το χρόνο να διαβάσετε το μεγαλύτερο μέροςτου εγχειριδίου και κάνοντας κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε μια πιο εμπεριστατωμένηκαι πιθανόν πιο πετυχημένη εμπειρία εγκατάστασης. Κεφάλαιο 1. Καλώς ήλθατε στο Debian Πίνακας Περιεχομένων 1.1. Τι είναι το Debian; 1.2. Τι είναι το GNU/Linux; 1.3. Τι είναι το Debian GNU/Linux? 1.4. Αποκτώντας το Debian 1.5. Αποκτώντας την νεώτερη έκδοση αυτού του κειμένου 1.6. Οργάνωση αυτού του κειμένου 1.7. Σχετικά με τα Πνευματικά Δικαιώματα και τις Άδειες Χρήσης Το κεφάλαιο αυτό παρέχει μια επισκόπηση του Σχεδίου Debian και του Debian GNU/ Linux. Αν γνωρίζετε ήδη στοιχεία για την ιστορία του Σχεδίου Debian και της διανομής Debian GNU/Linux, περάστε άφοβα στο επόμενο κεφάλαιο. 1.1. Τι είναι το Debian; Το Debian είναι ένας εξ ολοκλήρου εθελοντικός οργανισμός αφιερωμένος στην ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού και στην προώθηση των ιδεωδών της κοινότητας του Ελεύθερου Λογισμικού. Το Σχέδιο Debian ξεκίνησε το 1993, όταν ο Ian Murdock εξέδωσε μια ανοιχτή πρόσκληση σε δημιουργούς λογισμικού για να συμβάλλουν σε μια πλήρη και συνεκτική διανομή λογισμικού βασισμένη στον σχετικά νέο τότε πυρήνα Linux. Αυτή η σχετικά μικρή ομάδα των ενθουσιασμένων και αφοσιωμένων ατόμων, που χρηματοδοτήθηκε αρχικά από το Free Software Foundation και επηρεάστηκε από τη φιλοσοφία του Σχεδίου GNU, αναπτύχθηκε με τα χρόνια σε έναν οργανισμό με περίπου 890 προγραμματιστές του Debian. Οι Developers του Debian εμπλέκονται σε διάφορες δραστηριότητες, μεταξύ άλλων την διαχείριση των Web και FTP δικτυακών τόπων, γραφικό σχεδιασμό, νομική ανάλυση των αδειών λογισμικού, γράψιμο τεκμηρίωσης, και, φυσικά, την συντήρηση των πακέτων του λογισμικού. Για την προώθηση της φιλοσοφίας μας και την προσέλκυση προγραμματιστών που πιστεύουν στις αρχές που το Debian αντιπροσωπεύει, το Σχέδιο Debian έχει δημοσιεύσει έναν αριθμό κειμένων που σκιαγραφούν τις αξίες μας και χρησιμεύουν σαν οδηγοί του τι σημαίνει να είναι κάποιος προγραμματιστής του Debian: ● Το Κοινωνικό Συμβόλαιο του Debian είναι μια διακήρυξη των δεσμεύσεων του Debian προς την κοινότητα του Ελεύθερου Λογισμικού. Οποιοσδήποτε συμφωνεί στην τήρηση του Κοινωνικού Συμβολαίου μπορεί να γίνει ένας συντηρητής. Οποιοσδήποτε συντηρητής μπορεί να εισάγει καινούριο λογισμικό στο Debian -- με την προϋπόθεση ότι το λογισμικό αυτό πληροί τα κριτήρια του να είναι ελεύθερο, και ότι το πακέτο ακολουθεί τα ποιοτικά πρότυπά μας. ● Οι Οδηγίες του Debian για το Ελεύθερο Λογισμικό είναι μια ξεκάθαρη και περιεκτική διατύπωση των κριτηρίων του Debian για το ελεύθερο λογισμικό. Το DFSG είναι ένα κείμενο με μεγάλη επιρροή στο Κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού,και ήταν η βάση για τον Ορισμό του Ανοιχτού Κώδικα. ● Το Εγχειρίδιο Πολιτικής του Debian είναι ένας εκτενής προσδιορισμός των ποιοτικών προτύπων του Debian Project. Οι προγραμματιστές του Debian συμμετέχουν επίσης και σε διάφορα άλλα project; μερικά αφορούν συγκεκριμένα το Debian, μερικά άλλα περιλαμβάνουν μέρος ή το σύνολο της κοινότητας του Linux. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν τα: ● Το Linux Standard Base(LSB) είναι ένα σχέδιο με στόχο την προτυποποίηση του βασικού συστήματος GNU/Linux,που θα δώσει τη δυνατότητα σε τρίτους προγραμματιστές λογισμικού ή hardware να σχεδιάζουν εύκολα προγράμματα και συσκευές για το Linux γενικά, παρά για μια συγκεκριμένη διανομή GNU/Linux. ● Το Filesystem Hierarchy Standard (FHS) είναι μια προσπάθεια για την προτυποποίηση της οργάνωσης του συστήματος αρχείων Linux. Το FHS θα επιτρέψει στους δημιουργούς λογισμικού να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στο σχεδιασμό προγραμμάτων, χωρίς να έχουν να ανησυχούν για τον τρόπο εγκατάστασης του πακέτου στις διαφορετικές διανομές GNU/Linux. ● Το Debian Jr. είναι ένα εσωτερικό σχέδιο, με στόχο τη διασφάλιση του ότι το Debian έχει κάτι να προσφέρει στους νεαρότερους χρήστες μας. Για γενικότερες πληροφορίες σχετικά με το Debian, δείτε το Debian FAQ. 1.2. Τι είναι το GNU/Linux; Το Linux είναι ένα λειτουργικό σύστημα: μια σειρά προγραμμάτων που σας επιτρέπουν να αλληλεπιδράσετε με τον υπολογιστή σας και να τρέχετε άλλα προγράμματα. Ένα λειτουργικό σύστημα αποτελείται από διαφορά βασικά προγράμματα που χρειάζεται ο υπολογιστής σας ώστε να επικοινωνεί και να λαμβάνει οδηγίες από τους χρήστες; να διαβάζει και να γράφει δεδομένα σε σκληρούς δίσκους, ταινίες και εκτυπωτές; να ελέγχει τη χρήση της μνήμης; και να τρέχει άλλο λογισμικό. Το πιο σημαντικό κομμάτι ενός λειτουργικού συστήματος είναι ο πυρήνας. Σε ένα σύστημα GNU/Linux, το Linux είναι το συστατικό του πυρήνα. Το υπόλοιπο σύστημα συνίσταται από άλλα προγράμματα, πολλά από τα οποία έχουν γραφτεί από ή για το Σχέδιο GNU. Επειδή ο πυρήνας Linux δεν αποτελεί από μόνο του ένα λειτουργικό σύστημα που μπορεί να δουλέψει, προτιμούμε τον όρο“GNU/Linux” για να αναφερόμαστε σε συστήματα στα οποία πολλοί άνθρωποι αναφέρονται συνήθως σαν “Linux”. Το Linux έχει φτιαχτεί με πρότυπο το λειτουργικό σύστημα Unix. Από την αρχή, το Linux σχεδιάστηκε για να είναι ένα multi-tasking, πολυχρηστικό σύστημα. Αυτά είναι αρκετά για να κάνουν το Linux διαφορετικό από άλλα γνωστά λειτουργικά συστήματα. Όμως, το Linux είναι διαφορετικό περισσότερο από όσο φαντάζεστε. Σε αντίθεση με άλλα λειτουργικά συστήματα, το Linux δεν ανήκει σε κανέναν. Μεγάλο μέρος της ανάπτυξής του γίνεται από άμισθους εθελοντές. Η ανάπτυξη αυτού που αργότερα έγινε GNU/Linux ξεκίνησε το 1984, όταν το Free Software Foundation άρχισε την ανάπτυξη ενός ελεύθερου λειτουργικού συστήματος τύπου-Unix που ονομάστηκη GNU. Το Σχέδιο GNU έχει αναπτύξει ένα περιεκτικό σύνολο από εργαλεία ελεύθερου λογισμικού που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από Unix (tm) ή τύπου-Unix λειτουργικά συστήματα όπως το Linux. Αυτά τα εργαλεία επιτρέπουν στους χρήστες να εκτελούν μια διάφορα καθήκοντα που ποικίλουν από τα πιο πεζά (όπως η αντιγραφή ή η διαγραφή αρχείων από το σύστημα) στα πιο πολύπλοκα (όπως το γράψιμο και η μεταγλώτισση προγραμμάτων ή η εξεζητημένη επεξεργασία για μια ποικιλία τύπων κειμένων). Αν και είναι πολλές οι ομάδες και τα μεμονωμένα άτομα που έχουν συνεισφέρει στο Linux, η μεγαλύτερη συνεισφορά προέρχεται ακόμα από το Free Software Foundation, που δημιούργησε όχι μόνο τα περισσότερα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται στο Linux, αλλά επίσης τη φιλοσοφία και την κοινότητα που έκανε εφικτή την ύπαρξη του. Ο πυρήνας του Linux πρωτοεμφανίστηκε το 1991, όταν ένας Φινλανδός φοιτητής πληροφορικής, ο Linus Torvalds, ανακοίνωσε μια πρώιμη έκδοση ενός πυρήνα για αντικατάσταση του Minix στην ομάδα Νέων Usenetcomp.os.minix. Δείτε και τη σελίδα του Linux International Linux History Page. Ο Linus Torvalds συνεχίζει να συντονίζει τη δουλειά αρκετών εκατοντάδων προγραμματιστών με τη βοήθεια ενός αριθμού συνεργατών που συντηρούν διάφορα υποσυστήματα. Υπάρχει μια επίσημη ιστοσελίδα official website για τον πυρήνα του Linux. Περισσότερες πληροφορίες για τη λίστα αλληλογραφίας linux-kernel μπορούν να βρεθούν στη σελίδα linux-kernel mailing list FAQ. Οι χρήστες του Linux έχουν τεράστια ελευθερία επιλογής για το λογισμικό τους. Για παράδειγμα, μπορούν να διαλέξουν από μια δωδεκάδα διαφορετικών κελυφών εντολών και αρκετά γραφικά περιβάλλοντα γραφείου. Αυτή η επιλογή μοιάζει μαγική στους χρήστες άλλων λειτουργικών συστημάτων, που δεν έχουν συνηθίσει στη σκέψη ότι το κέλυφος ή η επιφάνεια εργασίας είναι κάτι που μπορούν να αλλάξουν. Το Linux έχει επίσης λιγότερες πιθανότητες κολλήματος, μεγαλύτερη ικανότητα ταυτόχρονης εκτέλεσης περισσότερων από ένα προγράμματα, και είναι πιο ασφαλές από πολλά λειτουργικά συστήματα. Με τα πλεονεκτήματα αυτά, το Linux είναι το ταχύτερα διαδεδομένο λειτουργικό σύστημα στην αγορά των server συστημάτων. Πρόσφατα, το Linux έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλές και μεταξύ των χρηστών στο σπίτι και τις επιχειρήσεις. 1.3. Τι είναι το Debian GNU/Linux? Ο συνδυασμός της φιλοσοφίας και της μεθοδολογίας του Debian και των εργαλείων του GNU, του πυρήνα του Linux, και άλλου σημαντικού ελεύθερου λογισμικού, σχηματίζουν μια μοναδική διανομή λογισμικού που ονομάζεται Debian GNU/Linux. Αυτή η διανομή αποτελείται από μεγάλο αριθμόπακέτων. Κάθε πακέτο στη διανομή περιέχει εκτελέσιμα, σενάρια, τεκμηρίωση, πληροφορίες για ρυθμίσεις, και έχει ένα συντηρητή που είναι ο κυρίως υπεύθυνος ώστε το πακέτο να διατηρείται πάντα ενημερωμένο, να παρακολουθεί τις αναφορές σφαλμάτων, και να επικοινωνεί με τον upstream συγγραφέα του πακέτου του λογισμικού. Η εξαιρετικά μεγάλη βάση χρηστών, σε συνδυασμό με το σύστημα παρακολούθησης σφαλμάτων εγγυάται ότι τα προβλήματα βρίσκονται και διορθώνονται γρήγορα. Η προσοχή του Debian στη λεπτομέρεια μας επιτρέπει να παράγουμε μια υψηλής ποιότητας, σταθερή και κλιμακούμενη διανομή. Οι εγκαταστάσεις μπορούν να ρυθμιστούν εύκολα για να εξυπηρετήσουν διαφορετικούς ρόλους, από απογυμνωμένα firewalls μέχρι desktop επιστημονικούς σταθμούς εργασίας και high-end δικτυακούς servers. Το Debian είναι εξαιρετικά δημοφιλές μεταξύ των προχωρημένων χρηστών λόγω της τεχνικής αρτιότητάς του και της βαθιάς προσήλωσής του στις ανάγκες και τις προσδοκίες της κοινότητας του Linux. Το Debian εισήγαγε επίσης στο Linux πολλά γνωρίσματα που τώρα αποτελούν κοινό τόπο. Για παράδειγμα, το Debian ήταν η πρώτη διανομή Linux που συμπεριέλαβε ένα σύστημα διαχείρισης πακέτων για εύκολη εγκατάσταση και αφαίρεση του λογισμικού. Ήταν επίσης η πρώτη διανομή που μπορούσε να αναβαθμιστεί χωρίς να απαιτεί επανεγκατάσταση. Το Debian εξακολουθεί να έχει ηγετική θέση στην ανάπτυξη του Linux. Η διαδικασία ανάπτυξής του είναι ένα παράδειγμα του πόσο καλά μπορεί να δουλέψει το μοντέλο της ανάπτυξης του Ανοιχτού Κώδικα -- ακόμα και σε πολύπλοκα καθήκοντα όπως το χτίσιμο και η συντήρηση ενός πλήρους λειτουργικού συστήματος. Το γνώρισμα που περισσότερο από όλα ξεχωρίζει το Debian από άλλες διανομές Linux είναι το σύστημα διαχείρισης των πακέτων του. Αυτά τα εργαλεία δίνουν στο διαχειριστή ενός συστήματος Debian πλήρη έλεγχο πάνω στα πακέτα που είναι εγκατεστημένα στο σύστημα,μαζί με την δυνατότητα να εγκαταστήσει ένα μεμονωμένο πακέτο ή να ενημερώσει αυτόματα ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα.Μεμονωμένα πακέτα προφυλάσσονται επίσης από το να ενημερωθούν. Μπορείτε ακόμα να ενημερώσετε το σύστημα διαχείρισης των πακέτων για πακέτα που έχετε φτιάξει μόνος σας και τις εξαρτήσεις που ικανοποιούν. Για να προστατευθεί το σύστημά σας απέναντι σε “δούρειους ίππους” και άλλο επικίνδυνο λογισμικό, οι Debian servers επαληθεύουν ότι τα πακέτα που ανεβαίνουν προέρχονται από τους εγγεγραμμένους συντηρητές τους. Οι δημιουργοί των πακέτων του Debian προσέχουν ιδιαίτερα να διαμορφώνουν τα πακέτα τους με ένα ασφαλή τρόπο. Όταν προβλήματα ασφαλείας εμφανιστούν στα πακέτα που κυκλοφορούν, οι διορθώσεις διατίθενται συνήθως πολύ γρήγορα. Με τις απλές επιλογές ενημέρωσης του Debian, οι διορθώσεις ασφαλείας μπορούν να κατέβουν και να εγκατασταθούν αυτόματα από το Διαδίκτυο. Ο κύριος, και καλίτερος, τρόπος για να έχετε υποστήριξη για το Debian GNU/ Linuxσύστημά σας και να επικοινωνήσετε με τους Προγραμματιστές του Debian είναι μέσω των πολυάριθμων λιστών αλληλογραφίας που συντηρεί το Debian Project (υπάρχουν περισσότερες από 215 τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο). Ο ευκολότερος τρόπος για να γραφτεί κανείς σε μια ή περισσότερες από αυτές τις λίστες είναι με μια επίσκεψη στη σελίδα Εγγραφή στις λίστες αλληλογραφίας του Debian και η συμπλήρωση της αίτησης που θα βρείτε εκεί. 1.4. Αποκτώντας το Debian Για πληροφορίες σχετικά με το πώς να κατεβάσετε το Debian GNU/Linux από το Διαδίκτυο ή από που μπορείτε να αγοράσετε επίσημα CD του Debian, κοιτάξτε τη σελίδα της Διανομής . Η λίστα των ειδώλων του Debian περιέχει ένα πλήρες σύνολο των επίσημων καθρεφτών του Debian. Το Debian μπορεί να αναβαθμιστεί πολύ εύκολα μετά την εγκατάσταση. Η διαδικασία εγκατάστασης θα σας βοηθήσει να ρυθμίσετε το σύστημά σας ώστε να μπορείτε να το αναβαθμίσετε, αν χρειαστεί, μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. 1.5. Αποκτώντας την νεώτερη έκδοση αυτού του κειμένου Το κείμενο αυτό αναθεωρείται διαρκώς. Βεβαιωθείτε ότι ελέγχετε τις σελίδες 6.0 της Debian για τις πιο πρόσφατες πληροφορίες σχετικά με την έκδοση 6.0 του συστήματος Debian GNU/Linux. Νεώτερες εκδόσεις του εγχειριδίου εγκατάστασης είναι επίσης διαθέσιμες από το επίσημες σελίδες Εγχειριδίου Εγκατάστασης. 1.6. Οργάνωση αυτού του κειμένου Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να χρησιμεύσει σαν ένα εγχειρίδιο για τους χρήστες που πρωτο χρησιμμοποιούν το Debian. Κάνει έτσι όσο το δυνατόν λιγότερες υποθέσεις σχετικά με το επίπεδο των ικανοτήτων που έχετε. Παρόλα αυτά υποθέτουμε ότι έχετε μια γενική γνώση για το πώς λειτουργεί το hardware στον υπολογιστή σας. Οι έμπειροι χρήστες μπορούν επίσης να βρουν στο κείμενο αυτό ενδιαφέρουσες αναφορές, όπως ελάχιστα μεγέθη για μια εγκατάσταση, λεπτομέρειες για το hardware που υποστηρίζεται από το σύστημα εγκατάστασης του Debian κ.ο.κ. Ενθαρρύνουμε τους έμπειρους χρήστες να ρίξουν μια ματιά στο κείμενο. Γενικά, το κείμενο ακολουθεί μια γραμμική διάταξη, οδηγώντας σας στη διαδικασία εγκατάστασης από την αρχή ως το τέλος. Εδώ είναι τα βήματα της εγκατάστασης του Debian GNU/Linux, και οι ενότητες του κειμένου που σχετίζονται με κάθε βήμα: 1. Αποφασίστε αν το hardware ικανοποιεί τις απαιτήσεις της χρήσης του συστήματος εγκατάστασης, στο Κεφάλαιο 2, Απαιτήσεις Συστήματος. 2. Κάντε Backup στο σύστημά σας, κάντε κάθε απαραίτητο σχεδιασμό και ρύθμιση του hardware πριν την εγκατάσταση του Debian, στο Κεφάλαιο 3, Πριν την εγκατάσταση του Debian GNU/Linux. Αν προετοιμάζετε ένα σύστημα με πολλά λειτουργικά συστήματα, ίσως να χρειαστεί να κατατμήσετε το σκληρό σας δίσκο για να χρησιμοποιηθεί από το Debian. 3. Στο Κεφάλαιο 4, Αποκτώντας τα Μέσα Εγκατάστασης του Συστήματος, θα βρείτε τα απαραίτητα αρχεία για τη μέθοδο εγκατάστασης που θέλετε. 4. Κεφάλαιο 5, Εκκίνηση του Συστήματος Εγκατάστασης περιγράφει τον τρόπο εκκίνησης στο σύστημα εγκατάστασης. Το κεφάλαιο αυτό εξετάζει επίσης διαδικασίες επίλυσης επιπλοκών σε περίπτωση προβλημάτων σε αυτό το βήμα. 5. Κάντε την πραγματική εγκατάσταση σύμφωνα με το κεφάλαιο Κεφάλαιο 6, Χρησιμοποιώντας τον Εγκαταστάτη του Debian . Αυτό περιλαμβάνει την επιλογή της γλώσσας σας, την ρύθμιση των αρθρωμάτων για τους οδηγούς περιφερειακών, ρύθμιση της δικτυακής σύνδεσης σας, ώστε τα υπόλοιπα αρχεία εγκατάστασης να μπορούν να ληφθούν από έναν Debian server (αν δεν κάνετε την εγκατάσταση από ένα CD), διαμέριση των σκληρών δίσκων σας και εγκατάσταση ενός βασικού συστήματος και στην συνέχεια επιλογή και εγκατάσταση διαφόρων "καθηκόντων" (tasks) (κάποιο υπόβαθρο για την διαμόρφωση των κατατμήσεων του σύστηματός σας Debian, δίνεται στο κεφάλαιο Παράρτημα C, Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian.) 6. Εκκινήσετε στο μόλις εγκατεστημένο βασικό σύστημά σας, από το κεφάλαιο Κεφάλαιο 7, Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian. Όταν έχετε εγκαταστήσει το σύστημά σας, μπορείτε να διαβάσετε το Κεφάλαιο 8, Επόμενα βήματα και πού να πάτε από δω κι ύστερα. Αυτό το κεφάλαιο εξηγεί που να κοιτάξετε για να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το Unix και το Debian, και πώς να αντικαταστήσετε τον πυρήνα σας. Τέλος, πληροφορίες σχετικά με το κείμενο αυτό και το πώς να συνεισφέρετε σε αυτό μπορείτε να βρείτε στο Παράρτημα E, Administrivia. 1.7. Σχετικά με τα Πνευματικά Δικαιώματα και τις Άδειες Χρήσης Είμαστε βέβαιοι ότι έχετε διαβάσει μερικές από τις άδειες που έρχονται με τα περισσότερα προγράμματα εμπορικού λογισμικού -- λένε συνήθως ότι μπορείτε μόνο να αντιγράψετε το λογισμικό σε ένα μοναδικό υπολογιστή. Η άδεια χρήσης αυτού του συστήματος δεν μοιάζει καθόλου μ' αυτές. Σας ενθαρρύνουμε να βάλετε ένα αντίγραφο του Debian GNU/Linux σε κάθε υπολογιστή στο σχολείο σας ή στον τόπο δουλειάς σας. Δανείστε τα μέσα εγκατάστασης που έχετε στους φίλους σας και βοηθήστε τους να το εγκαταστήσουν στους υπολογιστές τους! Μπορείτε ακόμα να φτιάξετε χιλιάδες αντίγραφά τους και να τα πουλήσετε -- αν και με μερικούς περιορισμούς. Η ελευθερία που έχετε να εγκαταστήσετε και να χρησιμοποιήσετε το σύστημα πηγάζει άμεσα από το γεγονός ότι το Debian βασίζεται σε ελεύθερο λογισμικό. Το να αποκαλείται το λογισμικό ελεύθεροδεν σημαίνει ότι δεν καλύπτεται από πνευματικά δικαιώματα ούτε σημαίνει ότι τα CD που περιέχουν τέτοιο λογισμικό πρέπει να διανείμονται χωρίς επιβάρυνση. Εν μέρει, ελεύθερο λογισμικό σημαίνει ότι οι άδειες των μεμονωμένων προγραμμάτων δεν απαιτούν να πληρώσετε για το προνόμιο της διανομής ή της χρήσης αυτών των προγραμμάτων. Ελεύθερο λογισμικό σημαίνει επίσης ότι όχι μόνο κάποιος μπορεί να επεκτείνει, προσαρμόσει και να τροποποιήσει το λογισμικό αλλά ότι μπορούν επίσης να διανείμουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Σημείωση Σημειώστε ότι το Debian project σαν μια πραγματική προσφορά στους χρήστες τους έχει διαθέσιμα μερικά πακέτα που δεν πληρούν τα κριτήριά μας για να είναι ελεύθερα. Αυτά τα πακέτα δεν είναι όμως μέρος της επίσημης διανομής και είναι διαθέσιμα μόνο από τις περιοχέςcontrib και non-free στους καθρέφτες του Debian ή σε CD τρίτων, δείτε το Debian FAQ και στην ενότητα “The Debian FTP archives” για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάταξη και τα περιεχόμενα των αρχειοθηκών. Πολλά από τα προγράμματα στο σύστημα διανέμονται με την άδεια χρήσης GNU General Public License, που συχνά αναφέρεται απλά σαν “the GPL”.Η άδεια GPL απαιτεί να δίνετε τον πηγαίο κώδικα των προγραμμάτων όποτε διανέμετε ένα εκτελέσιμο αντίγραφο του προγράμματος. Η πρόνοια αυτή της άδειας διασφαλίζει ότι οποιοσδήποτε χρήστης θα είναι σε θέση να τροποποιήσει το λογισμικό. Εξαιτίας αυτής της πρόνοιας, ο πηγαίος κώδικας ^[1] όλων αυτών των προγραμμάτων είναι διαθέσιμος στο σύστημα Debian. Υπάρχουν αρκετές ακόμα άλλες μορφές διατυπώσεων πνευματικών δικαιωμάτων και αδειών λογισμικού που χρησιμοποιούνται σε προγράμματα στο Debian. Μπορείτε να βρείτε τα δικαιώματα και τις άδειες για κάθε πακέτο που είναι εγκατεστημένο στο σύστημά σας κοιτάζοντας στο αρχείο /usr/share/doc/package-name/copyright μετά την εγκατάσταση του πακέτου αυτού στο σύστημά σας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις άδειες και το πώς το Debian προσδιορίζει το αν ένα λογισμικό είναι αρκετά ελεύθερο ώστε να περιληφθεί στην κύρια διανομή, δείτε το Debian Free Software Guidelines. Η πιο σημαντική νομική σημείωση είναι ότι το λογισμικό αυτό έρχεται χωρίς καμμιά εγγύηση. Οι προγραμματιστές που δημιούργησαν το λογισμικό αυτό το έκαναν προς όφελος της κοινότητας. Δεν παρέχεται καμμιά εγγύηση σχετικά με την καταλληλότητα του λογισμικού αυτού για οποιονδήποτε συγκεκριμένο σκοπό. Όμως, αφού το λογισμικό αυτό είναι ελεύθερο, έχετε την δύναμη να το τροποποιήσετε ώστε να ταιριάξει στις ανάγκες σας -- και να χαρείτε τα πλεονεκτήματα από τις αλλάγές που έχουν κάνει άλλοι επεκτείνοντας έτσι το λογισμικό κατά αυτόν τον τρόπο. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[1] Για πληροφορίες σχετικά με το πώς να εντοπίσετε, να αποσυμπιέσετε και να φτιάξετε εκτελέσιμα από τα πακέτα πηγαίου κώδικα του Debian δείτε το Debian FAQ , και στην ενότητα “Basics of the Debian Package Management System&# x201D;. Κεφάλαιο 2. Απαιτήσεις Συστήματος Πίνακας Περιεχομένων 2.1. Υποστηριζόμενο Υλικό 2.1.1. Υποστηριζόμενες Αρχιτεκτονικές 2.1.2. CPU, Μητρικές, και Υποστήριξη Video 2.1.3. Φορητοί υπολογιστές 2.1.4. Πολλαπλοί Επεξεργαστές 2.1.5. Υποστήριξη Κάρτας Γραφικών 2.1.6. Υλικό Δικτυακής Σύνδεσης 2.1.7. Οθόνες Braille 2.1.8. Σύνθεση Ομιλίας με Hardware 2.1.9. Περιφερειακά και άλλο Υλικό 2.2. Συσκευές που απαιτούν firmware 2.3. Αγοράζοντας υλικό ειδικά για το GNU/Linux 2.3.1. Αποφύγετε κλειστό ή Proprietary υλικό 2.3.2. Υλικό ειδικά για Windows 2.4. Μέσα Εγκατάστασης 2.4.1. CD-ROM/DVD-ROM 2.4.2. Σκληρός Δίσκος 2.4.3. USB stick μνήμης 2.4.4. Δίκτυο 2.4.5. Σύστημα Un*x ή GNU 2.4.6. Υποστηριζόμενα συστήματα Αποθήκευσης 2.5. Απαιτήσεις Μνήμης και χώρου Δίσκου Η ενότητα αυτή περιέχει πληροφορίες σχετικά με το υλικό που χρειάζεστε για να ξεκινήσετε με το Debian. Θα βρείτε επίσης συνδέσμους σε παραπέρα πληροφορίες για το υλικό που υποστηρίζεται από το GNU και το Linux. 2.1. Υποστηριζόμενο Υλικό To Debian δεν βάζει κάποιες απαιτήσεις υλικού πέρα από αυτές που έχουν ο πυρήνας του Linux και τα εργαλεία του GNU. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε αρχιτεκτονική ή πλατφόρμα στην οποία έχουν υλοποιηθεί ο πυρήνας του Linux, η libc, ο gcc κλπ. και για την οποία υπάρχει μια υλοποίηση του Debian μπορεί να τρέξει το Debian. Παρακαλούμε, δείτε τις σελίδες των υλοποιήσεων (Ports) στο http://www.debian.org/ports/i386/ για περισσότερες λεπτομέρειες για συστήματα της αρχιτεκτονικής Intel x86 που έχουν δοκιμαστεί με το Debian. Δεν γίνεται μια προσπάθεια να περιγραφούν όλες διαφορετικές διαμορφώσεις υλικού που υποστηρίζονται για την αρχιτεκτονική Intel x86, αντίθετα η ενότητα αυτή περιέχει γενικές πληροφορίες και δείκτες σε μέρη όπου μπορεί να βρει κανείς επιπρόσθετες πληροφορίες. 2.1.1. Υποστηριζόμενες Αρχιτεκτονικές Το Debian 6.0 υποστηρίζει ένδεκα κύριες αρχιτεκτονικές και αρκετές παραλλαγές κάθε αρχιτεκτονικής γνωστές και σαν “γεύσεις”. ┌──────────────────────┬──────────────────┬─────────────────────────┬─────────┐ │ Αρχιτεκτονική │Debian Designation│ Υποαρχιτεκτονική │ Γεύση │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │Βασισμένη σε Intel x86│i386 │  │  │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │AMD64 & Intel EM64T │amd64 │  │  │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │Intel IOP32x │iop32x │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │Intel IXP4xx │ixp4xx │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ARM │armel │Marvell Kirkwood │kirkwood │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │Marvell Orion │orion5x │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │Versatile │versatile│ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │PA-RISC 1.1 │32 │ │HP PA-RISC │hppa ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │PA-RISC 2.0 │64 │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │Intel IA-64 │ia64 │  │  │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │SGI IP22 (Indy/Indigo 2) │r4k-ip22 │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │SGI IP32 (O2) │r5k-ip32 │ │MIPS (big endian) │mips ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │MIPS Malta (32 bit) │4kc-malta│ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │MIPS Malta (64 bit) │5kc-malta│ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │Cobalt │cobalt │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │MIPS (little endian) │mipsel │MIPS Malta (32 bit) │4kc-malta│ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │MIPS Malta (64 bit) │5kc-malta│ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │PowerMac │pmac │ │IBM/Motorola PowerPC │powerpc ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │PReP │prep │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │sun4u │ │ │Sun SPARC │sparc ├─────────────────────────┤sparc64 │ │ │ │sun4v │ │ ├──────────────────────┼──────────────────┼─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │IPL από VM-reader και │generic │ │IBM S/390 │s390 │DASD │ │ │ │ ├─────────────────────────┼─────────┤ │ │ │IPL από ταινία │ταινία │ └──────────────────────┴──────────────────┴─────────────────────────┴─────────┘ To κείμενο αυτό καλύπτει την εγκατάσταση για την αρχιτεκτονική Intel x86. Αν ψάχνετε για πληροφορίες σε οποιαδήποτε από τις άλλες υποστηριζόμενες από το Debian αρχιτεκτονικές κοιτάξτε στις σελίδες Debian-Ports. 2.1.2. CPU, Μητρικές, και Υποστήριξη Video Πλήρεις πληροφορίες σχετικά με τα υποστηριζόμενα περιφερειακά μπορούν να βρεθούν στην σελίδα Linux Hardware Compatibility HOWTO. Η παρούσα ενότητα απλά περιγράφει τα βασικότερα σημεία. 2.1.2.1. CPU Υποστηρίζονται σχεδόν όλοι οι επεξεργαστές που βασίζονται στην αρχιτεκτονική x86 (IA-32) και χρησιμοποιούνται ακόμα στους προσωπικούς υπολογιστές, συμπεριλαμβανομένων όλων των ποικιλιών της σειράς "Pentium" της Intel. Αυτό περιλαμβάνει επίσης και του 32-μπιτους επεξεργαστές της AMD και της VIA (πρώην Cyrix) καθώς και επεξεργαστές όπως οι Athlon XP και Intel P4 Xeon. Όμως το Debian GNU/Linux squeeze δεν θα τρέξει σε επεξεργαστές 386 ή προγενέστερους. Παρά το όνομα της αρχιτεκτονικής "i386", η υποστήριξη για πραγματικούς επεξεργαστές 80386 (και τους κλώνους τους) εγκαταλείφθηκε ήδη με την έκδοση Sarge του Debian (r3.1)^[2].(Καμμιά έκδοση του Linux δεν είχε ποτέ υποστηρίξει επεξεργαστές 286 ή προγενέσετερους στην σειρά). Όλοι οι επεξεργαστές i486 και μεταγενέστεροι εξακολουθούν να υποστηρίζονται^[3]. Σημείωση Αν το σύστημά σας έχει έναν 64-μπιτο επεξεργαστή από τις οικογένειες επεξεργαστών AMD64 ή Intel EM64Τ, πιθανόν να θέλετε να χρησιμοποιήσετε τον εγκαταστάτη για την αρχιτεκτονική amd64 αντί του εγκαταστάτη για την (32-μπιτη) αρχιτεκτονική i386. 2.1.2.2. I/O Bus Ο δίαυλος του συστήματος (system bus) είναι το μέρος εκείνο της μητρικής που επιτρέπει την επικοινωνία της ΚΜΕ (CPU) με περιφερειακά όπως συσκευές αποθήκευσης. Ο υπολογιστής σας θα πρέπει να χρησιμοποιεί έναν από τους διαύλους ISA, EISA, PCI, PCIe,ή VESA Local Bus (VLB, μερικές φορές γνωστός και ως δίαυλος VL). Ουσιαστικά όλοι οι προσωπικοί υπολογιστές που πωλούνται τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούν έναν από αυτούς τους διαύλους. 2.1.3. Φορητοί υπολογιστές Υποστηρίζονται επίσης φορητοί υπολογιστές που σήμερα οι περισσότεροι δουλεύουν αμέσως "από το κουτί". Στην περίπτωση που ένας φορητός υπολογιστής περιέχει εξειδικευμένο ή ιδιόκτητο (proprietary) υλικό, μερικές συγκεκριμένες λειτουργίες πιθανόν να μην υποστηρίζονται. Για να βρείτε αν ο φορητός σας υπολογιστής δουλεύει καλά με το GNU/Linux, δείτε για παράδειγμα τις σελίδες Linux Laptop pages. 2.1.4. Πολλαπλοί Επεξεργαστές Υποστήριξη για πολλαπλούς επεξεργαστές -- γνωστή και σαν “συμμετρική πολυ-επεξεργασία” ή SMP -- είναι διαθέσιμη για την αρχιτεκτονική αυτή. Ο συνηθισμένος πυρήνας του Debian 6.0 έχει χτιστεί με υποστήριξη SMP-alternatives . Αυτό σημαίνει ότι ο πυρήνας θα ανιχνεύσει τον αριθμό των επεξεργαστών (ή πυρήνων του επεξεργαστή) και θα απενεργοποιήσει αυτόματα την επιλογή SMP σε μονοεπεξεργαστικά συστήματα. Η ποικιλία 486 των πακέτων του πυρήνα του Debian για την αρχιτεκτονική Intel x86 δεν έχουν δημιουργηθεί με υποστήριξη SMP. 2.1.5. Υποστήριξη Κάρτας Γραφικών Για την τερματική κονσόλα θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε ένα interface οθόνης που να είναι συμβατό-με-VGA. Σχεδόν οποιαδήποτε σύγχρονη οθόνη είναι συμβατή-με-VGA. Παλιότερα πρότυπα, όπως τα CGA, MDA ή HGA μπορεί επίσης να δουλέψουν εφόσον δεν θα χρειαστείτε υποστήριξη για X11. Σημειώστε ότι το σύστημα X11 δεν χρησιμοποιείται κατά την διαδικασία εγκατάστασης που περιγράφεται στο παρόν κείμενο. Η υποστήριξη που παρέχει το Debian για γραφικά περιβάλλοντα καθορίζεται από την υποκείμενη υποστήριξη που υπάρχει στο σύστημα Χ11 του X.Org. Οι περισσότερες κάρτες οθόνης AGP, PCI και PCIe δουλεύουν με το X.Org. Λεπτομέρειες για τις υποστηριζόμενες κάρτες γραφικών, διαύλους, οθόνες και ποντίκια μπορούν να βρεθούν στο http://xorg.freedesktop.org/. Το Debian 6.0 έρχεται με την έκδοση 7.5 του XOrg. 2.1.6. Υλικό Δικτυακής Σύνδεσης Σχεδόν όλoι οι τύποι καρτών δικτύου (NIC) που υποστηρίζονται από τον πυρήνα του Linux πρέπει επίσης να υποστηρίζονται από το σύστημα εγκατάστασης. Οι οδηγοί από αρθρώματα (modules) συνήθως πρέπει να φορτώνονται αυτόματα. Αυτό αφορά τις περισσότερες κάρτες PCI και PCMCIA. Υποστηρίζονται επίσης πολλές παλιότερες κάρτες ISA. Υποστηρίζεται το ISDN, αλλά όχι στη διάρκεια της εγκατάστασης. 2.1.6.1. Ασύρματες κάρτες δικτύου Η ασύρματη δικτύωση υποστηρίζεται γενικά όπως επίσης υποστηρίζεται από τον επίσημο πυρήνα του Linux ένας αυξανόμενος αριθμός ασύρματων προσαρμογέων, αν και αρκετοί από αυτούς απαιτούν την φόρτωση κάποιου firmware. Αν απαιτείται κάτι τέτοιο, ο εγκαταστάτης θα σας προτρέψει για τη φόρτωση firmware. Δείτε την ενότητα Τμήμα 6.4, “Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει” για λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη φόρτωση firmware κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης. Διεπαφές καρτών ασύρματου δικτύου (NIC) που δεν υποστηρίζονται από τον επίσημο πυρήνα του Linux μπορούν γενικά να δουλέψουν με το Debian GNU/Linux, αλλά δεν υποστηρίζονται στη διάρκεια της εγκατάστασης. Η υποστήριξη κρυπτογραφημένης ασύρματης δικτύωσης περιορίζεται προς το παρόν στο πρωτόκολλο WEP. Αν το σημείο πρόσβασής σας χρησιμοποιεί κάποιο τύπο ισχυρότερης κρυπτογράφησης, δεν θα μπορέσετε να την χρησιμοποιήσετε κατά τη διαδικασία της εγκατάστασης. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ασύρματη σύνδεσή σας και δεν υπάρχει άλλη διεπαφή δικτύου (NIC) που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διάρκεια της εγκατάστασης, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα εγκατάστασης του Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας μια πλήρη εικόνα CD-ROM ή DVD. Επιλέξτε να μην γίνει ρύθμιση ενός δικτύου και κάντε την εγκατάσταση μόνο με τα πακέτα που περιέχονται στο CD /DVD. Μπορείτε έτσι να εγκαταστήσετε τον οδηγό και το firmware που χρειάζεστε με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης (μετά την επανεκκίνηση) και να ρυθμίσετε το δίκτυό σας με το χέρι. Σε κάποιες περιπτώσεις ο οδηγός που πιθανόν να χρειάζεστε μπορεί να μην είναι διαθέσιμος σαν πακέτο του Debian. Θα πρέπει τότε να ψάξετε αν υπάρχει κάποιος πηγαίος κώδικας διαθέσιμος στο Διαδίκτυο και να δημιουργήσετε/μεταγλωττίσετε τον οδηγό μόνοι σας. Το πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος εχγειριδίου.Αν δεν υπάρχει διαθέσιμος οδηγός για το Linux, η τελευταία σας δυνατότητα είναι να χρησιμοποιήσετε το πακέτο ndiswrapper package, που σας επιτρέπει να χρησιμοποιήσετε έναν οδηγό για Windows. 2.1.7. Οθόνες Braille Η υποστήριξη για οθόνες braille καθορίζεται από την υποκείμενη υποστήριξη που παρέχεται στο brltty. Οι περισσότερες οθόνες δουλεύουν με το brltty, συνδεόμενες μέσω μιας σειριακής θύρας ή μέσω USB ή bluetooth. Λεπτομέρειες για υποστηριζόμενες συσκευές braille μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα του brltty. Η έκδοση Debian GNU/Linux 6.0 κυκλοφορεί με την έκδοση 4.1 του brltty. 2.1.8. Σύνθεση Ομιλίας με Hardware Υποστήριξη για συσκευές σύνθεση ομιλίας με hardware καθορίζεται από την υποκείμενη υποστήριξη που παρέχεται από το speakup. Το speakup υποστηρίζει μόνο ενσωματωμένες κάρτες και εξωτερικές συσκευές που συνδέονται με μια σειριακή θύρα (δεν υποστηρίζονται συσκευές USB ή προσαρμογείς από-σειριακό-σε-USB). Λεπτομέρειες για υποστηριζόμενες συσκευές σύνθεσης ομιλίας μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα του speakup. Η έκδοση Debian GNU/Linux 6.0 κυκλοφορεί με την έκδοση 3.1.4 του speakup. 2.1.9. Περιφερειακά και άλλο Υλικό Το Linux υποστηρίζει μια μεγάλη ποικιλία από συσκευές υλικού όπως ποντίκια, εκτυπωτές, σαρωτές, και συσκευές PCMCIA και USB. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες από τις συσκευές αυτές δεν είναι απαραίτητες κατά την εγκατάσταση του συστήματος. Συσκευές USB λειτουργούν άψογα σε γενικές γραμμές, μόνο μερικά πληκτρολόγια USB μπορεί να απαιτούν επιπλέον ρυθμίσεις (κοιτάξτε το Τμήμα 3.6.4, “ Ζητήματα που θα πρέπει να προσέξετε για το υλικό”). Δείτε και πάλι το Linux Hardware Compatibility HOWTO για να προσδιορίσετε αν το συγκεκριμένο υλικό σας υποστηρίζεται από το Linux. 2.2. Συσκευές που απαιτούν firmware Εκτός από την διαθεσιμότητα κάποιου οδηγού της συσκευής, υπάρχει υλικό που απαιτεί την φόρτωση του λεγόμενου firmware ή μικροκώδικα (microcode) στην συσκευή πριν αυτή μπορέσει να γίνει λειτουργική. Αυτό είναι πιο συνηθισμένο με κάρτες διεπαφής δικτύου (ιδιαίτερα ασύρματες) αλλά για παράδειγμα και κάποιες συσκευές USB ακόμα και κάποιοι ελεγκτές σκληρών δίσκων απαιτούν επίσης firmware. Στις περισσότερες περιπτώσεις το firmware είναι μη-ελεύθερο λογισμικό σύμφωνα με τα κριτήρια που χρησιμοποιεί το Σχέδιο Debian GNU/Linux και συνεπώς δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην κύρια διανομή ή στο εγκατεστημένο σύστημα. Αν ο οδηγός της ίδιας της συσκευής συμπεριλαμβάνεται στην διανομή και το Debian GNU/ Linux μπορεί νόμιμα να διανείμει το firmware, αυτό θα είναι συχνά διαθέσιμο σαν ξεχωριστό πακέτο από την ενότητα μη-ελεύθερου λογισμικού της αρχειοθήκης. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τέτοιο υλικό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διάρκεια μιας εγκατάστασης. Ξεκινώντας με το Debian GNU/Linux 5.0 ο debian-installer υποστηρίζει την φόρτωση αρχείων firmware ή πακέτων που περιέχουν λογισμικό firmware από αφαιρέσιμα μέσα όπως δισκέττες ή κλειδιά USB. Δείτε την ενότητα Τμήμα 6.4, “Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει ” για αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με την φόρτωση αρχείων ή πακέτων firmware στη διάρκεια της εγκατάστασης. 2.3. Αγοράζοντας υλικό ειδικά για το GNU/Linux Υπάρχουν αρκετοί προμηθευτές που διαθέτουν στην αγορά συστήματα με προεγκατεστημένο το Debian ή άλλες διανομές GNU/Linux . ίσως πληρώσετε κάτι παραπάνω για αυτό το προνόμιο, αλλά αυτό σας δίνει ταυτόχρονα μια σχετική ηρεμία με τη σιγουριά ότι το υλικό σας είναι καλά υποστηριζόμενο από το GNU/ Linux. Αν πρέπει να αγοράσετε κάποιο μηχάνημα που έρχεται μαζί με Windows διαβάστε προσεκτικά την άδεια χρήσης λογισμικού των Windows. Πιθανόν να μπορείτε να απορρίψετε την άδεια αυτή και να έχετε μια επιστροφή χρημάτων από τον προμηθευτή σας. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για “windows refund” ίσως σας δώσει χρήσιμες πληροφορίες που να σας βοηθήσουν σ' αυτό. Άσχετα από το αν έχετε αγοράσει ένα σύστημα που έρχεται με Linux ή ακόμα και ένα χρησιμοποιημένο σύστημα, είναι πάντα σημαντικό να ελέγξετε ότι το υλικό σας υποστηρίζεται από τον πυρήνα του Linux. Ελέγξτε αν το υλικό σας καταγράφεται στις αναφορές που βρήκατα παραπάνω. Πληροφορήστε τον πωλητή σας ότι θέλετε να αγοράσετε ένα σύστημα Linux. Υποστηρίξτε προμηθευτές που είναι φιλικοί προς το Linux. 2.3.1. Αποφύγετε κλειστό ή Proprietary υλικό Μερικοί κατασκευαστές υλικού απλά δεν μας λένε πώς να γράψουμε οδηγούς για υλικό αυτό.Άλλοι δεν μας επιτρέπουν να έχουμε πρόσβαση στην τεκμηρίωσή τους αν δεν υπογράψουμε προηγουμένως μια συμφωνία μη-αποκάλυψης (non-disclosure) που δεν θα μας επέτρεπε να διανείμουμε τον πηγαίο κώδικα σε Linux. Αφού δεν έχουμε αποκτήσει πρόσβαση στην τεκνηρίωση αυτών των συσκευών αυτές απλά δεν θα λειτουργήσουν στο Linux.Μπορείτε να βοηθήσετε ζητώντας από τους κατασκευαστές τέτοιου υλικού να διανείμουν την τεκμηρίωση. Αν το ζητήσουν αυτο αρκετοί χρήστες, οι κατασκευαστές θα συνειδητοποιήσουν ότι η κοινότητα του ελεύθερου λογισμικού είναι μια σημαντική αγορά. 2.3.2. Υλικό ειδικά για Windows Μια ενοχλητική τάση είναι ο πολλαπλασιασμός των modem και των εκτυπωτών που απευθύνονται ειδικά στα Windows. Σε μερικές περιπτώσεις είναι ειδικά σχεδιασμένα ώστε να λειτουργούν κάτω από το λειτουργικό σύστημα Μicrosoft Windows και έχουν την επιγραφή ,“WinModem” ή “Made especially for Windows-based computers”. Αυτό γίνεται γενικά με την αφαίρεση των εμβαπτισμένων επεξεργαστών του συγκεκριμένου υλικού και το πέρασμα της λειτουργίας που τους σε έναν οδηγό των Windows που τρέχει από τον κύριο επεξεργαστή του υπολογιστή. Η στρατηγική αυτή κάνει το υλικό φθηνότερο αλλά η εξοικονόμιση αυτή συχνά δεν περνά στον χρήστη και τέτοιο υλικό φτάνει να είναι μερικές φορές ακόμα και ακριβότερο από ισοδύναμες συσκευές που διατηρούν την ενσωματωμένη ευφυΐα τους. Θα πρέπει να αποφύγετε υλικό σχεδιασμένο ειδικά για Windows για δυο λόγους. O πρώτος είναι ότι οι κατασκευαστές δεν κάνουν γενικά διαθέσιμες τις πηγές για το γράψιμο οδηγών για το Linux. Γενικά, η διεπαή για το υλικό και το λογισμικό είναι κλειστά και η τεκμηρίωση δεν είναι διαθέσιμη χωρίς την υπογραφή μιας συμφωνίας μη-αποκάλυψης (non-disclosure), αν μια τέτοια συμφωνία είναι καν δυνατή. Αυτό αποκλείει την χρήση του υλικού από ελεύθερο λογισμικό αφού οι συγγραφείς ελεύθερου λογισμικού διαθέτουν δημόσια τον πηγαίο κώδικά των προγραμμάτων τους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όταν από τέτοιες συσκευές αφαιρεθούν οι ενσωματωμένοι επεξεργαστές τους, το λειτουργικό σύστημα πρέπει να αναλάβει την δουλειά του επεξεργαστή αυτού, συχνά σε προτεραιότητα πραγματικού χρόνου, οπότε ο επεξεργαστής του μηχανήματός σας δεν θα είναι διαθέσιμος για να τρέχει τις εφαρμογές σας τη στιγμή που λειτουργεί αυτές τις συσκευές. Καθώς ένας χρήστης των Windows δεν χρησιμοποιεί συνήθως την πολυ-επεξεργασία τόσο έντονα όσο ένας χρήστης του Linux, ο κατασκευαστής ελπίζει ότι ο χρήστης των Windows απλά δεν θα προσέξει την επιβάρυνση που αυτό το υλικό βάζει στον επεξεργαστή. Όμως οποιοδήποτε πολυ-επεξεργαστικό λειτουργικό σύστημα, ακόμα και τα Windows 2000 ή XP, υποφέρει από μειωμένη απόδοση όταν οι κατασκευαστές περιφερειακών παρακάμπτουν την ενσωματωμένη επεξεργαστική ισχύ του υλικού τους. Μπορείτε να βοηθήσετε στην κατάσταση αυτή ενθαρρύνοντας αυτούς τους κατασκευαστές να διανείμουν την τεκμηρίωση και όσες άλλες πηγές μάς είναι απαραίτητες για να προγραμματίσουμε για το υλικό αυτό, αλλά η καλλίτερη στρατηγική είναι απλά να αποφύγετε αυτό το είδος υλικού μέχρι να καταγραφεί σαν λειτουργήσιμο στην λίστα Linux Hardware Compatibility HOWTO. 2.4. Μέσα Εγκατάστασης Η ενότητα αυτή θα σας βοηθήσει να προσδιορίσετε τα διαφορετικά μέσα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να εγκαταστήσετε το Debian. Για παράδειγμα, αν έχετε μια συσκευή δισκέττας στο μηχάνημά σας, μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε για να εγκαταστήσετε το Debian. Υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στα διάφορα μέσα εγκατάστασης Κεφάλαιο 4, Αποκτώντας τα Μέσα Εγκατάστασης του Συστήματος, που παραθέτει τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του κάθε τύπου. Πιθανόν να θελήσετε να επιστρέψετε στην παρούσα σελίδα μόλις φτάσετε σε κείνη την ενότητα. 2.4.1. CD-ROM/DVD-ROM Σημείωση Όποτε βλέπετε στο κείμενο αυτό μια αναφορά σε “CD-ROM” αυτή εφαρμόζεται τόσο σε ROM όσο και σε DVD-ROM, γιατί και οι δύο τεχνολογίες είναι πραγματικά ίδιες από την σκοπιά του λειτουργικού συστήματος, με εξαίρεση κάποιες πολύ παλιές και όχι συνηθισμένες συσκευές CD-ROM που δεν είναι ούτε SCSI ούτε IDE/ATAPI. Εγκατάσταση βασισμένη σε CD-ROM υποστηρίζεται για μερικές αρχιτεκτονικές. Σε μηχανήματα που υποστηρίζουν εκκίνηση από CD-ROM, θα πρέπει να είσαστε σε θέση να κάνετε μια εγκατάσταση εντελώς χωρίς δισκέττα . Ακόμα και αν το σύστημά σας δεν υποστηρίζει εκκίνηση από το CD-ROM, μπορείτε ακόμα και τότε να χρησιμοποιήσετε το CD-ROΜ σε συνδυασμό με τις άλλες τεχνικές για να εγκαταστήσετε το σύστημά σας, από την στιγμή που θα έχετε καταφέρει να εκκινήσετε με κάποιο άλλο μέσο, δείτε και την ενότητα Κεφάλαιο 5, Εκκίνηση του Συστήματος Εγκατάστασης. Υποστηρίζονται συσκευές CD-ROM SCSI, SATA και IDE/ATAPI. Ο σύνδεσμος Linux CD-ROM HOWTO περιέχει σε βάθος πληροφορία για την χρήση συσκευών CD-ROM με το Linux. Συσκευές USB CD-ROM υποστηρίζονται επίσης καθώς και συσκευές FireWire που υποστηρίζονται από τους οδηγούς ohci1394 και sbp2. 2.4.2. Σκληρός Δίσκος Η εκκίνηση του συστήματος εγκατάστασης από τον σκληρό δίσκο είναι επίσης μια άλλη δυνατότητα για αρκετές αρχιτεκτονικές. Αυτό απαιτεί την ύπαρξη ενός άλλου λειτουργικού συστήματος που θα φορτώσει τον εγκαταστάτη στον σκληρό δίσκο. 2.4.3. USB stick μνήμης Πολλά συστήματα Debian χρειάζονται τις συσκευές δισκέττας και/ή CD-ROM μόνο για την ρύθμιση του συστήματος και για λόγους "διάσωσης". Aν χειρίζεστε μερικούς server θα έχετε πιθανόν ήδη σκεφτεί να παραλείψετε όλες αυτές τις συσκευές και να χρησιμοποιήσετε ένα στικ μνήμης USB για την εγκατάσταση και (όποτε είναι απαραίτητο) την ανάκτηση του συστήματος. Αυτό είναι χρήσιμο επίσης για μικρά συστήματα που δεν έχουν πολύ χώρο για άχρηστες συσκευές. 2.4.4. Δίκτυο Tο δίκτυο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διάρκεια της εγκατάστασης για την ανάκτηση αρχείων για την εγκατάσταση. Η χρήση ή όχι του δικτύου εξαρτάται από την μέθοδο εγκατάστασης που επιλέγετε και τις απαντήσεις σας σε συγκεκριμένεες ερωτήσεις που γίνονται στη διάρκεια της εγκατάστασης. Το σύστημα εγκατάστασης υποστηρίζει τους περισσότερους τύπους δικτυακής σύνδεσης (περιλαμβανομένης της PPPoE αλλά όχι ISDN ή PPP), μέσω είτε HTTP είτε FTP. Μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης μπορείτε επίσης να ρυθμίσετε το σύστημά σας ώστε να χρησιμοποιεί ISDN ή PPP. Μπορείτε επίσης να εκκινήσετε το σύστημα εγκατάστασης από το δίκτυο. Η εγκατάσταση χωρίς δίσκο, με χρήση διακτυακής εκκίνησης από ένα τοπικό δίκτυο και με προσάρτηση σε NFS όλων των τοπικών συστημάτων αρχείων, είναι μια άλλη δυνατότητα. 2.4.5. Σύστημα Un*x ή GNU Αν τρέχετε ένα άλλο σύστημα τύπου Unix μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux χωρίς να χρησιμοποιήσετε τον debian-installer ο οποίος περιγράφεται στο υπόλοιπο αυτού του εγχειριδίου. Αυτός ο τρόπος εγκατάστασης μπορεί να είναι χρήσιμος για χρήστες με μη υποστηριζόμενο υλικό ή για συστήματα που δεν έχουν την πολυτέλεια να τεθούν εκτός λειτουργίας. Αν ενδιαφέρεστε για την τεχνική αυτή πηγαίνετε στην ενότητα Τμήμα D.3, “ Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux από ένα Σύστημα Unix/Linux”. 2.4.6. Υποστηριζόμενα συστήματα Αποθήκευσης Οι δίσκοι εκκίνησης του Debian περιέχουν έναν πυρήνα που είναι φτιαγμένος ώστε να τρέχει στον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό συστημάτων. Δυστυχώς αυτό έχει σαν αποτέλεσμα έναν μεγαλύτερο σε μέγεθος πυρήνα, που περιλαμβάνει πολλούς οδηγούς που δεν θα χρησιμοποιηθούν στο μηχάνημά σας (δείτε το Τμήμα 8.6, “ Χτίσιμο ενός καινούριου πυρήνα” για να μάθετε πώς να φτιάξετε τον δικό σας πυρήνα). Η υποστήριξη του ευρύτερου δυνατού φάσματος συσκευών είναι επιθυμητή γενικά, για να εξασφαλίσει ότι το Debian μπορεί να εγκατασταθεί στην ευρύτερη δυνατή ποικιλία υλικού. Γενικά, το σύστημα εγκατάστασης του Debian παρέχει υποστήριξη για δισκέττες, συσκευές δίσκων IDE (επίσης γνωστών και ως PATA), δισκέττες IDE, συσκευές IDE παράλληλης θύρας, ελεγκτές και συσκευές SATA και SCSI, USB και FireWire. Τα υποστηριζόμενα συστήματα αρχείων περιλαμβάνουν: FAT, FAT Win-32 με επεκτάσεις (VFAT) και NTFS. Υποστηρίζονται διεπαφές δίσκων που προσομοιώνουν την διεπαφή σκληρών δίσκων &# x201C;AT” -- και ονομάζονται συνήθως MFM, RLL, IDE, ή PATA --. Υποστηρίζονται ελεγκτές δίσκων SATA και SCSI από πολλούς διαφορετικούς κατασκευαστές. Δείτε τον σύνδεσμο Linux Hardware Compatibility HOWTO για περισσότερες λεπτομέρειες. 2.5. Απαιτήσεις Μνήμης και χώρου Δίσκου Θα πρέπει να έχετε τουλάχιστον 44MB μνήμης και 500MB χώρου στον δίσκο για να κάνετε μια κανονική εγκατάσταση. Σημειώστε ότι αυτές οι τιμές είναι στην πραγματικότητα αρκετά χαμηλές. Για πιο ρεαλιστικά νούμερα, δείτε την ενότητα Τμήμα 3.4, “Ικανοποίηση των ελάχιστων απαιτήσεων Υλικού”. Εγκατάσταση σε συστήματα που διαθέτουν λογότερη μνήμη ^[4] ή χώρο σκληρού δίσκου μπορεί να είναι εφικτή αλλά ενδείκνυται μόνο για έμπειρους χρήστες. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[2] Είχαμε προσπαθήσει για πολύ καιρό να το αποφύγουμε αυτό, αλλά τελικά ήταν κάτι αναγκαίο εξαιτίας μιας σειράς ατυχών προβλημάτων με τον μεταγλωττιστή και τον πυρήνα, ξεκινώντας από ένα σφάλμα στην C++ ABI που παρέχει ο GCC. Μπορείτε ακόμα να τρέξετε το Debian GNU/Linux σε πραγματικούς επεξεργαστές 80386 αν φτιάξετε τον δικό σας πυρήνα και χτίσετε όλα τα πακέτα από τον πηγαίο κώδικα, αλλά κάτι τέτοιο ξεφεύγει από τον σκοπό αυτού του εγχειριδίου. ^[3] Aρκετά πακέτα του Debian θα τρέχουν στην πραγματικότητα λίγο γρηγορότερα σε σύγχρονους υπολογιστές σαν ένα θετικό παράπλευρο αποτέλεσμα της απόρριψης της υποστήριξης γι' αυτούς τους παλιούς επεξεργαστές. Οι επεξεργαστές i486, που εισήχθησαν το 1989, διαθέτουν τρεις opcodes (bswap, cmpxchg, και xadd) που οι επεξεργαστές i386, που εμφανίστηκαν τον 1986, δεν είχαν.Αυτοί δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν παλιότερα εύκολα από τα περισσότερα πακέτα του Debian, ενώ τώρα μπορούν. ^[4] Εικόνες εγκατάστασης που υποστηρίζουν τον γραφικό εγκαταστάτη απαιτούν περισσότερη μνήμη από αυτές που υποστηρίζουν τον κειμενικό εγκαταστάτη μόνο και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συστήματα με μνήμη λιγότερη από 44MB. Αν υπάρχει επιλογή ανάμεσα στον συνηθισμένο ή τον γραφικό εγκαταστάτη, θα πρέπει να επιλεχθεί ο πρώτος. Κεφάλαιο 3. Πριν την εγκατάσταση του Debian GNU/Linux Πίνακας Περιεχομένων 3.1. Επισκόπηση της Διαδικασίας Εγκατάστασης 3.2. Σώστε τα Υπάρχοντα Δεδομένα σας! 3.3. Πληροφορίες που θα χρειαστείτε 3.3.1. Τεκμηρίωση 3.3.2. Βρίσκοντας πηγές για πληροφορίες σχετικά με το Υλικό σας 3.3.3. Συμβατότητα Υλικού 3.3.4. Ρυθμίσεις Δικτύου 3.4. Ικανοποίηση των ελάχιστων απαιτήσεων Υλικού 3.5. Προκατάτμηση για Συστήματα με εκκίνηση πολλαπλών λειτουργικών 3.5.1. Κατάτμηση από DOS ή Windows 3.6. Ρύθμιση του Υλικού και του Λειτουργικού συστήματος πριν την εγκατάσταση 3.6.1. Κλήση του BIOS Set-Up Menu 3.6.2. Επιλογή συσκευής εκκίνησης 3.6.3. Διάφορες άλλες ρυθμίσεις στο BIOS 3.6.4. Ζητήματα που θα πρέπει να προσέξετε για το υλικό Tο κεφάλαιο αυτό ασχολείται την προετοιμασία που πρέπει να κάνετε για την εγκατάσταση του Debian πριν καν ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη. Αυτή περιλαμβάνει την διάσωση των δεδομένων σας, την συγκέντρωση πληροφοριών για το υλικό του συστήματος και τον εντοπισμό οποιασδήποτε αναγκαίας πληροφορίας. 3.1. Επισκόπηση της Διαδικασίας Εγκατάστασης Καταρχήν μια σημείωση για τις επανεγκαταστάσεις. Με το Debian είναι πολύ σπάνια η περίπτωση που θα χρειαστείτε να κάνετε μια πλήρη επανεγκατάσταση του συστήματός σας. Τις περισσότερες φορές μια βλάβη του σκληρού δίσκου είναι η πιο κοινή αιτία. Αρκετά άλλα γνωστά λειτουργικά συστήματα μπορεί να απαιτούν μια πλήρη εγκατάσταση μετά από κάποιες κρίσιμες βλάβες ή όταν πρέπει να γίνει αναβάθμιση σε μια καινούρια έκδοση του λειτουργικού. Ακόμα κι αν δεν χρειαστεί να κάνετε μια καινούρια εγκατάσταση, συχνά τα προγράμματα που χρησιμοποιείτε πρέπει να επανεγκατασταθούν για να δουλέψουν σωστά με το καινούριο λειτουργικό σύστημα. Με το Debian GNU/Linux, είναι πολύ πιο πιθανό ότι το λειτουργικό σας μπορεί να επιδιορθωθεί μάλλον και όχι να αντικατασταθεί αν κάτι πάει λάθος. Οι αναβαθμίσεις ποτέ δεν απαιτούν μια ολοκληρωμένη εγκατάσταση και μπορείτε πάντα να κάνετε επί τόπου αναβάθμιση. Τα προγράμματα είναι επίσης σχεδόν πάντα συμβατά με διαδοχικές εκδόσεις του λειτουργικού συστήματος.Αν μια καινούρια έκδοση ενός προγράμματος απαιτεί πιο πρόσφατο λογισμικό υποστήριξης, το σύστημα πακέτων του Debian σιγουρεύει ότι όλο το απαραίτητο λογισμικό ταυτοποιείται και εγκαθίσταται αυτόματα. Και το γεγονός είναι ότι έχει αφιερωθεί πολύς κόπος ακριβώς στο να μην υπάρχει ανάγκη για επανεγκαταστάσεις, οπότε θεωρήστε την πραγματικά σαν την τελευταία σας λύση. Ο εγκαταστάτης δεν έχει σχεδιαστέι για επανεγκατάσταση πάνω από ένα υπάρχον σύστημα. Αυτό είναι ένα διάγραμμα των βημάτων που θα κάνετε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εγκατάστασης. 1. Σώστε οποιαδήποτε δεδομένα ή αρχεία που υπάρχουν ήδη στο δίσκο όπου σκοπεύετε να κάνετε την εγκατάσταση. 2. Μαζέψτε πληροφορίες σχετικά με τον υπολογιστή σας και οποιαδήποτε απαραίτητη τεκμηρίωση πριν ξεκινήσετε την εγκατάσταση. 3. Δημιουργήστε για το Debian έναν διαμερίσιμο χώρο στο δίσκο σας. 4. Εντοπίστε και/ή κατεβάστε το λογισμικό του εγκαταστάτη μαζί με οποιουσδήποτε ειδικούς οδηγούς που πιθανόν απαιτεί το σύστημά σας (όχι για τους χρήστες των CD του Debian). 5. Ρυθμίστε ταινίες/δισκέττες/USB sticks εκκίνησης ή τοποθετήστε τα αρχεία εκκίνησης (οι περισσότεροι χρήστες των Debian CD μπορούν να ξεκινήσουν από ένα από τα CD). 6. Ξεκινήστε το σύστημα εγκατάστασης. 7. Επιλέξτε τη γλώσσα εγκατάστασης. 8. Ενεργοποιήστε, αν είναι διαθέσιμη, την σύνδεση του δικτύου Ethernet. 9. Δημιουργήστε και προσαρτήστε τα τμήματα δίσκου στα οποία θα εγκατασταθεί το Debian. 10. Παρακολουθήστε το αυτόματα κατέβασμα/εγκατάσταση/ρύθμιση του βασικού συστήματος. 11. Εγκαταστήστε έναν φορτωτή εκκίνησης.που μπορεί να ξεκινήσει το Debian GNU/ Linux και/ή το υπάρχον σύστημά σας. 12. Φορτώστε το μόλις εγκατεστημένο σύστημα για πρώτη φορά. Για την αρχιτεκτονική Intel x86 έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε μια γραφικ έκδοση του συστήματος εγκατάστασης. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ' αυτόν τον γραφικό εγκαταστάτη, δείτε την ενότητα Τμήμα D.6, “Ο γραφικός εγκαταστάτης”. Αν έχετε προβλήματα κατά την εγκατάσταση βοηθάει να ξέρει κανείς ποια πακέτα εμπλέκονται και σε ποια βήματα. Ας παρουσιάσουμε λοιπόν τα προγράμματα-πρωταγωνιστές σε αυτό το "έργο" της εγκατάστασης: Το λογισμικό του εγκαταστάτη, debian-installer, είναι το κύριο μέλημα αυτού του εγχειριδίου. Ανιχνεύει το υλικό του συστήματος και φορτώνει τους κατάλληλους οδηγούς, χρησιμοποιεί το dhcp-client για να δημιουργήσει μια δικτυακή σύνδεση και τρέχει το debootstrap για να εγκαταστήσει τα πακέτα του βασικού συστήματος και το tasksel επιτρέποντάς σας να εγκαταστήσετε συγκεκριμένο επιπλέον λογισμικό. Πολλοί ακόμα "ηθοποιοί" παίζουν μικρότερους ρόλους σ' αυτή τη διαδικασία αλλά ο debian-installer έχει ολοκληρώσει το καθήκον του όταν φορτώσετε το καινούριο σύστημά σας για πρώτη φορά. Για να προσαρμόσετε το σύστημα στις ανάγκες σας, η εντολή tasksel σας επιτρέπει να εγκαταστήσετε διάφορες προκαθορισμένες "δέσμες" λογισμικού όπως ένας Web server ή ένα περιβάλλον γραφείου. Μια σημαντική επιλογή κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης είναι το αν εγκαταστήσετε ή όχι ένα γραφικό περιβάλλον επιφάνειας εργασίας, που αποτελείται από το Παραθυρικό Σύστημα Χ και ένα από τα διαθέσιμα γραφικά περιβάλλοντα επιφάνειας εργασίας. Αν διαλέξετε να μην επιλέξετε την ομάδα πακέτων “ Desktop environment” τότε θα έχετε μόνο ένα σχετικά στοιχειώδες, βασισμένο στην γραμμή εντολών σύστημα. Η εγκατάσταση της ομάδας πακέτων του περιβάλλοντος Επιφάνειας Εργασίας είναι προαιρετική γιατί απαιτεί έναν αρκετά μεγάλο χώρο στον σκληρό δίσκο και επειδή πολλά συστήματα Debian GNU/Linux είναι εξυπηρετητές που στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται οποιαδήποτε τέτοια γραφική διεπαφή χρήστη για να κάνουν τη δουλειά τους. Απλά λοιπόν να έχετε υπόψη σας ότι το Παραθυρικό Σύστημα Χ είναι τελείως ανεξάρτητο από τον debian-installer, και στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκο. Η εγκατάσταση και η επίλυση προβλημάτων του Παραθυρικού Συστήματος Χ δεν είναι στους σκοπούς αυτού του εγχειριδίου. 3.2. Σώστε τα Υπάρχοντα Δεδομένα σας! Πριν ξεκινήσετε, σιγουρευτείτε ότι έχετε σώσει όλα τα αρχεία που υπάρχουν ήδη στο σύστημά σας. Αν αυτή είναι η πρώτη φορά που εγκαθίσταται στον υπολογιστή σας ένα λειτουργικό σύστημα διαφορετικό από το δικό του, είναι πιθανόν να χρειαστεί η επαναδιαμέριση του δίσκου σας ώστε να δημιουργήσετε χώρο για το Debian GNU/Linux. Κάθε φορά που επαναδιαμερίζετε τον δίσκο σας, διατρέχετε τον κίνδυνο να χάσετε όλα τα δεδομένα σ' αυτόν, άσχετα από το πρόγραμμα που θα χρησιμοποιήσετε γι΄αυτό. Τα προγράμματα που χρησιμοποιούνται στον εγκαταστάτη είναι πολύ αξιόπιστα και χρησιμοποιούνται για πολλά χρόνια αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ ισχυρά και μια λάθος κίνηση μπορεί να σας κοστίσει. Ακόμα και μετά το σώσιμο των αρχείων σας να είστε προσεκτικοί και σκεφτείτε σοβαρά τις απαντήσεις και τις πράξεις σας. Δυο λεπτά σκέψης μπορεί να σας εξοικονομήσουν πολλές ώρες περιττής δουλειάς. Αν χρησιμοποιείτε ένα σύστημα με πολλά λειτουργικά σιγουρευτείτε ότι έχετε διαθέσιμα τα μέσα εγκατάστασης που διανέμονται για τα άλλα λειτουργικά που υπάρχουν στο σύστημά σας.Ειδικότερα αν ξαναχωρίσετε τον δίσκο σας ίσως να διαπιστώσετε ότι πρέπει να επανεγκαταστήσετε τον φορτωτή εκκίνησης για το υπάρχον λειτουργικό σας σύστημα ή σε αρκετές περιπτώσεις ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα και όλα τα αρχεία στα επηρρεαζόμενα τμήματα του δίσκου. 3.3. Πληροφορίες που θα χρειαστείτε 3.3.1. Τεκμηρίωση 3.3.1.1. Εγχειρίδιο Εγκατάστασης Το αρχείο που διαβάζετε τώρα σε μορφή ASCII, HTML ή PDF ● install.el.txt ● install.el.html ● install.el.pdf 3.3.1.2. Τεκμηρίωση Υλικού Συχνά περιέχει χρήσιμες πληροφορίες για την ρύθμιση ή την χρήση του υλικού του υπολογιστή σας. ● Οδηγός βοήθειας Συμβατότητας Υλικού για το Linux 3.3.2. Βρίσκοντας πηγές για πληροφορίες σχετικά με το Υλικό σας Σε πολλές περιπτώσεις ο εγκαταστάτης θα είναι σε θέση να ανιχνεύσει αυτόματα το υλικό σας. Αλλά για να είστε προετοιμασμένοι συνιστούμε να εξοικειωθείτε με το υλικό του υπολογιστή σας πριν την εγκατάσταση. Πληροφορίες για το Υλικό σας μπορούν να συγκεντρωθούν από: ● Τα εγχειρίδια που έρχονται με κάθε κομμάτι του υλικού. ● Οι οθόνες ρυθμίσεων του BIOS στον υπολογιστή σας. Μπορείτε να δείτε αυτές τις οθόνες όταν ξεκινάτε τον υπολογιστή σας πατώντας έναν κατάλληλο συνδυασμό πλήκτρων. Συχνά είναι το πλήκτρο Delete. ● Οι συσκευασίες και τα κουτιά για κάθε κομμάτι του υλικού σας. ● Το παράθυρο για το Σύστημα στον πίνακα ελέγχου των Windows. ● Εντολές συστήματος ή εργαλεία από ένα άλλο λειτουργικό σύστημα, περιλαμβανομένων διαχειριστών αρχείων. Αυτή η πηγή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για πληροφορίες σχετικά με την μνήμη RAM και την μνήμη του σκληρού δίσκου. ● Ο διαχειριστής του συστήματος ή ο Παροχέας Διαδικτύου σας. Οι πηγές αυτές μπορούν να σας δώσουν τα στοιχεία που χρειάζεστε για τη ρύθμιση του δικτύου και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας. Πίνακας 3.1. Πληροφορίες για το υλικό σας που χρειάζονται για μια εγκατάσταση ┌─────────┬───────────────────────────────────────────────────────────────────┐ │ Υλικό │ Πληροφορίες που πιθανόν να χρειαστείτε │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Πόσους έχετε. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Η σειρά τους στο σύστημα. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Είναι IDE (γνωστός επίσης και ως PATA), SATA ή SCSI. │ │Σκληροί ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │Δίσκοι │Διαθέσιμος ελεύθερος χώρος. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Τμήματα δίσκου. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Τμήματα δίσκου όπου βρίσκονται εγκατεστημένα άλλα λειτουργικά │ │ │συστήματα. │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Μοντέλο και κατασκευαστής. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Υποστηριζόμενες αναλύσεις. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Ρυθμός οριζόντιας ανανέωσης. │ │Οθόνη ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Ρυθμός κάθετης ανανέωσης. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Βάθος χρώματος (αριθμός χρωμάτων) που υποστηρίζει. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Μέγεθος οθόνης. │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Τύπος: σειριακό, PS/2, ή USB. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Θύρα. │ │Ποντίκι ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Κατασκευαστής. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Αριθμός κουμπιών. │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Μοντέλο και κατασκευαστής. │ │Δίκτυο ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Τύπος υποδοχέα. │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Μοντέλο και κατασκευαστής. │ │Εκτυπωτής├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Υποστηριζόμενες Αναλύσεις Εκτύπωσης. │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Μοντέλο και κατασκευαστής. │ │ ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │Κάρτα │Διαθέσιμη Μνήμη κάρτας οθόνης. │ │Οθόνης ├───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ │Αναλύσεις και αριθμός (βάθος) χρωμάτων που υποστηρίζονται (αυτά │ │ │πρέπει να ελεγχθούν ως προς τις δυνατότητες της οθόνης σας). │ └─────────┴───────────────────────────────────────────────────────────────────┘ 3.3.3. Συμβατότητα Υλικού Πολλά επώνυμα προϊόντα δουλεύουν χωρίς προβλήματα στο Linux. Επιπλέον η υποστήριξη του υλικού στο Linux βελτιώνεται καθημερινά. Παρ' όλα αυτά, το Linux ακόμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τόσα διαφορετικά είδη υλικού όπως μερικά άλλα λειτουργικά συστήματα. Πιο συγκεκριμένα, το Linux συνήθως δεν μπορεί να δουλέψει με υλικό που απαιτεί την μια ενεργή έκδοση των Windows για να δουλέψει. Αν και κάποια είδη υλικού για Windows μπορούν να ρυθμιστούν ώστε να δουλέψουν και στο Linux αυτό απαιτεί συνήθως επιπλέον κόπο και προσπάθεια. Επιπρόσθετα, οδηγοί Linux που χρειάζονται για τέτοιο Windows βασισμένο υλικό συνήθως αφορούν ένα συγκεκριμένο πυρήνα του Linux. Σαν αποτέλεσμα μπορεί γρήγορα να είναι ξεπερασμένοι. Τα λεγόμενα win-modems είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος τέτοιου υλικού. Όμως και εκτυπωτές ή άλλος εξοπλισμός μπορεί να είναι απευθύνεται ειδικά σε Windows. Μπορείτε να ελέγξετε την συμβατότητα του υλικού σας: ● Ελέγχοντας τους δικτυακούς τόπους των κατασκευαστών για καινούριους οδηγούς. ● Ψάχνοντας σε δικτυακούς τόπους ή εγχειρίδια για πληροφορίες σχετικά με προσωμοίωση. Λιγότερο γνωστές μάρκες υλικού μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιούν τους οδηγούς ή τις ρυθμίσεις περισσότερο επώνυμων. ● Ελέγχοντας για λίστες συμβατότητας του υλικού για το Linux σε δικτυακούς τόπους αφιερωμένους στην αρχιτεκτονική σας. ● Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για εμπειρίες άλλων χρηστών. 3.3.4. Ρυθμίσεις Δικτύου Αν ο υπολογιστής σας είναι συνδεδεμένος σε ένα δίκτυο 24 ώρες την ημέρα (πχ. μια σύνδεση Ethernet ή κάποια ισοδύναμη -- όχι μια σύνδεση PPP) θα πρέπει να ρωτήσετε τον διαχειριστή του δικτύου σας για την σχετική πληροφορία. ● Το όνομα του συστήματός σας (πιθανόν να μπορείτε να το διαλέξετε οι ίδιοι). ● Το όνομα του τομέα του δικτύου σας. ● Η διεύθυνση IP του υπολογιστή σας. ● Η μάσκα δικτύου που θα χρησιμοποιηθεί στο δίκτυο σας. ● Την διεύθυνση IP της προκαθορισμένης πύλης μέσω του οποίου θα πρέπει να δρομολογηθεί το σύστημά σας, αν το δίκτυο σας έχειμια τέτοια πύλη. ● Το σύστημα στο δίκτυο σας που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν DNS server (Domain Name Server). Από την άλλη, αν ο διαχειριστής σας σάς πει ότι είναι διαθέσιμος κάποιος DHCP server και συνίσταται η χρήση του, τότε δεν χρειάζεστε αυτή την πληροφορία γιατί ο DHCP server θα την δώσει κατευθείαν στο σύστημά σας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εγκατάστασης. Αν χρησιμοποιείτε ασύρματο δίκτυο, θα πρέπει επίσης να βρείτε: ● το όνομα (ESSID) του ασύρματου δικτύου σας. ● Το κλειδί ασφαλείας WEP (αν χρειάζεται). 3.4. Ικανοποίηση των ελάχιστων απαιτήσεων Υλικού Από τη στιγμή που έχετε μαζέψει πληροφορίες σχετικά με το υλικό του υπολογιστή σας, ελέγξτε ότι το υλικό σας θα σας επιτρέψει να κάνετε τον τύπο της εγκατάστασης που θέλετε να κάνετε. Ανάλογα με τις ανάγκες σας, ίσως να τα καταφέρετε με λιγότερες απαιτήσεις για το υλικό σας από αυτές που αναφέρονται στον πίνακα παρακάτω. Όμως οι περισσότεροι χρήστες θα διακινδυνέψουν να απογοητευτούν αν τις αγνοήσουν. Ένα σύστημα Pentium 4 στο 1 GHz είναι το ελάχιστα προτεινόμενο για ένα σύστημα γραφείου. Πίνακας 3.2. Προτεινόμενες ελάχιστες απαιτήσεις του συστήματος ┌──────────────────┬──────────────┬─────────────────┬──────────────┐ │Τύπος Εγκατάστασης│RAM (ελάχιστη)│RAM (συνιστώμενη)│Σκληρός Δίσκος│ ├──────────────────┼──────────────┼─────────────────┼──────────────┤ │Χωρίς Γραφείο │64 megabyte │256 megabytes │1 gigabyte │ ├──────────────────┼──────────────┼─────────────────┼──────────────┤ │Με Γραφείο │64 megabyte │512 megabytes │5 gigabytes │ └──────────────────┴──────────────┴─────────────────┴──────────────┘ Οι απαιτήσεις της ελάχιστης μνήμης είναι στην πράξη αρκετά μικρότερες από τις τιμές που αναγράφονται στον πίνακα. Ανάλογα με την αρχιτεκτονική, είναι δυνατόν να εγκαταστήσετε το Debian με τόσο λίγη μνήμη όσο 20ΜΒ (για ένα σύστημα s390) έως 48ΜΒ (για ένα σύστημα i386 ή amd64). Το ίδιο ισχύει για τις απαιτήσεις σε χώρο δίσκου, ιδιαίτερα αν ξεχωρίσετε και επιλέξετε ποιες εφαρμογές θα εγκαταστήσετε. Δείτε το Τμήμα D.2, “Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες” για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις απαιτήσεις σε χώρο δίσκου. Είναι δυνατόν να τρέξετε ένα γραφικό περιβάλλον επιφάνειας εργασίας σε παλιότερα και χαμηλότερων δυνατοτήτων συστήματα, αλλά στην περίπτωση αυτή προτείνουμε να εγκαταστήσετε έναν διαχειριστή παραθύρων που να είναι λογότερο απαιτητικός από αυτούς των περιβαλλόντων GNOME ή KDE. Εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν τους xfce4, icewm και wmaker, αλλά υπάρχουν κι άλλοι από τους οποίους μπορείτε να διαλέξετε. Είναι πρακτικά αδύνατο να δώσουμε γενικές απαιτήσεις μνήμης ή χώρου στον δίσκο για εγκαταστάσεις σε διακομιστές καθώς αυτές εξαρτώνται πάρα πολύ από την χρήση για την οποία προορίζεται ο διακομιστής. Θυμηθείτε ότι τα μεγέθη αυτά δεν περιλαμβάνουν όλο το υπόλοιπο υλικό που συνήθως θα βρείτε, όπως αρχεία χρήστη, αλληλογραφία και δεδομένα. Είναι πάντα καλό να είσαστε γεναιόδωροι όταν πρόκειται για τον χώρο των δικών σας αρχείων και δεδομένων. Ο χώρος δίσκων που απαιτείται για την ομαλή λειτουργία του ίδιου του συστήματος Debian GNU/Linux λαμβάνεται υπόψιν στον υπολογισμό αυτών των προτεινόμενων απαιτήσεων του συστήματος. Ιδιαίτερα η κατάτμηση /var περιέχει μεγάλο όγκο πληροφοριών για την κατάσταση του συστήματος και που αφορούν συγκεκριμένα το Debian πέρα από τα συνηθισμένα περιεχόμενά του όπως τα αρχεία καταγραφής. Τα αρχεία για το dpkg (με πληροφορίες για όλα τα εγκατεστημένα πακέτα) μπορούν εύκολα να καταναλώσουν 40 MB. Επίσης το apt-get βάζει εδώ τα πακέτα που κατεβαίνουν πριν την εγκατάστασή τους. Συνήθως θα πρέπει να δώσετε τουλάχιστον 200 MB στην κατάτμηση /var, και πολλά περισσότερα αν εγκαταστήσετε ένα γραφικό περιβάλλον επιφάνειας εργασίας. 3.5. Προκατάτμηση για Συστήματα με εκκίνηση πολλαπλών λειτουργικών Η κατάτμηση του δίσκου αναφέρεται απλά στην πράξη του χωρισμού του δίσκου σας σε τμήματα. Κάθε τμήμα γίνεται έτσι ανεξάρτητο από τα άλλα. Είναι χονδρικά ισοδύναμο με την τοποθέτηση τοίχων εσωτερικά σε ένα σπίτι. Αν προσθέσετε έπιπλα σε ένα δωμάτιο αυτό δεν θα επηρρεάσει κανένα από τα υπόλοιπα δωμάτια. Αν έχετε ήδη ένα λειτουργικό σύστημα στο μηχάνημά σας (Windows 9x, Windows NT/ 2000/XP, OS/2, MacOS, Solaris, FreeBSD, ...) και θέλετε να βάλετε το Linux στον ίδιο δίσκο θα πρέπει να επαναδιαμερίσετε τον δίσκο. Το Debian απαιτεί τα δικές του κατατμήσεις. Δεν μπορεί να εγκατασταθεί σε κατατμήσεις των Windows ή του MacOS. Μπορεί πιθανόν να μοιραστεί κάποιες κατατμήσεις με άλλα συστήματα Linux αλλά κάτι τέτοιο δεν καλύπτεται εδώ. Το λιγότερο που θα χρειαστείτε είναιμια κατάτμηση αφιερωμένη ειδικά στο ριζικό σύστημα του Debian. Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα διαμόρφωση των κατατμήσεων του δίσκου σας χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο διαμέρισης για το υπάρχον λειτουργικό σας σύστημα , όπως για παράδειγμα το fdisk ή το PartitionMagic. Τα εργαλεία διαμέρισης παρέχουν πάντα έναν τρόπο παρουσίασης των κατατμήσεων που υπάρχουν χωρίς να γίνονται οποιεσδήποτε αλλαγές. Γενικά η αλλαγή μιας κατάτμησης με ένα υπάρχον σύστημα αρχείων ήδη σε αυτήν, θα καταστρέψει οποιαδήποτε πληροφορία υπάρχει σε αυτήν. Κατά συνέπεια θα πρέπει πάντα να σώζετε τα δεδομένα σας πριν κάνετε οποιαδήποτε επαναδιαμέριση. Χρησιμοποιώντας την αναλογία με ένα σπίτι που είδαμα και πριν, θα θέλατε πιθανότατα να μετακινήσετε όλα τα έπιπλα σας από τη μέση πριν μετακινήσετε οποιονδήποτε τοίχο, διαφορετικά κινδυνεύετε να τα καταστρέψετε. Αν ο υπολογιστής σας έχει περισσότερους από έναν δίσκους, μπορεί να θελήσετε να αφιερώσετε έναν δίσκο αποκλειστικά στο Debian. Αν αποφασίσετε να κάνετε κάτι τέτοιο τότε δεν χρειάζεται να διαμερίσετε τον δίσκο πριν την εκκίνηση του συστήματος εγκατάστασης. Το πρόγραμμα διαμέρισης που περιλαμβάνει ο εγκαταστάτης μπορεί να το κάνει αυτό πολύ καλά. Αν το μηχάνημά σας έχει μόνο έναν δίσκο και θα θέλατε να αντικαταστήσετε τελείως το υπάρχον λειτουργικό σύστημά σας με το Debian GNU/Linux, μπορείτε επίσης να περιμένετε να κάνετε τη διαμέριση σαν μέρος της διαδικασίας εγκατάστασης (Τμήμα 6.3.2, “Διαμέριση και Επιλογή Σημείων Προσάρτησης&# x201D;) μετά την εκκίνηση του συστήματος εγκατάστασης. Όμως αυτό θα δουλέψει μόνο αν σκοπεύετε να εκκινήσετε τον εγκαταστάτη από ταινίες, CD-ROM ή αρχεία σε κάποιο συνδεδεμένο μηχάνημα. Γιατί σκεφθείτε: αν εκκινήσετε από αρχεία που βρίσκονται στον σκληρό δίσκο και μετά διαμερίσετε αυτόν τον ίδιο δίσκο όντας στο σύστημα εγκατάστασης, συνεπώς διαγράφοντας τα αρχεία εκκίνησης, τότε θα πρέπει να ευχηθείτε η εγκατάσταση να πετύχει με την πρώτη! Γιατί τουλάχιστον στην περίπτωση αυτή θα έχετε διαθέσιμα κάποια εναλλακτικά μέσα να επαναφέρετε το μηχάνημά σας, όπως για παράδειγμα τις ταινίες ή CD του αρχικού λειτουργικού συστήματος. Αν το μηχάνημά σας έχει ήδη αρκετές κατατμήσεις και μπορεί να δημιουργηθεί αρκετός χώρος διαγράφοντας ή αντικαθιστώντας μια ή περισσότερες από αυτές, τότε μπορείτε επίσης να περιμένετε να γίνει η διαμέριση χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα διαμέρισης του εγκαταστάτη. Παρόλα αυτά συνεχίστε το διάβασμα στις παρακάτω ενότητες γιατί μπορεί σαν αποτέλεσμα κάποιων ειδικών περιστάσεων όπως η διάταξη των υπαρχουσών κατατμήσεων μέσα στον πίνακα διαμέρισης, να σας υποχρεώσουν να κάνετε έτσι κι αλλιώς τη διαμέριση πριν την εγκατάσταση. Αν το μηχάνημά σας έχει ένα σύστημα αρχείων FAT που χρησιμοποιείται από το DOS ή Windows, μπορείτε να περιμένετε και να χρησιμοποιήσετε το πρόγραμμα κατάτμησης του εγκαταστάτη του Debian για να αλλάξετε το μέγεθος του συστήματος αρχείων. Αν τίποτα από τα παραπάνω δεν εφαρμόζονται στην περίπτωσή σας, θα χρειαστεί να διαμερίσετε το δίσκο σας πριν την έναρξη της εγκατάστασης ώστε να δημιουργήσετε τον κατάλληλα διαμερίσιμο χώρο για το Debian. Αν κάποιες καταμήσεις θα ανήκουν σε άλλα λειτουργικά συστήματα τότε θα ήταν καλίτερο να δημιουργήσετε αυτές τις κατατμήσεις με κάποια προγράμματα διαμέρισης από τα ίδια τα λειτουργικά αυτά. Συνιστούμε έντονα να μην προσπαθήσετε να φτιάξετε κάποιες κατατμήσεις για το Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας εργαλεία κάποιου άλλου λειτουργικού συστήματος. Αντίθετα θα πρέπει με αυτά να δημιουργήσετε μόνο τις κατατμήσεις για το αρχικό λειτουργικό σύστημα που θέλετε να διατηρήσετε. Αν σκοπεύετε να εγκαταστήσετε περισσότερα από ένα λειτουργικά συστήματα στο ίδιο μηχάνημα. θα πρέπει να εγκαταστήσετε όλα τα άλλα λειτουργικά πριν προχωρήσετε με την εγκατάσταση του Linux. Η εγκατάσταση των Windows ή άλλων λειτουργικών μπορεί να καταστρέψουν τη δυνατότητα να ξεκινήσετε το Linux ή να σας ενθαρρύνουν να επαναδιαμορφώσετε κάποιες μη-φυσικές κατατμήσεις. Μπορείτε να επανέλθετε από τέτοιες ενέργειες ή να τις αποφύγετε, αλλά η εγκατάσταση πριν από ο,τιδήποτε άλλο του αρχικού λειτουργικού σας γλιτώνει από πολλά προβλήματα. Αν έχετε αυτή τη στιγμή έναν σκληρό δίσκο με μια κατάτμηση (μια συνηθισμένη περίπτωση για υπολογιστές γραφείου) και θέλετε να έχετε πολλαπλή εκκίνηση με το αρχικό λειτουργικό σύστημα και το Debian, θα πρέπει να: 1. Κάνετε αντίγραφα ασφαλείας για ο,τιδήποτε υπάρχει στον υπολογιστή σας. 2. Εκκινήστε με τα μέσα εγκατάστασης του αρχικού λειτουργικού συστήματος, πχ. CD-ROM ή ταινίες. 3. Χρησιμοποιήστε εργαλεία του ίδιου του αρχικού λειτουργικού για να δημιουργήσετε κατατμήσεις για αυτό. Αφήστε είτε έναν χώρο "υποδοχής" ή απλά ελεύθερο χώρο για το Debian GNU/Linux. 4. Εγκαταστήσετε το προτιμητέο λειτουργικό σύστημα στο καινούριο τμήμα δίσκου που του αντιστοιχεί. 5. Επανεκκινήστε στο παλιό σας λειτουργικό για να ελέγξετε ότι όλα είναι ενταξει και για να κατεβάσετε τα αρχεία εκκίνησης του Debian installer. 6. Ξεκινήστε τον εγκαταστάτη του Debian για να συνεχίσετε την εγκατάσταση του Debian. 3.5.1. Κατάτμηση από DOS ή Windows Αν τροποποιείτε υπάρχουσες κατατμήσεις FAT ή NTFS, συνιστούμε να χρησιμοποιήσετε είτε το παρακάτω σχήμα είτε εργαλεία των ίδιων των Windows ή του DOS. Σε άλλη περίπτωση δεν υπάρχει αλήθεια λόγος για να κάνετε τη διαμέριση από το DOS ή τα Windows. Τα εργαλεία διαμέρισης του Linux μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά καλλίτερα. Αν έχετε όμως έναν μεγάλο δίσκο IDE και δεν χρησιμοποιείτε διευθυνσιοδότηση LBA (LBA addressing), overlay drivers (που διατίθενται μερικές φορές από κατασκευαστές σκληρών δίσκων) ή ένα πρόσφατο (μετά το 1998) BIOS που υποστηρίζει επεκτάσεις πρόσβασης μεγάλων δίσκων, τότε θα πρέπει να προσδιορίσετε την κατάτμηση εκκίνησης του Debian με προσοχή.Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να τοποθήσετε την κατάτμηση εκκίνησης στους πρώτους 1024 κυλίνδρους του σκληρού σας δίσκου (συνήθως γύρω στα 524 megabyte, χωρίς μετάφραση BIOS). Αυτό μπορεί να απαιτεί την μετακίνηση μιας υπάρχουσας κατάτμησης FAT ή NTFS. 3.5.1.1. Επανακατάτμηση χωρίς απώλειες όταν ξεκινάτε από DOS, Win-32 ή OS/2 Μια από τις πιο συνηθισμένες εγκαταστάσεις είναι αυτή σε ένα σύστημα που περιέχει ήδη DOS (περιλαμβανομένων των Windows 3.1), Win32 (όπως Windows 95, 98, Me, NT, 2000, XP) ή OS/2, και όπου επιθυμείτε να εγκαταστήσετε το Debian στον ίδιο δίσκο χωρίς να καταστρέψετε το προηγούμενο σύστημα.Σημειώστε ότι ο εγκαταστάτης υποστηρίζει την μεταβολή του μεγέθους συστημάτων αρχείων FAT και NTFS όπως αυτά χρησιμοποιούνται από το DOS και τα Windows. Απλά ξεκινήστε τον εγκαταστάτη, και όταν φτάσετε στο βήμα της διαμέρισης επιλέξτε Χειροκίνητηδιαμέριση, επιλέξτε την κατάτμηση της οποίας το μέγεθος θέλετε να μεταβάλλετε και καθορίστε το καινούριο της μέγεθος.Έτσι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε την μέθοδο που περιγράφεται αμέσως παρακάτω. Πριν προχωρήσετε θα πρέπει να αποφασίσετε για το πώς θα χωρίσετε τον δίσκο σας. Η μέθοδος που περιγράφεται στην ενότητα αυτή αφορά το χώρισμα του δίσκου σε μόνο δυο μέρη.Το ένα θα περιέχει το αρχικόλειτουργικό σύστημα ενώ το άλλο θα χρησιμοποιηθεί από το Debian. Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης του Debian, θα έχετε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε το κομμάτι του δίσκου που προορίζεται για το Debian όπως πιστεύετε ότι είναι καλίτερο, δηλ. για swap ή για ένα σύστημα αρχείων. Η ιδέα είναι να μεταφέρετε όλα τα δεδομένα στην πρώτη κατάτμηση πριν αλλάξετε την πληροφορία για την διαμέριση ώστε να ,μην χάσετε τίποτα από τα δεδομένα σας. Είναι σημαντικό να αποφύγετε κάθε περιττή ενέργεια στο διάστημα ανάμεσα στην μετακίνηση των δεδομένων και την αλλαγή μεγέθους της κατάτμησης ώστε να ελαχιστοποιήσετε την πιθανότητα να γραφεί ένα αρχείο κοντά στο τέλος της κατάτμησης κάτι που μπορεί να ελαττώσει το χώρο που μπορείτε να αφαιρέσετε από την κατάτμηση αυτή. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεστε είναι ένα αντίγραφο του fips που βρίσκεται στον κατάλογο tools/ στον κοντινότερο σας καθρέφτη του Debian. Αποσυμπιέστε τον κατάλογο και αντιγράψετε τα αρχεία RESTORRB.EXE, FIPS.EXE και ERRORS.TXT σε μια εκκινήσιμη δισκέττα.Μπορείτε να δημιουργήσετε μια τέτοια δισκέττα με την εντολή sys a: στο DOS. Το πρόγραμμα fips συνοδεύεται από πολύ καλή τεκμηρίωση που ίσως θελήσετε να διαβάσετε. Θα πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε την τεκμηρίωση αυτή αν χρησιμοποιείτε έναν οδηγό συμπίεσης δίσκου ή έναν διαχειριστή δίσκων. Δημιουργήστε τον δίσκο και διαβάστε την τεκμηρίωση πριν τον κάνετε defragment. Το επόμενο πράγμα που έχετε να κάνετε είναι να μεταφέρετε όλα τα δεδομένα στην αρχή της κατάτμησης. Το πρόγραμμα defrag, που έρχεται από πριν με κάθε έκδοση του DOS από την 6.0 και μεταγενέστερη, μπορεί να το κάνει αυτό εύκολα. Κοιτάξτε την τεκμηρίωση του fips για μια λίστα άλλων προγραμμάτων που μπορούν επίσης να κάνουν αυτό το τρικ. Σημειώστε ότι αν έχετε Windows 9x, θα πρέπει να τρέξετε την εντολή defrag από το λειτουργικό αυτό, μιας και το DOS δεν καταλαβαίνει το σύστημα αρχείων VFAT που χρησιμοποποιείται για την υποστήριξη ονομάτων με πολλούς χαρακτήρες όπως συμβαίνει στα Windows 95 και μεταγενέστερα. Αφού τρέξετε τον defragmenter (κάτι που μπορεί να διαρκέσει αρκετή ώρα σε ένα μεγάλο δίσκο) επανεκκινήστε με την δισκέττα fips που δημιουργήσατε.Τυπώστε απλά a:\fips και ακολουθήστε τις οδηγίες. Σημειώστε ότι υπάρχουν αρκετοί άλλοι διαθέσιμοι διαχειριστές για διαμέριση σε περίπτωση που το fips δεν κάνει τη δουλειά για σας. 3.5.1.2. Κατάτμηση για DOS Αν κάνετε μια διαμέριση για δίσκους με DOS ή αλλάζετε το μέγεθος κατατμήσεων DOS χρησιμοποιώντας εργαλεία του Linux είναι πιθανόν να αντιμετωπίσετε προβλήματα με τις κατατμήσεις FAT που προκύπτουν (όπως έχει αναφερθεί από αρκετούς χρήστες). Για παράδειγμα, κάποιοι αναφέρουν χαμηλή απόδοση, συστηματικά προβλήματα με το scandisk,και άλλα παράξενα σφάλματα στο DOS ή στα Windows. Κατά τα φαινόμενα, όποτε δημιουργείτε ή αλλάζετε το μέγεθος μιας κατάτμησης για χρήση με DOS, είναι καλή ιδέα να γεμίσετε τους πρώτους λίγους τομείς με μηδενικά. Αυτό θα πρέπει να το κάνετε πριν εκτελέσετε την εντολή του DOS format εκτελώντας την ακόλουθη εντολή μέσα από το Linux: # dd if=/dev/zero of=/dev/hdXX bs=512 count=4 3.6. Ρύθμιση του Υλικού και του Λειτουργικού συστήματος πριν την εγκατάσταση Η ενότητα αυτή θα σας καθοδηγήσει στην ρύθμιση του υλικού σας πριν την εγκατάσταση αν κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο πριν εγκαταστήσετε το Debian.Αυτό περιλάμβάνει τον έλεγχο και και πιθανά την αλλαγή κάποιων ρυθμίσεων στο firmware του συστήματός σας. Το “firmware” είναι το βασικό λογισμικό που χρησιμοποιείται από το υλικό του υπολογιστή και η πιο κρίσιμη επίκληση του είναι κατά τη διαδικασία της πρώτης εκκίνησης (bootstrap) μετά το άνοιγμα του υπολογιστή. Γνωστά προβλήματα που επηρρεάζουν την αξιοπιστία του Debian GNU/Linux στο σύστημά σας επίσης τονίζονται. 3.6.1. Κλήση του BIOS Set-Up Menu Το BIOS παρέχει τις βασικές λειτουργίες που χρειάζονται για την εκκίνηση του μηχανήματός σας ώστε με τη σειρά του να επιτρέψει στο λειτουργικό σύστημα να έχει πρόσβαση στο υλικό σας. Πιθανότατα το σύστημά σας παρέχει ένα μενού ρύθμισης του BIOS που χρησιμεύει στη διαμόρφωση του. Πριν εγκαταστήσετε το Debian θα must να βεβαιωθείτε ότι το BIOS σας έχει ρυθμιστεί σωστά. Αν δεν το κάνετε αυτό μπορεί να οδηγήσει το σύστημα σε απρόβλεπτες διακοπές ή σε μια αδυναμία εγκατάστασης του Debian. Η υπόλοιπη ενότητα έχει προέλθει από το http://www.faqs.org/faqs/ pc-hardware-faq/part1/,που απαντά στην ερώτηση “Πώς μπαίνουμε στο μενού ρύθμισης του CMOS”. Η πρόσβαση στο μενού ρύθμισης του BIOS (ή του &# x201C;CMOS”) εξαρτάται από το ποιός έγραψε το λογισμικό του BIOS: AMI BIOS Πλήκτρο Delete κατά τη διάρκεια του POST (power on self test) Award BIOS Ctrl+Alt+Esc, ή Delete στη διάρκεια του POST DTK BIOS πλήκτρο Esc στη διάρκεια του POST IBM PS/2 BIOS Ctrl+Alt+Insert after Ctrl+Alt+Delete Phoenix BIOS Ctrl+Alt+Esc ή Ctrl+Alt+S ή F1 Πληροφορίες για την επίκληση άλλων ρουτινών του BIOS μπορούν να βρεθούν στο http://www.tldp.org/HOWTO/Hard-Disk-Upgrade/install.html. Μερικά μηχανήματα Intel x86 δεν έχουν ένα μενού ρύθμισης του CMOS στο BIOS. Απαιτούν ένα πρόγραμμα ρύθμισης του CMOS. Αν δεν έχετε τη δισκέττα εγκατάστασης και/ή διαγνωστικών για το μηχάνημά σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε ένα πρόγραμμα shareware/freeware. Προσπαθείστε να κοιτάξετε το ftp://ftp.simtel.net/pub/simtelnet/msdos/. 3.6.2. Επιλογή συσκευής εκκίνησης Πολλά μενού ρύθμισης του BIOS σας επιτρέπουν να επιλέξετε τις συσκευές που θα χρησιμοποιηθούν για την αρχική εκκίνηση του συστήματος. Θέστε σαν τέτοιο ένα εκκινήσιμο λειτουργικό σύστημα σε A: (την πρώτη συσκευή δισκέττας) και μετά προαιρετικά την πρώτη συσκευή CD-ROM (πιθανόν να εμφανίζεται σαν D: or E:) και στη συνέχεια από το C: (τον πρώτο σκληρό δίσκο). Η ρύθμιση αυτή σας επιτρέπει να εκκινήσετε είτε από μια δισκέττα είτε από ένα CD-ROM, που είναι και οι δυο πιο συνηθισμένες συσκευές εκκίνησης για την εγκατάσταση του Debian. Αν έχετε έναν πιο καινούριο ελεγκτή SCSI και μια συσκευή CD-ROM προσαρτημένη σε αυτόν θα είστε σε θέση συνήθως να εκκινήσετε από αυτήν. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ενεργοποιήσετε την εκκίνηση από CD-ROM στο SCSI-BIOS του ελεγκτή σας. Μια άλλη δημοφιλής επιλογή είναι η εκκίνηση από μια συσκευή αποθήκευσης USB (γνωστό και σαν USB stick μνήμης ή κλειδί USB). Μερικά BIOS μπορούν να εκκινήσουν μια συσκευή αποθήκευσης USB κατευθείαν ενώ κάποια άλλα όχι. Ίσως ναπρέπει να ρυθμίσετε το BIOS σας να ξεκινά από “Removable drive” ή ακόμα και από “USB-ZIP” για να πετύχετε την εκκίνηση από τη συσκευή USB. Δίνουμε μερικές λεπτομέρειες για το πώς μπορείτε να κανονίσετε την σειρά εκκίνησης. Θυμηθείτε να ξαναρυθμίσετε τη σειρά εκκίνησης μετά την εγκατάσταση του Linux ώστε η επανεκκίνηση του μηχανήματός σας να γίνει από τον σκληρό δίσκο. 3.6.2.1. Αλλαγή της σειράς εκκίνησης σε υπολογιστές με IDE 1. Καθώς ξεκινά ο υπολογιστής σας πατήστε τα πλήκτρα που χρειάζεται για να μπείτε στο πρόγραμμα ρύθμισης του BIOS. Συνήθως είναι το πλήκτρο Delete. Πάντως, συμβουλευτείτε και την τεκμηρίωση του υλικού σας για τον ακριβή συνδυασμό πλήκτρων. 2. Βρείτε την ρύθμιση της ακολουθίας εκκίνησης στο πρόγραμμα ρύθμισης του BIOS. Η θέση της εξαρτάται από το BIOS αλλά πρόκειται για ένα πεδίο που αναγράφει δίσκους. Συνηθισμένες ακολουθίες σε μηχανήματα IDE είναι οι C, A, cdrom ή A, C, cdrom. C είναι ο σκληρός δίσκος και A η συσκευή δισκέττας. 3. Αλλάξτε την ακολουθία εκκίνησης ώστε να είναι πρώτη η συσκευή του CD-ROM είτε η συσκευή της δισκέττας. Συνήθως τα πλήκτρα Page Up ή Page Down δίνουν κυκλικά τις διάφορες πιθανές επιλογές. 4. Αποθηκεύστε τις αλλαγές. Οδηγίες στην οθόνη σας λένε πώς να σώσετε τις αλλαγές στον υπολογιστή σας. 3.6.2.2. Αλλαγή σειράς εκκίνησης σε υπολογιστές με SCSI 1. Καθώς ξεκινά ο υπολογιστής σας πατήστε τα πλήκτρα για να μπείτε στο πρόγραμμα ρύθμισης του SCSI. Μπορείτε να ξεκινήσετε το πρόγραμμα ρύθμισης SCSI μετά τον έλεγχο της μνήμης και την εμφάνιση του μηνύματος σχετικά με την έναρξη του BIOS μετά την εκκίνηση του υπολογιστή σας. Ο συνδυασμός πλήκτρων που πρέπει να χρησιμοποιήσετε εξαρτάται από το πρόγραμμα. Συνήθως είναι τα Ctrl+F2. Όμως συμβουλευτείτε την τεκμηρίωση του υλικού σας για τον ακριβή συνδυασμό. 2. Βρείτε το βοήθημα για την αλλαγή της σειράς εκκίνησης. 3. Ρυθμίστε ώστε η συσκευή με το SCSI ID του CD-ROM να είναι πρώτη στη λίστα. 4. Αποθηκεύστε τις αλλαγές. Οδηγίες στην οθόνη σας λένε πώς να σώσετε τις αλλαγές στον υπολογιστή σας. Συνήθως με το πάτημα του πλήκτρου F10. 3.6.3. Διάφορες άλλες ρυθμίσεις στο BIOS 3.6.3.1. Ρυθμίσεις για το CD-ROM Μερικά συστήματα BIOS (όπως το Award BIOS) σας επιτρέπουν την αυτόματη ρύθμιση της ταχύτητας του CD. Θα πρέπει να το αποφύγετε αυτό, και αντίθετα να το ρυθμίσετε στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Αν παίρνετε μηνύματα λαθους όπως seek failed, ίσως αυτή να είναι η αιτία του προβλήματος. 3.6.3.2. Εκτεταμένη εναντίον Επεκταμένης Μνήμης Αν το σύστημά σας παρέχει και τις δυο επιλογές extended και expanded μνήμης, ρυθμίστε .ωστε να έχετε όσο το δυνατόν περισσότερη extended και όσο το δυνατόν λιγότερη expanded μνήμη. Το Linux απαιτεί extended μνήμη και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει expanded μνήμη. 3.6.3.3. Προστασία από Ιούς Απενεργοποιήστε οποιαδήποτε χαρακτηριστικά προειδοποίησης για ιούς παρέχει πιθανόν το BIOS σας. Αν έχετε κάποια συσκευή αντιϊκής προστασίας ή κάποιο άλλο ειδικό υλικό βεβαιωθείτε ότι είναι απενεργοποιημένο ή απομακρυσμένο φυσικά όταν τρέχετε το GNU/Linux. Τέτοιες συσκευές δεν είναι συμβατές με το GNU/Linux. Επιπλέον, λόγω των δικαιωμάτων χρήσης στα συστήματα αρχείων και στην προστασία μνήμης του πυρήνα του Linux οι ιοί στο GNU/Linux είναι κάτι σχεδόν ανήκουστο. ^ [5]. 3.6.3.4. Σκιώδης Μνήμη Η μητρική σας μπορεί να παρέχει σκιώδη RAM ή BIOS caching. ϊσως δείτε ρυθμίσεις για “Video BIOS Shadow”, “C800-CBFF Shadow” κλπ. Απενεργοποιήστε κάθε σκιώδη μνήμη RAM. Η μνήμη αυτή χρησιμοποιείται για την επιτάχυνση της πρόσβασης στις ROM της μητρικής σας καθώς και σε κάποιες από τις κάρτες ελεγκτών. Το Linux δεν χρησιμοποιεί αυτές τις ROM από τη στιγμή της εκκίνησής του γιατί παρέχει το δικό του 32-μπιτο λογισμικό αντί των 16-μπιτων προγραμμάτων των ROM. Απενεργοποίηση της σκιώδους μνήμης μπορεί να αφαιρέσει κάποια από την μνήμη αυτή που θα ήταν διαθέσιμη για χρήση σαν κανονικής μνήμης από εφαρμογές. Αφήνοντάς την ενεργοποιημένη ίσως δημιουργήσει παρεμβολές στην πρόσβαση του Linux στις συσκευές του υλικού σας. 3.6.3.5. Οπή Μνήμης Αν το BIOS προσφέρει μια επιλογή του τύπου “15-16 MB Οπή Μνήμης” καλό θα ήταν να την απενεργοποιήσετε. Το Linux περιμένει να βρει μνήμη στη θέση αυτή αν έχετε αρκετή RAM. Υπάρχει κάποια αναφορά για μια μητρική Intel Endeavor στην οποία υπάρχει μια επιλογή που ονομάζεται “LFB” ή “Linear Frame Buffer&# x201D;. Αυτή έχει δυο ρυθμίσεις. “Disabled” και “1 Megabyte”. Ρυθμίστε την στο “1 Megabyte”. Όταν ήταν απενεργοποιημένη, η δισκέττα εγκατάστασης δεν διαβαζόταν σωστά και τελικά το σύστημα κατέρρεε. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν ξέρουμε ακόμα ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα με την συγκεκριμένη μητρική -- Απλά δούλευε με τη ρύθμιση αυτή ενώ χωρίς αυτήν όχι. 3.6.3.6. Προχωρημένη Διαχείριση Ισχύος (APM) Αν η μητρική σας παρέχει τη δυνατότητα Προχωρημένης Διαχείρισης Ισχύος (Advanced Power Management , APM) ρυθμίστε την ώστε η διαχείριση της ισχύος να ελέγχεται από το APM. Απενεργοποιήστε τις επιλογές doze, standby, suspend, nap, και sleep καθώς και τον χρονομετρητή σβησίματος του σκληρού δίσκου.Το Linux μπορεί να αναλάβει τον έλεγχο αυτών των επιλογών κάνοντας καλλίτερη δουλειά στη διαχείριση ισχύος από το BIOS. 3.6.4. Ζητήματα που θα πρέπει να προσέξετε για το υλικό Υποστήριξη USB στο BIOS και πληκτρολόγια. Αν δεν έχετε κάποιο πληκτρολόγιο τύπου-AT αλλά μόνο ένα τύπου USB, ίσως να πρέπει να ενεργοποιήσετε την προσομοίωση legacy AT πληκτρολογίου στις ρυθμίσεις του BIOS. Κάντε κάτι τέτοιο μόνο αν το σύστημα εγκατάστασης αποτύχει να χρησιμοποιήσει το USB πληκτρολόγιο σας σε κατάσταση USB. Αντίστροφα, για κάποια συστήματα (ιδιαίτερα φορητούς υπολογιστές) ίσως πρέπει να απενεργοποιήσετε την υποστήριξη legacy USB αν το πληκτρολόγιο σας δεν αποκρίνεται. Συμβουλευτείτε το εγχειρίδιο της μητρικής σας και ψάξτε στο BIOS για τις επιλογές “Legacy keyboard emulation” ή “USB keyboard support”. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[5] Μετά την εγκατάσταση μπορείτε να ενεργοποιήσετε αν θέλετε την προστασία του τΤομέα Εκκίνησης. Αυτό δεν προσφέρει επιπρόσθετη ασφάλεια στο Linux αλλά αν τρέχετε παράλληλα Windows μπορεί να αποτρέψει μια καταστροφή. Δεν υπάρχει λόγος να πειράζετε το MBR μετά την ρύθμιση του φορτωτή εκκίνησης. Κεφάλαιο 4. Αποκτώντας τα Μέσα Εγκατάστασης του Συστήματος Πίνακας Περιεχομένων 4.1. Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux 4.2. Λήψη Αρχείων από τους Κατοπτριστές αρχείων του Debian 4.2.1. Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης 4.3. Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης 4.3.1. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο εύκολος τρόπος 4.3.2. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο ευέλικτος τρόπος 4.3.3. Εκκίνηση από το USB stick 4.4. Προετοιμασία των αρχείων για Εκκίνηση από Σκληρό Δίσκο 4.4.1. Εκκίνηση του εγκαταστάτη από το σκληρό δίσκο με χρήση LILO ή GRUB 4.5. Προετοιμασία Αρχείων για δικτυακή εκκίνηση με TFTP 4.5.1. Ρυθμίζοντας έναν εξυπηρετητή DHCP 4.5.2. Ρύθμιση ενός εξυπηρετητή BOOTP 4.5.3. Ενεργοποίηση του εξυπηρετητή TFTP 4.5.4. Μεταφορά των ειδώλων TFTP στη θέση τους 4.6. Αυτόματη Εγκατάσταση 4.6.1. Αυτόματη εγκατάσταση με χρήση του Debian Installer 4.1. Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux Ο ευκολότερος με διαφορά τρόπος για να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux είναι από ένα Επίσημο σετ CD-ROM του Debian. Μπορείτε να αγοράσετε ένα τέτοιο σετ από έναν προμηθευτή (δείτε τη σελίδα CD vendors page). Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε είδωλα των CD-ROM από έναν κατοπτριστή αρχείων του Debian και να φτιάξετε έτσι το δικό σας σετ, αν έχετε μια γρήγορη δικτυακή σύνδεση και έναν εγγραφέα CD (δείτε τη σελίδα Debian CDγια λεπτομερείς οδηγίες). Αν έχετε ένα σετ Debian CD και τα CD είναι εκκινήσιμα από το μηχάνημά σας, μπορείτε να προχωρήσετε κατευθείαν στην ενότητα Κεφάλαιο 5, Εκκίνηση του Συστήματος Εγκατάστασης; έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια ώστε να εξασφαλιστεί ότι τα αρχεία που οι περισσότεροι χρήστες θα χρειαστούν βρίσκονται στα CD. Αν και ένα πλήρες σύνολο των εκτελέσιμων πακέτων απαιτεί αρκετά CD, είναι απίθανο να χρειαστείτε πακέτα που να βρίσκονται από το τρίτο CD και μετά. Μπορείτε επίσης να εξετάσετε την εκδοχή της έκδοσης σε DVD, που σώζει αρκετό χώρο στο ράφι σας και σα γλιτώνει από τον μαραθώνιο της διαρκούς αλλαγής CD. Αν το μηχάνημά σας δεν υποστηρίζει εκκίνηση από CD, αλλά διαθέτετε ένα σετ CD, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια εναλλακτική στρατηγική όπως σκληρός δίσκος, usb stick, δικτυακή εκκίνηση, ή φορτώστε χειροκίνητα τον πυρήνα από το CD για να ξεκινήσετε αρχικά τον εγκαταστάτη του συστήματος. Τα αρχεία που χρειάζεστε για να ξεκινήσετε με ένα άλλο μέσο βρίσκονται επίσης στο CD; η οργάνωση της δικτυακής αρχειοθήκης του Debian και του καταλόγου στο CD είναι ταυτόσημα. Έτσι όταν στη συνέχεια δίνονται διαδρομές για αρχεία της αρχειοθήκης για συγκεκριμένα αρχεία που χρειάζεστε για την εκκίνηση, κοιτάξτε γι' αυτά τα αρχεία στους ίδιους καταλόγους και υποκαταλόγους στο CD σας. Όταν ξεκινήσει ο εγκαταστάτης, θα είστε σε θέση να αποκτήσετε όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα για τον εγκαταστάτη αρχεία από το CD. Αν δεν έχετε ένα σετ από CD, τότε θα πρέπει να κατεβάσετε τα αρχεία συστήματος του εγκαταστάτη και να τα τοποθετήσετε σε ένα σκληρό δίσκο ή ένα usb stick ή έναν συνδεδεμένο υπολογιστή ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για την εκκίνηση του εγκαταστάτη. 4.2. Λήψη Αρχείων από τους Κατοπτριστές αρχείων του Debian Για να βρείτε τον πλησιέστερο (και άρα πιθανόν τον γρηγορότερο) κατοπτριστή αρχείων δείτε το σύνδεσμο λίστα των κατοπτριστών αρχείων του Debian. Όταν κατεβάζετε αρχεία από έναν καθρέφτη αρχείων του Debian χρησιμοποιώντας FTP, βεβαιωθείτε ότι κατεβάζετε τα αρχεία σε εκτελέσιμη (binary) κατάσταση και όχι σε αυτόματη ή κατάσταση κειμένου. 4.2.1. Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης Τα είδωλα της εγκατάστασης βρίσκονται για κάθε κατοπτριστή αρχείων Debian στον κατάλογο debian/dists/squeeze/main/installer-i386/current/images/-- το αρχείο MANIFEST καταγράφει κάθε είδωλο και τον ρόλο της. 4.3. Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης Υπάρχουν δυο διαθέσιμες μέθοδοι εκκίνησης όταν εκκινείτε από ένα κλειδί USB. Η πρώτη είναι να κάνετε πλήρως την εγκατάσταση από το δίκτυο. Η δεύτερη είναι να αντιγράψετε επίσης την εικόνα ενός CD στο κλειδί USB και να χρησιμοποιήσετε αυτή την εικόνα σαν πηγή πακέτων, πιθανόν σε συνδυασμό με έναν καθρέφτη της αρχειοθήκης. Αυτή η δεύτερη μέθοδος είναι και η πιο συνηθισμένη. Για την πρώτη μέθοδο εγκατάστασης θα χρειαστεί να κατεβάσετε την εικόνα του εγκαταστάτη από τον κατάλογο netboot (από την τοποθεσία που αναφέρεται στην ενότητα Τμήμα 4.2.1, “Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης”) και να χρησιμοποιήσετε τον “ευπροσάρμοστο τρόπο” όπως εξηγείται στη συνέχεια για να αντιγράψετε τα αρχεία στο κλειδί USB. Εικόνες του εγκαταστάτη για την δεύτερη μέθοδο εγκατάστασης μπορούν να βρεθούν στον κατάλογο hd-media και είτε ο “εύκολος” είτε ο “ ευπροσάρμοστος τρόπος” μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αντιγράψετε την εικόνα στο κλειδί USB. Γι' αυτήν την μέθοδο εγκατάστασης θα χρεαστεί επίσης να κατεβάσετε μια εικόνα CD. Η εικόνα του εγκαταστάτη κι αυτή του CD θα πρέπει να βασίζονται στην ίδια έκδοση του debian-installer. Αν δεν ταιριάζουν είναι αρκετά πιθανόν να δείτε σφάλματα ^[6] στη διάρκεια της εγκατάστασης.installation. Για την προετοιμασία του USB stick θα χρειαστείτε ένα σύστημα στο οποίο τρέχει ήδη το GNU/Linux και που υποστηρίζει USB. Με τα σημερινά συστήματα GNU/Linux το κλειδί USB θα πρέπει να αναγνωριστεί αυτόματα με την σύνδεσή του. Αν όχι, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι το άρθρωμα usb-storage του πυρήνα είναι φορτωμένο. Όταν συνδέετε το κλειδί USB θα απεικονιστεί σε μια συσκευή με όνομα /dev/sdX, όπου το “X” είναι ένα γράμμα από το a-z. Μπορείτε να δείτε τη συσκευή στην οποία έχει απεικονιστεί το κλειδί USB τρέχοντας την εντολή dmesg μετά την σύνδεσή του. Για να γράψετε στο stick, ίσως χρειαστεί να απενεργοποιήσετε την προστασία εγγραφής του. Προειδοποίηση Οι διαδικασίες που περιγράφονται στην ενότητα αυτή θα καταστρέψουν ο,τιδήποτε υπάρχει ήδη στη συσκευή. Βεβαιωθείτε απόλυτα ότι χρησιμοποιείτε το σωστό όνομα συσκευής για το κλειδί σας. Αν χρησιμοποιήσετε λάθος συσκευή το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η απώλεια κάθε πληροφορίας σε έναν σκληρό δίσκο για παράδειγμα. Σημειώστε ότι το USB stick πρέπει να έχει μέγεθος τουλάχιστον 256 MB (μικρότεροι σχηματισμοί είναι δυνατοί αν ακολουθήσετε τις οδηγίες στην ενότητα Τμήμα 4.3.2, “Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο ευέλικτος τρόπος”). 4.3.1. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο εύκολος τρόπος Υπάρχει ένα συγκεντρωτικό αρχείο hd-media/boot.img.gz που περιέχει όλα τα αρχεία του εγκαταστάτη (μαζί με τον πυρήνα)καθώς και το syslinux και το αρχείο ρυθμίσεών του. Σημειώστε ότι αν και βολική, η μέθοδος αυτή έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα: το λογικό μέθοδος της συσκευής θα περιοριστεί στα 256 MB ακόμα κι αν η χωρητικότητα του κλειδιού USB είναι μεγαλύτερη. Θα χρειαστεί να επαναδιαμερίσετε το κλειδί και να δημιουργήσετε καινούρια συστήματα αρχείων σ' αυτό για να επανακτήσετε την πλήρη χωρητικότητά του αν θελήσετε ποτέ να το χρησιμοποιήσετε για κάποιο άλλο σκοπό. Ένα δεύτερο μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορείτε να αντιγράψετε μια πλήρη εικόνα CD στο κλειδί αλλά μόνο τις μικρότερες εικόνες businesscard ή netinst. Για να χρησιμοποιήσετε αυτή την εικόνα απλά εξάγετέ την απευθείας στο κλειδί USB: # zcat boot.img.gz > /dev/sdX Μετά από αυτό, προσαρτήστε το κλειδί USB (mount /dev/sdX /mnt), που τώρα θα έχειένα σύστημα αρχείων FAT και αντιγράψτε μια εικόνα ISO Debian netinst ή businesscard σ' αυτό. Αποπροσαρτήστε το κλειδί (umount /mnt) και έχετε τελειώσει. 4.3.2. Αντιγράψτε τα αρχεία -- ο ευέλικτος τρόπος Αν θέλετε μεγαλύτερη ευελιξία ή απλά θέλετε να ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την ακόλουθη μέθοδο για την τοποθέτηση των αρχείων στο κλειδί USB. Ένα πλεονέκτημα της χρήσης αυτής της μεθόδου είναι ότι -- αν η χωρητικότητα του κλειδιού είναι αρκετά μεγάλη -- έχετε τη δυνατότητα να αντιγράψετε μια ολόκληρη εικόνα ISO CD σ' αυτό. 4.3.2.1. Διαμέριση του κλειδιού USB Θα δείξουμε πώς μπορείτε να ρυθμίσετε το stick μνήμης ώστε να χρησιμοποιήσει το πρώτο τμήμα αντί ολόκληρης της συσκευής. Σημείωση Καθώς τα περισσότερα κλειδιά USB έρχονται προδιαμορφωμένα με μια μοναδική κατάτμηση FAT16, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα χρειαστεί να επαναδιαμερίσετε ή να επαναμορφοποιήσετε το κλειδί. Αν παρ' όλα αυτά πρέπει να κάνετε κάτι τέτοιο, χρησιμοποιήστε την εντολή cfdisk ή οποιοδήποτε άλλο εργαλείο διαμέρισης για να δημιουργήσετε μια κατάτμηση FAT16 ^[7] και στη συνέχεια δημιουργήστε το σύστημα αρχείων χρησιμοποιώντας: # mkdosfs /dev/sdX1 . Προσέξτε ιδιαίτερα να χρησιμοποιήσετε το σωστό όνομα συσκευής για το κλειδί σας. Η εντολή mkdosfs περιέχεται στο πακέτο dosfstools του Debian. Για να ξεκινήσουμε τον πυρήνα αμέσως μετά την εκκίνηση από το κλειδί USB, θα βάλουμε έναν φορτωτή εκκίνησης στο κλειδί. Αν και οποιοσδήποτε φορτωτής εκκίνησης (πχ. ο lilo) θα δούλευε, είναι πιο βολικό να χρησιμοποιήσουμε το syslinux, μιας και χρησιμοποιεί μια κατάτμηση FAT16 και μπορεί να επαναρυθμιστεί με την απλή διόρθωση ενός αρχείου κειμένου. Οποιοδήποτε λειτουργικό σύστημα υποστηρίζει το σύστημα αρχείων FAT μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γίνουν αλλαγές στη ρύθμιση του φορτωτή εκκίνησης. Για να βάλετε το syslinux στην κατάτμηση με το σύστημα αρχείων FAT16 του κλειδιού σας, εγκαταστήστε τα πακέτα syslinux και mtools στο σύστημά σας και πληκτρολογήστε # syslinux /dev/sdX1 Και πάλι προσέξτε να χρησιμοποιήσετε το σωστό όνομα για τη συσκευή σας. Η κατάτμηση δεν θα πρέπει να είναι προσαρτημένη κατά την εκκίνηση του syslinux. Η διαδικασία αυτή γράφει έναν τομέα εκκίνησης στην κατάτμηση και δημιουργεί το αρχείο ldlinux.sys που περιέχει τον κώδικα του φορτωτή εκκίνησης. 4.3.2.2. Προσθήκη της εικόνας του εγκαταστάτη Προσαρτήστε την κατάτμηση (mount /dev/sdX1 /mnt) και αντιγράψτε τα παρακάτω αρχεία του εγκαταστάτη στο κλειδί: ● vmlinuz ή linux (εκτελέσιμο του πυρήνα) ● initrd.gz (initial ramdisk) Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα είτε στη συνηθισμένη έκδοση του εγκαταστάτη ή στην γραφική του έκδοση. Η τελευταία μπορεί να βρεθεί στον υποκατάλογο gtk. Αν θέλετε να αλλάξετε τα ονόματα των αρχείων, παρακαλώ σημειώστε ότι το syslinux μπορεί να διαχειριστεί μόνο ονόματα αρχείων(8.3) του DOS. Στη συνέχεια θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα αρχείο ρυθμίσεων syslinux.cfg, που θα πρέπει τουλάχιστον να περιέχει τις ακόλουθες δύο γραμμές (αλλάξτε το όνομα του εκτελέσιμου του πυρήνα σε “linux” αν χρησιμοποιείτε μια εικόνα netboot): default vmlinuz append initrd=initrd.gz Για τον γραφικό εγκαταστάτη θα πρέπει να προσθέσετε τις παραμέτρους video= vesa:ywrap,mtrr vga=788 στη δεύτερη γραμμή. Αν χρησιμοποιήσατε μια εικόνα hd-media θα πρέπει τώρα να αντιγράψετε μια εικόνα ISO του Debian ^[8]. Όταν τελειώσετε, αποπροσαρτήστε το κλειδί USB (umount /mnt ). 4.3.3. Εκκίνηση από το USB stick Προειδοποίηση Αν το σύστημά σας αρνείται να εκκινήσει, τότε το stick ίσως περιέχει ένα μη έγκυρο Κύριο Αρχείο Εκκίνησης (MBR). Για να το διορθώσετε αυτό, χρησιμοποιήστε την εντολή install-mbr από το πακέτο mbr: # install-mbr /dev/sdX 4.4. Προετοιμασία των αρχείων για Εκκίνηση από Σκληρό Δίσκο O εγκαταστάτης μπορεί να ξεκινήσει χρησιμοποιώντας αρχεία εκκίνησης τοποθετημένα σε ένα υπάρχον τμήμα του σκληρού δίσκου και που ενεργοποιούνται είτε μέσα από ένα άλλο λειτουργικό σύστημα είτε καλώντας έναν φορτωτή εκκίνησης (boot loader) κατευθείαν από το BIOS. Μια πλήρης,“καθαρά δικτυακή” εγκατάσταση μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική. Κάτι που παρακάμπτει όλες τις δυσκολίες των αφαιρέσιμων μέσων, όπως την εύρεση και εγγραφή εικόνων CD ή το παίδεμα με πολυάριθμες και αναξιόπιστες δισκέττες. Ο εγκαταστάτης δεν μπορεί να ξεκινήσει από αρχεία σε ένα NTFS σύστημα αρχείων. 4.4.1. Εκκίνηση του εγκαταστάτη από το σκληρό δίσκο με χρήση LILO ή GRUB Η ενότητα αυτή εξηγεί πώς να προσθέσετε ή ακόμα και να αντικαταστήσετε την υπάρχουσα εγκατάστασή σας του Linux χρησιμοποιώντας είτε το LILO ή το GRUB. Στη διάρκεια της εκκίνησης, και οι δύο φορτωτές εκκίνησης υποστηρίζουν το φόρτωμα στην μνήμη όχι μόνο του πυρήνα αλλά και ενός ειδώλου δίσκου (disk image). Αυτός ο δίσκος RAM μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ριζικό σύστημα αρχείων από τον πυρήνα. Αντιγράψτε τα ακόλουθα αρχεία από τις αρχειοθήκες του Debian σε μια βολική τοποθεσία στο σκληρό σας δίσκο, για παράδειγμα στο /boot/newinstall/. ● vmlinuz (αρχείο πυρήνα) ● initrd.gz (είδωλο δίσκου μνήμης) Τέλος, για να ρυθμίσετε τον φορτωτή εκκίνησης προχωρήστε στην ενότητα Τμήμα 5.1.3, “Ξεκινώντας από το Linux με LILO ή GRUB”. 4.5. Προετοιμασία Αρχείων για δικτυακή εκκίνηση με TFTP Αν το μηχάνημά σας είναι συνδεδεμένο σε ένα τοπικό δίκτυο (local area network), μπορείτε ίσως να το εκκινήσετε από ένα άλλο μηχάνημα μέσω του δικτύου αυτού χρησιμοποιώντας TFTP. Αν προτίθεστε να εκκινήσετε το σύστημα εγκατάστασης από ένα άλλο μηχάνημα, τα αρχεία εκκίνησης θα πρέπει να τοποθετηθούν σε συγκεκριμένες θέσεις στο μηχάνημα αυτό, το οποίο πρέπει επίσης να είναι ρυθμισμένο ώστε να υποστηρίζει την εκκίνηση του συγκεκριμένου μηχανήματός σας. Θα πρέπει να στήσετε έναν εξυπηρετητή TFTP, και για περισσότερα μηχανήματα έναν εξυπηρετητή DHCP , ή έναν εξυπηρετητή BOOTP. Το BOOTP είναι ένα πρωτόκολλο IP που πληροφορεί έναν υπολογιστή για το ποια είναι η διεύθυνση IP του και από πού στο δίκτυο να αποκτήσει μια εικόνα εκκίνησης. Το πρωτόκολλο DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) είναι μια πιο ευέλικτη και συμβατή προς τα πίσω επέκταση του πρωτοκόλλου BOOTP. Κάποια συστήματα μπορούν να ρυθμιστούν μόνο μέσω του πρωτοκόλλου αυτού. Το πρωτόκολλο TFTP (Trivial File Transfer Protocol) χρησιμοποιείται για το σερβίρισμα της εικόνας εκκίνησης στον "πελάτη". Θεωρητικά, οποιοσδήποτε server, σε οποιαδήποτε πλατφόρμα, που υλοποιεί αυτά τα πρωτόκολλα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Στα παραδείγματα αυτής της ενότητας, θα δώσουμε εντολές για SunOS 4.x, SunOS 5.x (δηλ. το Solaris), και GNU/Linux. Σημείωση Για έναν εξυπηρετητή Debian GNU/Linux συνιστούμε tftpd-hpa. Έχει γραφτεί από τον ίδιο συγγραφέα του φορτωτή εκκίνησης syslinux και συνεπώς έχει τις μικρότερες πιθανότητες να προκαλέσει οποιαδήποτε προβλήματα. Μια καλή εναλλακτική λύση είναι και το atftpd. 4.5.1. Ρυθμίζοντας έναν εξυπηρετητή DHCP Ένας εξυπηρετητής DHCP που είναι ελεύθερο λογισμικό είναι ο dhcpd από το ISC. Για το Debian GNU/Linux συνίσταται το πακέτο dhcp3-server. Εδώ είναι ένα υπόδειγμα αρχείου ρυθμίσεων γι' αυτόν (δείτε το /etc/dhcp3/dhcpd.conf): option domain-name "example.com"; option domain-name-servers ns1.example.com; option subnet-mask 255.255.255.0; default-lease-time 600; max-lease-time 7200; server-name "servername"; subnet 192.168.1.0 netmask 255.255.255.0 { range 192.168.1.200 192.168.1.253; option routers 192.168.1.1; } host clientname { filename "/tftpboot.img"; server-name "servername"; next-server servername; hardware ethernet 01:23:45:67:89:AB; fixed-address 192.168.1.90; } Στο παράδειγμα αυτό, υπάρχει ένας server με όνομα servername που κάνει όλη τη δουλειά ενός DHCP και TFTP server και μιας δικτυακής πύλης. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρέπει να αλλάξετε τις επιλογές για το όνομα τομέα (domain name) καθώς και το όνομα του server και της διεύθυνσης της κάρτας δικτύου του πελάτη. Η επιλογήfilename θα πρέπει να είναι το όνομα του αρχείου που θα ανακτηθεί μέσω TFTP. Μετά την έκδοση του αρχείου ρυθμίσεων του dhcpd, επανεκκινήστε τον δαίμονα με την εντολή /etc/init.d/dhcpd3-server restart. 4.5.1.1. Ενεργοποίηση Εκκίνησης με τη μέθοδο PXE στη ρύθμιση του DHCP Εδώ έχουμε ένα άλλο παράδειγμα αρχείου ρυθμίσεων dhcp.conf που χρησιμοποιεί την μέθοδο Pre-boot Execution Environment (PXE) για το TFTP. option domain-name "example.com"; default-lease-time 600; max-lease-time 7200; allow booting; allow bootp; # Η επόμενη παράγραφος θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να ταιριάζει στην περίπτωσή σας subnet 192.168.1.0 netmask 255.255.255.0 { range 192.168.1.200 192.168.1.253; option broadcast-address 192.168.1.255; # the gateway address which can be different # (access to the internet for instance) option routers 192.168.1.1; # indicate the dns you want to use option domain-name-servers 192.168.1.3; } group { next-server 192.168.1.3; host tftpclient { # tftp client hardware address hardware ethernet 00:10:DC:27:6C:15; filename "/pxelinux.0"; } } Σημειώστε ότι για εκκίνηση με τη μέθοδο PXE, το όνομα αρχείου του πελάτη pxelinux.0 είναι ένας φορτωτής εκκίνησης, και όχι μια εικόνα του πυρήνα (δείτε την ενότητα Τμήμα 4.5.4, “Μεταφορά των ειδώλων TFTP στη θέση τους&# x201D; στη συνέχεια). 4.5.2. Ρύθμιση ενός εξυπηρετητή BOOTP Υπάρχουν δύο διαθέσιμοι εξυπηρετητές BOOTP για το GNU/Linux. Ο πρώος είναι ο bootpd από το CMU (Carnegie Mellon University). O άλλος είναι στην πραγματικότητα ένας εξυπηρετητής DHCP, ο dhcpd του ISC. Στο Debian GNU/Linux αυτοί περιλαμβάνονται στα πακέτα bootp και dhcp3-server αντίστοιχα. Για να χρησιμοποιήσετε τον δαίμονα bootpd του CMU, πρέπει πρώτα να αποσχολιάσετε (ή να προσθέσετε) την σχετική γραμμή στο αρχείο /etc/inetd.conf. Στο Debian GNU/Linux, μπορείτε να το κάνετε αυτό τρέχοντας την εντολή update-inetd --enable bootps, και μετά /etc/init.d/inetd reload. Στην περίπτωση που ο εξυπηρετητής σας BOOTP δεν τρέχει Debian, η σχετική γραμμή πρέπει να μοιάζει κάπως έτσι: bootps dgram udp wait root /usr/sbin/bootpd bootpd -i -t 120 Τώρα, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα αρχείο /etc/bootptab. Αυτό έχει το ίδιο είδος οικείας και μυστήριας μορφής των παλιών καλών αρχείων printcap, termcap, και disktab στο BSD. Δείτε τη σελίδα χρήσης του bootptab για περισσότερες πληροφορίες. Για τον δαίμονα bootpd του CMU, θα πρέπει να ξέρετε την διεύθυνση MAC του "πελάτη". Εδώ είναι ένα υπόδειγμα αρχείου /etc/bootptab: client:\ hd=/tftpboot:\ bf=tftpboot.img:\ ip=192.168.1.90:\ sm=255.255.255.0:\ sa=192.168.1.1:\ ha=0123456789AB: Θα πρέπει να αλλάξετε τουλάχιστον την επιλογή “ha”, που προσδιορίζει την διεύθυνση υλικού του πελάτη. Η επιλογή “bf” προσδιορίζει το αρχείο που θα έπρεπε ένας πελάτης να ανακτήσει μέσω TFTP. Δείτε το σύνδεσμο Τμήμα 4.5.4, “Μεταφορά των ειδώλων TFTP στη θέση τους&# x201D; για περισσότερες λεπτομέρειες. Αντίθετα, η ρύθμιση του BOOTP με τον εξυπηρετητή dhcpd του ISC είναι πραγματικά εύκολη, γιατί χειρίζεται τους πελάτες BOOTP σαν μια σχετικά ειδική περίπτωση πελατών DHCP. Μερικές αρχιτεκτονικές απαιτούν μια πολύπλοκη ρύθμιση για την εκκίνηση πελατών μέσω BOOTP. Αν η δική σας είναι μια απ' αυτές, διαβάστε την ενότητα Τμήμα 4.5.1, “Ρυθμίζοντας έναν εξυπηρετητή DHCP”. Διαφορετικά, πιθανόν να μπορέσετε να τα καταφέρετε απλά προσθέτοντας το προστακτικό allow bootp στο κομμάτι των ρυθμίσεων για το υποδίκτυο που περιέχει τον πελάτη στο αρχείο /etc/dhcp3/dhcpd.conf και επενεκκινήστε τον δαίμονα dhcpd με την εντολή /etc/init.d/dhcpd3-server restart. 4.5.3. Ενεργοποίηση του εξυπηρετητή TFTP Για να προετοιμάσετε τον εξυπηρετητή TFTP θα πρέπει να βεβαιωθείτε πρώτα ότι είναι ενεργοποιημένος ο tftpd Στην περίπτωση του tftpd-hpa υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορείτε να τρέξετε την υπηρεσία. Μπορεί να εκκινηθεί κατά απαίτηση από τον δαίμονα inetd του συστήματος, ή μπορεί να ρυθμιστεί να τρέχει σαν ανεξάρτητος δαίμονας. Το ποια από τις δύο μεθόδους θα χρησιμοποιηθεί επιλέγεται κατά την εγκατάσταση του πακέτου και μπορεί να αλλάξει με την επαναρύθμιση του πακέτου. Σημείωση Κατά παράδοση οι εξυπηρετητές TFTP χρησιμοποιούσαν τον κατάλογο /tftpboot σαν κατάλογο από τον οποίον διαθέτουν τις εικόνες που παρέχουν. Όμως τα πακέτα του Debian GNU/Linux πιθανόν να χρησιμοποιούν άλλους καταλόγους ώστε να συμμορφώνονται με το πρότυπο Filesystem Hierarchy Standard. Για παράδειγμα, το πακέτο tftpd-hpa χρησιμοποιεί εξ ορισμού τον κατάλογο /var/lib/tftpboot. Πιθανόν να πρέπει να προσαρμόσετε τα παραδείγματα ρυθμίσεων στην παρούσα ενότητα ανάλογα. Όλες οι διαθέσιμες στο Debian εναλλακτικές υλοποιήσεις του in.tftpd θα πρέπει εξ' ορισμού να καταγράφουν τα αιτήματα στον εξυπηρετητή TFTP στα αρχεία καταγραφής του συστήματος. Κάποιες από αυτές διαθέτουν και ένα όρισμα -v για ακόμα πιο λεπτομερειακή καταγραφή. Συνιστάται να ελέγχετε αυτά τα μηνύματα καταγραφής στην περίπτωση προβλημάτων εκκίνησης καθώς αποτελούν ένα καλό σημείο αφετηρίας για την διάγνωση της αιτίας τέτοιων σφαλμάτων. 4.5.4. Μεταφορά των ειδώλων TFTP στη θέση τους Στη συνέχεια, τοποθετήστε την εικόνα εκκίνησης του TFTP, όπως βρίσκεται στο Τμήμα 4.2.1, “Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης”, στον κατάλογο των εικόνων εκκίνησης του tftpd. Πιθανόν να πρέπει να δημιουργήσετε έναν σύνδεσμο από το αρχείο αυτό στο αρχείο που ο εξυπηρετητής tftpd θα χρησιμοποιήσει για την εκκίνηση ενός συγκεκριμένου πελάτη. Δυστυχώς, το όνομα του αρχείου καθορίζεται από τον πελάτη του TFTP, και δεν υπάρχουν γι' αυτό σταθερά πρότυπα. Για εκκίνηση με τη μέθοδο PXE, ό,τι χρειάζεστε βρίσκεται στο συμπιεσμένο αρχείο netboot/netboot.tar.gz. Απλά αποσυμπιέστε το αρχείο στον κατάλογο εικόνων εκκίνησης του tftpd. Βεβαιωθείτε ότι ο εξυπηρετητής dhcp έχει ρυθμιστεί να περνά το /pxelinux.0 στον δαίμονα tftpd σαν το όνομα του αρχείου για εκκίνηση. 4.6. Αυτόματη Εγκατάσταση Για εγκατάσταση σε πολλαπλούς υπολογιστές είναι δυνατό να πραγματοποιήσουμε πλήρως αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις. Πακέτα Debian που στοχεύουν σε αυτό περιλαμβάνουν: fai (που χρησιμοποιεί έναν εξυπηρετητή εγκατάστασης), replicator, systemimager, autoinstall, και τον ίδιο τον Debian Installer. 4.6.1. Αυτόματη εγκατάσταση με χρήση του Debian Installer Ο εγκαταστάτης του Debian υποστηρίζει αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις με τη βοήθεια αρχείων προρύθμισης. Ένα τέτοιο αρχείο μπορεί να φορτωθεί από το δίκτυο ή από αφαιρούμενα μέσα και να χρησιμοποιηθεί για την συμπλήρωση απαντήσεων σε ερωτήσεις που θα τεθούν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εγκατάστασης. Πλήρης τεκμηρίωση σχετικά με τις προρυθμίσεις που συμπεριλαμβάνουν ένα πραγματικό παράδειγμα, που μπορείτε να το επεξεργαστείτε οι ίδιοι, βρίσκεται στο Παράρτημα B, Αυτοματοποίηση της εγκατάστασης με χρήση προρυθμίσεων (preseeding). ━━━━━━━━━━━━━━ ^[6] Το μήνυμα σφάλματος που είναι πιθανότερο να δείτε είναι ότι δεν μπορούν να βρεθούν αρθρώματα του πυρήνα. Αυτό σημαίνει ότι η έκδοση των πακέτων udeb για τα αρθρώματα του πυρήνα που περιλαμβάνονται στην εικόνα του CD είναι διαφορετική από την έκδοση του πυρήνα που τρέχει. ^[7] Μην ξεχάσετε να ορίσετε τη σήμανση “bootable” για την κατάτμηση. ^[8] Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε μια εικόνα businesscard ή netinst ή την εικόνα ενός πλήρους CD (δείτε σχετικά την ενότητα Τμήμα 4.1, “Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux”). Βεβαιωθείτε ότι διαλέξατε μια εικόνα που να χωράει στο κλειδί. Σημειώστε ότι η εικόνα “netboot mini.iso” δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτό. Κεφάλαιο 5. Εκκίνηση του Συστήματος Εγκατάστασης Πίνακας Περιεχομένων 5.1. Ξεκινώντας τον εγκαταστάτη στην αρχιτεκτονική Intel x86 5.1.1. Εκκίνηση από CD-ROM 5.1.2. Εκκίνηση από Windowse 5.1.3. Ξεκινώντας από το Linux με LILO ή GRUB 5.1.4. Εκκίνηση από USB stick μνήμης 5.1.5. Εκκίνηση μέσω TFTP 5.1.6. Η οθόνη εκκίνησης 5.2. Προσβασιμότητα 5.2.1. Οθόνες Braille USB 5.2.2. Σειριακές Οθόνες Braille 5.2.3. Σύνθεση Ομιλίας από το Hardware 5.2.4. Συσκευές Καρτών 5.2.5. Θέμα Υψηλής Αντίθεσης 5.3. Παράμετροι εκκίνησης 5.3.1. Παράμετροι του Εγκαταστάτη του Debian 5.4. Ανίχνευση λαθών της Διαδικασίας Εγκατάστασης 5.4.1. Αξιοπιστία των δίσκων CD-ROM 5.4.2. Ρύθμιση της εκκίνησης 5.4.3. Συνηθισμένα προβλήματα εγκατάστασης στην αρχιτεκτονική Intel x86 5.4.4. Ερμηνεία των μηνυμάτων έναρξης πυρήνα! 5.4.5. Αναφορά Προβλημάτων της Εγκατάστασης 5.4.6. Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης 5.1. Ξεκινώντας τον εγκαταστάτη στην αρχιτεκτονική Intel x86 Προειδοποίηση Αν έχετε οποιοδήποτε άλλα λειτουργικά συστήματα στο σύστημά σας που επιθυμείτε να διατηρήσετε (διαμόρφωση διπλής εκκίνησης), θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι έχουν τερματιστεί κανονικά πριν την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Η εγκατάσταση ενός λειτουργικού συστήματος ενώ κάποιο άλλο βρίσκεται σε κατάσταση "νάρκης" (hibernation) (είναι σε "αναστολή" (suspension) στον δίσκο) μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια ή άλλη ζημιά στην κατάσταση του συστήματος υπό αναστολή και οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα κατά την επανεκκίνησή του. Σημείωση Για πληροφορίες σχετικά με την εκκίνηση του γραφικού εγκαταστάτη δείτε το Τμήμα D.6, “Ο γραφικός εγκαταστάτης”. 5.1.1. Εκκίνηση από CD-ROM Ο ευκολότερος τρόπος για τους περισσότερους χρήστες είναι να χρησιμοποιήσουν ένα σετ με τα CD του Debian. Αν έχετε ένα τέτοιο σετ και αν το μηχάνημά σας υποστηρίζει απευθείας εκκίνηση από το CD τότε είστε εντάξει! Απλά ρυθμίστε το σύστημά σας για εκκίνηση από το CD όπως περιγράφεται στην ενότητα Τμήμα 3.6.2, “Επιλογή συσκευής εκκίνησης”, βάλτε το CD σας στη συσκευή, επανεκκινήστε και προχωρήστε στο επόμενο κεφάλαιο. Σημειώστε ότι κάποιες συσκευές CD πιθανόν να απαιτούν συγκεκριμένους οδηγούς και έτσι να μην είναι προσβάσιμες στα πρώτα στάδια της εγκατάστασης. Αν συμβεί λοιπόν ο συνηθισμένος τρόπος εκκίνησης από το CD να μην δουλέψει για το σύστημά σας,ξαναεπισκεφθείτε το κεφάλαιο αυτό και διαβάστε για πιθανούς εναλλακτικούς πυρήνες και μεθόδους εγκατάστασης που ίσως δουλέψουν στην περίπτωσή σας. Ακόμα και αν δεν μπορείτε να εκκινήσετε από το CD-ROM, έχετε τη δυνατότητα ίσως να εγκαταστήσετε μέρη του Debian συστήματος και οποιαδήποτε πακέτα θέλετε από το CD-ROM. Απλά εκκινήστε χρησιμοποιώντας ένα άλλο μέσο, όπως δισκέττες. Όταν έρθει η στιγμή για να εγκαταστήσετε το λειτουργικό σύστημα, το βασικό σύστημα και οποιαδήποτε επιπλέον πακέτα θα πρέπει να υποδείξετε στο σύστημα εγκατάστασης να χρησιμοποιήσει τον οδηγό του CD-ROM. Αν έχετε προβλήματα κατά την εκκίνηση, δείτε το Τμήμα 5.4, “Ανίχνευση λαθών της Διαδικασίας Εγκατάστασης ”. 5.1.2. Εκκίνηση από Windowse Για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη από τα Windows, θα πρέπει πρώτα να αποκτήσετε ένα CD-ROM/DVD-ROM ή ένα κλειδί μνήμης USB σαν μέσα εγκατάστασης, όπως περιγράφεται στα κεφάλαια Τμήμα 4.1, “Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux” και Τμήμα 4.3, “Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης”. Αν χρησιμοποιείτε ένα CD ή DVD εγκατάστασης, θα πρέπει να ξεκινήσει αυτόματα ένα πρόγραμμα προ-εγκατάστασης καθώς εισάγετε τον δίσκο στο σύστημα. Σε περίπτωση που τα Windows δεν ξεκινούν αυτόματα τον δίσκο ή αν χρησιιμοποιείτε ένα κλειδί USB, μπορείτε να εκτελέσετε το πρόγραμμα με το χέρι, πηγαινοντας στη συσκευή και τρέχοντας την εντολή setup.exe. Μετά την εκκίνηση του προγράμματος, θα σας γίνουν μερικές προκαταρκτικές ερωτήσεις και το σύστημα θα προετοιμαστεί για την εκκίνηση του εγκαταστάτη του Debian GNU/Linux. 5.1.3. Ξεκινώντας από το Linux με LILO ή GRUB Για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη από τον σκληρό δίσκο θα πρέπει πρώτα να κατεβάσετε και να τοποθετήσετε τα απαραίτητα αρχεία όπως περιγράφεται στην ενότητα Τμήμα 4.4, “Προετοιμασία των αρχείων για Εκκίνηση από Σκληρό Δίσκο”. Αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε τον σκληρό δίσκο μόνο για την εκκίνηση και στη συνέχεια να κατεβάσετε ο,τιδήποτε άλλο από το δίκτυο, θα πρέπει να κατεβάσετε το αρχείο netboot/debian-installer/i386/initrd.gzκαι τον αντίστοιχο πυρήνα netboot/debian-installer/i386/linux. Αυτό θα σας επιτρέψει να επαναδιαμερίσετε τον δίσκο από τον οποίο θα εκκινήσετε τον εγκαταστάτη, αν και θα πρέπει να κάνετε κάτι τέτοιο με προσοχή. Εναλλακτικά, αν σκοπεύετε να διατηρήσετε αμετάβλητη μια υπάρχουσα κατάτμηση στον σκληρό δίσκο κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης, μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο hd-media/initrd.gz και τον πυρήνα του, καθώς και να αντιγράψετε την εικόνα iso ενός CD (ή DVD) στον δίσκο (βεβαιωθείτε ότι το αρχείο έχει κατάληξη .iso). Ο εγκαταστάτης μπορεί τότε να εκκινηθεί από τον δίσκο και να κάνει την εγκατάσταση από την εικόνα του CD/DVD χωρίς την ανάγκη πρόσβασης στο δίκτυο. Για το LILO, θα πρέπει να ρυθμίσετε δυο ουσιαστικά στοιχεία στο αρχείο /etc/ lilo.conf: ● να φορτώσει τον εγκαταστάτη initrd.gz κατά τη διάρκεια της εκκίνησης. ● να κάνετε τον πυρήνα vmlinuz να χρησιμοποιήσει έναν δίσκο RAM σαν το ριζικό τμήμα του δίσκου. Εδώ είναι ένα παράδειγμα αρχείου /etc/lilo.conf: image=/boot/newinstall/vmlinuz label=newinstall initrd=/boot/newinstall/initrd.gz Για περισσότερες λεπτομέρειες, αναφερθείτε στις σελίδες χρήσης των initrd(4) και lilo.conf(5). Τρέξτε τώρα το lilo και επανεκκινήστε. Η διαδικασία για το GRUB είναι παρόμοια. Εντοπίστε το αρχείο menu.lst στον κατάλογο /boot/grub/ (μερικές φορές στον κατάλογο/boot/boot/grub/), και προσθέστε τις ακόλουθες γραμμές: title New Install kernel (hd0,0)/boot/newinstall/vmlinuz initrd (hd0,0)/boot/newinstall/initrd.gz και επανεκκινήστε. title New Install root (hd0,0) kernel /boot/newinstall/vmlinuz initrd /boot/newinstall/initrd.gz Από το σημείο αυτό και μετά δεν πρέπει να υπάρχει διαφορά ανάμεσα του GRUB και του LILO. 5.1.4. Εκκίνηση από USB stick μνήμης Ας υποθέσουμε ότι έχετε προετοιμάσει όσα υποδεικνύονται στις ενότητες Τμήμα 3.6.2, “Επιλογή συσκευής εκκίνησης” και Τμήμα 4.3, “ Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης”. Τώρα απλά συνδέστε το USB stick σε μια ελεύθερη θύρα σύνδεσης USB και επανεκκινήστε τον υπολογιστή. Το σύστημα θα πρέπει να ξεκινήσει, και θα εμφανιστεί μπροστά σας η προτροπή boot:. Εδώ μπορείτε να εισάγετε προαιρετικά ορίσματα για την εκκίνηση ή απλά να πατήσετε Enter. 5.1.5. Εκκίνηση μέσω TFTP H εκκίνηση από το δίκτυο προαπαιτεί ότι διαθέτετε μια δικτυακή σύνδεση και έναν δικτυακό TFTP server εκκίνησης (DHCP, RARP, ή BOOTP). Η μέθοδος εγκατάστασης με υποστήριξη δικτυακής εκκίνησης περιγράφεται στην ενότητα Τμήμα 4.5, “Προετοιμασία Αρχείων για δικτυακή εκκίνηση με TFTP&# x201D;. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να κάνετε μια εκκίνηση με TFTP στην αρχιτεκτονική i386. 5.1.5.1. Κάρτα δικτύου ή μητρική που υποστηρίζουν PXE Πιθανόν η κάρτα δικτύου σας (Network Interface Card) ή η μητρική σας να παρέχουν τη λειτουργία εκκίνησης με PXE. Αυτή είναι μια νέα υλοποίηση από την Intel (tm) της εκκίνησης με TFTP. Αν αυτό συμβαίνει, πιθανόν να μπορείτε να ρυθμίσετε το BIOS του συστήματος σας ώστε να εκκινεί από το δίκτυο. 5.1.5.2. Κάρτα δικτύου (NIC) με δικτυακή bootROM Υπάρχει περίπτωση η κάρτα δικτύου σας να παρέχει πιθανόν τη δυνατότητα εκκίνησης με TFTP. 5.1.5.3. Etherboot Tο etherboot project διαθέτει δισκέττες εκκίνησης και ίσως ακόμα bootroms που να πραγματοποιούν μια εκκίνηση με TFTPboot. 5.1.6. Η οθόνη εκκίνησης Καθώς ξεκινά ο εγκαταστάτης, θα δείτε μια φιλική γραφική οθόνη με το λογότυπο του Debian και ένα μενού: Μενού εκκίνησης εγκαταστάτη Εγκατάσταση Γραφική εγκατάσταση Προχωρημένες επιλογές > Βοήθεια Πατήστε ENTER για την εκκίνηση ή TAB για να διορθώσετε κάποια από τις επιλογές του μενού Ανάλογα με την μέθοδο εγκατάστασης που χρησιμοποιείτε, η επιλογή “ Γραφική εγκατάσταση” πιθανόν να μην είναι διαθέσιμη. Για μια συνηθισμένη εγκατάσταση, επιλέξτε είτε “Εγκατάσταση” είτε “Γραφική εγκατάσταση” από το μενού -- χρησιμοποιώντας είτε τα βέλη από το πληκτρολόγιό σας είτε πληκτρολογώντας το πρώτο από τα (τονισμένα) γράμματα -- και πιέστε Enter για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη. Η επιλογή “Προχωρημένες επιλογές” παρέχει πρόσβαση σε ένα δεύτερο μενού επιτρέπει την εκκίνηση του εγκαταστάτη σε κατάσταση "ειδικού", σε κατάσταση "διάσωσης" και σε αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις. Αν επιθυμείτε ή χρειάζεστε να προσθέσετε οποιεσδήποτε παραμέτρους είτε για τον εγκαταστάτη είτε για τον πυρήνα, πατήστε το Tab. Αυτό θα εμφανίσει την προκαθορισμένη επιλογή εκκίνησης για το επιλεγμένο στοιχείο από το μενού και θα σας δώσει τη δυνατότητα για επιπρόσθετες επιλογές. Οι οθόνες βοήθειας (δείτε στη συνέχεια) παραθέτουν μερικές συνηθισμένες πιθανές επιλογές. Πατήστε το Enter για να εκκινήσετε τον εγκαταστάτη με τις δικές σας επιλογές. Πατώντας το Esc θα επιστρέψετε στο μενού εκκίνησης και θα αναιρέσετε όποιες αλλαγές έχετε κάνει. Επιλέγοντας “Βοήθεια” από το μενού θα έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση της πρώτης οθόνης βοήθειας που σας δίνει μια εποπτεία όλων των διαθέσιμων οθονών βοήθειας. Σημειώστε ότι δεν μπορείτε να επιστρέψετε στο μενού εκκίνησης μετά την εμφάνιση των οθονών βοήθειας. Παρ' όλα αυτά, οι οθόνες βοήθειας στο πλήκτα συναρτήσεων F3 και F4 παραθέτουν εντολές που είναι ισοδύναμες με τις μεθόδους εκκίνησης που παραθέτονται στο μενού. Όλες οι οθόνες βοήθειας έχουν προτρεπτικό εκκίνησης στο οποίο και μπορείτε να πληκτρολογήσετε την εντολή εκκίνησης που θέλετε: Πατήστε F1 για τον Ευρετήριο βοήθειας, ή ENTER για εκκίνηση: Σε αυτό το προτρεπτικό βοήθειας μπορείτε απλά να πατήσετε το Enter για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη με τις προκαθορισμένες επιλογές ή να εισάγετε μια συγκεκριμένη εντολή εκκίνησης και, προαιρετικά, παραμέτρους εκκίνησης. Ένας αριθμός τέτοιων παραμέτρων που μπορεί να σας είναι χρήσιμες μπορούν να βρεθούν στις διάφορες οθόνες βοήθειας. Αν όντως προσθέσετε οποιεσδήποτε Σημείωση Στο σημείο αυτό υποτίθεται ότι το πληκτρολόγιο έχει την προκαθορισμένη διάταξη Αμερικανικών Αγγλικών. Αυτό σημαινει ότι αν το πληκτρολόγιό σας έχει μια διαφορετική (συγκεκριμένη για την γλώσσα σας) διάταξη, οι χαρακτήρες που θα εμφανίζονται στην οθόνη σας πιθανόν να διαφέρουν από αυτό που θα περιμένατε καθώς πληκτρολογείτε κάποιες παραμέτρους. Η Wikipedia έχει ένα σχήμα της διάταξης US του πληκτρολογίου στον σύνδεσμο schema of the US keyboard layout που μπορεί να χρησιμεύσει σαν αναφορά για την εύρεση των σωστών χαρακτήρων που πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Σημείωση Αν χρησιμοποιείτε ένα σύστημα του οποίου τι BIOS έχει ρυθμιστεί ώστε να χρησιμοποιεί μια σειριακή κονσόλα, πιθανά να μην μπορείτε να δείτε την αρχική γραφική οθόνη κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Πιθανόν να μην δείτε ούτε το μενού εκκίνησης. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν κάνετε την εγκατάσταση του συστήματος μέσω κάποιας συσκευής απομακρυσμένης διαχείρισης που παρέχει μόνο ένα κειμενικό interface στην κονσόλα VGA. Παραδείγματα τέτοιων συσκευών περιλαμβάνουν την κονσόλα κειμένου του “integrated Lights Out” (iLO) της Compaq και το “Integrated Remote Assistant” (IRA) της HP. Για να παρακάμψετε την οθόνη εκκίνησης του γραφικού περιβάλλοντος μπορείτε είτε να πατήσετε το Esc ώστε να πάρετε ένα προτρεπτικό εκκίνησης κειμένου ή (επίσης χωρίς να φαίνεται στην οθόνη) να πατήσετε το “H” και στη συνέχεια το Enter για να επιλέξετε την “Help” όπως περιγράφηκε προηγουμένως. Μετά από αυτό ό,τι πληκτρολογείτε θα εμφανίζεται στο προτρεπτικό. Για να αποτρέψετε την χρήση του framebuffer από τον εγκαταστάτη για το υπόλοιπο της εγκατάστασης, θα πρέπει επίσης να προσθέσετε την παράμετρο vga=normal fb= false στο προτρεπτικό εκκίνησης, όπως περιγράφεται στο κείμενο βοήθειας. 5.2. Προσβασιμότητα Μερικοί χρήστες πιθανόν να χρειάζονται ειδική υποστήριξη εξαιτίας πχ. μιας αδυναμίας στην όραση. Τερματικά braille USB ανιζνεύονται αυτόματα, αλλά οι περισσότερες άλλες δυνατότητες προσβασιμότητας θα πρέπει να ενεργοποιηθούν με το χέρι. Σε μηχανήματα που το υποστηρίζουν, το μενού εκκίνησης εκπέμπει έναν ήχο όταν είναι έτοιμος κάποιος να πληκτρολογήσει. Μερικές παράμετροι εκκίνησης μπορούν τότε να παραρτηθούν ώστε να ενεργοποιηθούν τέτοια γνωρίσματα προσβασιμότητας. Note that on most architectures the boot loader interprets your keyboard as a QWERTY keyboard. 5.2.1. Οθόνες Braille USB Οθόνες braille USB θα πρέπει να ανιχνεύονται αυτόματα. Επιλέγεται τότε αυτόματα μια έκδοση του εγκαταστάτη με κείμενο και η υποστήριξη για οθόνες braille εγκαθίσταται αυτόματα στο τελικό σύστημα. Μπορείτε λοιπόν απλά να πατήσετε το Enter στο μενού εκκίνησης. Από τη στιγμή που ξεκινήσει το τερματικό brltty μπορείτε να επιλέξετε έναν πίνακα braille μπαίνοντας στο μενού προτιμήσεων. Τεκμηρίωση σχετικά με τις αντιστοιχήσεις των πλήκτρων (key bindings) διατίθεται στον δικτυακό τόπο brltty. 5.2.2. Σειριακές Οθόνες Braille Οι σειριακές οθόνς Braille δεν μπορούν να ανιχνευθούν αυτόματα (καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καταστρέψει μερικές από αυτές). Θα πρέπει λοιπόν να παραθέσετε την παράμετρο εκκίνησης brltty=driver,port,table για να υποδείξετε στο brltty ποιον οδηγό θα πρέπει να χρησιμοποιήσει. Η παράμετρος driver θα πρέπει να αντικατασταθεί με τον διγράμματο κωδικό του οδηγού για το τερματικό σας (δείτε τον σύνδεσμο driver code list). Η παράμετρος port θα πρέπει να αντικατασταθεί με το όνομα της σειριακής θύρας στην οποία συνδέεται η οθόνη, η προεπιλογή είναι η θύραttyS0. Η παράμετρος table είναι το όνομα του πίνακα braille που θα χρησιμοποιθεί (δείτε τη σελίδα table code list); ο προεπιλεγμένος πίνακας είναι ο Αγγλικός. Σημειώστε ότι ο πίνακας μπορεί να αλλάξει αργότερα μπαίνοντας στο μενού των προτιμήσεων. Τεκμηρίωση σχετικά με τις αντιστοιχήσεις πλήκτρων για συσκευές braille διατίθεται στον δικτυακό τόπο brltty. 5.2.3. Σύνθεση Ομιλίας από το Hardware Η υποστήριξη για συσκευές σύνθεσης ομιλίας με hardware είναι διαθέσιμη μόνο σε συνδυασμό με τον γραφικό εγκαταστάτη. Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξετε “ Γραφική εγκατάσταση” από το μενού εκκίνησης. Συσκευές σύνθεσης ομιλίας με hardware δεν μπορούν να ανιχνευθούν αυτόματα. Θα πρέπει λοιπόν να παραθέσετε την παράμετρο εκκίνησης speakup.synth=driver για να υποδείξετε στο πρόγραμμα speakup τον οδηγό που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει. Η παράμετρος driver θα πρέπει να αντικατασταθεί με τον κωδικό του οδηγού για τη συσκυεή σας (δείτε τη σελίδα driver code list). Θα επιλεγεί τότε αυτόματα η κειμενική έκδοση του εγκαταστάτη και θα γίνει επίσης αυτόματα η εγκατάσταση της υποστήριξης για τη σύνθεση ομιλίας στο υπό εγκατάσταση σύστημα. 5.2.4. Συσκευές Καρτών Κάποιες συσκευές για προσβασιμότητα είναι στην πραγματικότητα κάρτες που εγκαθίστανται στο μηχάνημα και διαβάζουν κείμενο απευθείας από τη μνήμη της κάρτας οθόνης. Για να δουλέψουν τέτοιες συσκευές θα πρέπει να απενεργοποιήσετε την υποστήριξη για framebuffer χρησιμοποιώντας την παράμετρο εκκίνησης vga= normal fb=false. Αυτό όμως θα μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων γλωσσών για την εγκατάσταση. Αν το επιθυμείτε, μπορείτε να ενεργοποιήσετε την έκδοση του εγκαταστάτη με κείμενο πριν προσθέσετε την παράμετρο εκκίνησης πληκτρολογώνταςh Enter. 5.2.5. Θέμα Υψηλής Αντίθεσης Για χρήστες με μειωμένη όραση, ο εγκαταστάτης μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα θέμα υψηλής αντίθεσης που τον καθιστά πιο ευανάγνωστο. Για να το ενεργοποιήσετε, προσθέστε την παράμετρο εκκίνησης theme=dark. 5.3. Παράμετροι εκκίνησης Οι παράμετροι εκκίνησης είναι παράμετροι του πυρήνα Linux που χρησιμοποιούνταιγενικά για την εξασφάλιση της ομαλής διαχείρισης των διαφόρων περιφαρειακών. Ως επί το πλείστον, ο πυρήνας μπορεί να ανιχνεύσει αυτόματα την πληροφορία σχετικά με τα περιφερειακά σας. Παρ' όλα αυτά, κάποιες φορές θα πρέπει να του δώσετε μια μικρή βοήθεια. Αν αυτή είναι η πρώτη φορά που μπαίνετε στο σύστημά σας, δοκιμάστε καταρχήν τιςπροκαθορισμένες παραμέτρους εκκίνησης (με άλλα λόγια, μην προσπαθήσετε να βάλετε κάποιες παραμέτρους) και δείτε αν αυτό δουλεύει σωστά. Πολύ πιθανόν να είναι έτσι. Αν όχι μπορείτε να επανεκκινήσετε αργότερα και να δείτε για ειδικές παραμέτρους πουμπορούν να ενημερώσουν το σύστημά σας σχετικά με το hardware σας. Πληροφορία για αρκετές παραμέτρους εκκίνησης μπορεί να βρεθούν στο Linux BootPrompt HOWTO, που περιέχει και χρήσιμες υποδείξεις για δύσκολο hardware. Η παρούσα ενότητα περιέχει μόνο ένα περίγραμμα για τις πιογνωστές (διαδεδομένες) παραμέτρους. Μερικά συνηθισμένα προβλήματα περιλαμβάνονταιπαρακάτω στο Τμήμα 5.4, “Ανίχνευση λαθών της Διαδικασίας Εγκατάστασης ”. Όταν ξεκινά ο πυρήνας , θα πρέπει να εμφανιστεί στην αρχή της διαδικασίας το μήνυμα Memory:availk/totalk available . Η τιμή total θα πρέπει να ταιριάζει στο μέγεθος τηςσυνολικής μνήμης RAM, σε kilobytes. Αν αυτό δεν ταιριάζει με το πραγματικό μέγεθοςμνήμης RAM που έχετε εγκαταστήσει, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την παράμετρο mem=ram, όπου η τιμή ram πρέπει να τεθεί ίση με το μέγεθος της μνήμης με το επίθεμα “k&# x201D; για kilobytes, ή “m” για megabytes. Για παράδειγμα, και οι δυο τιμές mem=65536k και mem=64m εννοούν 64MB μνήμης RAM. Αν η εκκίνηση γίνεται με μια σειριακή κονσόλα, αυτή θα εντοπιστεί γενικά αυτόματα από τον πυρήνα. Αν έχετε μια κάρτα οθόνης (framebuffer) και ένα πληκτρολόγιο επίσης συνδεδεμένα με τον υπολογιστή που θέλετε να ξεκινήσετε από την σειριακή κονσόλα, πιθανόν να πρέπει να δώσετε και το όρισμα console=device στον πυρήνα, όπου device είναι η ονομασία της σειριακής συσκευής σας, συνήθως κάτι όπως ttyS0. Για να βεβαιωθείτε ότι ο τύπος του τερματικού που χρησιμοποιείται από τον εγκαταστάτη αντιστοιχεί στον προσομοιωτή του τερματικού σας, μπορείτε να προσθέσετε 5.3.1. Παράμετροι του Εγκαταστάτη του Debian Το σύστημα εγκατάστασης αναγνωρίζει μερικές επιπρόσθετες παραμέτρους εκκίνησης^ [9] που μπορεί να είναι χρήσιμες. Ένας αριθμός παραμέτρων έχει μια “σύντομη μορφή” που βοηθά στην αποφυγή των περιορισμών στις επιλογές της γραμμής εντολών για τον πυρήνα και κάνει την εισαγωγή των παραμέτρων ευκολότερη. Αν μια παράμετρος έχει μια τέτοια σύντομη μορφή, θα αναγράφεται σε αγκύλες μετά την (κανονική) πλήρη μορφή της. Παραδείγματα στο παρόν εγχειρίδιο θα χρησιμοποιούν συνήθως και την σύντομη μορφή. debconf/priority (priority) Η παραμέτρος αυτή καθορίζει την χαμηλότερη προτεραιότητα των μηνυμάτων που θα εμφανίζονται. Η προκαθορισμένη εγκατάσταση χρησιμοποιεί priority=high. Αυτό σημαίνει ότι θα εμφανίζονται μηνύματα τόσο υψηλής όσο και κρίσιμης προτεραιότητας, παραλείπονται όμως μηνύματα μέσης και χαμηλότερης προτεραιότητας. Αν εμφανιστούν προβλήματα, ο εγκαταστάτης προσαρμόζει την προτεραιότητα όπως χρειάζεται. Αν προσθέσετε την priority=medium σαν παράμετρο εκκίνησης, θα δείτε το μενού εγκατάστασης και θα αποκτήσετε μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στην εγκατάσταση. Όταν χρησιμοποιείται η priority=low εμφανίζονται όλα τα μηνύματα (αυτό είναι ισοδύναμο με την μέθοδο expert για την εγκατάσταση). Με την επιλογή priority=critical, το σύστημα εγκατάστασης θα εμφανίσει μόνο τα κρίσιμα μηνύματα και θα προσπαθήσει να κάνει το "σωστό" χωρίς μεγάλη "φασαρία". DEBIAN_FRONTEND Αυτή η παράμετρος εκκίνησης ελέγχει τον τύπο της διεπαφής χρήστη που θα χρησιμοποιηθεί από τον εγκαταστάτη. Οι πιθανές αυτή την στιγμή ρυθμίσεις της παραμέτρου είναι: ● DEBIAN_FRONTEND=noninteractive ● DEBIAN_FRONTEND=text ● DEBIAN_FRONTEND=newt ● DEBIAN_FRONTEND=gtk . H προεπιλεγμένη τιμή είναι DEBIAN_FRONTEND=newt. Η επιλογή DEBIAN_FRONTEND=text είναι ίσως προτιμότερη για εγκαταστάσεις με σειριακή κονσόλα. Γενικά μόνο η επιλογή newt είναι διαθέσιμη στα προεπιλεγμένα μέσα εγκατάστασης. Στις αρχιτεκτονικές που την υποστηρίζουν, ο γραφικός εγκαταστάτης χρησιμοποιεί την επιλογή gtk. BOOT_DEBUG Θέτοντας αυτήν την παράμετρο εκκίνησης ίση με 2 θα προκαλέσετε την λεπτομερή καταγραφή της διαδικασίας εκκίνησης του εγκαταστάτη. Δίνοντάς της την τιμή 3 θα καταστήσει διαθέσιμα κελύφη αποσφαλατωσης σε διάφορα στρατηγικά σημεία κατά την διαδικασία εγκατάστασης.(Βγείτε από τα κελύφη αυτά για να συνεχίσετε την διαδικασία εκκίνησης). BOOT_DEBUG=0 Αυτή είναι η προκαθορισμένη επιλογή. BOOT_DEBUG=1 Πιο αναλυτική από το συνηθισμένο. BOOT_DEBUG=2 Άφθονη πληροφορία αποσφαλμάτωσης. BOOT_DEBUG=3 Κελύφη εκτελούνται σε διάφορα σημεία στη διαδικασία εκκίνησης επιτρέπονταςλεπτομερειακή αποσφαλμάτωση. Βγείτε από το κέλυφος για να συνεχίσετε κανονικάτην εκκίνηση. INSTALL_MEDIA_DEV Η τιμή της παραμέτρου είναι η διαδρομή της συσκευής από την οποία φορτώνεται οεγκαταστάτης του Debian. Για παράδειγμα, INSTALL_MEDIA_DEV=/dev /floppy/0 Η δισκέττα εκκίνησης, που συνήθως ανιχνεύει όλες τις συσκευές δισκέττας για να βρει την δισκέττα με το ριζικό σύστημα αρχείων, μπορεί να υπερσκελιστεί με την παράμετρο αυτή ώστε να "κοιτάξει" μια μόνο συσκευή. lowmem Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναγκαστική εκκίνηση του εγκαταστάτη σε ένα επίπεδο ελάχιστης μνήμης (lowmem) υψηλότερο από αυτό που ορίζει ο εγκαταστάτης σαν προεπιλογή με βάση την διαθέσιμη μνήμη. Πιθανές τιμές είναι οι 1 και 2. Δείτε επίσης Τμήμα 6.3.1.1, “Κατάσταση ελέγχου διαθέσιμης / περιορισμένης μνήμης”. noshell Αποτρέπει τη διάθεση από τον εγκαταστάτη διαδραστικών κελυφών στα τερματικά tty2 και tty3. Χρήσιμο στην περίπτωση εγκαταστάσεων που δεν παρακολουθούνται και όπου η φυσική ασφάλεια είναι περιορισμένη. debian-installer/framebuffer (fb) Μερικές αρχιτεκτονικές χρησιμοποιούν τον framebuffer του πυρήνα για να προσφέρουν την δυνατότητα εγκατάστασης σε διάφορες γλώσσες. Αν ο framebuffer προκαλεί πρόβλημα στο σύστημά σας μπορείτε να απενεργοποιήσετε αυτό το χαρακτηριστικό με την παράμετρο vga=normal fb=false. Ενδεικτικά συμπτώματα προβλήματος είναι διάφορα μηνύματα σφάλματος σχετικά με το bterm ή το bogl, μια λευκή οθόνη, ή ένα πάγωμα της οθόνης μερικά λεπτά από το ξεκίνηματης εγκατάστασης. debian-installer/theme (θέμα) Ένα θέμα καθορίζει το πώς θα εμφανίζεται η διεπαφή χρήστη του εγκαταστάτη (χρώματα, εικονίδια κ.λπ.). Τα θέματα που είναι διαθέσιμα διαφέρουν ανάλογα με το frontend. Προς το παρόν τόσο το frontend newt όσο και το gtk έχουν ένα “σκοτεινό (dark)” θέμα που σχεδιάστηκε για χρήστες με προβλήματα όρασης. Ορίστε το θέμα εκκινώντας το σύστημα με την παράμετρο theme=dark. netcfg/disable_dhcp Εξ ορισμού, ο debian-installer ψάχνει αυτόματα για τη ρύθμιση του δικτύου μέσω DHCP. Αν τοψάξιμο αυτό είναι πετυχημένο, δεν θα έχετε την ευκαιρία να αναθεωρήσετε και νααλλάξετε τις ρυθμίσεις που έχουν προκύψει. Μπορείτε να περάσετε σε χειροκίνητηρύθμιση του δικτύου μόνο σε περίπτωση που η διερεύνηση με DHCP αποτύχει. Αν έχετε έναν DHCP εξυπηρετητή στο τοπικό σας δίκτυο αλλά θέλετε να τον αποφύγετε επειδή, πχ. δίνει λάθος απαντήσεις, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την παράμετρο netcfg/disable_dhcp=true για να αποφύγετε την ρύθμιση τουδικτύου μέσω DHCP και να εισάγετε τις πληροφορίες που θέλετε χειροκίνητα. hw-detect/start_pcmcia Θέστε την παράμετρο στο false για να αποτρέψετε την εκκίνησητων υπηρεσιών PCMCIA, αν αυτό προκαλεί προβλήματα. Μερικοί φορητοί είναι αρκετάγνωστοί για αυτή την κακή συμπεριφορά. disk-detect/dmraid/enable (dmraid) Ορίσετε την τιμή σε true για να ενεργοποιήσετε την υποστήριξη (επίσης ονομαζόμενη και ATA RAID, BIOS RAID ή ψευδο-RAID) δίσκων Serial ATA RAID στον εγκαταστάτη. Σημειώστε ότι η υποστήριξη αυτή είναι προς το παρόν πειραματική. Πρόσθετες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν στο Debian Installer Wiki. preseed/url (url) Προσδιορίστε τον σύνδεσμο ενός αρχείου προρυθμίσεων που μπορείτε να κατεβάσετε και να χρησιμοποιήσετε για την αυτοματοποίηση της εγκατάστασης. Δείτε το Τμήμα 4.6, “Αυτόματη Εγκατάσταση”. preseed/file (file) Προσδιορίστε την διαδρομή για ένα αρχείο προρυθμίσεων που μπορείτε να φορτώσετε για την αυτοματοποίηση της εγκατάστασης. Δείτε το Τμήμα 4.6, &# x201C;Αυτόματη Εγκατάσταση”. preseed/interactive Ορίστε την τιμή σαν true για την εμφάνιση ερωτήσεων ακόμα και αν αυτές έχουν προρυθμιστεί. Μπορεί να είναι χρήσιμο για έλεγχο ή εκσφαλμάτωση ενός αρχείου προρυθμίσεων. Σημειώστε ότι αυτό δεν θα έχει επίδραση σε παραμέτρους που δίνονται σαν παράμετροι εκκίνησης, αλλά γι' αυτές μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια ειδική σύνταξη. Δείτε το Τμήμα B.5.2, “Χρήση preseeding για την αλλαγή των προκαθορισμένων τιμών” για λεπτομέρειες. αυτόματη-εγκατάσταση/ενεργοποιημένη (auto) Η αναβολή ερωτήσεων που συνήθως γίνονται πριν από την προρύθμιση (preseeding0 είναι δυνατή μέχρι την στιγμή που θα έχει γίνει η ρύθμιση του δικτύου. Δείτε την ενότητα Τμήμα B.2.3, “Αυτόματη Κατάσταση (auto)&# x201D; για λεπτομέρειες σχετικά με την χρήση αυτού του γνωρίσματος για την αυτοματοποίηση των εγκαταστάσεων. finish-install/keep-consoles Στη διάρκεια εγκαταστάσεων από σειριακή κονσόλα ή κονσόλα διαχείρισης, οι συνηθισμένες εικονικές κονσόλες (VT1 έως VT6) κανονικά απενεργοποιούνται στο αρχείο /etc/inittab. Θέστε την επιλογή true για να αποτρέψετε κάτι τέτοιο. ανίχνευση/αποβολή cdrom Από προεπιλογή, πριν την επανεκκίνηση ο debian-installer θα αποβάλλει αυτόματα το οπτικό μέσο που χρησιμοποιήθηκε κατά την εγκατάσταση. Αυτό μπορεί να μην είναι απαραίτητο αν το σύστημα δεν ξεκινά αυτόματα από το CD. Σε μερικές δε περιπτώσεις ίσως είναι και ανεπιθύμητο, για παράδειγμα αν η οπτική συσκευή δεν μπορεί να επανεισάγει αυτόματα το μέσο από μόνη της και ο χρήστης δεν είναι φυσικά παρών εκεί για να το κάνει χειροκίνητα. Αρκετές συσκευές τύπου slim-line, caddy και slot loading δεν μπορούν να ξαναφορτώσουν τα μέσα αυτόματα. Θέστε την επιλογή falseγια να απενεργοποιήσετε την αυτόματη αποβολή του CD και να ξέρετε ότι θα ίσως χρειαστεί να σιγουρευτείτε ότι το σύστημα δεν ξεκινά αυτόματα από την οπτική συσκευή μετά την αρχική εγκατάσταση. base-installer/install-recommends (recommends) Ορίζοντας την επιλογή αυτή σαν false, το σύστημα διαχείρισης πακέτων θα ρυθμιστεί έτσι ώστε να μην εγκαθιστά αυτόματα τέτοια “Συνιστώμενα&# x201D; πακέτα, τόσο στη διάρκεια της εγκατάστασης όσο και για το εγκατεστημμένο σύστημα. Δείτε επίσης την ενότητα Τμήμα 6.3.3, “ Εγκατάσταση του Βασικού Συστήματος”. Σημειώστε ότι αυτή η επιλογή σας επιτρέπει να έχετε ένα μικρότερο σύστημα, αλλά μπορεί επίσης να έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια χαρακτηριστικών του συστήματος που συνήθως θα περιμένατε να είναι διαθέσιμα. Πιθανόν να χρειαστεί να εγκαταστήσετε μερικά από τα συνιστώμενα πακέτα με το χέρι για να πετύχετε την πλήρη λειτουργικότητα που θέλετε. Αυτή η επιλογή θα πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιηθεί μόνο από πολύ έμπειρους χρήστες. debian-installer/allow_unauthenticated Εξ ορισμού ο εγκαταστάτης απαιτεί την αυθεντικοποίηση των αποθετηρίων με την χρήση ενός γνωστού κλειδιού gpg. Ορίστε την τιμή true για να απενεργοποιήσετε αυτή την αυθεντικοποίηση. Προειδοποίηση: δεν είναι ασφαλής, μη συνιστώμενη. διάσωση/ενεργοποίηση Δώστε την τιμή true για να μπείτε σε κατάσταση διάσωσης αντί της διαδικασίας της κανονικής εγκατάστασης. 5.3.1.1. Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την απάντηση ερωτήσεων Με μερικές εξαιρέσεις, μια τιμή μπορεί να οριστεί στο προτρεπτικό εκκίνησης για οποιαδήποτε ερώτηση που γίνεται στη διάρκεια της εγκατάστασης, αν και στην πραγματικότητα αυτό είναι χρήσιμο μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Γενικές οδηγίες για το πώς μπορεί να γίνει αυτό μπορούν να βρεθούν στην ενότητα Τμήμα B.2.2, “Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων&# x201D;. Μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα παραθέτονται στη συνέχεια. debian-installer/language (γλώσσα), debian-installer/country (χώρα), debian-installer/locale (locale) Υπάρχουν δύο τρόποι να προσδιορίσετε τη γλώσσα, τη χώρα και τις ρυθμίσεις τοπικοποίησης που θα χρησιμοποποιήσετε για την εγκατάσταση και για το εγκατεστημμένο σύστημα. Ο πρώτος και ευκολότερος είναι να ορίσετε μόνο την παράμετρο locale. Η γλώσσα και η χώρα θα προσδιοριστούν τότε από την τιμή αυτής της παραμέτρου. Μπορείτε για παράδειγμα να χρησιμοποιήσετε locale=de_CH για να επιλέξετε τα Γερμανικά σαν γλώσσα και την Ελβετία σαν χώρα.(Η παράμετρος de_CH.UTF-8 θα οριστεί τότε σαν η προκαθορισμένη τοπικοποίηση για το εγκατεστημένο σύστημα). Ο περιορισμός είναι ότι δεν μπορεί κανείς να πετύχει με αυτόν τον τρόπο όλους τους πιθανούς συνδυασμούς γλώσσας, χώρας και ρυθμίσεων τοπικοποίησης. Ο δεύτερος και πιο ευέλικτος τρόπος είναι να προσδιορίσει κανείς τις παραμέτρους language και country ξεχωριστά. Στην περίπτωση αυτή η παράμετρος locale μπορεί να προστεθεί προαιρετικά για τον προσδιορισμός μιας προκαθορισμένης τοπικοποίησης για το εγκατεστημένο σύστημα. Παράδειγμα: language=en country=DE locale=en_GB.UTF-8. anna/choose_modules (modules) Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το αυτόματο φόρτωμα συνιστωσών του εγκαταστάτη που δεν φορτώνονται εξ' ορισμού. Παραδείγματα προαιρετικών συνιστωσών που μπορεί να είναι χρήσιμες είναι οι openssh-client-udeb (ώστε να μπορείτε να χρησιμοποιείτε την εντολή scp κατά την εγκατάσταση) και η ppp-udeb (δείτε και το Τμήμα D.5, “Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας PPP over Ethernet (PPPoE)”). netcfg/disable_dhcp Ορίστε την σαν true αν θέλετε να απενεργοποιήσετε την χρήση DHCP και να χρησιμοποιήσετε υποχρεωτικά μια στατική ρύθμιση δικτύου. mirror/protocol (protocol) Εξ' ορισμού ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει το πρωτόκολλο http για το κατέβασμα των αρχείων από τους καθρέφτες του Debian και η αλλαγή αυτής της επιλογής στο πρωτόκολλο ftp δεν είναι εφικτή στη διάρκεια εγκαταστάσεων με συνηθισμένο επίπεδο προτεραιότητας. Θέτοντας αυτήν την παράμετρο σαν ftp, μπορείτε να αναγκάσετε την χρήση του πρωτοκόλλου αυτού από τον εγκαταστάτη. Σημειώστε ότι δεν μπορείτε να διαλέξετε έναν καθρέφτη ftp από κάποια λίστα, αλλά θα πρέπει να εισάγετε το όνομά του με το χέρι. tasksel:tasksel/first (tasks) Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιλογή ομάδων πακέτων που δεν είναι διαθέσιμα από την διαδραστική λίστα, όπως η ομάδα πακέτων kde-desktop. Δείτε την ενότητα Τμήμα 6.3.5.2, “Επιλογή και εγκατάσταση Λογισμικού ” για επιπλέον πληροφορίες. 5.3.1.2. Πέρασμα παραμέτρων στα αρθρώματα του πυρήνα Αν έχετε μεταγλωττίσει οδηγούς στον ίδιον τον πυρήνα, μπορείτε να περάσετε σ' αυτά ορίσματα όπως περιγράφεται στην τεκμηρίωση του πυρήνα. Αν όμως οι οδηγοί έχουν μεταγλωττιστεί σαν αρθρώματα και επειδή τα αρθρώματα φορτώνονται λίγο διαφορετικά στην διάρκεια μιας εγκατάστασης από ότι κατά την εκκίνηση ενός ήδη εγκατεστημμένου συστήματος, δεν είναι δυνατόν να περάσετε ορίσματα στα αρθρώματα όπως θα μπορούσατε να κάνετε συνήθως. Αντίθετα θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια ειδική σύνταξη που αναγνωρίζεται από τον εγκαταστάτη η οποία διασφαλίζει ότι αυτές οι παράμετροι αποθηκεύονται στα σωστά αρχεία ρυθμίσεων και συνεπώς θα χρησιμοποιηθούν όταν πραγματικά φορτωθούν τα αρθρώματα.Οι παράμετροι επίσης θα μεταφερθούν αυτόματα στις ρυθμίσεις του εγκατεστημμένου συστήματος. Σημειώστε ότι είναι τώρα αρκετά σπάνιο το να χρειαστεί να περαστούν παράμετροι στα αρθρώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο πυρήνας θα μπορεί να εξερευνήσει το υλικό που υπάρχει σε ένα σύστημα και να καθορίσει καλές προεπιλγμένες τιμές κατ' αυτόν τον τρόπο. Παρόλα αυτά, σε μερικές καταστάσεις μπορεί να χρειάζεται ακόμα να καθοριστούν κάποιες παράμετροι με το χέρι. Η σύνταξη που πρέπει να χρησιμοποιηθεί 3c509.xcvr=3 3c509.irq=10 5.3.1.3. Αποκλεισμός (blacklisting) αρθρωμάτων του πυρήνα Μερικές φορές ίσως να είναι αναγκαίο να αποκλείσετε κάποιο άρθρωμα του πυρήνα για να αποτρέψετε το αυτόματο φόρτωμά του από τον πυρήνα και το udev. Ένας λόγος γι' αυτό μπορεί να είναι ότι κάποιο συγκεκριμένο άρθρωμα προκαλεί προβλήματα για το υλικό του συστήματός σας. Επίσης μερικές φορές ο πυρήνας παραθέτει δυο διαφορετικούς οδηγούς για την ίδια συσκευή. Αυτό μπορεί να προκαλέσει την μη σωστή λειτουργία της συσκευής αν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των οδηγών ή αν φορτωθεί πρώτα ο λάθος οδηγός. Μπορείτε να αποκλείσετε (blacklist) ένα άρθρωμα χρησιμοποιώντας την ακόλουθη σύνταξη: module_name.blacklist=yes. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την συμπερίληψη του αρθρώματος στο αρχείο /etc/modprobe.d/blacklist.local τόσο στη διάρκεια της εγκατάστασης όσο και για το εγκατεστημένο σύστημα. Σημειώστε ότι ένα άρθρωμα μπορεί και πάλι να φορτωθεί από το ίδιο το σύστημα εγκατάστασης. Μπορείτε να το αποτρέψετε αυτό να συμβεί τρέχοντας την εγκατάσταση σε κατάσταση έμπειρου χρήστη και αποεπιλέγοντας το συγκεκριμένο άρθρωμα από τη λίστα των αρθρωμάτων που εμφανίζεται στις φάσεις ανίχνευσης του υλικού. 5.4. Ανίχνευση λαθών της Διαδικασίας Εγκατάστασης 5.4.1. Αξιοπιστία των δίσκων CD-ROM Μερικές φορές, ιδιαίτερα με παλιότερους οδηγούς CD-ROM, ο εγκαταστάτης πιθανόν να μην μπορεί να εκκινηθεί από ένα δίσκο CD-ROM. Μπορεί ακόμα ο εγκαταστάτης -- ακόμα και μετά την επιτυχημένη εκκίνηση από το CD-ROM -- να αποτύχει να αναγνωρίσει τον δίσκο CD-ROM ή να επιστρέψει σφάλματα κατά την ανάγνωσή του στη διάρκεια της εγκατάστασης. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές αιτίες γι' αυτά τα προβλήματα. Μπορούμε μόνο να παραθέσουμε εδώ μερικά συνηθισμένα ζητήματα και να δώσουμε γεινικές συστάσεις για το πώς μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από σας. Υπάρχουν δυο πολύ απλά πράγματα που θα μπορούσατε καταρχήν να δοκιμάσετε. ● Αν το CD-ROΜ δεν εκκινεί, ελέγξτε ότι έχει μπει σωστά στη συσκευή και ότι είναι καθαρό. ● Αν ο εγκαταστάτης αποτύχει να αναγνωρίσει ένα CD-ROM, δοκιμάστε απλά να τρέξετε την επιλογή Detect and mount CD-ROM και για μια δεύτερη φορά. Μερικά προβλήματα σχετικά με DMA για παλιότερες συσκευές CD-ROM είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζονται με τον τρόπο αυτό. Αν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε δοκιμάστε τις συστάσεις στις υποενότητες που ακολουθούν. Οι περισσότερες, αλλά όχι όλες, από τις συστάσεις αυτές που συζητούνται εκεί ισχύουν τόσο για CD-ROM όσο και για DVD, αλλά θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο CD-ROM για απλούστευση. Αν δεν μπορείτε να πετύχετε να γίνει η εγκατάσταση από το CD-ROM, δοκιμάστε μια από τις άλλες μεθόδους εγκατάστασης που είναι διαθέσιμες. 5.4.1.1. Συνηθισμένα προβλήματα ● Μερικές παλιότερες συσκευές CD-ROM δεν υποστηρίζουν την ανάγνωση από δίσκους που γράφτηκαν σε υψηλές ταχύτητες χρησιμοποιώντας έναν από τους σύγχρονους εγγραφείς CD. ● Αν το σύστημά σας ξεκινά σωστά από το CD-ROM, αυτό δεν σημαίνει ότι το Linux υποστηρίζει αυτή τη συσκευή CD-ROM (ή, πιο σωστά, τον ελεγκτή στον οποίον είναι συνδεδεμένη η συσκευή CD-ROM σας). ● Μερικές παλιότερες συσκευές CD-ROM δεν δουλεύουν σωστά αν είναι ενεργοποιημένη η επιλογή “direct memory access” (DMA). 5.4.1.2. Πώς να διερευνήσετε και πιθανόν να επιλύσετε μερικά προβλήματα Αν το CD-ROM αποτυγχάνει να ξεκινήσει, προσπαθήστε μερικά απ' αυτά που προτείνονται παρακάτω. ● Ελέγξτε ότι το BIOS σας όντως υποστηρίζει εκκίνηση από το CD-ROM (παλιοότερα συστήματα πιθανόν να μην την υποστηρίζουν) και ότι η συσκευή σας CD-ROM υποστηρίζει τα μέσα που χρησιμοποιείτε. ● Αν έχετε κατεβάσει μια εικόνα iso, ελέγξτε ότι η υπογραφή md5sum της εικόνας αυτής ταιριάζει με αυτήν που αναγράφεται γι' αυτήν στο αρχείο MD5SUMS που θα πρέπει να υπάρχει στην ίδια θέση από την οποία έχετε κατεβάσει την εικόνα iso. $ md5sum debian-testing-i386-netinst.iso a20391b12f7ff22ef705cee4059c6b92 debian-testing-i386-netinst.iso . Στη συνέχεια, ελέγξτε ότι η υπογραφή md5sum του CD-ROM που έχετε γράψει ταιριάζει επίσης. Η ακόλουθη εντολή θα πρέπει κανονικά να δουλεύει. Χρησιμοποιεί το μέγεθος της εικόνας για να διαβάσει τον σωστό αριθμό των byte από το CD-ROM. $ dd if=/dev/cdrom | \ > head -c `stat --format=%s debian-testing-i386-netinst.iso` | \ > md5sum a20391b12f7ff22ef705cee4059c6b92 - 262668+0 records in 262668+0 records out 134486016 bytes (134 MB) copied, 97.474 seconds, 1.4 MB/s Αν μετά την επιτυχημένη εκκίνηση του εγκαταστάτη, το CD-ROM δεν ανιχνεύεται, μερικές φορές το να ξαναπροσπαθήσετε λύνει συνήθως το πρόβλημα. Αν έχετε περισσότερες από μια συσκευές CD-ROM, δοκιμάστε να βάλετε τον δίσκο CD-ROM στην άλλη συσκευή. Αν αυτό δεν πετύχει ή αν το CD-ROM αναγνωρίζεται αλλά υπάρχουν σφάλματα στην ανάγνωσή του, προσπαθήστε αυτά που προτείνονται παρακάτω. Γι' αυτό απαιτείται μια βασική γνώση του Linux. Για την εκτέλεση οποιασδήποτε από τις εντολές, θα πρέπει πρώτα να πάτε στην δεύτερη εικονική κονσόλα (VT2) και να ενεργοποιήσετε το κέλυφος σ' αυτήν. ● Πηγαίνετε στην κονσόλα VT4 ή δείτε τα περιεχόμενα του /var/log/syslog (χρησιμοποιήστε το πρόγραμμα nano σαν διορθωτή) για να ελέγξετε για οποιαδήποτε συγκεκριμένα μηνύματα σφάλματος. Στη συνέχεια, ελέγξτε επίσης την έξοδο της εντολής dmesg. ● Ελέγξτε στην έξοδο της εντολής dmesg αν αναγνωρίστηκε η συσκευή CD-ROM σας. Θα πρέπει να δείτε κάτι όπως (οι γραμμές δεν θα πρέπει απαραίτητα να είναι συνεχόμενες): Probing IDE interface ide1... hdc: TOSHIBA DVD-ROM SD-R6112, ATAPI CD/DVD-ROM drive ide1 at 0x170-0x177,0x376 on irq 15 hdc: ATAPI 24X DVD-ROM DVD-R CD-R/RW drive, 2048kB Cache, UDMA(33) Uniform CD-ROM driver Revision: 3.20 Αν δεν δείτε κάτι ανάλογο, τότε υπάρχει πιθανότητα ο ελεγκτής στον οποίον είναι συνδεδεμένη η συσκευή CD-ROM να μην αναγνωρίζεται ή να μην υποστηρίζεται καθόλου. Αν ξέρετε ποιος οδηγός απαιτείται για τον ελεγκτή αυτόν, μπορείτε να δοκιμάσετε να τον φορτώσετε με το χέρι χρησιμοποιοώντας την εντολή modprobe. ● Ελέγξτε ότι υπάρχει ένας κόμβος συσκευής για την συσκευή CD-ROM στον κατάλογο /dev/. Στο προηγούμενο παράδειγμα αυτός θα πρέπει να είναι /dev/ hdc. Θα πρέπει επίσης να υπάρχει ένας κόμβος /dev/cdrom. ● Χρησιμοποιήστε την εντολή mount για να ελέγξετε αν το CD-ROM έχει ήδη προσαρτηθεί. Αν όχι, προσπαθήστε να το προσαρτήσετε με το χέρι: $ mount /dev/hdc /cdrom . Ελέγξτε αν υπάρχουν οποιαδήποτε μηνύματα σφάλματος μετά την εκτέλεση της εντολής αυτής. ● Ελέγξτε αν η επιλογή DMA είναι ενεργοποιημένη σ' αυτή τη φάση: $ cd /proc/ide/hdc $ grep using_dma settings using_dma 1 0 1 rw Το “1” μετά στην πρώτη στήλη μετά το using_dma σημαίνει ότι είναι ενεργοποιημένη. Αν είναι, προσπαθήστε να την απενεργοποιήσετε: $ echo -n "using_dma:0" >settings . Βεβαιωθείτε ότι βρίσκεστε στον κατάλογο με το όνομα που αντιστοιχεί στη συσκευή CD-ROM σας. ● Αν υπάρχουν οποιαδήποτε προβλήματα κατά την εγκατάσταση, δοκιμάστε να ελέγξετε την ακεραιότητα του CD-ROM χρησιμοποιώντας την επιλογή προς το τέλος του κύριου μενού του εγκαταστάτη. Αυτή η επιλογή μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σαν μια γενική δοκιμασία για το αν το CD-ROM μπορεί να αναγνωστεί αξιόπιστα. 5.4.2. Ρύθμιση της εκκίνησης Εάν έχετε προβλήματα και ο πυρήνας δεν αποκρίνεται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκκίνησης, δεν αναγνωρίζει περιφερειακά που έχετε, ή δεν αναγνωρίζονται οδηγοί όπως πρέπει, το πρώτο πράγμα που πρέπει να ελέγξετε είναι οι παράμετροι εκκίνησης, όπως περιγράφεται στο Τμήμα 5.3, “Παράμετροι εκκίνησης”. Συμβαίνει αρκετές φορές, κάποια προβλήματα να λύνονται με την αφαίρεση πρόσθετων συσκευών υλικού και περιφερειακών και με προσπάθεια επανεκκίνησης στη συνέχεια. Ιδιαίτερα προβληματικές μπορεί να είναι συσκευές όπως εσωτερικά modem, κάρτες ήχου και συσκευές Plug-n-Play. Εάν έχετε εγκατεστημένη στον υπολογιστή σας μεγάλη ποσότητα μνήμης, πάνω από 512Μ, και ο εγκαταστάτης δεν αποκρίνεται όταν ξεκινά ο πυρήνας, μπορεί να πρέπει να συμπεριλάβετε ένα όρισμα εκκίνησης που να περιορίζει την ποσότητα της μνήμης που θα βλέπει ο πυρήνας, όπως mem=512m. 5.4.3. Συνηθισμένα προβλήματα εγκατάστασης στην αρχιτεκτονική Intel x86 Υπάρχουν μερικά συνηθισμένα προβλήματα εγκατάστασης που μπορούν να αποφευχθούν περνώντας συγκεκριμένες παραμέτρους εκκίνησης στον εγκαταστάτη. Μερικά συστήματα έχουν δισκέττες με “αντεστραμμένα DCLs ”. Αν έχετε σφάλματα στην ανάγνωση της δισκέττας, ακόμα κι αν ξέρετε ότι η δισκέττα είναι καλή, δοκιμάσετε την παράμετρο floppy=thinkpad. Σε κάποια συστήματα, όπως τα IBM PS/1 ή ValuePoint (που έχουν οδηγούς δίσκου ST-506), η συσκευή IDE ίσως να μην αναγνωρίζεται κανονικά. Και πάλι, δοκιμάστε στην αρχή χωρίς τις παραμέτρους και δείτε αν η συσκευή IDE αναγνωρίζεται κανονικά. Αν όχι προσδιορίστε τη γεωμετρία του δίσκου (κύλινδροι, κεφαλές και τομείς) και χρησιμοποιήστε την παράμετροhd=cylinders,heads,sectors. Αν έχετε ένα πολύ παλιό μηχάνημα, και ο πυρήνας ''κρεμάει'' μετά το μήνυμα Checking 'hlt' instruction..., τότε θα πρέπει να δοκιμάσετε το όρισμα no-hlt στην εκκίνηση, που απενεργοποιεί αυτόν τον έλεγχο. Μερικά συστήματα (ιδιαίτερα φορητοί υπολογιστές) με εγγενή ανάλυση που δεν έχει τον λόγο 4:3 (που δεν είναι για παράδειγμα 800x600 ή 1024x768) πιθανόν να έχουν λευκή οθόνη μετά την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Στην περίπτωση αυτή η προσθήκη της παραμέτρου εκκίνησης vga=788^[10] ίσως βοηθήσει. Αν αυτό δεν δουλέψει, προσπαθήστε προσθέτοντας την παράμετρο εκκίνησης fb=false. Αν η οθόνη σας αρχίσει να εμφανίζει κάποια περίεργη εικόνα κατά την εκκίνηση του πυρήνα, πχ. γίνεται εντελώς λευκή ή εντελώς μαύρη ή δείχνει άσχετα έγχρωμα εικονοστοιχεία, πιθανόν το σύστημά σας να έχει μια προβληματική κάρτα οθόνης που δεν περνάει σωστά στην κατάσταση framebuffer. Μπορείτε τότε να χρησιμοποιήσετε την παράμετρο εκκίνησης fb=false για να απενεργοποιήσετε την κονσόλα framebuffer. Στην περίπτωση αυτή μόνο ένας περιορισμένος αριθμός γλωσσών θα είναι διαθέσιμες κατά την εγκατάσταση, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων της κονσόλας. Δείτε το Τμήμα 5.3, “Παράμετροι εκκίνησης&# x201D; για λεπτομέρειες. 5.4.3.1. Πάγωμα του συστήματος κατά το στάδιο ρύθμισης του PCMCIA Μερικά μοντέλα φορητών υπολογιστών που παράγονται από τη DELL είναι γνωστό ότι παγώνουν μόλις η διαδικασία ανίχνευσης της συσκευής PCMCIA προσπαθεί να προσπελάσει κάποιες διευθύνσεις υλικού. Αν αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα και δενχρειάζεστε την υποστήριξη PCMCIA κατά την εγκατάσταση, μπορείτε να απενεργοποιήσετε την PCMCIA χρησιμοποιώντας την παράμετρο εκκίνησης hw-detect/ start_pcmcia=false. Μπορείτε τότε να ρυθμίσετε την PCMCIA μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης και να αποκλείσετε την περιοχή των πόρων εκείνων που προκαλούν τα προβλήματα. Εναλλακτικά μπορείτε να εκκινήσετε τον εγκαταστάτη στην κατάσταση ''έμπειρου χρήστη''. Θα ρωτηθείτε τότε να εισάγετε τις επιλογές για την περιοχή των πόρων που χρειάζεται το υλικό σας. Για παράδειγμα, αν έχετε έναν από τους φορητούς υπόλογιστές Dell που προαναφέρθηκαν, θα πρέπει εδώ να εισάγετε την επιλογή exclude port 0x800-0x8ff. Υπάρχει ακόμα και μια λίστα μερικών κοινών επιλογών για την περιοχή των πόρων στή σελίδα System resource settings section of the PCMCIA HOWTO. Σημειώστε ότι θα πρέπει να παραλείψετε τα κόμματα, αν υπάρχουν, όταν εισάγετε αυτή την τιμή στον εγκαταστάτη. 5.4.3.2. Πάγωμα του συστήματος κατά το φόρτωμα των αρθρωμάτων USB Κανονικά ο πυρήνας προσπαθεί να εγκαταστήσει τα αρθρώματα USB και τον οδηγό του πληκτρολογίου USB ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει μερικά όχι διαδεδομένα πληκτρολόγια USB. Υπάρχουν όμως μερικά προβληματικά συστήματα USB στα οποία ο οδηγός "παγώνει" κατά τη φόρτωση. Μια πιθανή λύση στο πρόβλημα αυτό ίσως είναι η απενεργοποίηση του ελεγκτή USB στις ρυθμίσεις του BIOS της μητρικής. Μια άλλη επιλογή είναι να δώσει κανείς την παράμετρο nousb στο προτρεπτικό της εκκίνησης. 5.4.4. Ερμηνεία των μηνυμάτων έναρξης πυρήνα! Στη διάρκεια της ακολουθίας της εκκίνησης, μπορεί να δείτε πολλά μηνύματα της μορφής can't find something , ή something not present, can't initialize something , ή ακόμα και this driver release depends on something . Τα περισσότερα από αυτά τα μηνύματα είναι αβλαβή. Τα βλέπετε επειδή ο πυρήνας του συστήματος εγκατάστασης έχει δημιουργηθεί με σκοπό να τρέχει σε υπολογιστές με πολλές διαφορετικές περιφερειακές συσκευές. Προφανώς κανένας υπολογιστής δεν μπορεί να έχει όλες αυτές τις περιφερειακές συσκευές, οπότε το λειτουργικό σύστημα μπορεί να παράγει κάποια "παράπονα" καθώς ψάχνει για συσκευές που δεν έχετε. Πιθανόν επίσης να δείτε το σύστημα να σταματά για λίγο. Αυτό συμβαίνει όταν το λειτουργικο συστημα περιμένει την αποκριση μιας συσκευής και η συσκευή αυτή δεν είναι παρούσα στο σύστημά σας. Εάν βρίσκετε τον χρόνο εκκίνησης του συστήματος απαράδεκτα μεγάλο, μπορείτε να δημιουργήσετε έναν προσαρμοσμένο πυρήνα αργότερα (δείτε την ενότητα Τμήμα 8.6, “Χτίσιμο ενός καινούριου πυρήνα”). 5.4.5. Αναφορά Προβλημάτων της Εγκατάστασης Εάν περνάτε με επιτυχία την αρχική φάση εκκίνησης αλλά δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε την εγκατάσταση, η επιλογή Αποθήκευση αρχείων καταγραφής σφαλμάτων στο μενού μπορεί να είναι χρήσιμη. Σας επιτρέπει να αποθηκεύσετε αρχεία καταγραφής των σφαλμάτων του συστήματος και πληροφορίες των ρυθμίσεων του εγκαταστάτη σε μια δισκέττα, ή να τα κατεβάσετε με έναν φυλλομετρητή ιστοσελίδων. Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να σας δώσουν ενδείξεις σχετικά με το τι πήγε λάθος και το πώς μπορεί να διορθωθεί. Αν υποβάλλετε μια αναφορά σφαλμάτων, πιθανόν να θελήσετε να επισυνάψετε αυτές τις πληροφορίες σ'αυτήν. Άλλα μηνύματα σχετικά με την εγκατάσταση μπορούν να βρεθούν στο /var/log/ στην διάρκεια της εγκατάστασης, και στο /var/log/debian-installer/ μετά την εκκίνηση και είσοδο του υπολογιστή σας στο εγκατεστημένο σύστημα. 5.4.6. Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης Αν εξακολουθείτε να έχετε προβλήματα, παρακαλούμε να υποβάλλετε μια αναφορά εγκατάστασης. Ενθαρρύνουμε την αποστολή τέτοιων αναφορών ακόμα και στην περίπτωση που η εγκατάσταση ήταν πετυχημένη, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τον μεγαλύτερο αριθμό διαμορφώσεων υλικού. Σημειώστε ότι η αναφορά της εγκατάστασής σας θα δημοσιευθεί στο Σύστημα Ανίχνευσης Σφαλμάτων του Debian (Debian Bug Tracking System, BTS) και θα προωθηθεί σε μια δημόσια λίστα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Βεβαιωθείτε ότι χρησιμοποιείτε μια διεύθυνση αλληλογραφίας που δεν σας πειράζει να δημοσιοποιηθεί. Αν έχετε ένα σύστημα Debian που ήδη λειτουργεί, ο ευκολότερος τρόπος για να στείλετε μια αναφορά εγκατάστασης είναι να εγκαταστήσετε τα πακέτα nstallation-report και reportbug (με την εντολή aptitude install installation-report reportbug), να ρυθμίσετε το πακέτο reportbug όπως εξηγείται στην ενότητα Τμήμα 8.5.2, “Αποστολή αλληλογραφίας εκτός συστήματος&# x201D;, και να τρέξετε την εντολή reportbug installation-reports. Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το υπόδειγμα όταν συμπληρώνετε αναφορές εγκατάστασης και αρχειοθετώντάς τις σαν αναφορές σφάλματος για το ψευδοπακέτο installation-reports, αποστέλοντάς τις στην διεύθυνση < submit@bugs.debian.org>. Package: installation-reports Boot method: Image version: Date: Machine: Processor: Memory: Partitions: Output of lspci -knn (or lspci -nn): Base System Installation Checklist: [O] = OK, [E] = Error (please elaborate below), [ ] = didn't try it Initial boot: [ ] Detect network card: [ ] Configure network: [ ] Detect CD: [ ] Load installer modules: [ ] Detect hard drives: [ ] Partition hard drives: [ ] Install base system: [ ] Clock/timezone setup: [ ] User/password setup: [ ] Install tasks: [ ] Install boot loader: [ ] Overall install: [ ] Comments/Problems: . Στην αναφορά σφάλματος περιγράψτε ποιό είναι το πρόβλημα, συμπεριλαμβάνοντας το τελευταίο μήνυμα πυρήνα που μπορέσατε να δείτε στην περίπτωση που ο πυρήνας "κρέμασε". Περιγράψτε τα βήματα που ακολουθήσατε και τα οποία έφεραν το σύστημα στην προβληματική κατάσταση. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[9] Με πρόσφατους πυρήνες (2.6.9 και μεταγενέστερους) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε 32 επιλογές γραμμής εντολών και 32 επιλογές περιβάλλοντος. Αν ξεπεράσετε αυτούς τους αριθμούς, ο πυρήνας θα περάσει σε κατάσταση "πανικού". ^[10] Η παράμετρος vga=788 θα ενεργοποιήσει τον VESA framebuffer με μια ανάλυση 800x600. Αυτό μπορεί πιθανόν να δουλέψει αλλά να μην δίνει την καλλίτερη δυνατή ανάλυση για το σύστημά σας. Μια λίστα με τις υποστηριζόμενες αναλύσεις μπορεί να ληφθεί χρησιμοποιώντας την παράμετρο vga=ask, αλλά πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι αυτή η λίστα πιθανόν να μην είναι πλήρης. Κεφάλαιο 6. Χρησιμοποιώντας τον Εγκαταστάτη του Debian Πίνακας Περιεχομένων 6.1. Πώς λειτουργεί ο Εγκαταστάτης 6.2. Εισαγωγή στα συστατικά 6.3. Χρήση επιμέρους συστατικών 6.3.1. Έναρξη του Εγκαταστάτη του Debian και Ρύθμιση του Υλικού 6.3.2. Διαμέριση και Επιλογή Σημείων Προσάρτησης 6.3.3. Εγκατάσταση του Βασικού Συστήματος 6.3.4. Ρύθμιση των Χρηστών και των Κωδικών Πρόσβασης 6.3.5. Εγκατάσταση Επιπρόσθετου Λογισμικού 6.3.6. Καθιστώντας το Σύστημα Εκκινήσιμο 6.3.7. Τελειώνοντας την Εγκατάσταση 6.3.8. Διάφορα 6.4. Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει 6.4.1. Προετοιμασία ενός μέσου 6.4.2. Λογισμικό firmware και το Εγκατεστημένο Σύστημα 6.1. Πώς λειτουργεί ο Εγκαταστάτης Ο Εγκαταστάτης του Debian αποτελείται από έναν αριθμό εξειδικευμένων συστατικών για κάθε εργασία της εγκατάστασης. Κάθε συστατικό εκτελεί την εργασία του, αλληλεπιδρώντας με τον χρήστη όπου είναι αυτό απαραίτητο. Για τις ίδιες τις ερωτήσεις έχουν οριστεί προτεραιότητες. Κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη καθορίζεται ποιες ερωτήσεις θα εμφανιστούν στο χρήστη ορίζοντας την προτεραιότητα. Σε μια τυπική εγκατάσταση, μόνο οι απαραίτητες (υψηλής προτεραιότητας) ερωτήσεις θα ερωτηθούν. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αυτοματοποίηση της διαδικασίας εγκατάστασης με μικρή συμμετοχή του χρήστη. Τα συστατικά εκτελούνται διαδοχικά και η σειρά εκτέλεσής τους καθορίζεται κυρίως από τη μέθοδο της εγκατάστασης που χρησιμοποιείτε και την αρχιτεκτονική σας. Ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει προκαθορισμένες τιμές για ερωτήσεις που δεν εμφανίζονται. Αν υπάρχει πρόβλημα ο χρήστης θα δει μια οθόνη σφάλματος, και αμέσως μετά θα εμφανιστεί το μενού του εγκαταστάτη, ώστε να είναι δυνατή η επιλογή κάποιας εναλλακτικής εργασίας. Αν δεν υπάρξουν προβλήματα, ο χρήστης δε θα δει ποτέ το μενού του εγκαταστάτη, παρά μόνο τις ερωτήσεις κάθε συστατικού με τη σειρά. Οι ειδοποιήσεις σοβαρών σφαλμάτων ορίζονται με προτεραιότητα “κρίσιμη&# x201D; ώστε ο χρήστης θα ειδοποιείται πάντοτε. Μερικές από τις προκαθορισμένες ρυθμίσεις του εγκαταστάτη μπορούν να οριστούν εισάγοντα τις κατάλληλες παραμέτρους κατά την εκκίνηση του debian-installer Αν, για παράδειγμα, θέλετε να εξαναγκάσετε στατική ρύθμιση του δικτύου (εξ ορισμού χρησιμοποιείται DHCP), μπορείτε να προσθέσετε την παράμετρο netcfg/disable_dhcp =true. Δείτε το Τμήμα 5.3.1, “Παράμετροι του Εγκαταστάτη του Debian&# x201D; για τις διαθέσιμες επιλογές. Οι έμπειροι χρήστες πιθανόν να αισθάνονται πιο άνετα με μια διεπαφή που χρησιμοποιεί μενού, όπου κάθε βήμα ελέγχεται από το χρήστη αντί να εκτελείται από τον εγκαταστάτη αυτόματα και σειριακά. Για να χρησιμοποιήσετε τον εγκαταστάτη με έναν χειροκίνητο τρόπο και με χρήση μενού, προσθέστε την παράμετρο εκκίνησης priority=medium. Αν η το υλικό του υπολογιστή σας απαιτεί το πέρασμα επιλογών στα αρθρώματα του πυρήνα κατά την εγκατάστασή τους, θα πρέπει να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη σε κατάσταση “expert”. Αυτό μπορεί να γίνει είτε χρησιμοποιώντας την εντολή expert για την εκκίνηση του εγκαταστάτη ή προσθέτοντας την παράμετρο εκκίνησης priority=low. Η κατάσταση expert σας δίνει πλήρη έλεγχο πάνω στον debian-installer. Για την παρούσα αρχιτεκτονική ο debian-installer υποστηρίζει δύο διαφορετικές διεπαφές χρήστη: μία διεπαφή χαρακτήρων και μία γραφική. Η βασισμένη σε χαρακτήρες διεπαφή χρησιμοποιείται εξ'ορισμού εκτός και αν έχετε επιλέξει &# x201C;Γραφική εγκατάσταση” στο αρχικό μενού εκκίνησης. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον γραφικό εγκαταστάτη, παρακαλώ συμβουλευθείτε την ενότητα Τμήμα D.6, “Ο γραφικός εγκαταστάτης”. Στο βασισμένο σε χαρακτήρες περιβάλλον δεν υποστηρίζεται η χρήση ενός ποντικιού. Εδώ είναι που μπορείτε βα χρησιμοποιήσετε τα πλήκτρα για την πλοήγηση στους διάφορους διαλόγους. Το πλήκτρα Tab ή το δεξί βέλος κινούν τον δρομέα προς τα “εμπρός”, ενώ ο συνδυασμός Shift+Tab ή το αριστερό βέλος κινούν τον δρομέα προς τα “πίσω”, μέσα από τα εμφανιζόμενα κουμπιά και επιλογές. Τα πλήκτρα πάνω και κάτω επιλέγουν διαφορετικά αντικείμενα από μία διατρέξιμη λίστα επιλογών αλλά διατρέχουν και την ίδια τη λίστα. Επιπλέον, σε μεγάλες λίστες, μπορείτε να πατήσετε το πλήκτρο κάποιου γράμματος για να μετακινηθείτε κατευθείαν στο κομμάτι της λίστας του οποίου τα αντικείμενα αρχίζουν με το συγκεκριμένο αυτό γράμμα, ενώ με τα πλήκτρα Pg-Up και Pg-Down μπορείτε να διατρέξετε τη λίστα ανά ενότητες. Το πλήκτρο space επιλέγει αντικείμενα όπως ένα κουτί ελέγχου (checkbox). Χρησιμοποιήστε το πλήκτρο Enter για να ενεργοποιήσετε τις επιλογές σας. Μερικοί διάλογοι πιθανόν να προσφέρουν επιπρόσθετες πληροφορίες βοήθειας. Αν είναι διαθέσιμη βοήθεια, αυτό θα υποδεικνύεται στην τελευταία γραμμή της οθόνης με την εμφάνιση του μηνύματος ότι οι σχετικές πληροφορίες είναι προσβάσιμες πατώντας το πλήκτρο F1. Τα μηνύματα λάθους κατευθύνονται στην τρίτη κονσόλα. Μπορείτε να έχετε πρόσβαση σ' αυτήν την κονσόλα πατώντας Left Alt+F4 (κρατάτε πατημένο το αριστερό πλήκτρο Alt πατώντας ταυτόχρονα το πλήκτρο συνάρτησης F4 ). Eπιστρέψτε πίσω στην διαδικασία της κύριας εγκατάστασης με το συνδυασμό πλήκτρων Left Alt+F1. Αυτά τα μηνύματα μπορούν να βρεθούν επίσης στο /var/log/syslog. Μετά την εγκατάσταση, αυτό το αρχείο καταγραφής αντιγράφεται στο /var/log/installer/ syslog του νέου σας συστήματος. Στη διάρκεια της εγκατάστασης μπορούν να βρεθούν κι άλλα μηνύματα εγκατάστασης στο /var/log/ και στο /var/log/installer/ μετά την εκκίνηση του υπολογιστή σας στο εγκατεστημένο σύστημα. 6.2. Εισαγωγή στα συστατικά Ακολουθεί μία λίστα συστατικών του εγκαταστάτη με λεπτομερή περιγραφή του σκοπού του καθενός. Στο Τμήμα 6.3, “Χρήση επιμέρους συστατικών” θα βρείτε λεπτομέρειες , που πιθανόν να είναι αναγκαίο να γνωρίζετε, σχετικά με την χρήση κάποιου συγκεκριμένου συστατικού. main-menu Κατά την λειτουργία του εγκαταστάτη εμφανίζεται στο χρήστη μία λίστα συστατικών, και κάθε συστατικό τίθεται σε λειτουργία από την στιγμή που θα το επιλέξετε. Οι ερωτήσεις του Βασικού μενού τίθενται σε μεσαία προτεραιότητα, οπότε αν η δικιά σας προτεραιότητα είναι υψηλή ή κρίσιμη (η προεπιλεγμένη είναι η υψηλή), δεν θα εμφανιστεί το μενού. Από την άλλη, εάν εμφανιστεί κάποιο σφάλμα το οποίο χρειάζεται την παρέμβασή σας, η προτεραιότητα των ερωτήσεων μπορεί να χαμηλώσει προσωρινά έτσι ώστε να σας επιτραπεί να λύσετε το πρόβλημα, οπότε σ' αυτή την περίπτωση το μενού εμφανίζεται. Μπορείτε να βρεθείτε στο κυρίως μενού επιλογών πατώντας επανειλημμένα το πλήκτρο Go Back κάνοντας όλη τη διαδρομή προς τα πίσω από το συστατικό που τρέχετε εκείνη τη στιγμή. localechooser Επιτρέπει στον χρήστη να διαλέξει κάποια από τις επιλογές τοπικοποίησης της εγκατάστασης και του εγκατεστημένου συστήματος: γλώσσα, χώρα και τοπικές ρυθμίσεις (localles). Ο εγκαταστάτης θα εμφανίζει τα μηνύματα στην επιλεγμένη γλώσσα, εκτός αν η μετάφραση για εκείνη την γλώσσα δεν είναι πλήρης οπότε σ' αυτή την περίπτωση μερικά μηνύματα μπορεί να εμφανιστούν στα αγγλικά. kbd-chooser Παρουσιάζει μία λίστα πληκτρολογίων, από τον οποίο ο χρήστης επιλέγει το μοντέλο που ταιριάζει με το δικό του. hw-detect Ανιχνεύει αυτόματα το μεγαλύτερο μέρος του υλικού του συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των καρτών δικτύων, οδηγών δίσκων, και καρτών PCMCIA. cdrom-detect Ψάχνει και προσαρτά ένα CD εγκατάστασης του Debian. netcfg Διαμορφώνει τις συνδέσεις δικτύου του υπολογιστή έτσι ώστε αυτός να μπορεί να επικοινωνεί μέσω του διαδικτύου. iso-scan Αναζητά εικόνες ISO (.iso files) στους σκληρούς δίσκους. choose-mirror Παρουσιάζει μία λίστα με καθρέφτες της αρχειοθήκης του Debian. Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει την πηγή των προς εγκατάσταση πακέτων του. cdrom-checker Ελέγχει την ακεραιότητα του CD-ROM. Μ’αυτό τον τρόπο ο χρήστης μπορεί να βεβαιωθεί ότι το CD-ROM εγκατάστασης δεν ήταν αλλοιωμένο. lowmem Το lowmem προσπαθεί να ανιχνεύσει συστήματα με χαμηλή μνήμη και έπειτα επιχειρεί με διάφορα τεχνάσματα να αφαιρέσει από την μνήμη τα περιττά μέρη του debian-installer (σε βάρος κάποιων χαρακτηριστικών του εγκαταστάτη). anna Το Anna (Anna's Not Nearly APT). Εγκαθιστά πακέτα που έχουν ανακτηθεί από τον επιλεγμένο κατάλογο των ειδώλων αρχείων ή από ένα CD. ρύθμιση-ρολογιού Ενημερώνει το ρολόι και καθορίζει αν έχει ρυθμιστεί σε ώρα UTC ή όχι. tzsetup Επιλογή της χρονικής ζώνης, με βάση την τοποθεσία που επιλέξατε νωρίτερα. προγραμμα διαμέρισης Επιτρέπει στο χρήστη να διαμερίσει τους δίσκους που είναι συνδεδεμένοι στο σύστημα, να δημιουργήσει συστήματα αρχείων σε κατατμήσεις που έχει επιλέξει, και να τα συνδέσει με τα σημεία προσάρτησης. Περιλαμβάνονται επίσης ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά όπως μια κατάσταση πλήρως αυτόματης διαμέρισης ή υποστήριξη Λογικών Τόμων (LVM). Αυτό είναι το εργαλείο διαμέρισης που προτιμάται από το Debian. πρόγραμμα διαμέρισης Επιτρέπει στο χρήστη να διαμερίσει δίσκους που είναι συνδεδεμένοι στο σύστημα. Επιλέγεται το κατάλληλο προς την αρχιτεκτονική του υπολογιστή σας πρόγραμμα δημιουργίας κατατμήσεων. partconf Παρουσιάζει μία λίστα κατατμήσεων και στις επιλεγμένες κατατμήσεις δημιουργεί συστήματα αρχείων σύμφωνα με τις οδηγίες του χρήστη. lvmcfg Βοηθά το χρήστη για τη διαμόρφωση του LVM (Logical Volume Manager - Διαχειριστή Λογικών Τόμων). mdcfg Επιτρέπει στο χρήστη την ρύθμιση RAID (Redundant Array of Inexpensive Disks) σε λογισμικό. Το RAID σε λογισμικό (Software RAID) είναι συνήθως καλύτερο από τους φτηνούς IDE ελεγκτές RAID ("ψευδο" RAID υλικού, pseudo hardware RAID) που βρίσκονται στις νεώτερες μητρικές κάρτες. base-installer Εγκαθιστά το πιό βασικό σύνολο πακέτων, γεγονός που θα επιτρέψει στον υπολογιστή να λειτουργήσει σε περιβάλλον Linux μετά από την επανεκκίνησή του. user-setup Ρύθμιση του κωδικού πρόσβασης του χρήστη root, και προσθήκη ενός μη προνομιούχου (non-root) χρήστη. apt-setup Ρύθμιση του apt, ως επί το πλείστον αυτόματη, με βάση το μέσο από το οποίο "τρέχει" ο εγκαταστάτης. pkgsel Χρήση του tasksel για την επιλογή και την εγκατάσταση επιπρόσθετου λογισμικού. os-prober Ανιχνεύει λειτουργικά συστήματα εγκατεστημένα στον υπολογιστή σας την στιγμή της εγκατάστασης και περνά αυτές τις πληροφορίες στον εγκαταστάτη του φορτωτή εκκίνησης, πράγμα που σας δίνει την δυνατότητα να προσθέσετε στον κατάλογο επιλογών του φορτωτή εκκίνησης, ο οποίος εμφανίζεται κατά την έναρξη του, τα ανιχνευμένα λειτουργικά συστήματα . Μ’αυτό τον τρόπο ο χρήστης μπορεί εύκολα να επιλέξει ποιο λειτουργικό σύστημα θα ξεκινήσει την στιγμή της εκκίνησης του υπολογιστή. bootloader-installer Τα διάφορα προγράμματα φορτωτών εκκίνησης εγκαθιστούν έναν φορτωτή εκκίνησης στο σκληρό δίσκο, που είναι απαραίτητος για να ξεκινήσει ο υπολογιστής τη χρήση Linux χωρίς να χρειάζεται μια δισκέττα ή CD-ROM. Πολλοί φορτωτές εκκίνησης επιτρέπουν στο χρήστη  να επιλέξει ένα εναλλακτικό λειτουργικό σύστημα κάθε φορά που ξεκινά ο υπολογιστής. shell Επιτρέπει στο χρήστη να εκτελέσει ένα κέλυφος από τον κατάλογο επιλογών, ή να μεταβεί στη δεύτερη κονσόλα. save-logs Παρέχει στομ χρήστη έναν τρόπο καταγραφής πληροφοριών σε μια δισκέττα, μέσω δικτύου, σε έναν σκληρό δίσκο, ή σε άλλο μέσο, στην περίπτωση αντιμετώπισης κάποιων προβλημάτων, ώστε να υπάρχει αργότερα η δυνατότητα μιας ακριβούς αναφοράς των προβλημάτων του λογισμικού του εγκαταστάτη προς τους προγραμματιστές του Debian. 6.3. Χρήση επιμέρους συστατικών Σ' αυτή την ενότητα θα περιγράψουμε λεπτομερώς κάθε συστατικό του εγκαταστάτη. Τα συστατικά έχουν ομαδοποιηθεί σε στάδια που πρέπει να είναι αναγνωρίσιμα για τους χρήστες. Παρουσιάζονται με τη σειρά που εμφανίζονται στη διάρκεια της εγκατάστασης. Σημειώστε ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν σε κάθε εγκατάσταση όλα τα αρθρώματα. Το ποια αρθρώματα θα χρησιμοποιούνται εξαρτάται από τη μέθοδο εγκατάστασης που χρησιμοποιείτε και από το υλικό σας. 6.3.1. Έναρξη του Εγκαταστάτη του Debian και Ρύθμιση του Υλικού Ας υποθέσουμε ότι ο εγκαταστάτης του Debian έχει ξεκινήσει και είστε μπροστά στην πρώτη οθόνη του. Σ’αυτό το στάδιο, οι δυνατότητες του debian-installer είναι ακόμα αρκετά περιορισμένες. Δεν γνωρίζει πολλά για το υλικό του υπολογιστή σας, την γλώσσα που προτιμάτε, ούτε ακόμα και την επόμενη εργασία που πρόκειται να εκτελέσει. Μην ανησυχείτε. Επειδή ο debian-installer είναι αρκετά ευφυής, μπορεί να ανιχνεύσει αυτόματα το υλικό του υπολογιστή σας, να εντοπίσει τα υπόλοιπα συστατικά του και να αναβαθμιστεί ο ίδιος από μόνος του σ' ένα αποτελεσματικό σύστημα εγκατάστασης. Παρόλα αυτά, θα πρέπει ακόμα να βοηθήσετε κι άλλο τον debian-installer με μερικές πληροφορίες που δεν μπορεί να προσδιορίσει αυτόματα (όπως την επιλογή της γλώσσας που προτιμάτε, την διάταξη του πληκτρολογίου ή το επιθυμητό δίκτυο καθρέφτη της αρχειοθήκης). Θα παρατηρήσετε ότι ο debian-installer εκτελεί αρκετές φορές στη διάρκεια αυτού του σταδίου τον έλεγχο για υλικό. Την πρώτη φορά συγκεκριμένα στοχεύει στην ανίχνευση εκείνου του υλικού που απαιτείται για να φορτώσει τα συστατικά του (π.χ. την μονάδα CD-ROM ή την κάρτα δικτύου). Επειδή δεν είναι δυνατό να είναι διαθέσιμοι όλοι οι οδηγοί συσκευών στην διάρκεια αυτού του πρώτου τρεξίματος του εγκαταστάτη, η ανίχνευση του υλικού είναι αναγκαίο να επαναληφθεί αργότερα στη διάρκεια της εγκατάστασης. Κατά την ανίχνευση υλικού, ο debian-installer ελέγχει αν οποιοιδήποτε οδηγοί των συσκευών του συστήματος απαιτούν την φόρτωση λογισμικού firmware. Αν απαιτείται τέτοιο λογισμικό αλλά δεν είναι διαθέσιμο, θα εμφανιστεί ένα κουτί διαλόγου που επιτρέπει την φόρτωση του λογισμικού που λείπει από ένα αφαιρέσιμο μέσο. Δείτε την ενότητα Τμήμα 6.4, “Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει” για περισσότερες λεπτομέρειες. 6.3.1.1. Κατάσταση ελέγχου διαθέσιμης / περιορισμένης μνήμης Ένα από τα πρώτα πράγματα που εκτελεί ο debian-installer είναι ο έλεγχος της διαθέσιμης μνήμης. Εάν η διαθέσιμη μνήμη είναι περιορισμένη, αυτό το συστατικό θα κάνει μερικές αλλαγές στη διαδικασία εγκατάστασης, ενέργεια η οποία ελπίζουμε ότι θα σας επιτρέψει να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux στο σύστημά σας. Το πρώτο μέτρο που μπορεί να παρθεί για να μειωθεί η κατανάλωση μνήμης από τον εγκαταστάτη είναι η απενεργοποίηση των μεταφράσεων, που σημαίνει ότι η εγκατάσταση μπορεί να γίνει μόνο στα Αγγλικά. Φυσικά μπορείτε και τότε να κάνετε τις τοπικές ρυθμίσεις στο εγκατεστημένο σύστημα μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. Αν αυτό δεν είναι αρκετό, ο εγκαταστάτης θα μειώσει περαιτέρω την κατανάλωση μνήμης φορτώνοντας εκείνες μόνο τις συνιστώσες που είναι απαραίτητες για την ολοκλήρωση μιας βασικής εγκατάστασης. Αυτό μειώνει την λειτουργικότητα του συστήματος εγκατάστασης. Θα έχετε την ευκαιρία να εγκαταστήσετε επιπλέον συνιστώσες με το χέρι, αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι κάθε συνιστώσα που επιλέγετε θα χρησιμοποιεί επιπλέον μνήμη και συνεπώς μπορεί να προκαλέσει την αποτυχία της εγκατάστασης. Αν ο εγκαταστάτης τρέχει σε κατάσταση περιορισμένης (χαμηλής) μνήμης, συνιστάται η δημιουργία μιας σχετικά μεγάλης κατάτμησης swap (64-128MB). Η κατάτμηση swap θα χρησιμοποιηθεί σαν εικονική μνήμη αυξάνοντας έτσι την μνήμη που είναι διαθέσιμη στο σύστημα. Ο εγκαταστάτης θα ενεργοποιήσει την κατάτμηση swap όσο πιο νωρίς γίνεται στην διαδικασία εγκατάστασης. Σημειώστε ότι η έντονη χρήση μνήμης swap θα ελαττώσει την απόδοση του συστήματός σας και πιθανόν να οδηγήσει σε υψηλή δραστηριότητα του δίσκου. Παρά τα μέτρα αυτά, είναι και πάλι πιθανόν το σύστημά σας να παγώνει, να προκύπτουν μη αναμενόμενα σφάλματα ή διαδικασίες να τερματίζονται από τον πυρήνα επιεδή θα εξαντλείται η μνήμη του συστήματος (κάτι που θα έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση μηνυμάτων “Out of memory” στην κονσόλα VT4 και στο αρχείο καταγραφής του συστήματος syslog). Για παράδειγμα, έχει αναφερθεί ότι η δημιουργία ενός μεγάλου συστήματος αρχείων ext3 αποτυγχάνει σε κατάσταση περιορισμένης (χαμηλής) μνήμης αν υπάρχει ανεπαρκής χώρος swap. Αν περισσότερη μνήμη swap δεν βοηθά, προσπαθήστε αντί γι' αυτό να δημιουργήσετε το σύστημα αρχείων σαν ext2 (που είναι ένα βασικό συστατικό τοθ εγκαταστάτη). Είναι δυνατόν να αλλάξετε μια κατάτμηση ext2 σε ext3 μετά την εγκατάσταση. Είναι δυνατόν να αναγκάσετε τον εγκαταστάτη να χρησιμοποιήσει ένα υψηλότερο επίπεδο lowmem από αυτό που καθορίζεται με βάση την διαθέσιμη μνήμη κάνοντας χρήση της παραμέτρου εκκίνησης “lowmem” όπως περιγράφεται στην ενότητα Τμήμα 5.3.1, “Παράμετροι του Εγκαταστάτη του Debian”. 6.3.1.2. Επιλογή Παραμέτρων Τοπικοποίησης Τις πιο πολλές φορές οι πρώτες ερώτησεις που θα σας γίνουν αφορούν την επιλογή των παραμέτρων τοπικοποίησης που θα χρησιμοποιηθούν τόσο στην διάρκεια της εγκατάστασης όσο και στο εγκατεστημένο σύστημα. Οι παράμετροι τοπικοποίησης συνίστανται στη γλώσσα, την τοποθεσία και το σύνολο τοπικών ρυθμίσεων. Η γλώσσα που επιλέγετε θα χρησιμοποιηθεί για το υπόλοιπο της διαδικασίας εγκατάστασης, υπό τον όρο ότι υπάρχει διαθέσιμη μετάφραση των διαφόρων διαλόγων σ’αυτή τη γλώσσα. Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμη καμία έγκυρη μετάφραση στην γλώσσα που επιλέξατε, ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει τα Αγγλικά, την προεπιλεγμένη γλώσσα. Η γεωγραφική τοποθεσία που έχετε επιλέξει (τις περισσότερες περιπτώσεις μια χώρα) θα χρησιμοποιηθεί αργότερα στη διαδικασία εγκατάστασης για την επιλογή της σωστής χρονικής ζώνης και του καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian που είναι κατάλληλος για την χώρα αυτή. Η γλώσσα και η χώρα επιλογής θα βοηθήσουν επίσης από κοινού στον καθορισμό της προεπιλεγμένης τοπικοποίησης για το σύστημά σας και στην επιλογή της σωστής διάταξης πληκτρολογίου. Πρώτα θα σας ζητηθεί να επιλέξετε την γλώσσα που προτιμάτε. Τα ονόματα των γλωσσών παρατίθενται και στα αγγλικά (αριστερή πλευρά) και στη ίδια την γλώσσα που επιλέξατε(δεξιά πλευρά). Tα ονόματα στη δεξιά πλευρά εμφανίζονται επίσης στην αντίστοιχη γραφή για αυτή τη γλώσσα. Ο κατάλογος ταξινομείται ως προς τα αγγλικά ονόματα των γλωσσών. Στην κορυφή της λίστας υπάρχει μια πρόσθετη επιλογή η οποία σας επιτρέπει να διαλέξετε το σύνολο τοπικών ρυθμίσεων “ C” αντί μιας γλώσσας. Η επιλογή του συνόλου τοπικών ρυθμίσεων “C& #x201D; θα έχει σαν αποτέλεσμα η εγκατάσταση να γίνει στα Αγγλικά και τότε το εγκατεστημένο σύστημα δεν θα έχει καθόλου υποστήριξη τοπικοποίησης καθώς δεν θα εγκατασταθεί το πακέτο locales. Στη συνέχεια θα σας ζητηθεί να επιλέξετε την γεωγραφική σας τοποθεσία. Αν επιλέξατε μια γλώσσα που αναγνωρίζεται ως επίσημη γλώσσα σε περισσότερες από μια χώρες ^[11], θα δείτε μια λίστα με αυτές τις χώρες μόνο. Για να επιλέξετε μια χώρα που δεν βρίσκεται στη λίστα αυτή, επιλέξτε Άλλες (είναι η τελευταία επιλογή) από το μενού. Θα δείτε τότε μια λίστα των ηπείρων. Επιλέγοντας μια ήπειρο θα μεταφερθείτε σε μια λίστα με τις χώρες που είναι σχετικές με αυτήν την ήπειρο. Αν η γλώσσα που επιλέξατε αντιστοιχεί σε μια μοναδική χώρα, θα δείτε μια λίστα με τις χώρες της ηπείρου ή της περιοχής στην οποία ανήκει η χώρα αυτή, η οποία θα εμφανιστεί ως προεπιλεγμένη. Χρησιμοποιήστε το κουμπί Πίσω για να επιλέξετε χώρες από άλλες ηπείρους. Σημείωση Είναι σημαντικό να επιλέξετε τη χώρα στην οποία ζείτε ή βρίσκεστε καθώς η επιλογή αυτή καθορίζει και τη χρονική ζώνη για το σύστημα εγκατάστασης. Αν επιλέξατε έναν συνδυασμό γλώσσας και χώρας για τον οποίον δεν έχει καθοριστεί μια τοπικοποίηση, ενώ υπάρχουν πολλαπλές τέτοιες για την συγκεκριμένη γλώσσα, τότε ο εγκαταστάτης θα σας επιτρέψει να επιλέξετε ποια από τις τοπικοποιήσεις προτιμάτε να είναι η προκαθορισμένη για το σύστημα εγκατάστασης. ^[12]. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις θα γίνει προεπιλογή μιας τοπικοποίησης με βάση τη γλώσσα και τη χώρα που έχετε επιλέξει. Κάθε προκαθορισμένη τοπικοποίηση που έχει επιλεχθεί σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο θα χρησιμοποιήσει UTF-8 για την κωδικοποίηση των χαρακτήρων. Αν κάνετε την εγκατάσταση με χαμηλή προτεραιότητα, θα έχετε την δυνατότητα επιλογής και παραγωγής επιπρόσθετων τοπικοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων “κληρονομιάς (legacy)” ^[13], για το εγκατεστημένο σύστημα. Αν επιλέξετε κάτι τέτοιο, θα ερωτηθείτε ποια από τις επιλεγμένες τοπικοποιήσεις θα είναι η προκαθορισμένη για το σύστημα εγκατάστασης. 6.3.1.3. Επιλογή Πληκτρολογίου Συχνά τα πληκτρολόγια προσαρμόζονται στους χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται σε μια γλώσσα. Επιλέξτε μια διάταξη που ταιριάζει στο πληκτρολόγιο που χρησιμοποιείτε ή εάν η διάταξη πληκτρολογίου που θέλετε δεν υπάρχει σ' αυτόν τον κατάλογο, επιλέξετε μια παραπλήσια. Μόλις τελειώσει η εγκατάσταση του συστήματος , θα είστε σε θέση να επιλέξετε μια άλλη από ένα μεγαλύτερο εύρος επιλογών (μετά το τέλος της εγκατάστασης τρέξτε ως root kbd-config). Μετακινήστε το υπερφωτισμένο (highlight) προς την επιλογή πληκτρολογίου που επιθυμείτε και πιέσετε Enter. Χρησιμοποιήστε τα βέλη για να κινήσετε το υπερφωτισμένο (highlight) -- αυτά βρίσκονται στην ίδια θέση σε όλες τις διατάξεις πληκτρολογίου εθνικής γλώσσας, οπότε είναι ανεξάρτητα από τη διάταξη πληκτρολογίου. Ένα 'εκτεταμένο' πληκτρολόγιο είναι ένα με τα πλήκτρα F1 έως F10 κατά μήκος της πάνω γραμμής του πληκτρολογίου. 6.3.1.4. Αναζήτηση Εικόνων τύπου ISO του Εγκαταστάτη Debian Κατά την εγκατάσταση με την μέθοδο hd-media , θα έρθει μια στιγμή που θα πρέπει να βρείτε και να προσαρτήσετε το εικόνα τύπου iso του Εγκαταστάτη του Debian προκειμένου να ανακτηθεί το υπόλοιπο των αρχείων εγκατάστασης. Το συστατικό iso-scan κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Πρώτα, η εντολή iso-scan προσαρτά αυτόματα όλες τις συσκευές μπλοκ (π.χ. κατατμήσεις) που περιέχουν κάποιο γνωστό σύστημα αρχείων και αμέσως μετά ψάχνει για ονόματα αρχείων που τελειώνουν σε .iso ( ή για τον ίδιο λόγο για ονόματα αρχείων που τελειώνουν σε . ISO). Πρέπει να τονιστεί ότι κατά την πρώτη προσπάθεια ψάχνει για αρχεία μονό στον ριζικό (/) κατάλογο και στο πρώτο επίπεδο υποκαταλόγων( δηλ. βρίσκει στον κατάλογο /οποιοδήποτε όνομα.iso, στον κατάλογο /data/οποιδήποτε όνομα.iso, αλλά όχι και στον κατάλογο /data/tmp/ οποιδήποτε όνομα.iso). Μετά την εύρεση μιας εικόνας iso, η iso-scan ελέγχει το περιεχόμενό της για να προσδιορίσει άν είναι έγκυρη ή όχι. Στην πρώτη περίπτωση είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στην εγκατάσταση, στην δεύτερη ψάχνει για άλλη εικόνα. Σε περίπτωση που αποτύχει η προηγούμενη προσπάθεια αναζήτησης εικόνας ISO του εγκαταστάτη, η εντολή iso-scan θα σας ρωτήσει εάν επιθυμείτε να εκτελέσετε μια πιο λεπτομερή αναζήτηση. Αυτό η αναζήτηση όχι μόνο εξετάζει τους κορυφαίους καταλόγους, αλλά διατρέχει ολόκληρο το σύστημα αρχείων. Εάν η εντολή iso-scan δεν ανακαλύψει μια εικόνα iso του εγκαταστάτη σας, επανεκκινήστε το αρχικό λειτουργικό σας σύστημα και ελέγξτε αν η εικόνα έχει το σωστό όνομα (δηλ. αν τελειώνει σε .iso), αν έχει τοποθετηθεί σε σύστημα αρχείων που είναι αναγνωρίσιμο από τον debian-installer, και αν δεν είναι κατεστραμμένο (επαληθεύστε την υπογραφή του). Οι πεπειραμένοι χρήστες Unix μπορούν να κάνουν αυτούς τους ελέγχους στη δεύτερη κονσόλα χωρίς την παραπάνω επανεκκίνηση. 6.3.1.5. Διαμόρφωση του Δικτύου Καθώς περνάτε σ' αυτό το βήμα, αν το σύστημα ανιχνεύσει ότι έχετε πάνω από μια συσκευές δικτύου, θα σας ζητηθεί να διαλέξετε ποια συσκευή θα είναι η κύρια της δικτυακής σας διασύνδεσης, δηλαδή αυτή που επιθυμείτε να χρησιμοποιήσετε για την εγκατάσταση. Οι άλλες διασυνδέσεις δεν θα ρυθμιστούν για την ώρα. Μπορείτε να ρυθμίσετε πρόσθετες διασυνδέσεις μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. Δείτε την σελίδα οδηγιών interfaces(5). Εξ ορισμού, ο debian-installer προσπαθεί να ρυθμίσει το δίκτυο του υπολογιστή σας αυτόματα μέσω του DHCP. Αν ο έλεγχος DHCP πετύχει, είστε εντάξει. Αν αποτύχει, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες ξεκινώντας από αποσυνδεμένα καλώδια δικτύου, μέχρι μια λανθασμένη ρυθμισμένη του DHCP. Ή ίσως δεν έχετε κανένα διακομιστή DHCP στο τοπικό σας δίκτυο. Για περισσότερες εξηγήσεις, ελέγξτε τα μηνύματα λάθους στη τέταρτη κονσόλα. Σε κάθε περίπτωση, θα ερωτηθείτε αν θέλετε να ξαναδοκιμάσετε ή αν θέλετε να κάνετε την ρύθμιση του δικτύου με το χέρι. Οι διακομιστές DHCP είναι μερικές φορές πολύ αργοί στις αποκρίσεις τους, οπότε αν είστε βέβαιοι ότι όλα είναι εντάξει ξαναπροσπαθήστε. Στη συνέχεια η χειρωνακτική εγκατάσταση του δικτύου σας υποβάλλει διάφορες ερωτήσεις για το δίκτυό σας, ειδικότερα για την διεύθυνση IP (IP address), την Μάσκα δικτύου (Netmask), την Πύλη δικτύου (Gateway), τις Διευθύνσεις server ονοματοδοσίας (Name server addresses), και ένα Όνομα υπολογιστή (hostname). Επιπλέον, εάν έχετε μια ασύρματη διασύνδεση δικτύου, θα σας ζητηθεί το Ασύρματο ESSID και ένα κλειδί WEP. Συμπληρώστε τις απαντήσεις από το Τμήμα 3.3, “ Πληροφορίες που θα χρειαστείτε”. Σημείωση Μερικές τεχνικές λεπτομέρειες που μπορεί να φανούν ή όχι χρήσιμες: το πρόγραμμα υποθέτει ότι η διεύθυνση IP του δικτύου είναι το bitwise-AND της διεύθυνσης IP του συστήματος σας και της μάσκας του δικτύου σας. Η προκαθορισμένη διεύθυνση εκπομπής (broadcast address) είναι το bitwise OR της διεύθυνσης IP του συστήματος σας με την bitwise άρνηση της μάσκας δικτύου. Θα προσπαθήσει επίσης να μαντέψει την πύλη του δικτύου σας. Αν δεν μπορείτε να βρείτε οποιαδήποτε από αυτές τις απαντήσεις, χρησιμοποιήστε τις προκαθορισμένες που προσφέρονται -- αν είναι αναγκαίο, μπορείτε να τις αλλάξετε επεξεργαζόμενοι το αρχείο /etc/network /interfaces μετά την εγκατάσταση του σσυστήματός . 6.3.1.6. Ρύθμιση του ρολογιού και της χρονικής ζώνης Ο εγκαταστάτης θα προσπαθήσει πρώτα να συνδεθεί με ένα εξυπηρετητή χρόνου στο Διαδίκτυο (χρησιμοποιώντας το πρωτόκολλο NTP) ώστε να ρυθμίσει σωστά τον χρόνο του συστήματος. Αν αυτό δεν πετύχει, θα υποθέσει ότι ο χρόνος και η ημερομηνία που προκύπτουν από το ρολόι του συστήματος στην εκκίνηση του συστήματος εγκατάστασης είναι σωστά. Δεν είναι δυνατόν να ρυθμίσετε με το χέρι τον χρόνο του συστήματος κατά τη διαδικασία της εγκατάστασης. Ανάλογα με την τοποθεσία που έχει επιλεχθεί νωρίτερα στη διαδικασία εγκατάστασης, ίσως να δείτε μια λίστα χρονικών ζωνών σχετικών με την τοποθεσία αυτή. Αν η τοποθεσία σας αντιστοιχεί σε μία μόνο χρονική ζώνη, και η εγκατάσταση που κάνετε είναι η προκαθορισμένη, δεν θα ερωτηθείτε καθόλου και το σύστημα θα υποθέσει αυτή τη χρονική ζώνη. Σε κατάσταση "έμπειρου" χρήστη ή όταν η εγκατάσταση γίνεται στο επίπεδο μέσης προτεραιότητας, θα έχετε την επιπρόσθετη επιλογή της ζώνης “Coordinated Universal Time” (UTC) ως χρονικής ζώνης. Αν για κάποιο λόγο θέλετε να ορίσετε μια χρονική ζώνη για το σύστημα προς εγκατάσταση που δεν ταιριάζει με την τοποθεσία που έχει επιλεχθεί υπάρχουν δύο επιλογές. 1. Η απλούστερη δυνατότητα είναι απλά η επιλογή μιας διαφορετικής χρονικής ζώνης μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης και την είσοδο στο καινούριο σύστημα. Η εντολή για να το κάνετε αυτό είναι: # dpkg-reconfigure tzdata 2. Εναλλακτικά, η χρονική ζώνη μπορεί να καθοριστεί στην αρχή αρχή της εγκατάστασης και δίνοντας την παράμετρο time/ zone=value στην εκκίνηση του συστήματος. Η τιμή value θα πρέπει φυσικά να είναι μια έγκυρη χρονική ζώνη, για παράδειγμα Europe/London ή UTC. Για αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις, η χρονική ζώνη μπορεί επίσης να καθοριστεί σε όποια επιθυμητή τιμή με τη χρήση προρύθμισης (preseeding). 6.3.2. Διαμέριση και Επιλογή Σημείων Προσάρτησης Αυτή τη στιγμή και αφού έχει γίνει η ανίχνευση υλικού για μια τελευταία φορά, o debian-installer πρέπει να είναι πανέτοιμος, προσαρμοσμένος στις ανάγκες του χρήστη και έτοιμος για πραγματική δουλειά. Όπως δείχνει και ο τίτλος αυτής της ενότητας, το κύριο καθήκον των λίγων επόμενων συστατικών είναι η διαμέριση των δίσκων, η δημιουργία συστημάτων αρχείων, η απόδοση σημείων προσάρτησης και προαιρετικά η ρύθμιση επιλογών στενά σχετιζόμενων μεταξύ τους όπως οι RAID, LVM ή κρυπτογραφημένες συσκευές. Αν νιώθετε άβολα με τη διαδικασία της διαμέρισης ή άπλα θέλετε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε το Παράρτημα C, Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian. Πρώτα θα σας δοθεί η ευκαιρία να διαμερίσετε αυτόματα είτε έναν ολόκληρο δίσκο είτε ελεύθερο χώρο σ' αυτόν. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται και “ καθοδηγούμενη” διαμέριση. Εάν δεν επιθυμείτε την αυτόματη διαμέριση των δίσκων σας, κάντε την επιλογή Με το χέρι από το μενού. 6.3.2.1. Υποστηριζόμενα σχήματα διαμέρισης Το πρόγραμμα διαμέρισης που χρησιμοποιείται στον debian-installer είναι αρκετά ευέλικτο. ΕΠιτρέπει την δημιουργία αρκετών διαφορετικών σχημάτων διαμέρισης, με χρήση διαφόρων πινάκων διαμέρισης, συστημάτων αρχείων και εξελιγμένων συσκευών δίσκων. Ποιες ακριβώς επιλογές είναι διαθέσιμες εξαρτάται κυρίως από την αρχιτεκτονική του συστήματος αλλά και από άλλους παράγοντες. Για παράδειγμα, σε συστήματα με περιορισμένη εσωτερική μνήμη μερικές επιλογές μπορεί να μην είναι διαθέσιμες. Επίσης μπορεί να ποικίλουν οι διάφορες προκαθορισμένες επιλογές. Ο τύπος για παράδειγμα του πίνακα διαμέρισης που χρησιμοποιείται εξ ορισμού μπορε να διαφέρει για δίσκους μεγάλης χωρητικότητας από αυτόν που χρησιμοποιείται για μικρότερους σκληρούς δίσκους. Κάποιες επιλογές μπορούν να μεταβληθούν μόνο αν η εγκατάσταση γίνεται με μεσαία ή χαμηλή προτεραιότητα του debconf. Για υψηλότερες προτεραιότητες θα χρησιμοποιηθούν κάποιες εύλογες προεπιλογές. Ο εγκαταστάτης υποστηρίζει διάφορες μορφές προχωρημένης διαμέρισης και χρήσης συσκευών αποθήκευσης, που σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε συνδυασμό. ● Διαχείριση Λογικών Τόμων (LVM) ● Λογισμικό RAID Υποστηρίζονται τα επίπεδα RAID 0, 1, 4, 5, 6 and 10. ● Κρυπτογράφηση ● Serial ATA RAID (με χρήση dmraid) Γνωστό επίσης και ως “fake RAID” ή “BIOS RAID”. Η υποστήριξη για Serial ATA RAID διατίθεται προς το παρόν μόνο αν ενεργοποιηθεί κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Περισσότερες πληροφορίες διατίθενται στο our Wiki. ● Multipath (σε πειραματική φάση) Δείτε πληροφορίες στο our Wiki. Υποστήριξη για multipath είναι διαθέσιμη προς το παρόν μόνο αν ενεργοποιηθεί η επιλογή αυτή κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Υποστηρίζονται τα ακόλουθα συστήματα αρχείων. ● ext2, ext3, ext4 Το προεπιλεγμένο σύστημα αρχείων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις το ext3; Για την κατάτμηση /boot προεπιλέγεται το σύστημα αρχείων ext2 αν χρησιμοποιείται η καθοδηγούμενη διαμέριση. ● jfs (δεν είναι διαθέσιμη για όλες τις αρχιτεκτονικές) ● xfs (δεν είναι διαθέσιμη σε όλες τις αρχιτεκτονικές) ● reiserfs (προαιρετικό; δεν είναι διαθέσιμο σε όλες τις αρχιτεκτονικές) Η υποστήριξη για το σύστημα αρχείων Reiser δεν είναι πια εκ των προτέρων διαθέσιμη. Όταν ο εγκαταστάτης εκτελείται σε μεσαία ή χαμηλή προτεραιότητα, μπορεί να ενεργοποιηθεί επιλέγοντας την συνιστώσα partman-reiserfs. Υποστηρίζεται μόνο η έκδοση 3 αυτού του συστήματος αρχείων. ● qnx4 Αναγνωρίζονται οι υπάρχουσες κατατμήσεις και είναι δυνατόν να αποδώσετε σημεία προσάρτησης σε αυτές. Δεν είναι δυνατή όμως η δημιουργία νέων κατατμήσεων με αυτό το σύστημα αρχείων. ● FAT16, FAT32 ● NTFS (read-only) Μπορείτε να μεταβάλλετε το μέγεθος κατατμήσεων NTFS που ήδη υπάρχουν και να αποδώσετε σημεία προσάρτησης σε αυτές. Δεν μπορείτε όμως να δημιουργήσετε νέές κατατμήσεις με NTFS. 6.3.2.2. Καθοδηγούμενη Διαμέριση Αν επιλέξετε καθοδηγούμενη διαμέριση, έχετε τρεις δυνατότητες: να δημιουργήσετε κατατμήσεις κατευθείαν στον σκληρό δίσκο (κλασσική μέθοδος) ή να τις δημιουργήσετε χρησιμοποιώντας την Διαχείριση Λογικών Τόμων (LVM) ή να τις δημιουργήσετε με LVM με κρυπτογράφηση.^[14]. Σημείωση Η επιλογή χρήσης (κρυπτογραφημένου) LVM πιθανόν να μην είναι διαθέσιμη σε όλες τις αρχιτεκτονικές. Όταν χρησιμοποιεί LVM ή LVM με κρυπτογράφηση, ο εγκαταστάτης θα δημιουργήσει τις περισσότερες κατατμήσεις μέσα σε μια μεγάλη κατάτμηση. Το πλεονκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι για κατατμήσεις μέσα σε μια τέτοια μεγάλη κατάτμηση μπορούν είναι σχετικά πιο εύκολο να αλλάξει το μέγεθός τους αργότερα. Στην περίπτωση LVM με κρυπτογράφηση η μεγάλη κατάτμηση δεν θα είναι αναγνώσιμη χωρίς την γνώση μιας ειδικής συνθηματικής φράσης, προσφέροντας έτσι επιπλέον ασφάλεια για τα (προσωπικά) σας δεδομένα. Όταν χρησιμοποιείτε LVM με κρυπτογράφηση, ο εγκαταστάτης θα διαγράψει επίσης αυτόματα τον δίσκο εγγράφοντας σ' αυτόν τυχαία δεδομένα. Αυτό βελτιώνει ακόμα περισσότερο την ασφάλεια (καθώς καθιστά αδύνατο το να πει κανείς ποια μέρη του δίσκου είναι σε χρήση και επίσης διασφαλίζει ότι διαγράφονται οποιαδήποτε ίχνη από προηγούμενες εγκαταστάσεις), αλλά μπορεί να είναι χρονοβόρο ανάλογα με το μέγεθος του δίσκου σας. Σημείωση Αν επιλέξετε καθοδηγούμενη διαμέριση χρησιμοποιώντας LVM ή LVM με κρυπτογράφηση, κάποιες αλλαγές στον πίνακα διαμέρισης θα πρέπει να εγγραφούν στον επιλεγμένο δίσκο κατά την διαμόρφωση των λογικών τόμων. Οι αλλαγές αυτές διαγράφουν ουσιαστικά όλα τα δεδομένα που μπορεί να υπάρχουν εκείνη τη στιγμή στον επιλεγμένο σκληρό δίσκο και δεν θα έχετε την δυνατότητα να τις αναιρέσετε αργότερα. Ο εγκαταστάτης θα σας ρωτήσει, όμως, να επιβεβαιώσετε αυτές τις αλλαγές πριν γραφτούν στον δίσκο. Αν επιλέξετε καθοδηγούμενη διαμέριση (είτε κλασσική είτε με χρήση LVM (με κρυπτογράφηση)) για έναν ολόκληρο δίσκο, θα σας ζητηθεί αρχικά να επιλέξετε τον δίσκο που θέλετε να χρησιμοποιήσετε. Ελέγξτε ότι αναγράφονται όλοι οι δίσκοι σας και, αν έχετε αρκετούς δίσκους, βεβαιωθείτε ότι επιλέγετε τον σωστό. Η σειρά με την οποία αναγράφονται μπορεί να διαφέρει από αυτήν που έχετε συνηθίσει. Το μέγεθος των δίσκων μπορεί να σας βοηθήσει να τους ταυτοποιήσετε. Οποιαδήποτε δεδομένα στον δίσκο που επιλέγετε θα χαθούν τελικά, αλλά θα σας ζητείται πάντα να επιβεβαιώσετε όποιες αλλαγές πριν αυτές εγγραφούν στον δίσκο. Αν έχετε επιλέξει την κλασσική μέθοδο διαμέρισης, θα έχετε την δυνατότητα να αναιρέσετε οποιεσδήποτε αλλαγές μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν χρησιμοποιείτε LVM (με κρυπτογράφηση) αυτό δεν είναι εφικτό. Στη συνέχεια, θα είσαστε σε θέση να επιλέξετε ανάμεσα σε σχήματα διαμέρισης τα οποία απαριθμούνται στον παρακάτω πίνακα. Όλα έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους, κάποια από τα οποία συζητούνται στην ενότητα  Παράρτημα C, Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian. Εάν δεν ξέρετε ποιο να επιλέξετε, επιλέξτε το πρώτο. Λάβετε υπόψη, ότι για να δουλέψει η καθοδηγούμενη διαμέριση χρειάζεται μια ορισμένη ελάχιστη ποσότητα ελεύθερου χώρου. Εάν δεν δώσετε χώρο τουλάχιστον 1GB (εξαρτάται από το επιλεγμένο σχήμα), η διαμέριση αυτή θα αποτύχει. ┌──────────────────────────────────────┬────────────┬─────────────────────────┐ │ Σχήμα Διαμέρισης │ Ελάχιστος │Δημιουργημένα κατατμήσεις│ │ │ χώρος │ │ ├──────────────────────────────────────┼────────────┼─────────────────────────┤ │Όλα τα αρχεία σε μια κατάτμηση │600MB │/, swap │ ├──────────────────────────────────────┼────────────┼─────────────────────────┤ │Ξεχωριστή κατάτμηση /home │500MB │/, /home, swap │ ├──────────────────────────────────────┼────────────┼─────────────────────────┤ │Ξεχωριστές κατατμήσεις /home, /usr, / │1GB │/, /home, /usr, /var, / │ │var και /tmp │ │tmp, swap │ └──────────────────────────────────────┴────────────┴─────────────────────────┘ Αν επιλέξετε καθοδηγούμενη διαμέριση χρησιμοποιώντας LVM (με κρυπτογράφηση), ο εγκαταστάτης θα δημιουργήσει επίσης μια ξεχωριστή κατάτμηση /boot. Οι υπόλοιπες κατατμήσεις, συμπεριλαμβανομένης της swap, θα δημιουργηθούν μέσα στην κατάτμηση LVM. Μετά την επιλογή σχήματος, η επόμενη οθόνη θα σας δείξει το νέο πίνακα διαμέρισης, που περιέχει και πληροφορίες για το εάν και με ποιο τρόπο θα διαμορφωθούν και που θα προσαρτηθούν οι διάφορες κατατμήσεις. Η λίστα των κατατμήσεων μπορεί να μοιάζει κάπως έτσι: IDE1 master (hda) - 6.4 GB WDC AC36400L #1 primary 16.4 MB B f ext2 /boot #2 primary 551.0 MB swap swap #3 primary 5.8 GB ntfs pri/log 8.2 MB FREE SPACE IDE1 slave (hdb) - 80.0 GB ST380021A #1 primary 15.9 MB ext3 #2 primary 996.0 MB fat16 #3 primary 3.9 GB xfs /home #5 logical 6.0 GB f ext3 / #6 logical 1.0 GB f ext3 /var #7 logical 498.8 MB ext3 #8 logical 551.5 MB swap swap #9 logical 65.8 GB ext2 Αυτό το παράδειγμα δείχνει δυο σκληρούς δίσκους IDE διαμερισμένους σε αρκετές κατατμήσεις. Ο πρώτος δίσκος έχει κάποιον ελεύθερο χώρο. Κάθε γραμμή που αναφέρεται σε μια κατάτμηση περιλαμβάνει τον αριθμό της κατάτμησης, τον τύπο και το μέγεθός της, προαιρετικές επιλογές, το σύστημα αρχείων, και το σημείο προσάρτησης (εάν υπάρχει). Σημείωση: αυτή η συγκεκριμένη διαμόρφωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με καθοδηγούμενη διαμέριση αλλά δείχνει όντως την ποικιλία που μπορεί κανείς να πετύχει κάνοντας διαμέριση με το χέρι. Εδώ ολοκληρώνεται η καθοδηγούμενη διαμέριση. Εάν είστε ικανοποιημένοι με τον δημιουργημένο πίνακα διαμέρισης, μπορείτε να επιλέξετε από το μενού την επιλογή Ολοκλήρωση διαμέρισης και αποθήκευση των αλλαγών στο δίσκο ώστε να τον εφαρμόσετε (όπως περιγράφεται στο τέλος αυτής της ενότητας). Εάν δεν είστε ικανοποιημένοι, μπορείτε να επιλέξετε Ακύρωση των αλλαγών στις κατατμήσεις και να τρέξετε ξανά την καθοδηγούμενη διαμέριση ή να τροποποιήστε τις προτεινόμενες αλλαγές όπως περιγράφεται παρακάτω σχετικά με την διαμέριση με το χέρι. 6.3.2.3. Διαμέριση με το χέρι Εάν επιλέξετε χειροκίνητη διαμέριση, θα εμφανιστεί  μια παρόμοια οθόνη με την προηγούμενη, εκτός από το ότι θα εμφανιστεί ο υπάρχων πίνακας διαμέρισης χωρίς τα σημεία προσάρτησης. Το υπόλοιπο αυτής της ενότητας θα ασχοληθεί με το πώς θα δημιουργήσετε χειροκίνητα τον πίνακα διαμέρισης και τη χρήση των κατατμήσεων από το νέο σας σύστημα Debian. Εάν επιλέξετε έναν ολοκαίνουριο δίσκο που δεν έχει ούτε τμήματα ούτε ελεύθερο χώρο , θα ερωτηθείτε αν θέλετε να δημιουργήσετε έναν νέο πίνακα διαμέρισης (αυτό είναι απαραίτητο για να μπορέσετε να δημιουργήσετε καινούριες κατατμήσεις). Μετά απ’αυτό θα εμφανιστεί στον πίνακα μια νέα γραμμή με τον τίτλο “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ” κάτω από τον επιλεγμένο δίσκο. Εάν επιλέξετε κάποιο ελεύθερο χώρο, θα σας έχετε την ευκαιρία να δημιουργήσετε μια καινούρια κατάτμηση. Θα πρέπει να απαντήσετε σε μια γρήγορη σειρά ερωτήσεων σχετικά με το μέγεθος, τον τύπο (πρωτεύουσα ή λογική) και την θέση της (στην αρχή ή στο τέλος του ελεύθερου χώρου). Μετά από αυτό, θα σας παρουσιαστεί μια λεπτομερής εικόνα της καινούριας σας κατάτμησης. Η κυριότερη επιλογή είναι η Χρήση ως: , μπορείτε να επιλέξετε διαφορετικό σύστημα αρχείων γι’αυτό το τμήμα συμπεριλαμβανομένης και της δυνατότητας να χρησιμοποιήσετε το τμήμα ως swap, ως λογισμικό RAID, LVM, ή ακόμα και να μην το χρησιμοποιήσετε καθόλου. Ένα άλλο καλό χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η δυνατότητα της αντιγραφής δεδομένων από ένα υπάρχον τμήμα σε άλλο. Όταν θα είστε ικανοποιημένοι με το νέο τμήμα σας, επιλέξτε Ολοκλήρωση της ρύθμισης του τμήματος και θα επιστρέψετε πίσω στο κυρία οθόνη του προγράμματος κατάτμησης. Εάν αποφασίσετε ότι θέλετε να αλλάξετε κάτι για την κατάτμησή σας, επιλέξτε απλά την κατάτμηση, οπότε θα βρεθείτε στο μενού ρύθμισης των κατατμήσεων. Εμφανίζεται η ίδια οθόνη μ' εκείνην στην δημιουργίας μιας καινούριας κατάτμησης, οπότε μπορείτε να αλλάξετε το ίδιες ρυθμίσεις. Ένα πράγμα που στην πρώτη ματιά ενδέχεται να μην είναι πολύ προφανές, είναι ότι μπορείτε να αλλάξετε το μέγεθος της κατάτμησης επιλέγοντας το στοιχείο που εμφανίζει το μέγεθος της. Συστήματα αρχείων για τα οποία γνωρίζουμε ότι ισχύουν τα παραπάνω είναι τουλάχιστον τα fat16, fat32, ext2, ext3 και swap. Αυτό το μενού σάς επιτρέπει επίσης να διαγράψετε μια κατάτμηση. Βεβαιωθείτε ότι έχετε δημιουργήσει τουλάχιστον δυο τμήματα: ένα για το βασικό (root) σύστημα αρχείων (το οποίο πρέπει να προσαρτηθεί ως /) και ένα για το σύστημα αρχείωνswap. Εάν ξεχάσετε να προσαρτήσετε το βασικό (root) σύστημα αρχείων, το προγραμμα κατάτμησης δε θα σας αφήσει να συνεχίσετε μέχρι να το προσαρτήσετε. Οι δυνατότητες του προγραμμα κατάτμησης μπορούν να επεκταθούν με αρθρώματα του εγκαταστάτη, άλλα εξαρτώνται από την αρχιτεκτονική του συστήματός σας. Οπότε εάν δεν μπορείτε να δείτε όλες τις δυνατότητές του , ελέγξτε εάν έχετε φορτώσει όλα τα απαραίτητα αρθρώματα. ( π.χ. partman-ext3, partman-xfs, ή partman-lvm) Εάν είστε ικανοποιημένοι με την διαδικασία κατάτμησης, επιλέξτε από το μενού κατάτμησης Ολοκλήρωση κατάτμησης και αποθήκευση των αλλαγών στο δίσκο. Θα σας παρουσιαστεί μια περίληψη των αλλαγών που έχουν γίνει στους δίσκους και θα σας ζητηθεί να επιβεβαιώσετε ότι τα συστήματα αρχείων δημιουργήθηκαν όπως ακριβώς το ζητήσατε. 6.3.2.4. Ρύθμιση Συσκευών Πολλαπλών Δίσκων (RAID σε λογισμικό) Αν έχετε περισσότερους από έναν σκληρούς δίσκους^[15] στον υπολογιστή σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή mdcfg ώστε να ρυθμίσετε τις μονάδες σας για αυξημένη απόδοση ή/και για καλύτερη αξιοπιστία των δεδομένων σας. Το αποτέλεσμα ονομάζεται Μονάδα Πολλαπλών Δίσκων (ή από τη διασημότερη παραλλαγή της RAID λογισμικού (Software RAID)). Βασικά η MD είναι μια δεσμίδα τμημάτων που βρίσκονται σε διαφορετικούς δίσκους και συνδυάζονται όλα μαζί έτσι ώστε να σχηματίσουν μια λογική συσκευή. Κατόπιν αυτή η συσκευή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα κανονικό τμήμα (π.χ. με το προγραμμα κατάτμησης μπορείτε να την διαμορφώσετε, να ορίσετε σημείο προσάρτησης κλπ.). Τα οφέλη που προκύπτουν εξαρτώνται από τον τύπο της συσκευής MD που δημιουργείτε. Προς το παρόν οι υποστηριζόμενοι τύποι είναι: RAID0 Κυρίως στοχεύει στην απόδοση. Το RAID0 διασπά τα εισερχόμενα δεδομένα σε λωρίδες και τα διανέμει εξίσου σε κάθε δίσκο της συστοιχίας. Αυτό μπορεί να αυξήσει την ταχύτητα των λειτουργιών ανάγνωσης/εγγραφής, αλλά όταν κάποιος δίσκος χαλάσει, θα χάσετε τα πάντα (μέρος της πληροφορίας βρίσκεται ακόμη στον ή στους υγιείς δίσκους, το υπόλοιπο μέρος βρισκόταν στον χαλασμένο δίσκο). ·Η τυπική χρήση του RAID0 είναι σαν κατάτμηση για επεξεργασία εικόνας. RAID1 Είναι κατάλληλη για ρυθμίσεις όπου το πιο σημαντικό είναι η αξιοπιστία. Αποτελείται από κάποια (συνήθως δύο) ίσου μεγέθους κατατμήσεις που περιέχουν η κάθε μία ακριβώς τα ίδια δεδομένα. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά τρία πράγματα. Πρώτον, εάν ένας από τους δίσκους χαλάσει, έχετε ακόμα τα δεδομένα σας ως είδωλα στους υπόλοιπους δίσκους. Δεύτερον, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μονό ένα μέρος της διαθέσιμης χωρητικότητας (πιο συγκεκριμένα, είναι το μέγεθος της μικρότερης κατάτμησης στη συστοιχία RAID). Τρίτον, η ανάγνωση των αρχείων γίνεται ισορροπημένα ανάμεσα στους δίσκους, γεγονός που μπορεί να αυξήσει την απόδοση ενός εξυπηρετητή, όπως για παράδειγμα ενός εξυπηρετητή αρχείων, ο οποίος τείνει να επιβαρύνεται περισσότερο με λειτουργίες ανάγνωσης από τους δίσκους πάρα με λειτουργίες εγγραφές. Προαιρετικά μπορείτε να έχετε έναν εφεδρικό δίσκο στη συστοιχία ο οποίος θα πάρει τη θέση του χαλασμένου δίσκου σε περίπτωση κάποιου σφάλματος. RAID5 Είναι ένας καλός συμβιβασμός μεταξύ της ταχύτητας, της αξιοπιστίας και της διαθεσιμότητας (redundancy) των δεδομένων. Το RAID5 διαχωρίζει τα εισερχόμενα δεδομένα σε λωρίδες και τα μοιράζει εξίσου σε όλους τους δίσκους έκτος από έναν (όπως στο RAID0). Αντίθετα από το RAID0, το RAID5 υπολογίζει και την πληροφορία για την ισοτιμία, η οποία εγγράφεται στον υπόλοιπο δίσκο. Ο δίσκος με την πληροφορία ισοτιμίας δεν είναι στατικός (αυτό θα ονομαζόταν RAID4), άλλα αλλάζει περιοδικά, έτσι ώστε η πληροφορία ισοτιμίας να κατανέμεται εξίσου σε όλους τους δίσκους. Όταν ένας από τους δίσκους χαλάσει, το χαμένο μέρος των πληροφοριών μπορεί να υπολογιστεί από τα υπόλοιπα δεδομένα και την ισοτιμία τους. Το RAID5 πρέπει να αποτελείται από τρεις τουλάχιστον ενεργές κατατμήσεις. Προαιρετικά μπορείτε να έχετε έναν εφεδρικό δίσκο στη συστοιχία ο οποίος θα πάρει τη θέση του χαλασμένου δίσκου σε περίπτωση κάποιου σφάλματος.   Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, το RAID5 έχει τον ίδιο βαθμό αξιοπιστίας με το RAID1 ενώ επιτυγχάνει μικρότερη διαθεσιμότητα. Από την άλλη μπορεί να είναι λίγο πιο αργό στην λειτουργιά ανάγνωσης από το RAID0 λόγω του υπολογισμού της πληροφορίας ισοτιμίας. RAID6 Είναι παρόμοιο με το RAID5 εκτός από το ότι χρησιμοποιεί δύο συσκευές αποθήκευσης ισοτιμίας αντί για μία. Μια συστοιχία RAID6 μπορεί να αντέξει την απώλειας μέχρι και δύο δίσκων. RAID10 Το RAID10 συνδυάζει το striping (όπως και το RAID0) και τον κατοπτρισμό (όπως στο RAID1). Δημιουργεί n αντίγραφα των εισερχομένων δεδομένων και τα κατανέμει στις διάφορες κατατμήσεις έτσι ώστε κανένα αντίγραφο των ίδιων δεδομένων να μην βρίσκεται στην ίδια συσκευή με κάποιο άλλο. Η προκαθορισμένη τιμή για το n είναι 2, αλλά μπορεί να οριστεί διαφορετικά για εγκατάσταση στην κατάσταση έμπειρου χρήστη. Ο αριθμός των κατατμήσεων πρέπει να είναι τουλάχιστον n. Το RAID10 έχει διαφορετικές διατάξεις για την κατανομή των αντιγράφων. Η προκαθορισμένη είναι αυτή των "κοντινών" (near) αντιγράφων. Στην διάταξη αυτή όλα τα αντίγραφα βρίσκονται περίπου στην ίδια μετατόπιση (offset) σε όλους τους δίσκους. Η διάταξη "μακρινών" (far) αντιγράφων έχει διαφορετικές μετατοπίσεις για τα αντίγραφα στους δίσκους. Στη διάταξη αντιγράφων "μετατόπισης" (offset) αντιγράφεται ολόκληρη η λωρίδα (stripe) και όχι τα ξεχωριστά αντίγραφα. Το RAID10 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη αξιοπιστίας και διαθεσιμότητας χωρίς το μειονέκτημα του υπολογισμού της ισοτιμίας. Ανακεφαλαιώνοντας: ┌──────┬─────────┬───────────┬───────────┬────────────────────────────────────┐ │ │ │ │ Επιβιώνει │ │ │Τύπος │Ελάχιστες│ Εφεδρική │ από την │ Διαθέσιμος Χώρος │ │ │Συσκευές │ Συσκευή │ αστοχία │ │ │ │ │ │ δίσκου; │ │ ├──────┼─────────┼───────────┼───────────┼────────────────────────────────────┤ │ │ │ │ │Το μέγεθος του μικρότερου τμήματος │ │RAID0 │2 │no │no │πολλαπλασιασμένου με το πλήθος των │ │ │ │ │ │συσκευών στη συστοιχία RAID │ ├──────┼─────────┼───────────┼───────────┼────────────────────────────────────┤ │RAID1 │2 │προαιρετικό│ναι │Μέγεθος του μικρότερου τμήματος στη │ │ │ │ │ │συστοιχία RAID │ ├──────┼─────────┼───────────┼───────────┼────────────────────────────────────┤ │ │ │ │ │Το μέγεθος του μικρότερου τμήματος │ │RAID5 │3 │προαιρετικό│ναι │πολλαπλασιασμένου επί (το πλήθος των│ │ │ │ │ │συσκευών στη συστοιχία RAID μείον │ │ │ │ │ │μια) │ ├──────┼─────────┼───────────┼───────────┼────────────────────────────────────┤ │ │ │ │ │Το μέγεθος της μικρότερης κατάτμησης│ │RAID6 │4 │προαιρετικό│ναι │πολλαπλασιασμένο με (τον αριθμό των │ │ │ │ │ │συσκευών στη συστοιχία RAID μείον │ │ │ │ │ │δύο) │ ├──────┼─────────┼───────────┼───────────┼────────────────────────────────────┤ │ │ │ │ │Σύνολο όλων των κατατμήσεων │ │RAID10│2 │προαιρετικό│ναι │διαιρεμένο με τον αριθμό των │ │ │ │ │ │αντιγράφων των κομματιών (chunk) │ │ │ │ │ │(εξ' ορισμού έχει την τιμή δύο) │ └──────┴─────────┴───────────┴───────────┴────────────────────────────────────┘ Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το RAID σε λογισμικό, ρίξτε μια ματιά στην ιστοσελίδα Software RAID HOWTO. Για να δημιουργήσετε μια συσκευή MD, απαιτούνται τα τμηματα από τα οποία επιθυμείτε να αποτελείται, σημειωμένα για χρήση σε συστοιχία RAID. (Αυτό επιτυγχάνεται με το προγραμμα κατάτμησης στο μενού Ρυθμίσεις τμήματος από όπου πρέπει να επιλέξετε Χρήση ως: → φυσική μονάδα για RAID.) Σημείωση Βεβαιωθείτε ότι το σύστημα μπορεί να εκκινηθεί με το σχήμα διαμέρισης που σχεδιάζετε. Γενικά, θα είναι απαραίτητο, αν χρησιμοποιείτε RAID για το ριζικό σύστημα αρχείων (/), να δημιουργήσετε μια ξεχωριστή κατάτμηση /boot. Οι περισσότεροι φορτωτές εκκίνησης (συμπεριλαμβανομένων των lilo και grub) υποστηρίζουν κατοπτρικό (όχι striped!) RAID1, οπότε το να χρησιμοποιήσετε για παράδειγμα RAID5 για τη ριζική κατάτμηση / και RAID1 για την κατάτμηση /boot είναι μια δυνατή επιλογή. Προειδοποίηση Η υποστήριξη συσκευών MD είναι μια σχετικά καινούρια προσθήκη στον εγκαταστάτη. Πιθανόν να αντιμετωπίσετε προβλήματα για μερικά επίπεδα RAID καθώς και σε συνδυασμό με μερικούς φορτωτές εκκίνησης αν προσπαθήσετε να χρησιμοποιήστε MD ως ριζικό σύστημα αρχείων (/). Για έμπειρους χρήστες, είναι πιθανόν μερικά από αυτά τα προβλήματα να ξεπεραστούν εκτελώντας μερικά από τα βήματα ρυθμίσεων ή εγκατάστασης με το χέρι μέσα από ένα κέλυφος. Στη συνεχεία, μέσα από το κύριο μενού του partman θα πρέπει να επιλέξετε Ρύθμιση RAID σε λογισμικό. (Το μενού αυτό θα εμφανιστεί μόνο μετά την σήμανση τουλάχιστον μιας κατάτμησης για χρήση σαν φυσικού τόμου για RAID.) Στην πρώτη οθόνη της εντολής mdcfg επιλέξτε απλά Δημιουργία μονάδας MD. Θα σας παρουσιαστεί μία λίστα των υποστηριζομένων τύπων μονάδων MD, από τους οποίους πρέπει να διαλέξετε έναν (π.χ. RAID1). Ό,τι ακολουθεί εξαρτάται από τον τύπο μονάδας MD που επιλέξατε. ● Η RAID0 είναι απλή -- θα σας παρουσιαστεί μία λίστα των διαθέσιμων  RAID τμημάτων και το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να επιλέξετε τα τμήματα που θα αποτελέσουν την μονάδα MD. ● Το RAID1 είναι λίγο πιο πολύπλοκο. Πρώτα, θα σας ζητηθεί να εισάγετε το πλήθος των ενεργών και το πλήθος των εφεδρικών συσκευών που θα αποτελέσουν την πολλαπλή συσκευή MD. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επιλέξετε από τη λίστα των διαθέσιμων κατατμήσεων RAID αυτές που θα είναι ενεργές και στη συνέχεια αυτές που θα είναι εφεδρικές. Το πλήθος των επιλεγμένων κατατμήσεων θα πρέπει να είναι το ίδιο με τον αριθμό που δόθηκε νωρίτερα. Μην ανησυχείτε. Αν κάνετε κάποιο λάθος και επιλέξετε διαφορετικό αριθμό κατατμήσεων, ο debian-installer δεν θα σας αφήσει να συνεχίσετε μέχρι να διορθώσετε το πρόβλημα. ● Η διαδικασία ρύθμισης για το RAID5 είναι ανάλογη αυτής για το RAID1 με την εξαίρεση ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τουλάχιστον τρεις ενεργές κατατμήσεις. ● Για το RAID6 υπάρχει μια διαδικασία ρύθμισης ανάλογη αυτής για το RAID1 με την εξαίρεση ότι θα απαιτούνται τουλάχιστον τέσσερις ενεργές κατατμήσεις. ● Το RAID10 έχει επίσης μια ανάλογη διαδικασία ρύθμισης με το RAID1 εκτός από την κατάσταση έμπειρου χρήστη. Στην κατάσταση αυτή, ο debian-installer θα σας ρωτήσει για τη διάταξη της συστοιχίας. Αυτή έχει δύο μέρη. Το πρώτο είναι ο τύπος της διάταξης. Είναι n (για "κοντινά" αντίγραφα), f (για "μακρινά" αντίγραφα), ή o (για αντίγραφα offset). Το δεύτερο μέρος είναι ο αριθμός των αντιγράφων που θα γίνονται για τα δεδομένα. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τόσες ενεργές συσκευές ώστε όλα τα αντίγραφα να κατανέμονται σε διαφορετικούς δίσκους. Είναι απόλυτα εφικτό να έχετε ταυτόχρονα διαφορετικούς τύπους συσκευών MD. Παραδείγματος χάριν αν διαθέτετε τρεις σκληρούς δίσκους 200 GΒ για δημιουργία MD, η κάθε μια δυο κατατμήσεις των 100 GB, μπορείτε να συνδυάσετε τις πρώτες κατατμήσεις και των τριών δίσκων σε ένα RAID0 (γρήγορη κατάτμηση για επεξεργασία εικόνας μεγέθους 300 GB) και να χρησιμοποιήσετε τις άλλες τρεις κατατμήσεις (2 ενεργές και μία εφεδρική) για τη δημιουργία ενός RAID1 (αρκετά αξιόπιστη κατάτμηση μεγέθους 100 GB σαν /home). Μετά την οργάνωση των μονάδων MD σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας, μπορείτε να επιλέξετε Ολοκλήρωση της mdcfg επιστρέφοντας πίσω στο προγραμμα κατάτμησης για να δημιουργήσετε συστήματα αρχείων στις νέες σας μονάδες MD και να ορίσετε γι’αυτές τα συνήθη χαρακτηριστικά όπως τα σημεία προσάρτησης. 6.3.2.5. Ρύθμιση του Διαχειριστή Λογικών Τόμων (LVM) Εάν δουλεύετε με υπολογιστές σε επίπεδο διαχειριστή συστήματος ή “ προχωρημένου” χρήστη, έχετε αντιμετωπίσει σίγουρα την κατάσταση όπου κάποιο τμήμα δίσκων (συνήθως το σημαντικότερο) εμφανίζεται να μην έχει χώρο, ενώ κάποιο άλλο τμήμα χρησιμοποιούνταν ελάχιστα. και έπρεπε να τακτοποιήσετε αυτή την κατάσταση με την μετακίνηση διαφόρων, δημιουργία ψευδοσυνδέσμων, κλπ Για να αποφύγετε την κατάσταση που περιγράψαμε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον Διαχειριστή Λογικών Τόμων (LVM). Μιλώντας άπλα, με τον LVM μπορείτε να συνδυάσετε τις κατατμήσεις σας (φυσικοί τόμοι στη γλώσσα του LVM) για να σχηματίσετε έναν εικονικό δίσκο (τον επονομαζόμενο ομάδα τόμου), ο οποίος κατόπιν μπορεί να διαιρεθεί σε εικονικές κατατμήσεις (λογικούς τόμους). Η ουσία έγκειται στο ότι οι λογικοί τόμοι (και φυσικά και οι υποκείμενές τους ομάδες τομών) μπορούν να εκτείνονται μεταξύ αρκετών φυσικών συσκευών δίσκων. Όταν λοιπόν διαπιστώσετε ότι χρειάζεστε περισσότερο χώρο για την παλιά σας κατάτμηση /home των 160GB, μπορείτε απλώς να προσθέσετε στον υπολογιστή σας έναν νέο δίσκο 300GB, να τον συνδυάσετε με την υπάρχουσα ομάδα τόμων σας και στη συνέχεια να αλλάξετε το μέγεθος του λογικού τόμου που περιέχει το σύστημα αρχείων /home και ιδού -- οι χρήστες σας έχουν και πάλι χώρο στην ανανεωμένη κατάτμηση των 460GB. Αυτό το παράδειγμα φυσικά είναι λίγο απλοποιημένο. Εάν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το LVM HOWTO. Η ρύθμιση του LVM στον debian-installer είναι αρκετά απλή και πλήρως υποστηριζόμενη μέσα στο πρόγραμμα partman. Καταρχήν θα πρέπει να σημειώσετε τις κατατμήσεις που θα χρησιμοποιηθούν σαν φυσικοί τόμοι για LVM. Aυτό γίνεται με το μενού Ρυθμίσεις κατατμήσεων όπου και θα πρέπει να επιλέξετε Χρήση σαν: → φυσικός τόμος για LVM. Όταν επιστρέψετε στην κύρια οθόνη του partman θα δείτε μια καινούρια επιλογή Ρύθμιση του Διαχειριστή Λογικών Τόμων (LVM). Όταν την κάνετε, θα ρωτηθείτε καταρχήν να επιβεβαιώσετε τις αλλαγές που εκκρεμούν στον πίνακα διαμέρισης (αν υπάρχουν κάποιες) και στη συνέχεια θα εμφανιστεί το μενού ρύθμισης του LVM. Πάνω από το μενού εμφανίζεται μια περίληψη της ρύθμισης αυτής. Το ίδιο το μενού είναι ευαίσθητο στις επιλογές και εμφανίζει μόνο τις έγκυρες ενέργειες. Οι πιθανές ενέργειες είναι: ● Εμφάνιση λεπτομερειών ρύθμισης: εμφανίζει την δομή της συσκευής LVM, ονόματα και μεγέθη των λογικών τόμων και άλλα ● Δημιουργία ομάδας τόμων ● Δημιουργία λογικού τόμου ● Διαγραφή λογικού τόμου ● Διαγραφή λογικού τόμου ● Επέκταση λογικού τόμου ● Συρρίκνωση ομάδας τόμων ● Ολοκλήρωση: επιστροφή στην κύρια οθόνη του partman Χρησιμοποιήστε τις επιλογές σ' αυτό το μενού για να δημιουργήσετε αρχικά μια ομάδα τόμων και στην συνέχεια να δημιουργήσετε τους λογικούς σας τόμους μέσα σ' αυτήν. Μετά την επιστροφή σας στην κύρια οθόνη του partman, θα δείτε όλους του λογικούς τόμους που δημιουργήθηκαν με τον ίδιο τρόπο που βλέπετε και τις συνηθισμένες κατατμήσεις (και μπορείτε να τους διαχειριστείτε σαν τέτοιες). 6.3.2.6. Ρύθμιση Κρυπτογραφημένων Τόμων Ο debian-installer σας επιτρέπει να διαμορφώσετε κρυπτογραφημένες κατατμήσεις. Κάθε αρχείο που γράφετε σε μια τέτοια κατάτμηση σώζεται αμέσως στην συσκευή σε κρυπτογραφημένη μορφή. Η πρόσβαση στα κρυπτογραφημένα δεδομένα παρέχεται μόνο μετά την εισαγωγή της συνθηματικής φράσης που χρησιμοποιήσατε όταν δημιουργήσατε αρχικά την κρυπτογραφημένη κατάτμηση. Αυτό το γνώρισμα είναι χρήσιμο για την προστασία ευαίσθητων δεδομένων σε περίπτωση που κλαπεί ο φορητός υπολογιστής σας ή ο σκληρός σας δίσκος. Ο δράστης μπορεί να έχει φυσική πρόσβαση στον σκληρό δίσκο, αλλά μην γνωρίζοντας την σωστή συνθηματική φράση τα δεδομένα στον δίσκο θα μοιάζουν σαν τυχαίοι χαρακτήρες. Οι δυο σημαντικότερες κατατμήσεις για κρυπτογράφηση είναι: η κατάτμηση home, όπου βρίσκονται τα προσωπικά σας δεδομένα, και η κατάτμηση swap, όπου πιθανόν να αποθηκεύονται ευαίσθητα δεδομένα προσωρινά στην διάρκεια χρήσης του συστήματος. Φυσικά, τίποτα δεν σας αποτρέπει από το να κρυπτογραφήσετε όποιες άλλες κατατμήσεις μπορεί να έχουν ενδιαφέρον για σας. Για παράδειγμα, την κατάμηση /var όπου διακομιστές βάσεων δεδομένων, αλλληλογραφίας ή εκτυπώσεων αποθηκεύουν τα δεδομένα τους Σημείωση Παρακαλούμε να σημειώσετε ότι η απόδοση των κρυπτογραφημένων κατατμήσεων θα είναι μικρότερη από των μη κρυπτογραφημένων επειδή τα δεδομένα θα πρέπει να αποκρυπτογραφούνται και να κρυπτογραφούνται για κάθε εγγραφή ανάγνωση. Η επίδραση στην απόδοση εξαρτάται από την ταχύτητα του επεξεργαστή σας, τον αλγόριθμο κρυπτογράφησης και το μήκος του κλειδιού κρυπτογράφησης. Για να χρησιμοποιήσετε κρυπτογράφηση θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσετε μια καινούρια κατάτμηση επιλέγοντας κάποιον ελεύθερο χώρο στο κυρίως μενού διαμέρισης. Μια άλλη δυνατότητα είναι να διαλέξετε μιαν υπάρχουσα κατάτμηση (πχ. μια συνηθισμένη κατάτμηση, έναν λογικό τόμο LVM ή RAID). Στο μενού Ρυθμίσεις κατατμήσεων θα πρέπει να διαλέξετε φυσικός τόμος για κρυπτογράφηση από την επιλογή Χρήση σαν:. Το μενού τότε θα αλλάξει ώστε να συμπεριλάβει διάφορες δυνατότητες κρυπτογρφησης για την κατάτμηση. Ο debian-installer υποστηρίζει αρκετές μεθόδους κρυπτογράφησης. Η προεπιλεγμένη μέθοδος είναι η dm-crypt (η οποία συμπεριλαμβάνεται σε νεώτερους πυρήνες του Linux, με την δυνατότητα υποστήριξης φυσικών τόμων LVM). Η άλλη είναι η loop-AES (που είναι παλιότερη και συντηρείται ανεξάρτητα από τον πηγαίο κώδικα του πυρήνα του Linux). Εκτός και αν έχετε σοβαρο λόγυς για να μην το κάνετε, συνιστούμε να χρησιμοποιήσετε την προεπιλεγμένη μέθοδο. Καταρχήν, ας κοιτάξουμε τις επιλογές που έχετε διαθέσιμες αν επιλέξετε την μέθοδο Device-mapper (dm-crypt) σαν μέθοδο κρυπτογράφησης. Όπως πάντα, σε περίπτωση αμφιβολίας, χρησιμοποιήστε τις προεπιλογές, επειδή έχουν επιλεγεί με προσοχή έχοντας στο μυαλό την ασφάλεια. Αλγόριθμος κρυπτογράφησης: aes Αυτή η επιλογή σας επιτρέπει να διαλέξετε τον αλγόριθμο κρυπτογράφησης ( cipher) που θα χρησιμοποιηθεί για την κρυπτογράφηση των δεδομένων στην κατάτμηση. Ο debian-installer υποστηρίζει προς το παρόν τους ακόλουθους block αλγορίθμους: aes, blowfish, serpent, και twofish. Η συζήτηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών αυτών των διαφορετικών αλγορίθμων ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος κειμένου, παρόλα αυτά ίσως βοηθήσει την απόφασή σας το να ξέρετε ότι το 2000 ο αλγόριθμος AES επιλέχθηκε από τον Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (ΑNIST) σαν ο πρότυπος αλγόριθμος κρυπτογράφησης για την προστασία ευαίσθητων πληροφοριών στον 21ο αιώνα. Μέγεθος κλειδιού: 256 Εδώ μπορείτε να προσδιορίσετε το μέγεθος του κλειδιού κρυπτογράφησης. Με ένα μεγαλύτερο κλειδί, βελτιώνεται γενικά η δύναμη της κρυπτογράφησης. Από την άλλη πλευρά, η αύξηση του μήκους του κλειδιού έχει αρνητική επίδραση στην απόδοση του συστήματος. Τα διαθέσιμα μήκη κλειδιών ποικίλουν ανάλογα με τον αλγόριθμο. Αλγόριθμος IV: cbc-essiv:sha256 O αλγόριθμος Initialization Vector ή αλγόριθμος IV χρησιμοποιείται στην κρυπτογραφία για να διασφαλιστεί ότι η εφαρμογή της ίδιας κωδικοποίησης στα ίδια δεδομένα καθαρού κειμένου με το ίδιο κλειδί παράγει πάντα ένα μοναδικό κρυπτογραφημένο κείμενο. Η ιδέα είναι να αποτρέψει τον επιτιθέμενο από το να συνάγει πληροφορία από επαναλαμβανόμενους σχηματισμούς στα κρυπτογραφημένα δεδομένα. Από τις εναλλακτικές λύσεις που παρέχονται η προεπιλεγμένη cbc-essiv:sha256 είναι αυτή τη στιγμή η λιγότερο ευάλλωτη σε γνωστές επιθέσεις. Χρησιμοποιήστε τις άλλες εναλλακτικές μόνο αν πρέπει να εξασφαλίσετε συμβατότητα με κάποιο προηγούμενα εγκατεστημένο σύστημα που δεν είναι ικανό να χρησιμοποιήσει νεώτερους αλγόριθμους. Κλειδί κρυπτογράφησης: Συνηθηματική φράση Εδώ μπορείτε να επιλέξετε τον τύπο του κλειδιού κρυπτογράφησης γι αυτήν την κατάτμηση. Συνθηματική φράση Το κλειδί κρυπτογράφησης θα υπολογιστεί ^[16] με βάση μια συνθηματική φράση που μπορείτε να εισάγετε στη συνέχεια της διαδικασίας. Τυχαίο κλειδί Ένα καινούριο κλειδί κρυπτογράφησης θα δημιουργείται από τυχαία δεδομένα κάθε φορά που θα προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε την κρυπτογραφημένη κατάτμηση. Με άλλα λόγια: σε κάθε κλείσιμο του υπολογιστή, το περιεχόμενο της κατάτμησης θα χάνεται καθώς το κλειδί σβήνεται από την μνήμη. (Φυσικά, θα μπορούσατε να μαντέψετε το κλειδί με μια ωμή επίθεση αλλά, αν δεν υπάρχει μια γνωστή αδυναμία στον αλγόριθμο κρυπτογράφησης, αυτό δεν είναι εφικτό στη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής). Τυχαία κλειδιά είναι χρήσιμα για κατατμήσεις swap γιατί δεν θα είσαστε υποχρεωμένοι να ασχολείστε με την απομνημόνευση της συνθηματικής φράσης ή το wiping ευαίσθητης πληροφορίας από την κατάτμηση swap πριν το κλείσιμο του υπολογιστή σας. Σημαίνει, όμως, και ότι δεν θα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την λειτουργία “suspend-to-disk” που προσφέρεται από νεώτερους πυρήνες του Linux καθώς είναι αδύνατον (στην περίπτωση της επόμενης επανεκκίνησης) να ανακτήσετε τα suspended δεδομένα που έχουν εγγραφεί στην κατάτμηση swap. Διαγραφή δεδομένων: ναι Καθορίζει το αν τα περιεχόμενα αυτής της κατάτμησης θα υπερεγγράφονται με τυχαία δεδομένα πριν την ρύθμιση της για κρυπτογράφηση. Αυτό συνιστάται γιατί διαφορετικά είναι πιθανόν για έναν επιτιθέμενο να διαπιστώσει ποια μέρη της κατάτμησης είναι σε χρήση και ποια όχι. Επιπρόσθετα, αυτό θα κάνει δυσκολότερη και την επανάκτηση οποιωνδήποτε δεδομένων έχουν απομείνει από προηγούμενες εγκαταστήσεις.^[17]. Αν επιλέξετε Μέθοδος κρυπτογράφησης: → Loopback (loop-AES), το μενού θα αλλάξει παρέχοντας τις ακόλουθες επιλογές: Κρυπτογράφηση: AES256 Για την μέθοδο loop-AES, σε αντίθεση με την dm-crypt, οι επιλογές για την κρυπτογράφηση και το μέγεθος του κλειδιού συνδυάζονται, οπότε μπορείτε να τα επιλέξετε ταυτόχρονα. Παρακαλούμε δείτε τις προηγούμενες ενότητες σχετικά με τους αλγόριθμους κρυπτογράφησης και τα μεγέθη κλειδιών για περισσότερες πληροφορίες. Κλειδί κρυπτογράφησης: Keyfile (GnuPG) Εδώ μπορείτε να επιλέξετε τον τύπο του κλειδιού κρυπτογράφησης γι' αυτήν την κατάτμηση. Αρχείο κλειδιού (GnuPG) Το κλειδί κρυπτογράφησης θα δημιουργηθεί από τυχαία δεδομένα στην διάρκεια της εγκατάστασης. Επιπλέον, το κλειδί αυτό θα κρυπτογραφηθεί με το πρόγραμμα GnuPG, οπότε για να το χρησιμοποιήσετε, θα πρέπει να εισάγετε την σωστή συνθηματική φράση (θα σας ζητηθεί να δώσετε μια τέτοια αργότερα στην διάρκεια της διαδικασίας). Τυχαίο κλειδί Παρακαλώ δείτε την ενότητα για τα τυχαία κλειδιά παραπάνω. Διαγραφή δεδομένων: ναι Παρακαλώ δείτε την ενότητα για την διαγραφή των δεδομένων παραπάνω. Αφού έχετε επιλέξει τις επιθυμητές παραμέτρους για τις κρυπτογραφημένες σας κατατμήσεις, επιστρέψτε στο κύριο μενού διαμέρισης. Εκεί θα πρέπει να υπάρχει τώρα ένα καινούριο στοιχείο με το όνομα Ρύθμιση κρυπτογραφημένων τόμων. Αφού το επιλέξετε, θα σας ζητηθεί να επιβεβαιώσετε την διαγραφή των δεδομένων στις κατατμήσεις που έχουν επισημανθεί για διαγραφή και πιθανόν επιπλέον ενέργειες όπως η εγγραφή ενός καινούριου πίνακα διαμέρισης. Για μεγάλες κατατμήσεις αυτό μπορεί να διαρκέσει αρκετό χρόνο. Στη συνέχεια θα σας ζητηθεί να εισάγετε μια συνθηματική φράση για τις κατατμήσεις που έχετε ρυθμίσει να χρησιμοποιούν μια τέτοια φράση. Καλές συνθηματικές φράσεις θα πρέπει να έχουν μήκος μεγαλύτερο από 8 χαρακτήρες, να είναι ένα μείγμα γραμμάτων, αριθμ και άλλων χαρακτήρων και δεν θα πρέπει να περιέχουν συνηθισμένες λέξεις από το λεξικό ή πληροφορία που εύκολα μπορεί να συσχετιστεί με σας (όπως ημερομηνιες γέννησης, hobby, ονόματα κατοικιδίων, ονόματα μελών της οικογένειάς σας ή συγγενών, κ.λπ.). Προειδοποίηση Πριν εισάγετε οποιεσδήποτε συνθηματικές φράσεις, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι το πληκτρολόγιό σας είναι σωστά ρυθμισμένο και παράγει τους αναμενόμενους χαρακτήρες. Αν δεν είσαστε σίγουροι, μπορείτε να αλλάξετε στην δεύτερη εικονική κονσόλα και να πληκτρολογήσετε κάποιο κείμενο στο προτρεπτικό. Αυτό εξασφαλίζει ότι δεν θα εκπλαγείτε αργότερα, πχ. προσπαθώντας να εισάγετε μια συνθηματική φράση χρησιμοποιώντας ένα πληκτρολόγιο με διάταξη qwerty ενώ χρησιμοποιήσατε διάταξη azerty κατά την εγκατάσταση. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να οφείλεται σε αρκετούς λόγους. Πιθανόν να αλλάξατε σε μια άλλη διάταξη πληκτρολογίου στη διάρκεια της εγκατάστασης, ή η διάταξη που επιλέξατε να μην είχε ακόμα ρυθμιστεί όταν εισάγατε την συνθηματική φράση για το ριζικό σύστημα αρχείων. Αν επιλέξατε να χρησιμοποιήσετε άλλες μεθόδους εκτός της συνθηματικής φράσης για την δημιουργία κλειδιών κρυπτογράφησης, αυτά θα δημιουργηθούν τώρα. Επειδή ο πυρήνας μπορεί να μην έχει συγκεντρώσει ακόμα ένα ικανό ποσό εντροπίας σ' αυτό το πρώιμο στάδιο της εγκατάστασης, η διαδικασία πιθανόν να διαρκέσει αρκετό χρόνο. Μπορείτε να βοηθήσετε στην επιτάχυνση της διαδικασίας παράγοντας εντροπία, πχ. πατώντας πλήκτρα στην τύχη ή περνώντας στο κέλυφος στην δεύτερη εικονική κονσόλα και παράγοντας κάποια δραστηριότητα στον δίσκο ή στο δίκτυο (κατεβάζοντας κάποια αρχεία, στέλνοντας μεγάλα αρχεία στο /dev/null κ.λπ.). Αυτό θα πρέπει να επαναληφθεί για κάθε κατάτμηση που πρόκειται να κρυπτογραφηθεί. Αφού επιστρέψετε στο κύριο μενού διαμέρισης, θα δείτε όλες τις κρυπτογραφημένες κατατμήσεις σαν επιπρόσθετες κατατμήσεις που μπορείτε να ρυθμίσετε ακριβώς όπως και τις συνηθισμένες κατατμήσεις. Το ακόλουθο παράδειγμα δείχνει δυο διαφορετικούς τόμους. Ο πρώτος είναι κρυπτογραφημένος με την μέθοδο dm-crypt, ο δεύτερος με την loop-AES. Κρυπτογραφημένος τόμος (sda2_crypt) - 115.1 GB Linux device-mapper #1 115.1 GB F ext3 Loopback (loop0) - 515.2 MB AES256 keyfile #1 515.2 MB F ext3 Τώρα είναι η στιγμή που θα πρέπει να αποδώσετε σημεία προσάρτησης στους τόμους και αν θέλετε να αλλάξετε τους τύπους των συστημάτων αρχείων αν τα προεπιλεγμένα δεν σας ταιριάζουν. Ένα πράγμα που θα πρέπει να σημειώσετε εδώ είναι τα στοιχεία ταυτοποίησης (identifiers) στις παρενθέσεις (sda2_crypt και loop0 στην προκειμένη περίπτωση) και τα σημεία προσάρτησης που αποδώσατε σε κάθε κρυπτογραφημένο τόμο. Θα χρειαστείτε αυτήν την πλησροφορία στη συνέχεια όταν εκκινήσετε το καινούριο σας σύστημα. Οι διαφορές ανάμεσα στην συνηθισμένη διαδικασία εκκίνησης και την διαδικασία εκκίνησης που εμπλέκει και κρυπτογράφηση θα καλυφθούν αργότερα στην ενότητα Τμήμα 7.2, “Προσάρτηση κρυπτογραφημένων τόμων”.σ Όταν είσαστε ικανοποιημένοι με το σχήμα διαμέρισης, συνεχίστε την εγκατάσταση. 6.3.3. Εγκατάσταση του Βασικού Συστήματος Αν κι αυτό το στάδιο είναι το λιγότερο προβληματικό, καταναλώνει έναν σημαντικό χρόνο της εγκατάστασης επειδή αφορά το κατέβασμα, την επαλήθευση και την αποσυμπίεση ολόκληρου του βασικού σύστηματος. Εάν έχετε αργό υπολογιστή ή δικτυακή σύνδεση, αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει για πολύ ώρα. Στη διάρκεια της εγκατάστασης του βασικού συστήματος, τα μηνύματα για την αποσυμπίεση και ρύθμιση των πακέτων κατευθύνονται στο τερματικό tty4. Έχετε πρόσβαση σ' αυτό πατώντας Left Alt+F4. Επιστρέφετε στο κυρίως μενού εγκατάστασης με τον συνδυασμό Left Alt+F1. Tα μηνύματα αποσυμπίεσης/ρύθμισης που δημιουργούνται σ' αυτή τη φάση επίσης σώζονται στο /var/log/syslog. Μπορείτε να τα ελέγξετε εκεί αν η εγκατάσταση γίνεται μέσω μιας σειριακής κονσόλας. Θα εγκατασταθεί ένα πυρήνας Linux, ως τμήμα της εγκατάστασης. Με την προκαθορισμένη προτεραιότητα, ο εγκαταστάτης θα διαλέξει ένα πυρήνα που ταιριάζει πιο πολύ στο υλικό σας. Στις καταστάσεις χαμηλότερης προτεραιότητας, θα είστε σε θέση να επιλέξετε από μια λίστα διαθεσίμων πυρήνων. Κατά την εγκατάσταση πακέτων με χρήση του συστήματος διαχείρισης πακέτων, εγκαθίστανται εξ ορισμού και πακέτα που συνιστώνται από αυτά. Τα συνιστώμενα πακέτα δεν είναι αυστηρά απαραίτητα για την βασική λειτουργικότητα του επιλεγμένου λογισμικού, αλλά γενικά το εμπλουτίζουν και κανονικά θα έπρεπε, από την σκοπιά των συντηρητών των πακέτων, να εγκαθίστανται μαζί με αυτό. Σημείωση Για τεχνικούς λόγους πακέτα που εγκαθίστανται κατά τη διάρκεια εγκατάστασης του βασικού συστήματος εγκαθίστανται χωρίς τα πακέτα τα “Συνιστώμενα&# x201D;. Ο κανόντας που περιγράψαμε προηγουμένως ισχύει μόνο μετά από αυτό το σημείο της διαδικασίας εγκατάστασης. 6.3.4. Ρύθμιση των Χρηστών και των Κωδικών Πρόσβασης Μετά την εγκατάσταση του βασικού συστήματος, ο εγκαταστάτης θα σας επιτρέψει να ορίσετε τον λογαριασμό του χρήστη “root” και/ή έναν λογαριασμό για τον πρώτο (απλό) χρήστη. Λογαριασμοί άλλων χρηστών μπορούν να δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. 6.3.4.1. Ορίστε τον κωδικό πρόσβασης για τον χρήστη Root O λογαριασμός του χρήστη root λέγεται συχνά και λογαριασμός root. Είναι ο λογαριασμός με την πρόσβαση που παρακάμπτει κάθε προστασία ασφάλειας στο σύστημά σας. Ο λογαριασμός αυτός πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την εκτέλεση διαφόρων διαχειριστικών εργασιών στο σύστημα και για όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα. Κάθε κωδικός πρόσβασης που δημιουργείτε πρέπει να έχει τουλάχιστον 6 χαρακτήρες, τόσο κεφαλαίους όσο και πεζούς καθώς και χαρακτήρες στίξης.Προσέξτε ιδιαίτερα όταν ρυθμίζετε τον κωδικό πρόσβασης για τον χρήστη root καθώς ο λογαριασμός του χρήστη αυτού είναι τόσο ισχυρός. Αποφύγετε την χρήση οποιωνδήποτε λέξεων από το λεξικό ή οποιαδήποτε προσωπική πληροφορία που θα μπορούσε κανείς να μαντέψει. Αν κάποιος σας πει ότι χρειάζεται τον κωδικό σας πρόσβασης σαν root να είστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί. Δεν θα έπρεπε συνήθως να δώσετε ποτέ τον κωδικό αυτόν πρόσβασης εκτός αν διαχειρίζεστε ένα μηχάνημα με περισσότερους από έναν διαχειριστές συστήματος. 6.3.4.2. Δημιουργία ενός απλού χρήστη Στο σημείο αυτό το σύστημα θα σας ρωτήσει αν θέλετε να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό απλού χρήστη. Αυτός ο λογαριασμός θα μπορεί να είναι ο κύριος λογαριασμός προσωπικής σας πρόσβασης στο σύστημα. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε το λογαριασμό root για την προσωπική σας είσοδο στο σύστημα. Γιατί όχι; Λοιπόν, ένας καταρχήν λόγος που πρέπει να αποφύγετε τη χρήση των προνομίων του χρήστη root είναι το ότι μπορείτε πολύ εύκολα να κάνετε ανεπανόρθωτη ζημιά στο σύστημα σαν root. Ένας άλλος λόγος είναι ότι έτσι μπορεί να παρασυρθείτε ώστε να τρέξετε ένα πρόγραμμα Δούρειο Ίππο, δηλ. ένα πρόγραμμα που εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του λογαριασμού root σαν υπερ-χρήστη ώστε να παραβιάσει την ασφάλεια του συστήματός σας πίσω από την πλάτη σας.Οποιοδήποτε καλό βιβλίο πάνω στην διαχείριση Unix συστημάτων καλύπτει αυτό το θέμα με λεπτομέρειες. -- σκεφτείτε σοβαρά να διαβάσετε ένα από αυτά τα βιβλία αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τα θέματα αυτά. Αρχικά θα παροτρυνθείτε για το πλήρες όνομα του χρήστη, Μετά θα σας ζητηθεί να δώσετε ένα όνομα χρήστη για τον λογαριασμό; γενικά το μικρό σας όνομα ή κάτι ανάλογο θα είναι αρκετό και πραγματικά αυτό είναι η προεπιλογή. Τέλος θα σας ζητηθεί να δώσετε ένα κωδικό πρόσβασης για τον λογαριασμό. Αν σε οποιαδήποτε άλλη φάση μετά την εγκατάσταση θελήσετε να δημιουργήσετε έναν άλλο λογαριασμό χρησιμοποιήσετε την εντολή adduser. 6.3.5. Εγκατάσταση Επιπρόσθετου Λογισμικού Στο σημείο αυτό έχετε στη διάθεσή σας ένα χρησιμοποιήσιμο αλλά περιορισμένο σύστημα. Οι περισσότεροι χρήστες θα θέλουν να εγκαταστήσουν επιπλέον λογισμικό στο σύστημά τους ώστε να το προσαρμόσουν στις ανάγκες τους, κι αυτό το επιτρέπει ο εγκαταστάτης. Αυτό το βήμα μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο ακόμα κι από την εγκατάσταση του βασικού συστήματος αν έχετε έναν αργό υπολογιστή ή μια αργή δικτυακή σύνδεση. 6.3.5.1. Ρύθμιση του apt Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εγκατάσταση πακέτων σε ένα σύστημα Debian GNU/Linux είναι ένα πρόγραμμα που ονομάζεται apt-get, από το πακέτο apt. ^[18]. Άλλα front-end για την διαχείριση των πακέτων, όπως το aptitude και το synaptic επίσης χρησιμοποιούνται. Αυτά συνίστανται για καινούριους χρήστες, καθώς ενσωματώνουν μερικά επιπλέον χαρακτηριστικά (αναζήτηση πακέτων και έλεγχος της κατάστασής τους) με μια ωραία διεπαφή για τον χρήστη. Στην πραγματικότητα το aptitude είναι τώρα το προτεινόμενο βοηθητικό πρόγραμμα για την διαχείριση των πακέτων. Το apt θα πρέπει να έχει ρυθμιστεί ώστε να γνωρίζει από πού να ανακτήσει τα πακέτα. Τα αποτελέσματα της ρύθμισης αυτής γράφονται στο αρχείο /etc/apt/ sources.list. Μπορείτε να ελέγξετε και να διορθώσετε αυτό το αρχείο όπως επιθυμείτε μετά την ολοκήρωση της εγκατάστασης. Αν η εγκατάσταση γίνεται με το προεπιλεγμένο επίπεδο προτεραιότητας, ο εγκαταστάτης θα αναλάβει σε μεγάλο βαθμό τη ρύθμιση του συστήματος αυτόματα, με βάση τη μέθοδο εγκατάστασης και πιθανόν χρησιμοποιώντας επιλογές που έχουν γίνει νωρίτερα κατά την εγκατάσταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο εγκαταστάτης θα προσθέσει έναν καθρέφτη του αποθετηρίου αναβαθμίσεων ασφαλείας και, αν εγκαθιστάτε την σταθερή διανομή, έναν καθρέφτη της υπηρεσίας αναβαθμίσεων “volatile” για μεταβαλλόμενα/ευέλικτα πακέτα. Αν κάνετε την εγκατάσταση σε ένα επίπεδο χαμηλοτερης προτεραιότητας (πχ. σε κατάσταση "ειδικού") θα έχετε την δυνατότητα να κάνετε περισσότερες επιλογές ο ίδιος. Μπορείτε να επιλέξετε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε ή όχι τα αποθετήρια ενημερώσεων ασφαλείας και/ή ευμετάβλητων (volatile) πακέτων και μπορείτε να επιλέξετε να προσθέσετε πακέτα από τις ενότητες “contrib” και &# x201C;non-free” της αρχειοθήκης. 6.3.5.1.1. Εγκατάσταση από περισσότερα από ένα CD ή DVD Αν κάνετε την εγκατάσταση από ένα CD ή DVD που είναι μέρος ενός μεγαλύτερου σετ, ο εγκαταστάτης υα σας ρωτήσει αν θέλετε να σαρώσετε επιπλέον CD ή DVD. Αν έχετε τέτοια CD ή DVD διαθέσιμα, πιθανόν να θέλετε να κάνετε κάτι τέτοιο ώστε ο εγκαταστάτης να χρησιμοποιήσει τα πακέτα που περιέχονται σ' αυτά. Αν δεν έχετε επιπλέον CD ή DVD, αυτό δεν είναι πρόβλημα: η χρήση τους δεν είναι απαραίτητη. Αν επίσης δεν χρησιμοποιήσετε κάποιον δικτυακό καθρέφτη του αποθετηρίου (όπως περιγράφεται στην επόμενη ενότητα) αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν θα εγκατασταθούν όλα τα πακέτα από τις ομάδες πακέτων που θα επιλέξετε στο επόμενο βήμα της εγκατάστασης. Σημείωση Τα πακέτα συμπεριλαμβάνονται στα CD (και DVD) ανάλογα με την δημοτικότητά τους. Αυτό σημαίνει ότι για τις περισσότερες χρήσεις μόνο τα πρώτα από τα CD ενός σετ είναι απαραίτητα και ότι μόνο πολύ λίγοι άνθρωποι χρησιμοποιούν πραγματικά κάποια από τα πακέτα στα τελευταία CD ενός σετ. Σημαίνει επίσης ότι το να αγοράσετε ή να κατεβάσετε και να γράψετε ένα πλήρες σετ από CD είναι απλά χάσιμο χρημάτων αφού δεν θα χρειαστείτε ποτέ τα περισσότερα από αυτά. Στις περισσότερες περιτπώσεις είναι καλλίτερο να αποκτήσετε τα πρώτα 3 εώς 8 CD και να εγκαταστήσετε όποια επιπλέον πακέτα πιθανόν χρειαστείτε από το Διαδίκτυο χρησιμοποιώντας έναν καθρέφτη της αρχειοθήκης. Το ίδιο ισχύει και για ένα σετ DVD: το πρώτο ή ίσως τα δύο πρώτα DVD θα καλύψουν τις περισσότερες ανάγκες. Ένας γενικός χρήσιμος κανόνας είναι ότι για μια συνηθισμένη εγκατάσταση του περιβάλλοντος γραφείου (που να χρησιμοποιεί το περιβάλλον γραφείου GNOME) μόνο τα 3 πρώτα CD είναι απαραίτητα. Για εναλλακτικά περιβάλλοντα γραφείου (KDE ή Xfce), θα χρειαστείτε επιπλέον CD. Το πρώτο DVD καλύπτει άνετα και τα τρία αυτά περιβάλλοντα γραφείου. Αν σαρώσετε περισσότερα από ένα CD ή DVD, ο εγκαταστάτης θα σας προτρέψει να τα αλλάιξετε αν χρειάζονται πακέτα από ένα διαφορετικό CD/DVD από αυτό που εκείνη τη στιγμή βρίσκεται στη συσκευή. Σημειώστε ότι μόνο CD ή DVD που ανήκουν στο ίδιο σετ θα πρέπει να σαρωθούν. Η σειρά με την οποία γίνεται η σάρωσή τους δεν έχει στην πραγματικότητα σημασία, αλλά η σάρωσή τους κατά αύξουσα σειρά θα μειώσει την πιθανότητα λαθών. 6.3.5.1.2. Χρήση ενός δικτυακού καθρέφτη Μια ερώτηση που θα σας γίνει στη διάρκεια των περισσότερων εγκαταστάσεων είναι το αν υα χρησιμοποιήσετε έναν δικτυακό καθρέφτη σαν πηγή πακέτων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η προκαθορισμένη απάντηση είναι εντάξει, αλλά υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις. Αν η εγκατάσταση δεν γίνεται από ένα πλήρες σετ CD ή DVD, θα πρέπει πραγματικά να χρησιμοποιήσετε έναν δικτυακό καθρέφτη, διαφορετικά θα καταλήξετε με ένα πολύ περιορισμένο σύστημα. Όμως αν έχετε μια χαμηλής ταχύτητας σύνδεση στο Διαδίκτυο είναι καλλίτερο να μην επιλέξετε την ομάδα πακέτων desktop στο επόμενο βήμα της εγκατάστασης. Αν κάνετε την εγκατάσταση από ένα μοναδικό πλήρες CD ή χρησιμοποιώντας μια πλήρη εικόνα CD, δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε έναν δικτυακό καθρέφτη. Παρόλα αυτά είναι κάτι που συνίσταται έντονα γιατί ένα μοναδικό CD περιέχει έναν αρκετά περιορισμένο αριθμό πακέτων. Αν έχετε μια περιορισμένη σύνδεση στο Διαδίκτυο πιθανόν να είναι και πάλι καλλίτερο να μην επιλέξετε κάποιον δικτυακό καθρέφτη στο σημείο αυτό, αλλά να τελειώσετε την εγκατάσταση χρησιμοποιώντας μόνο όσα πακέτα είναι διαθέσιμα στο CD και εγκαθιστώντας επιλεκτικά επιπλέον πακέτα μετά την εγκατάσταση (δηλ. μετά την επανεκκίνηση στο καινούριο σύστημα). Αν κάνετε την εγκατάσταση από ένα DVD ή από μια εικόνα ενός DVD, όσα πακέτα χρειάζονται για την εγκατάσταση θα πρέπει να βρίσκονται στο πρώτο DVD. Το ίδιο ισχύει αν έχετε σαρώσει πολλαπλά CD όπως εξηγήθηκε στην προηγούμενη ενότητα. Η χρήση ενός δικτυακού καθρέφτη είναι προαιρετική. Ένα πλεονέκτημα της προσθήκης ενός δικτυακού καθρέφτη είναι ότι αναβαθμίσεις των πακέτων που έχουν μεσολαβήσει από την δημιουργία του σετ των CD/DVD και οι οποίες έχουν περιληφθεί σε κάποιαν ενδιάμεση έκδοση (point release) του Debian θα είναι διαθέσιμες για εγκατάσταση, επεκτείνοντας έτσι τον χρόνο ζωής του σετ των CD/DVD χωρίς να διακινδυνεύουν την ασφάλεια ή την σταθερότητα του εγκατεστημένου συστήματος. Συνοπτικά: η επιλογή ενός δικτυακού καθρέφτ είναι γενικά καλή ιδέα εκτός και αν δεν έχετε μια καλή σύνδεση με το Διαδίκτυο. Αν η τρέχουσα έκδοση ενός πακέτου είναι διαθέσιμη από ένα CD/DVD ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει πάντα αυτήν. Η ποσότητα των δεδομένων που θα πρέπει να κατεβάσετε αν επιλέξετε ένα δικτυακό καθρέφτη εξαρτάται συνεπώς από 1. τις ομάδες πακέτων (tasks) που θα επιλέξετε στο επόμενο βήμα της εγκατάστασης, 2. το ποια πακέτα περιλαμβάνονται στις ομάδες αυτές, 3. ποια από τα πακέτα αυτά βρίσκονται στα CD ή DVD που έχετε σαρώσει και 4. κατά πόσον είναι διαθέσιμες από κάποιον δικτυακό καθρέφτη οποιεσήποτε αναβαθμίσεις των πακέτων που περιλαμβάνονται στα CD ή DVD (είτε έναν συνηθισμένο καθρέφτη πακέτων είτε έναν καθρέφτη των αναβαθμίσεων ασφαλείας ή των ευέλικτων-volatile-πακέτων). Σημειώστε ότι αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι ακόμα κι αν επιλέξετε να μην χρησιμοποιήσετε κάποιον δικτυακό καθρέφτη, μερικά πακέτα πιθανόν ακόμα να κατεβούν από το Διαδίκτυο αν είναι διαθέσιμες κάποια αναβάθμιση ασφαλείας ή ευελιξίας και οι αντίστοιχες υπηρεσίες έχουν ρυθμιστεί. 6.3.5.2. Επιλογή και εγκατάσταση Λογισμικού Κατά την διάρκεια της διαδικασίας εγκατάστασης, σας δίνεται η ευκαιρία να επιλέξετε για εγκατάσταση επιπρόσθετο λογισμικό. Αντί να διαλέγετε μεμονωμένα πακέτα λογισμικού από τα 22600 διαθέσιμα πακέτα, αυτό το στάδιο της διαδικασίας εγκατάστασης εστιάζει στην επιλογή και εγκατάσταση προκαθορισμένων συλλογών πακέτων ώστε να ρυθμίσετε γρήγορα τον υπολογιστή σας για την εκτέλεση διαφόρων "καθηκόντων". Έχετε, λοιπόν, την δυνατότητα να διαλέξετε πρώτα ομάδες πακέτων (tasks) και στη συνέχεια να προσθέσετε ακόμα περισσότερα μεμονωμένα πακέτα. Αυτές οι ομάδες πακέτων αντιπροσωπεύουν χονδρικά έναν αριθμό διαφορετικών εργασιών ή πραγμάτων που θέλετε να κάνετε με τον υπολογιστή σας, τέτοια όπως η χρήση ενός “ περιβάλλοντος γραφείου (Desktop environment)”, “εξυπηρετητή Ιστοσελίδων”, ή “εξυπηρετητή εκτπώσεων”^[19]. Στην ενότητα Τμήμα D.2, “Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες&# x201D; μπορείτε να δείτε τις απαιτήσεις σε χώρο δίσκου για τα διάφορες ομάδες πακέτων. Μερικές ομάδες πακέτων μπορεί να έχουν προ-επιλεχθεί με βάση τα χαρακτηριστικά του υπολογιστή στον οποίον κάνετε την εγκατάσταση. Αν διαφωνείτε μ' αυτές τις επιλογές, μπορείτε να τις αναιρέσετε. Μπορείτε ακόμα να επιλέξετε να μην εγκαταστήσετε καμμία ομάδα πακέτων σ' αυτό το σημείο. Υπόδειξη Στο συνηθισμένο interface για τον χρήστη του εγκαταστάτη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πλήκτρο space για την επιλογή/αποεπιλογή ενός "καθήκοντος". Σημείωση Εκτός και αν χρησιμοποιείτε τα ειδικά CD με το KDE ή το Xfce/LXDE, η ομάδα πακέτων “Περιβάλλον Επφάνειας εργασίας” θα εγκαταστήσει το γραφικό περιβάλλον GNOME. Δεν είναι δυνατόν να επιλέξετε διαδραστικά ένα διαφορετικό περιβάλλον γραφείου στη διάρκεια της εγκατάστασης. Παρ' όλα αυτά είναι δυνατόν να κάνετε τον debian-installer να εγκαταστήσει το περιβάλλον γραφείου KDE αντί του GNOME χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της προρύθμισης (preseeding) (δείτε την ενότητα Τμήμα B.4.10, “Επιλογή πακέτων”) ή προσθέτοντας την παράμετρο desktop=kde στο προτρεπτικό εκκίνησης όταν ξεκινάτε τον εγκαταστάτη. Εναλλακτικά, τα "ελαφρύτερα" περιβάλλοντα γραφείου Xfce και μπορεί να επιλεχθεί χρησιμοποιώντας την παράμετρο desktop=xfce. Μερικές εικόνες CD (businesscard, netinst και DVD) επιτρέπουν επίσης την επιλογή του επιθυμητού περιβάλλοντος επιφάνειας εργασίας από το γραφικό μενού εγκατάστασης. Επιλέξτε “Επιλογές για προχωρημένους” από το κυρίως μενού και κοιτάξτε τα “Εναλλακτικά περιβάλλοντα επιφάνειας εργασίας&# x201D;. Σημειώστε ότι αυτό θα δουλέψει μόνο αν τα πακέτα που χρειάζονται για το επιθυμητό περιβάλλον επιφάνειας εργασίας είναι όντως διαθέσιμα. Αν κάνετε την εγκατάσταση από μια μοναδική πλήρη εικόνα CD, τα πακέτα αυτά θα πρέπει να κατεβούν από έναν καθρέφτη καθώς τα περισσότερα από τα απαραίτητα πακέτα συμπεριλαμβάνονται μόνο σε επόμενα CD. Η εγκατάσταση του KDE, του Xfce ή του LXDE με αυτόν τον τρόπο θα δουλέψει μια χαρά αν χρησιμοποιήσετε την εικόνα ενός DVD ή οποιαδήποτε άλλη μέθοδο εγκατάστασης. Οι διάφορες ομάδες πακέτων εξυπηρετητών θα εγκαταστήσουν λογισμικό περίπου ως εξής. εξυπηρετητής DNS: bind9; Εξυπηρετητής αρχείων: samba, nfs; Εξυπηρετητής αλληλογραφίας: exim4, spamassassin, uw-imap; Εξυπηρετητής εκτυπώσεων: cups; Βάση δεδομένων SQL: postgresql; Εξυπηρετητής ιστοσελίδων: apache2. Η ομάδα πακέτων “Κανονικό σύστημα” θα εγκαταστήσει οποιοδήποτε πακέτο με προτεραιότητα “κανονική”. Αυτά συμπεριλαμβάνουν αρκετά συνηθισμένα βοηθήματα που διατίθενται συνήθως με οποιδήποτε σύστημα Linux ή Unix. Θα πρέπει να διατηρήσετε αυτή την ομάδα επιλεγμένη εκτός κι αν ξέρετε τι κάνετε και θέλετε ένα πραγματικά ελάχιστο σύστημα. Αν κατά τη διάρκεια της επιλογής γλώσσας έχετε επιλέξει κάποιο σύνολο τοπικών ρυθμίσεων άλλο από το “C” το tasksel θα ελέγξει αν έχουν καθοριστεί οποιαδήποτε καθήκοντα τοπικοποίησης για αυτό και θα προσπαθήσει αυτόματα να εγκαταστήσει τα σχετικά πακέτα. Αυτό περιλαμβάνει για παράδειγμα πακέτα που περιέχουν λίστες λέξεων ή ειδικές γραμματοσειρές για τη γλώσσα σας. Αν επιλέξατε ένα γραφικό περιβάλλον εργασίας, θα εγκαταστήσει επίσης κατάλληλα πακέτα τοπικοποίησης γι' αυτό το περιβάλλον (αν υπάρχουν τέτοια διαθέσιμα). Αφού έχετε επιλέξει τις ομάδες πακέτων που θέλετε, επιλέξτε το πλήκτρο Continue. Στο σημείο αυτό το aptitude θα εγκαταστήσει τα πακέτα που περιλαμβάνονται στις επιλεγμένες ομάδες. Αν κάποιο πρόγραμμα χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες από την πλευρά του χρήστη, θα σας παρακινήσει ανάλογα στην διάρκεια της διαδικασίας. Θα πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι ιδιαίτερα η ομάδα πακέτων για την Επιφάνεια εργασίας είναι πολύ μεγάλη. Ειδικά όταν εγκαθιστάτε από ένα συνηθισμένο CD-ROM σε συνδυασμό με έναν καθρέφτη της αρχειοθήκης για τα πακέτα που δεν βρίσκονται στο CD-ROM, ο εγκαταστάτης πιθανόν να πρέπει να ανακτήσει αρκετά πακέτα από το δίκτυο. Αν έχετε μια σχετικά αργή σύνδεση στο Διαδίκτυο, αυτό μπορεί να πάρει πολύ χρόνο. Δεν υπάρχει επιλογή να ακυρώσετε την εγκατάσταση των πακέτων όταν αυτή ξεκινήσει. Ακόμα και αν τα πακέτα περιλαμβάνονται στο CD-ROM, ο εγκαταστάτης μπορεί και πάλι να τα ανακτήσει από τον καθρέφτη της αρχειοθήκης αν η έκδοση τους σ' αυτόν είναι πιο πρόσφατη από αυτήν που έχουν στο CD-ROM. Αν εγκαθιστάτε την σταθερή διανομή, αυτό μπορεί να συμβεί μετά από μια σημειακή έκδοση (μια αναβάθμιση της αρχικής σταθερής έκδοσης). Αν εγκαθιστάτε την δοκιμαστική διανομή, αυτό θα συμβεί αν χρησιμοποιείτε μια παλιότερη εικόνα του εγκαταστάτη. 6.3.6. Καθιστώντας το Σύστημα Εκκινήσιμο Εάν εγκαθιστάτε σ' έναν σταθμό εργασίας που δεν έχει σκληρό δίσκο, προφανώς, η εκκίνηση από τον τοπικό δίσκο είναι μια επιλογή χωρίς νόημα, όποτε αυτό το βήμα θα παραληφθεί. 6.3.6.1. Ανίχνευση άλλων λειτουργικών συστημάτων Πριν να εγκατασταθεί ένας φορτωτής εκκίνησης, ο εγκαταστάτης θα προσπαθήσει να ελέγξει εάν υπάρχουν εγκατεστημένα κι άλλα λειτουργικά συστήματα στον υπολογιστή. Εάν βρει υποστηριζόμενα λειτουργικά συστήματα, θα πληροφορηθείτε γι'αυτά στη διάρκεια του σταδίου εγκατάστασης του φορτωτή εκκίνησης, και ο υπολογιστής θα ρυθμιστεί έτσι ώστε να εκκινεί, εκτός από το Debian, και άλλα λειτουργικά συστήματα. Σημειώστε ότι η εκκίνηση πολλαπλών λειτουργικών συστημάτων από ένα μόνο υπολογιστή είναι ακόμα κάτι σαν μαύρη μαγεία Η αυτόματη υποστήριξη ανίχνευσης και ρύθμισης φορτωτών εκκίνησης οι οποίοι θα εκκινούν άλλα λειτουργικά συστήματα ποικίλει από από αρχιτεκτονική σε αρχιτεκτονική, ακόμα κι από υποαρχιτεκτονική σε υποαρχιτεκτονική. Εάν δεν λειτουργήσει σωστά αυτό το στάδιο θα πρέπει να συμβουλευτείτε τις οδηγίες χρήσης του φορτωτή σας εκκίνησης. 6.3.6.2. Εγκατάσταση στο Σκληρό Δίσκο του Φορτωτή Εκκίνησης Grub Ο κύριος φορτωτής εκκίνησης για την αρχιτεκτονική i386 ονομάζεται “grub& #x201D;. Το grub είναι ένας ευέλικτος και ισχυρός φορτωτής εκκίνησης και μια καλή προεπιλογή τόσο για καινούριους όσο και για έμπειρους χρήστες. Ο grub, ως προεπιλογή, θα εγκατασταθεί στην Κύρια Εγγραφή Εκκίνησης (MBR), όπου και θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της διαδικασίας εκκίνησης. Εάν θέλετε, μπορείτε να τον εγκαταστήσετε κάπου αλλού. Για πλήρη πληροφόρηση δείτε το βιβλίο οδηγιών του grub. Αν δεν θέλετε να εγκαταστήσετε το grub, χρησιμοποιείστε το πλήκτρο Go Back για να επιστρέψετε στο κύριο μενού, και από εκεί επιλέξτε τον φορτωτή εκκίνησης που θα θέλατε να χρησιμοποιήσετε. 6.3.6.3. Εγκατάσταση στο Σκληρό Δίσκο του Φορτωτή Εκκίνησης Lilo Ο δεύτερος i386 φορτωτής εκκίνησης ονομάζεται “LILO”. Είναι ένα παλιό πολύπλοκο πρόγραμμα το οποίο προσφέρει καλή λειτουργικότητα, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης εκκίνησης λειτουργικώ συστημάτων DOS, Windows, και OS/2. Εάν θέλετε να μάθετε κατι συγκεκριμένο για τον LILO, παρακαλούμε να διαβάσετε προσεκτικά τις οδηγίες στον κατάλογο /usr/share/doc/ lilo/. Επίσης δείτε την LILO mini-HOWTO ιστοσελίδα. Σημείωση Προς το παρόν, η εγκατάσταση του LILO θα δημιουργήσει επιλογές μενού μόνο για άλλα λειτουργικά συστήματα που μπορούν να είναι chainloaded. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί, μετά την εγκατάσταση, να πρέπει να προσθέσετε με το χέρι κάποια επιλογή στο μενού του LILO για λειτουργικά συστήματα όπως GNU/Linux και GNU/Hurd. Ο debian-installer σας προσφέρει τρεις επιλογές για το πού μπορείτε να εγκαταστήσετε τον φορτωτή εκκίνησης LILO: Κύρια Εγγραφή Εκκίνησης (MBR) Μ' αυτόν τον τρόπο ο LILO θα πάρει τον πλήρη έλεγχο της διαδικασίας εκκίνησης. νέο τμήμα Debian Επιλέξτε το εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε κάποιον άλλο διαχειριστή εκκίνησης. Ο LILO θα εγκατασταθεί στην αρχή του νέου τμήματος Debian και θα χρησιμεύσει ως δευτερεύον φορτωτής εκκίνησης. Άλλη επιλογή Είναι χρήσιμο για προχωρημένους χρήστες που θέλουν να εγκαταστήσουν το LILO κάπου αλλού. Σ'αυτή την περίπτωση θα ερωτηθείτε για την επιθυμητή τοποθεσία. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παραδοσιακά ονόματα συσκευών όπως / dev/hda ή /dev/sda. Εάν μετά απ' αυτό το βήμα δεν μπορείτε πια να εκκινήσετε τα Windows 9x (ή DOS), θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια δισκέτα εκκίνησης των Windows 9x (MS-DOS) και να χρησιμοποιήσετε την εντολή fdisk /mbr για να επανεγκαταστήσετε Κύρια Εγγραφή Εκκίνησης (MBR) του MS-DOS -- αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσετε κάποιον άλλο τρόπο για να επιστρέψετε στο Debian! 6.3.6.4. Συνεχίστε Χωρίς Φορτωτή Εκκίνησης Αυτή η επιλογή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ολοκλήρωση της εγκατάστασης ακόμα κι όταν δεν πρόκειται να εγκατασταθεί κανένας φορτωτής εκκίνησης, είτε επειδή δεν προβλέπεται από την αρχιτεκτονική ή την υποαρχιτεκτονική του συστήματος, είτε επειδή δεν θέλετε κανέναν ( π.χ. πρόκειται να χρησιμοποιήσετε κάποιον φορτωτή εκκίνησης που ήδη υπάρχει). Εάν σκοπεύετε να ρυθμίστε χειροκίνητα τον φορτωτή σας εκκίνησης, πρέπει να ελέγξετε το όνομα του εγκατεστημένου πυρήνα στο κατάλογο /target/boot. Πρέπει επίσης να ελέγξετε εάν υπάρχει σε αυτόν τον κατάλογο ένα αρχείο initrd. Εάν υπάρχει, μάλλον θα πρέπει να δώσετε οδηγίες στον φορτωτή σας εκκίνησης να το χρησιμοποιήσει. Μια άλλη πληροφορία που θα χρειαστείτε είναι ο δίσκος και το τμήμα που επιλέξατε για το σύστημα αρχείων / και, εάν επιλέξετε να εγκαταστήσετε το /boot σε ξεχωριστό τμήμα, πρέπει επίσης να γνωρίζετε το σύστημα αρχείων του /boot. 6.3.7. Τελειώνοντας την Εγκατάσταση Αυτό είναι το τελευταίο βήμα στη διαδικασία εγκατάστασης του Debian στο οποίο ο εγκαταστάτης θα κάνει όποια καθήκοντα της τελευταίας στιγμής. Συνίσταται κυρίως σε ένα "σιγύρισμα" μετά τη χρήση του debian-installer. 6.3.7.1. Ρύθμιση του Ρολογιού του Συστήματος Ο εγκαταστάτης μπορεί να σας ρωτήσει αν το ρολόι είναι ρυθμισμένο σε ώρα UTC. Συνήθως η ερώτηση αυτή αν είναι δυνατόν αποφεύγεται, και ο εγκαταστάτης προσπαθεί να εξακριβώσει αν το ρολόι είναι ρυθμισμένο σε ώρα UTC με βάση στοιχεία όπως το ποια άλλα λειτουργικά συστήματα είναι εγκατεστημμένα. Στην κατάσταση έμπειρου χρήστη θα έχετε πάντα τη δυνατότητα να επιλέξετε αν το ρολόι είναι ρυθμισμένο σε ώρα UTC ή όχι. . Συστήματα που (επίσης) τρέχουν Dos ή Windows είναι συνήθως ρυθμισμένα στην τοπική ώρα. Αν θέλετε ένα σύστημα διπλής εκκίνησης επιλέξτε τοπική ώρα αντί για ώρα UTC. Στο σημείο αυτό ο debian-installer θα προσπαθήσει επίσης να αποθηκεύσει τον παρόντα χρόνο στο ρολόι υλικού του συστήματος είτε σαν χρόνο UTC είτε σαν τοπικό χρόνο, ανάλογα με την επιλογή που μόλις κάνατε. 6.3.7.2. Επανεκκίνηση του Συστήματος Θα δείτε την προτροπή να απομακρύνετε το μέσο εκκίνησης (CD, δισκέτα κ.λπ.) που χρησιμοποιήσατε για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη. Μετά από αυτό το σύστημα θα επανεκκινήσει στο καινούριο σας σύστημα Debian. 6.3.8. Διάφορα Τα συστατικά που εμφανίζονται σε αυτό το τμήμα συνήθως δεν περιλαμβάνονται στη διαδικασία της εγκατάστασης, άλλα βρίσκονται σε αναμονή στο παρασκήνιο για να βοηθήσουν τον χρήστη σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά. 6.3.8.1. Αποθήκευση αρχείων ημερολογίου εγκατάστασης Εάν η εγκατάσταση είναι επιτυχής, τα αρχεία καταγραφής που δημιουργήθηκαν στην διάρκεια της εγκατάστασης θα αποθηκευτούν αυτόματα στο κατάλογο /var/log/ installer/ του καινούριου σας συστήματος Debian. Η επιλογή Αποθήκευση των αρχείων καταγραφής από το κυρίως μενού, σας επιτρέπει να αποθηκεύσετε τα αρχεία καταγραφής σε μια δισκέτα, δίκτυο, σκληρό δίσκο, ή κάποιο άλλο μέσο. Αυτό μπορεί να σας φανεί χρήσιμο στην περίπτωση που αντιμετωπίσετε κάποια ανυπέρβλητα προβλήματα κατά την διάρκεια της εγκατάστασης και θέλετε να μελετήσετε τα αρχεία καταγραφής σε ένα άλλο σύστημα ή να τα επισυνάψετε σε μια αναφορά εγκατάστασης. 6.3.8.2. Χρήση του Κελύφους και Παρακολούθηση των Καταγραφών Εγκατάστασης Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να έχετε ένα τερματικό ενώ τρέχετε την εγκατάσταση. Στα περισσότερα συστήματα, και εφόσον δεν κάνετε την εγκατάσταση από μια σειριακή κονσόλα, η ευκολότερη μέθοδος είναι να αλλάξετε στην δεύτερη εικονική κονσόλα πατώντας Left Alt+F2^[20] (σε ένα πληκτρολόγια Mac, Option+F2). Χρησιμοποιήστε Left Alt+F1 για να αλλάξετε και πάλι πίσω στον ίδιο τον εγκαταστάτη. Για τον γραφικό εγκαταστάτη δείτε επίσης την ενότητα Τμήμα D.6.1, “ Χρησιμοποιώντας τον γραφικό εγκαταστάτη”. Αν δεν μπορείτε να αλλάξετε κονσόλα, υπάρχει επίσης στο κύριο μενού η επιλογή Εκτέλεση ενός κελύφους που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκκίνηση ενός κελύφους. Μπορείτε να πάτε στο κύριο μενού από τους περισσότερους διαλόγους χρησιμοποιώντας το κουμπί Go Back μία ή περισσότερες φορές. Πληκτρολογήστε exit για να κλείσετε το κέλυφος και να επιστρέψετε στον εγκαταστάτη. Στο σημείο αυτό ξεκινάτε από τον δίσκο μνήμης RAM, και έχετε στη διάθεσή σας ένα περιορισμένο σύνολο εργαλείων του Unix. Μπορείτε να δείτε ποια προγράμματα είναι διαθέσιμα με την εντολή ls /bin /sbin /usr/bin /usr/sbin και πληκτρολογώντας help. Το κέλυφος είναι ένας κλώνος του κελύφους Bourne που ονομάζεται ash με μερικά ωραία χαρακτηριστικά όπως αυτόματη συμπλήρωση και ιστορικό. Για την επεξεργασία και επισκόπηση αρχείων, χρησιμοποιήστε τον επεξεργαστή κειμένου nano. Αρχεία καταγραφής για το σύστημα εγκατάστασης μπορούν να βρεθούν στον κατάλογο /var/log. Σημείωση Αν και μπορείτε βασικά να κάνετε σε ένα κέλυφος ο,τιδήποτε σας επιτρέπουν οι διαθέσιμες εντολές να κάνετε, η επιλογή της χρήσης ενός κελύφους υπάρχει στην πραγματικότητα για την περίπτωση που κάτι πάει λάθος καθώς και για λογους εκσφαλμάτωσης (debugging). Κάνοντας τα πράγματα με το χέρι από το κέλυφος ενδέχεται να προκαλέσει παρεμβολές στην διαδικασία εγκατάστασης οδηγώντας σε λάθη ή σε μια ελλιπή εγκατάσταση. Ιδιαίτερα, θα πρέπει να χρησιμοποιείτε πάντα τον εγκαταστάτη για την ενεργοποίηση της κατάτμησης swap και να μην το κάνετε οι ίδιοι από το κέλυφος. 6.3.8.3. Εγκατάσταση μέσω δικτύου Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συστατικά είναι το network-console (κονσόλα δικτύου). Σας επιτρέπει να κάνετε μεγάλο μέρος της εγκατάστασης μέσω δικτύου με την βοήθεια του SSH. Η χρήση του δικτύου συνεπάγεται ότι θα πρέπει να πραγματοποιήσετε τα πρώτα βήματα της εγκατάστασης από την κονσόλα, τουλάχιστον μέχρι το σημείο της ρύθμισης του δικτύου (αν και μπορείτε να αυτοματοποιήσετε αυτό το κομμάτι ακολουθώντας το Τμήμα 4.6, “Αυτόματη Εγκατάσταση” ). Το συστατικό αυτό δεν φορτώνεται από μόνο του στο μενού της κύριας εγκατάστασης κι επομένως θα πρέπει το ζητήσετε εκπεφρασμένα. Αν κάνετε την εγκατάσταση από CD, πρέπει να εκκινήσετε σε κατάσταση "μεσαίας" προτεραιότητας ή διαφορετικά να καλέσετε το μενού κύριας εγκατάστασης και να επιλέξετε Φόρτωση των συστατικών του εγκαταστάτη από το CD και από την λίστα των επιπλέον συστατικών να διαλέξετε network-console: Συνεχίστε την εγκατάσταση από μακριά με χρήση του SSH. Η πετυχημένη φόρτωση του συστατικού αυτού υποδεικνύεται την εμφάνιση ενός καινούριου στοιχείου στο μενού με τίτλο Συνέχιση της εγκατάστασης από μακριά με χρήση του SSH. Μετά την επιλογή αυτού του στοιχείου, θα σας ζητηθεί να δώσετε έναν καινούριο κωδικό πρόσβασης που θα χρησιμοποιηθεί για την σύνδεσή σας στο σύστημα εγκατάστασης καθώς και η επιβεβαίωσή του. Αυτό είναι όλο. θα δείτε τώρα μια οθόνη που σας καθοδηγεί στην απομακρυσμένη είσοδό σας ως χρήστης installer με τον κωδικό που μόλις δώσατε. Μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξετε στην οθόνη αυτή είναι το "αποτύπωμα" (fingerprint) αυτού του συστήματος. Χρειάζεται να περάσετε με ασφαλή τρόπο αυτό το "αποτύπωμα" στο πρόσωπο που θα συνεχίσει την εγκατάσταση από μακριά. Σε περίπτωση που αποφασίσετε να συνεχίσετε την εγκατάσταση τοπικά, μπορείτε πάντα να πατήσετε το Enter,που θα σας επαναφέρει στο κυρίως μενού, όπου μπορείτε να διαλέξετε ένα άλλο συστατικό του εγκαταστάτη. Ας περάσουμε τώρα από την άλλη πλευρά του καλωδίου! Σαν προαπαιτούμενο, θα πρέπει να ρυθμίσετε το τερματικό σας για χρήση της κωδικοποίησης UTF-8, γιατί αυτή είναι που χρησιμοποιείται από το σύστημα εγκατάστασης. Αν δεν το κάνετε, η εγκατάσταση από μακριά είναι ακόμα εφικτή, αλλά μπορεί να αντιμεπωπίσετε διάφορα περίεργα "φαινόμενα" στην οθόνη σας όπως κατεστραμμένα πλαίσια διαλόγων ή μη αναγνώσιμους χαρακτήρες non-ascii. Η απόκτηση μιας σύνδεσης με το σύστημα εγκατάστασης είναι τόσο απλή όσο η πληκτρολόγηση των: $ ssh -l installer install_host όπου install_host είναι είτε το όνομα είτε η διεύθυνση IP του υπολογιστή στον οποίον γίνεται η εγκατάσταση. Πριν από την πραγματική είσοδο, το "αποτύπωμα" του απομακρυσμένου συστήματος ια εμφανιστεί στην οθόνη σας και θα πρέπει να επιβεβαιώσετε ότι είναι σωστό. Σημείωση Η υπηρεσία ssh στον εγκαταστάτη χρησιμοποιεί μια προκαθορισμένη διαμόρφωση που δεν στέλνει πακέτα τύπου keep-alive. Γενικά, μια σύνδεση με το σύστημα στο οποίο γίνεται η εγκατάσταση θα πρέπει να παραμένει ανοιχτή απεριόριστα. Όμως, σε κάποιες περιπτώσεις -- ανάλογα με τις ρυθμίσεις του τοπικού σας δικτύου -- η σύνδεση μπορεί να χαθεί μετά από κάποια περίοδο έλλειψης δραστηριότητας. Μια συνηθισμένη περίπτωση που μπορεί αυτό να συμβεί είναι όταν υπάρχει κάποια μορφή NAT κάπου ανάμεσα στον πελάτη και το σύστημα στο οποίο γίνεται η εγκατάσταση. Ανάλογα με το σημείο της εγκατάστασης στο οποίο χάθηκε η σύνδεση, πιθανόν να έχετε ή όχι τη δυνατότητα να συνεχίσετε την εγκατάσταση μετά την επανασύνδεση. Πιθανόν να μπορέσετε να αποφύγετε τον τερματισμό της σύνδεσης προσθέτοντας την επιλογή -o ServerAliveInterval=value όταν ξεκινάτε τη σύνδεση ssh ή προσθέτοντας αυτή την επιλογή στο αρχείο ρυθμίσεων του ssh. Σημειώστε όμως ότι σε μερικές περιπτώσεις η προσθήκη αυτής της επιλογής μπορεί επίσης να προκαλέσει τον τερματισμό μιας σύνδεσης (για παράδειγμα αν πακέτα τύπου keep-alive αποστέλλονται στη διάρκεια μιας σύντομης διακοπής του δικτύου, από την οποία η υπηρεσία ssh θα μπορούσε σε άλλη περίπτωση να επανέλθει), κατά συνέπεια θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο αν είναι αναγκαία. Σημείωση Αν κάνετε διαδοχικά εγκατάσταση σε αρκετούς υπολογιστές που συμβαίνει να έχουν την ίδια διεύθυνση IP ή όνομα, το ssh θα αρνηθεί να συνδεθεί με ένα τέτοιο σύστημα. Ο λόγος είναι ότι θα έχει ένα διαφορετικό "αποτύπωμα", που συνήθως είναι ένδειξη μιας επίθεσης "παραποίησης" (spoofing). Aν είστε βέβαιοι ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να σβήσετε τη σχετική γραμμή από το αρχείο ~ /.ssh/known_hosts^[21] και να ξαναπροσπαθήσετε. Μετά την είσοδο στο απομακρυσμένο σύστημα, θα βρεθείτε μπροστά σε μια αρχική οθόνη όπου έχετε δυο δυνατότητες με το όνομα Start menu και Start shell αντίστοιχα. Η πρώτη σας φέρνει στο κυρίως μενού του εγκαταστάτη, απ' όπου μπορείτε να συνεχίσετε την εγκατάσταση ως συνήθως. Η δεύτερη ξεκινά ένα κέλυφος από το οποίο μπορείτε να εξετάσετε και πιθανόν να διορθώσετε το απομακρυσμένο σύστημα. Θα πρέπει να ξεκινήσετε μόνο μια συνεδρία SSH από το μενού εγκατάστασης, αλλά μπορείτε να ξεκινήσετε πολλαπλά κελύφη. Προειδοποίηση Αφού ξεκινήσετε την εγκατάσταση από μακριά μέσω SSH, δεν θα πρέπει να επιστρέψετε στην διαδικασία εγκατάστασης που εκτελείται στην τοπική σας κονσόλα. Αν το κάνετε, υπάρχει ο κίνδυνος να αλλοιωθεί η βάση δεδομένων που κρατά τις διάφορες ρυθμίσεις του καινούριου συστήματος. Αυτό με την σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε μια αποτυχημένη εγκατάσταση ή σε προβλήματα για το εγκατεστημένο σύστημα. 6.4. Φόρτωση λογισμικού firmware που απουσιάζει Όπως περιγράφηκε στην ενότητα Τμήμα 2.2, “Συσκευές που απαιτούν firmware ”, μερικές συσκευές απαιτούν την φόρτωση λογισμικού firmware. Στις περισσότερες περιπτώσεις η συσκευή δεν θα λειτουργεί καθόλου αν το λογισμικό αυτό δεν είναι διαθέσιμο. Μερικές φορές η βασική λειτουργικότητα της συσκευής δεν προσβάλλεται σημαντικά από μια τέτοια απουσία και το λογισμικό firmwareχρειάζεται μόνο για την ενεργοποίηση επιπρόσθετων χαρακτηριστικών. Αν ο οδηγός μιας συσκευής απαιτεί λογισμικό firmware που δεν είναι διαθέσιμο, ο debian-installer θα εμφανίσει έναν διάλογο που θα προσφέρει τη δυνατότητα φόρτωσης αυτού του λογισμικού. Αν κάνετε αυτή την επιλογή, ο debian-installer θα ανιχνεύσει τις διαθέσιμες συσκευές είτε για "χύμα" αρχεία λογισμικού firmware είτε για πακέτα που να περιέχουν τέτοιο λογισμικό. Αν βρεθεί, το firmware θα αντιγραφεί στην σωστή τοποθεσία (/lib/firmware) και το άρθρωμα του οδηγού της συσκευής θα ξαναφορτωθεί. Σημείωση Ποιες συσκευές ανιχνεύονται και ποια συστήματα αρχείων υποστηρίζονται εξαρτάται από την αρχιτεκτονική, την μέθοδο εγκατάστασης και το στάδιο της εγκατάστασης. Ειδικά κατά τα πρώτα στάδια της εγκατάστασης είναι πιο πιθανό η φόρτωση του λογισμικού firmware να πετύχει από μία δισκέττα διαμορφωμένη με FAT ή από ένα κλειδί USB.Στις αρχιτεκτονικές i386 και amd64 firmware μπορεί επίσης να φορτωθεί από μια κάρτα MMC ή SD. Σημειώστε ότι μπορείτε να παραλείψετε την φόρτωση του firmware αν γνωρίζετε ότι η συσκευή θα δουλέψει και χωρίς αυτό ή αν η συσκευή δεν είναι απαραίτητη κατά την εγκατάσταση. Προειδοποίηση Η υποστήριξη για την φόρτωση λογισμικού firmware είναι ακόμα σχετικά στοιχειώδης και το πιθανότερο θα βελτιωθεί στις προσεχείς εκδόσεις του εγκαταστάτη. Προς το παρόν ο debian-installer δεν θα εμφανίζει για παράδειγμα οποιαδήποτε προειδοποίηση αν επιλέξετε να φορτώσετε λογισμικό firmware που λείπει κι αυτό δεν βρεθεί. Παρακαλούμε αναφέρετε οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζετε συμπληρώνοντας μια αναφορά εγκατάστασης (δείτε την ενότητα Τμήμα 5.4.6, “Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης”). 6.4.1. Προετοιμασία ενός μέσου Αν και σε μερικές περιπτώσεις το firmware μπορεί να φορτωθεί και από μια κατάτμηση ενός σκληρού δίσκου, η πιο κοινή μέθοδος φόρτωσης θα είναι από κάποιο αφαιρέσιμο μέσο όπως μια δισκέττα ή ένα κλειδί USB. Τα αρχεία του λογισμικού του firwmare ή τα σχετικά πακέτα θα πρέπει να τοποθετηθούν είτε στον ριζικό κατάλογο ή σε έναν κατάλογο με το όνομα /firmware του συστήματος αρχείων του μέσου. Το συνιστώμενο σύστημα αρχείων για χρήση είναι το FAT καθώς είναι το πιο βέβαιο να υποστηρίζεται στα αρχικά στάδια της εγκατάστασης. Συμπιεσμένα αρχεία που περιέχουν τρέχοντα πακέτα για τα πιο κοινά είδη firmware είναι διαθέσιμα στο: ● http://cdimage.debian.org/cdimage/unofficial/non-free/firmware/ . Απλά κατεβάστε τα αρχεία αυτά για την σωστή έκδοση και αποσυμπιέστε τα στο σύστημα αρχείων του μέσου. Αν το λογισμικό firmware που χρειάζεστε δεν συμπεριλαμβάνεται στο συμπιεσμένο αρχείο, μπορείτε επίσης να κατεβάσετε συγκεκριμένα πακέτα firmware από την ενότητα μη-ελεύθερου λογισμικού (non-free) της αρχειοθήκης. H ακόλουθη περίληψη θα πρέπει να αναφέρει τα περισσότερα πακέτα διαθέσιμου firmware αλλά δεν είναι εγγυημένα πλήρης και πιθανόν να περιέχει και πακέτα λογισμικού που δεν αφορούν firmware: ● http://packages.debian.org/search?keywords=firmware Είναι ακόμα δυνατόν να αντιγράψετε μεμονωμένα αρχεία firmware στο μέσο. Τέτοια "αταξινόμητα" (loose) αρχεία firmware μπορούν να ληφθούν για παράδειγμα από ένα ήδη εγκατεστημένο σύστημα ή από έναν κατασκευαστή. 6.4.2. Λογισμικό firmware και το Εγκατεστημένο Σύστημα Οποιοδήποτε λογισμικό firmware φορτώνεται κατά την εγκατάσταση θα αντιγραφεί αυτόματα στο εγκατεστημένο σύστημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό εξασφαλίζει ότι η συσκευή που χρειάζεται αυτό το λογισμικό θα δουλέψει κανονικά μετά την επανεκκίνηση στο εγκατεστημένο σύστημα. Παρόλα αυτά, αν το εγκατεστημένο σύστημα χρησιμοποιεί μια έκδοση πυρήνα διαφορετική από αυτήν του εγκαταστάτη, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα το firmware να μην μπορεί να φορτωθεί εξαιτίας της αλλαγής (skew) του πυρήνα. Αν το firmware φορτώθηκε από ένα πακέτο, ο debian-installer θα εγκαταστήσει επίσης το πακέτο αυτό για το εγκατεστημένο σύστημα και θα προσθέσει αυτόματα την ενότητα μη-ελεύθερου λογισμικού της αρχειοθήκης στο αρχείο πηγών του APT sources.list. Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι το λογισμικό του firmware θα ενημερωθεί αυτόματα αν γίνει διαθέσιμη μια καινούρια έκδοσή του. Αν η φόρτωση του firmware παραλείφθηκε στη διάρκεια της εγκατάστασης, η αντίστοιχη συσκευή πιθανόν να μην λειτουργήσει με το εγκατεστημένο σύστημα μέχρι το πακέτο (του λογισμικού) εγκατασταθεί με το χέρι. Σημείωση Αν το λογισμικό firmware φορτώθηκε από "αταξινόμητα" (loose) αρχεία, το firmware που αντιγράφηκε στο εγκατεστημένο σύστημα δεν θα ενημερωθεί αυτόματα αν δεν εγκατασταθεί το αντίστοιχο πακέτο λογισμικού (εφόσον είναι διαθέσιμο) μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[11] Με τεχνικούς ορούς: αν υπάρχουν πολλαπλά σύνολα τοπικών ρυθμίσεων για μια γλώσσα με διαφορετικούς κωδικούς χωρών. ^[12] Σε εγκατάσταση μεσαίας ή χαμηλής προτεραιότητας μπορείτε πάντα να επιλέξετε το σύνολο τοπικών ρυθμίσεων που προτιμάτε από αυτά που είναι διαθέσιμα για την γλώσσα της επιλογής σας (αν υπάρχουν περισσότερα από ένα). ^[13] Πρόκειται για τοπικοποιήσεις που δεν χρησιμοποιούν την κωδικοποίηση UTF-8, αλλά κάποιο από τα παλιότερα πρότυπα για την κωδικοποίηση χαρακτήρων όπως για παράδειγμα το ISO 8859-1 (που χρησιμοποιούνται από τις Δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες) ή το EUC-JP (σε χρήση για τα Ιαπωνικά). ^[14] Ο εγκαταστάτης θα κρυπτογραφήσει τον τόμο LVM χρησιμοποιώντας ένα κλειδί τύπου 256 bit AES και κάνοντας χρήση της υποστήριξης “dm-crypt” στον πυρήνα. ^[15] Για να είμαστε ειλικρινείς, μπορείτε να δημιουργήσετε μια συσκευή MD ακόμα κι από τμήματα που βρίσκονται σε μια μόνο φυσική μονάδα, άλλα αυτό δεν πρόκειται να φέρει κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα. ^[16] Η χρήση μιας συνθηματικής φράσης ως κλειδιού σημαίνει αυτή τη στιγμή ότι η κατάτμηση θα ρυθμιστεί χρησιμοποιώντας το LUKS. ^[17] Θεωρείται παρόλα αυτά ότι οι τύποι από τις υπηρεσίες με τα τρία γράμματα μπορούν να αποκαταστήσουν τα δεδομένα ακόμα και μετά από αρκετές επανεγγραφές στα μαγνητοοπτικά μέσα. ^[18] Σημειώστε ότι το πρόγραμμα που στην πραγματικότητα εγκαθιστά τα πακέτα ονομάζεται dpkg. Όμως αυτό το πρόγραμμα είναι ένα εργαλείο πιο βασικού-επιπέδου (low-level). Το apt-get είναι εργαλείο υψηλότερου-επιπέδου (higher-level) που θα καλέσει το dpkg με τον κατάλληλο τρόπο. Γνωρίζει πώς να ανακτήσει πακέτα από το CD, το δίκτυό σας ή αλλού. Μπορεί επίσης να εγκαταστήσει αυτόματα άλλα πακέτα που απαιτούνται ώστε το πακέτο που θέλετε να εγκαταστήσετε να δουλεύει σωστά. ^[19] Θα πρέπει να ξέρετε ότι για την εμφάνιση της λίστας αυτής, ο εγκαταστάτης απλά καλεί το πρόγραμμα tasksel.Μπορείτε να εκτελέσετε αυτή την εντολή οποιαδήποτε στιγμή μετά την εγκατάσταση για να εγκαταστήσετε (ή να αφαιρέσετε) περισσότερα πακέτα, ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα πιο εκλεπτυσμένο εργαλείο όπως το aptitude. Αν ψάχνετε για ένα συγκεκριμένο πακέτο, μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης, απλά εκτελέστε την εντολή aptitude install package,όπου package είναι το όνομα του πακέτου που ψάχνετε. ^[20] Με άλλα λόγια: πατήστε το πλήκτρο Alt στα αριστερά του πλήκτρου space και το πλήκτρο F2 ταυτόχρονα. ^[21] Η ακόλουθη εντολή θα σβήσει ένα υπάρχον κλειδί για κάποιο σύστημα: ssh-keygen -R . Κεφάλαιο 7. Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian Πίνακας Περιεχομένων 7.1. Η στιγμή της αλήθειας 7.2. Προσάρτηση κρυπτογραφημένων τόμων 7.2.1. loop-AES 7.2.2. dm-crypt 7.2.3. Επίλυση προβλημάτων 7.3. Είσοδος στο Σύστημα 7.1. Η στιγμή της αλήθειας Η πρώτη εκκίνηση του συστήματός σας με το δικό του ρεύμα είναι αυτό που οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί ονομάζουν “smoke test”. Αν κάνατε μια συνηθισμένη εγκατάσταση, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να δείτε όταν εκκινήσετε το σύστημα είναι το μενού του φορτωτή εκκίνησης grub ή πιθανόν του lilo. Οι πρώτες επιλογές στο μενού θα αφορούν το καινούριο σύστημά σας Debian. Αν έχετε κάποια άλλα λειτουργικά συστήματα στον υπολογιστή σας (όπως Windows) που ανιχνεύθηκαν από το σύστημα εγκατάστασης, αυτά θα αναγράφονται στην συνέχεια του μενού. Αν το σύστημα αποτύχει να ξεκινήσει σωστά, μην πανικοβληθείτε! Αν η εγκατάσταση ήταν επιτυχής, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες ότι υπάρχει μόνο ένα δευτερεύον πρόβλημα που αποτρέπει την εκκίνηση του Debian στο σύστημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις τέτοια προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς να χρειαστεί να επαναλάβετε την εγκατάσταση. Μια διαθέσιμη επιλογή για να διορθώσετε προβλήματα εκκίνησης είναι να χρησιμοποιήσετε την ενσωματωμένη κατάσταση "διάσωσης" (rescue) του εγκαταστάτη (δείτε το Τμήμα 8.7, “Ανακτώντας ένα Προβληματικό σύστημα”). Αν είσαστε καινούριοι στο Debian και το Linux, πιθανόν να χρειαστείτε βοήθεια από πιο έμπειρους χρήστες. Για άμεση βοήθεια από το δίκτυο μπορείτε να δοκιμάσετε τα κανάλια IRC #debian ή #debian-boot στο δίκτυο OFTC. Εναλλακτικά μπορείτε να απευθυνθείτε στην λίστα αλληλογραφίας debian-user. . Μπορείτε επίσης να συμπληρώσετε μια αναφορά σφάλματος όπως περιγράφεται στο Τμήμα 5.4.6, “Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης”. Παρακαλούμε να βεβαιωθείτε ότι περιγράφετε το πρόβλημά σας με σαφήνεια συμπεριλαμβάνοντας οποιαδήποτε μηνύματα εμφανίζονται και μπορούν πιθανόν να βοηθήσουν άλλους χρήστες να διαγνώσουν το πρόβλημα. Αν έχετε οποιαδήποτε άλλα λειτουργικά συστήματα στον υπολογιστή σας που δεν ανιχνεύθηκαν ή δεν ανιχνεύθηκαν σωστά, παρακαλούμε να συμπληρώσετε μια αναφορά εγκατάστασης. 7.2. Προσάρτηση κρυπτογραφημένων τόμων Αν δημιουργήσατε κρυπτογραφημένους τόμους κατά την διάρκεια της εγκατάστασης και τους αποδώσατε σημεία προσάρτησης, θα σας ζητηθεί να εισάγετε την συνθηματική φράση για κάθε έναν από τους τόμους αυτούς στην εκκίνηση. Η διαδικασία στην πράξη διαφέρει ελαφρά μεταξύ κρυπτογραφήσεων dm-crypt και loop-AES. 7.2.1. loop-AES Για κατατμήσεις κρυπτογραφημένες με χρήση dm-crypt θα δείτε το ακόλουθο προτρεπτικό στην διάρκεια της εκκίνησης: Starting early crypto disks... part_crypt(starting) Enter LUKS passphrase: . Στην πρώτη γραμμή του προτρεπτικού, part είναι ο αριθμός της σχετικής κατάτμησης, πχ. sda2 ή md0. Θα αναρωτιέστε πιθανόν τώρα για ποιον τόμο εισάγετε στην πραγματικότητα την συνθηματική φράση. Σχετίζεται με την κατάτμηση /home; Ή με την κατάτμηση /var; Φυσικά, αν έχετε μόνο έναν κρυπτογραφημένο τόμο αυτό είναι εύκολο και μπορείτε απλά να εισάγετε την συνθηματική φράση που χρησιμοποιήσατε κατά την ρύθμιση του τόμου. Αν έχετε ρυθμίσει περισσότερους από έναν κρυπτογραφημένους τόμους κατά την εγκατάσταση, οι σημειώσεις που κρατήσατε στο τελευταίο βήμα στην ενότητα Τμήμα 6.3.2.6, “Ρύθμιση Κρυπτογραφημένων Τόμων” θα φανούν χρήσιμες. Αν δεν κρατήσατε μια σημείωση για την αντιστοίχιση ανάμεσα στις κατατμήσεις part_crypt και τα σημεία προσάρτησης από πριν, μπορείτε ακόμα να την βρείτε στα αρχεία /etc/crypttab και /etc/fstab του καινούριου σας συστήματος. Το προτρεπτικό μπορεί να μοιάζει κάπως διαφορετικό αν προσαρτήσετε ένα κρυπτρογραφημένο ριζικό σύστημα αρχείων. Αυτό εξαρτάται από το ποιο πρόγραμμα δημιουργίας του συστήματος αρχείων initramfs χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία της initrd που χρησιμοποιείται για την εκκίνηση του συστήματος. Το παράδειγμα που ακολουθεί είναι για έναν δίσκο μνήμης initrd που δημιουργήθηκε με το πρόγραμμα initramfs-tools: Begin: Mounting root file system... ... Begin: Running /scripts/local-top ... Enter LUKS passphrase: Όταν εισάγετε τον κωδικό πρόσβασης δεν εμφανίζονται καθόλου χαρακτήρες (ούτε καν αστερίσκοι). Προσέξτε, έχετε μόνο μια προσπάθεια. Αν εισάγετε λάθος κωδικό, θα εμφανιστεί ένα μήνυμα σφάλματος και η διαδικασία εκκίνησης θα παραλείψει τον συγκεκριμένο τόμο, προχωρώντας στην προσάρτηση του επόμενου συστήματος αρχείων. Παρακαλώ δείτε την ενότητα Τμήμα 7.2.3, “Επίλυση προβλημάτων” για περισσότερες πληροφορίες. Μετά την εισαγωγή όλων των συνθηματικών φράσεων η εκκίνηση θα συνεχιστεί ως συνήθως. 7.2.2. dm-crypt TODO: να συμπληρωθεί όταν γίνει λειτουργική η μέθοδος. Έλεγχος για loop-κρυπτογραφημένα συστήματα αρχείων. Ορισμός του dev/loopX (/mountpoint) Password: Όταν εισάγετε τον κωδικό πρόσβασης δεν εμφανίζονται καθόλου χαρακτήρες (ούτε καν αστερίσκοι). Προσέξτε, έχετε μόνο μια προσπάθεια. Αν εισάγετε λάθος κωδικό, θα εμφανιστεί ένα μήνυμα σφάλματος και η διαδικασία εκκίνησης θα παραλείψει τον συγκεκριμένο τόμο, προχωρώντας στην προσάρτηση του επόμενου συστήματος αρχείων. Παρακαλώ δείτε την ενότητα Τμήμα 7.2.3, “Επίλυση προβλημάτων” για περισσότερες πληροφορίες. Μετά την εισαγωγή όλων των συνθηματικών φράσεων η εκκίνηση θα συνεχιστεί ως συνήθως. 7.2.3. Επίλυση προβλημάτων Αν κάποιοι από τους κρυπτογραφημένους τόμους δεν ήταν δυνατόν να προσαρτηθούν λόγω της εισαγωγής λάθος συνθηματικής φράσης θα πρέπει να τους προσαρτήσετε με το χέρι μετά την εκκίνηση. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις. ● Η πρώτη περίπτωση αφορά την ριζική κατάτμηση. Αν δεν προσαρτηθεί σωστά, η διαδικασία εκκίνησης θα σταματήσει και θα πρέπει να επανεκκινήσετε τον υπολογιστή και να προσπαθήσετε ξανά. ● Η απλούστερη περίπτωση αφορά τους κρυπτογραφημένους τόμους που περιέχουν δεδομένα κατατμήσεων όπως οι /home ή /srv. Μπορείτε απλά να τους προσαρτήσετε με το χέρι μετά την εκκίνηση. Για κρυπτογράφηση loop-AES αυτή είναι μια διαδικασία ενός βήματος: # mount /mount_point Password: όπου /mount_point θα πρέπει να αντικατασταθεί με τον συγκεκριμένο κατάλογο (πχ. /home). Η μόνη διαφορά από μια συνηθισμένη διαδικασία προσάρτησης είναι ότι θα σας ζητηθεί να εισάγετε την συνθηματική φράση γι' αυτόν τον τόμο. Για κρυπτογράφηση dm-crypt η κατάσταση είναι λίγο πιο περίπλοκη. Πρώτα θα πρέπει να καταγράψετε τους τόμους με το πρόγραμμα device mapper και εκτελώντας: # /etc/init.d/cryptdisks start . Αυτό θα "σαρώσει" όλους τους τόμους που αναφέρονται στο /etc/crypttab και θα δημιουργήσει κατάλληλες συσκευές στον κατάλογο /dev μετά την εισαγωγή των σωστών συνθηματικών φράσεων (οι τόμοι που είναι ήδη εγγεγραμμένοι θα παραλειφθούν, συνεπώς μπορείτε να επαναλάβετε αυτή την εντολή αρκετές φορές άφοβα). Μετά την πετυχημένη εγγραφή μπορείτε απλά να προσαρτήσετε τους τόμους με τον συνηθισμένο τρόπο: # mount /mount_point ● Αν οι τόμοι που δεν περιέχουν αρχεία κρίσιμα για το σύστημα δεν μπορούν να προσαρτηθούν (/usr ή /var), το σύστημα είναι ακόμα εκκινήσιμο και μπορείτε να προσαρτήσετε αυτούς τους τόμους με το χέρι όπως και στην προηγούμενη περίπτωση. Θα χρειαστεί όμως επίσης να επανεκκινήσετε και όσες υπηρεσίες τρέχουν συνήθως στο προκαθορισμένο σας runlevel γιατί είναι πολύ πιθανόν να μην έχουν ξεκινήσει. Ο ευκολότερος τρόπος να το πετύχετε αυτό είναι το να περάσετε στο πρώτο runlevel και μετά πάλι στο προκαθορισμένο πληκτρολογώντας # init 1 στο προτρεπτικό του κελύφους και στη συνέχεια Control+D όταν σας ζητηθεί ο κωδικός πρόσβασης του χρήστη root. 7.3. Είσοδος στο Σύστημα Από την στιγμή που το σύστημά σας εκκινήσει, θα βρεθείτε μπροστά στο προτρεπτικό της εισόδου στο σύστημα. Μπείτε σ' αυτό χρησιμοποιώντας το προσωπικό σας όνομα χρήστη και τον κωδικό πρόσβασης που επιλέξατε στη διάρκεια της εγκατάστασης. Το σύστημά σας είναι τώρα έτοιμο για να το χρησιμοποιήσετε. Αν είστε ένας νέος χρήστης, πιθανόν να θέλετε να εξερευνήσετε την τεκμηρίωση που είναι ήδη εγκατεστημένη στο σύστημα καθώς ξεκινάτε να το χρησιμοποιείτε. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή αρκετά συστήματα τεκμηρίωσης ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δουλειά της ολοκλήρωσης αυτών των διαφορετικών τύπων τεκμηρίωσης. Εδώ είναι μερικά σημεία αφετηρίας. Τεκμηρίωση σχετικά με τα προγράμματα που έχετε εγκαταστήσει μπορούν να βρεθούν στον κατάλογο /usr/share/doc/, και σε έναν υποκατάλογο που έχει το όνομα του προγράμματος (ή, ακριβέστερα, του πακέτου του Debian που περιέχει το πρόγραμμα). Παρ' όλα αυτά, πιο εκτεταμένη τεκμηρίωση προσφέρεται συχνά και σε ειδικά πακέτα τεκμηρίωσης που συνήθως δεν είναι προεπιλεγμένα για εγκατάσταση. Για παράδειγμα, τεκμηρίωση σχετικά με το εργαλείο της διαχείρισης των πακέτων apt μπορεί να βρεθεί στα πακέτα apt-doc ή apt-howto. Επιπρόσθετα, υπάρχουν μερικοί ειδικοί κατάλογοι στην ιεραρχία του καταλόγου / usr/share/doc/. Οδηγοί για το Linux (Linux HOWTOs) είναι εγκατεστημένοι σε μορφή .gz (συμπιεσμένα αρχεία), στον κατάλογο /usr/share/doc/HOWTO/en-txt/. Μετά την εγκατάσταση του προγράμματος dhelp θα βρείτε έναν φυλλομετρήσιμο δείκτη της τεκμηρίωσης στο αρχείο /usr/share/doc/HTML/index.html. Ένας εύκολος τρόπος να δείτε αυτά τα κείμενα χρησιμοποιώντας έναν φυλλομετρητή κειμένου είναι δίνοντας τις ακόλουθες εντολές: $ cd /usr/share/doc/ $ w3m . . Η τελεία μετά την εντολή w3m υποδεικνύει στην εντολή αυτή να εμφανίσει τα περιεχόμενα του τρέχοντος καταλόγου. Αν έχετε εγκαταστήσει ένα γραφικό περιβάλλον επιφάνειας εργασίας, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε τον φυλλομετρητή ιστοσελίδων του. Ξεκινήστε τον φυλλομετρητή από το μενού των εφαρμογών και εισάγετε /usr/share/doc/ στην μπάρα των διευθύνσεων. Μπορείτε επίσης να τυπώσετε info command ή man command για να δείτε την τεκμηρίωση σχετικά με τις περισσότερες εντολές που παρέχει η γραμμή εντολών. Πληκτρολογώντας help θα εμφανίστεί βοήθεια στις εντολές του κελύφους. Και πληκτρολογώντας μια εντολή ακολουθούμενη από --help θα εμφανίσει συνήθως μια σύντομη περίληψη της χρήσης της εντολής. Αν τα αποτελέσματα μιας εντολής συνεχίζουν μετά την κορυφή της οθόνης, πληκτρολογήστε  more μετά την εντολή για να σταματήσετε την μετακύλιση των αποτελεσμάτων μετά την κορυφή της οθόνης Για να δείτε μια λίστα με όλες τις διαθέσιμες εντολές που αρχίζουν από ένα συγκεκριμένο γράμμα. πληκτρολογήστε το γράμμα αυτό και στη συνέχεια δυο φορές το tab. Κεφάλαιο 8. Επόμενα βήματα και πού να πάτε από δω κι ύστερα Πίνακας Περιεχομένων 8.1. Κλείνοντας το σύστημά σας 8.2. Αν είσαστε καινούριος στο Unix 8.3. Προσανατολιστείτε στο Debian 8.3.1. Το σύστημα πακέτων του Debian 8.3.2. Διαχείριση των εκδόσεων των Εφαρμογών 8.3.3. Διαχείριση Περιοδικών εργασιών 8.4. Παραπέρα Διάβασμα και Πληροφορίες 8.5. Ρύθμιση του συστήματός σας για την χρήση E-Mail 8.5.1. Προκαθορισμένη διαμόρφωση E-mail 8.5.2. Αποστολή αλληλογραφίας εκτός συστήματος 8.5.3. Ρύθμιση του MTA Exim4 8.6. Χτίσιμο ενός καινούριου πυρήνα 8.6.1. Διαχείρισης της Εικόνας του Πυρήνα 8.7. Ανακτώντας ένα Προβληματικό σύστημα 8.1. Κλείνοντας το σύστημά σας Για να κλείσετε ένα σύστημα Linux σε λειτουργία, δεν θα πρέπει να επανεκκινήσετε το μηχάνημα από το κουμπί reset στο μπροστινό ή πίσω μέρος του μηχανήματος ούτε απλά να κλείσετε το μηχάνημα. Το Linux θα πρέπει να τερματιστεί με έναν ελεγχόμενο τρόπο, διαφορετικά μπορεί να χάσετε αρχεία ή/και να προκύψει ζημιά στον δίσκο σας. Αν τρέχετε ένα περιβάλλον γραφείου εργασίας, υπάρχει συνήθως διαθέσιμη η επιλογή “log out” από το μενού των εφαρμογών που σας επιτρέπει να κλείσετε (ή να επανεκκινήσετε) το σύστημα. Εναλλακτικά μπορείτε να πιέσετε τον συνδυασμό πλήκτρων Ctrl+Alt+Del . Μια τελευταία επιλογή είναι να μπείτε στο σύστημα σαν χρήστης root και να πληκτρολογήσετε μια από τις εντολές poweroff, halt ή shutdown -h now αν δεν δουλεύει κάποιος από τους συνδυασμούς πλήκτρων ή απλά προτιμάτε να γράφετε εντολές. Χρησιμοποιήστε την εντολή reboot για να επανεκκινήσετε το σύστημα. 8.2. Αν είσαστε καινούριος στο Unix Αν είσαστε καινούριος στο Unix, ίσως να θέλατε να βγείτε έξω και να αγοράσετε μερικά βιβλία! Πολλές πολύτιμες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν επίσης στο Debian Reference. Ακόμα εδώ list of Unix FAQs περιέχονται ένας αριθμός από κείμενα στο UseNet που δίνουν μια καλή ιστορική αναφορά. To Linux είναι μια υλοποίηση του Unix. Το project Linux Documentation Project (LDP) συλλέγει έναν αριθμό από HOWTOs και δικτυκά βιβλία που σχετίζονται με το Linux. Τα περισσότερα από τα κείμενα αυτά μπορούν να εγκατασταθούν τοπικά. Απλά εγκαταστήστε το πακέτο doc-linux-html (σε μορφή HTML) ή το πακέτο doc-linux-text package (σε μορφή ASCII), και μετά κοιτάξτε στον κατάλογο /usr/ share/doc/HOWTO. Διεθνείς εκδόσεις των HOWTOs του LDP είναι επίσης διαθέσιμες σαν πακέτα του Debian. 8.3. Προσανατολιστείτε στο Debian Το Debian διαφέρει λίγο από άλλες διανομές. Ακόμα κι αν είσαστε εξοικειωμένοι με το Linux σε άλλες διανομές, υπάρχουν πράγματα που θα πρέπει να ξέρετε σχετικά με το Debian που θα σας βοηθήσουν να κρατάτε το σύστημά σας σε μια καλή, καθαρή κατάσταση. Το παρόν κεφάλαιο περιέχει υλικό που θα σας βοηθήσει να προσανατολιστείτε και δεν σκοπεύει να είναι ένα μάθημα για το πώς να χρησιμοποιείτε το Debian, αλλά απλά μια πρώτη ματιά για τους πολύ βιαστικούς. 8.3.1. Το σύστημα πακέτων του Debian Η πιο σημαντική έννοια που θα πρέπει να κατανοήσετε είναι το σύστημα πακέτων του Debian. Στην ουσία, μεγάλα μέρη του συστήματός σας θα πρέπει να θεωρηθούν ότι είναι κάτω από τον έλεγχο του συστήματος πακέτων, Αυτά περιλαμβάνουν τα: ● /usr (με την εξαίρεση του /usr/local) ● /var (μπορείτε να φτιάξετε το /var/local και να είστε ασφαλείς εκεί) ● /bin ● /sbin ● /lib . Για παράδειγμα, αν αντικαταστήσετε το /usr/bin/perl αυτό θα δουλέψει, αλλά τότε αν αναβαθμίσετε το πακέτο σας της perl, το αρχείο που βάλατε εκεί θα αντικατασταθεί. Οι πιο έμπειροι χρήστες μπορούν να παρακάμψουν κάτι τέτοιο βάζοντας πακέτα στην κατάσταση αναμονής (“hold”) στο aptitude. Μια από τις καλλίτερες μεθόδους εγκατάστασης είναι το apt. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εκδοχή του στην γραμμή εντολών apt-get ή σε μορφή κειμένου πλήρους-οθόνης με το aptitude. Σημειώστε επιπλέον ότι το apt σας επιτρέπει να ενσωματώσετε τις αρχειοθήκες main, contrib και non-free ώστε να μπορείτε να έχετε διαθέσιμες πέρα από τις κανονικές εκδόσεις πακέτων και εκείνες που υπόκεινται σε περιορισμούς στην εξαγωγή τους σε ορισμένες χώρες. 8.3.2. Διαχείριση των εκδόσεων των Εφαρμογών Εναλλακτικές εκδόσεις των εφαρμογών διαχειρίζονται από το update-alternatives. Αν έχετε διαφορετικές εκδόσεις κάποιων εφαρμογών συμβουλευτείτε τη σελίδα χρήσης του update-alternatives. 8.3.3. Διαχείριση Περιοδικών εργασιών Οποιεσδήποτε εργασίες υπό την επίβλεψη του διαχειριστή του συστήματος θα πρέπει να βρίσκονται στον κατάλογο /etc μιας και είναι αρχεία ρυθμίσεων. Αν έχετε μια τέτοια περιοδική εργασία σαν χρήστης root για ημερήσια, εβδομαδιαία ή μηνιαία εκτέλεση τοποθετήστε τις αντίστοιχα στον κατάλογο /etc/cron {daily,weekly,monthly}. Αυτές καλούνται από το /etc/crontab και τρέχουν με αλφαβητική σειρά που έτσι τις σειριοποιεί. Από την άλλη, αν έχετε μια περιοδική εργασία που (α) χρειάζεται να τρέχει από έναν ειδικό χρήστη ή (β) χρειάζεται να τρέχει σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές ή συχνότητα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε το /etc/crontab,είτε ακόμα καλλίτερα τον κατάλογο /etc/cron.d/"ο,τιδήποτε". Τα αρχεία στον κατάλογο αυτό έχουν ένα επιπλέον πεδίο που σας επιτρέπει να ορίζετε τον χρήστη που εκτελεί αυτή την περιοδική εργασία. Σε κάθε περίπτωση, εσείς απλά εκδίδετε τα αρχεία και το cron θα τα ενημερώσει αυτόματα. Δεν υπάρχει ανάγκη να τρέξετε κάποια ειδική εντολή. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε τις σελίδες χρήσης cron(8), crontab(5),και το /usr/share/doc/ cron/README.Debian. 8.4. Παραπέρα Διάβασμα και Πληροφορίες Αν χρειάζεστε πληροφορίες για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα πρέπει πρώτα να δοκιμάσετε τις σελίδες χρήσης του με την εντολή manprogram,ή την εντολή info program. Υπάρχει επίσης πληθώρα τεμκηρίωσης στον κατάλογο /usr/share/doc . Ιδιαίτερα τα /usr/share/doc/HOWTO και /usr/share/doc/FAQ περιέχουν πλήθος από ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Για να υποβάλλετε αναφορές σφαλμάτων κοιτάξτε στο /usr/share/doc/ debian/bug*. Για να διαβάσετε σχετικά με πιθανά προβλήματα εφαρμογών που αφορούν ειδικά το Debian δείτε το αντίστοιχο /usr/share/doc/("όνομα πακέτου")/ README.Debian. Ο δικτυακός τόπος του Debian περιέχει εκτενή τεκμηρίωση για το Debian. Δείτε ιδιαίτερα το Debian FAQ και το Debian Reference. Ένας κατάλογος με περισσότερη ακόμα τεκμηρίωση για το Debian διατίθεται στο Debian Documentation Project. Η κοινότητα του Debian είναι αυτο-υποστηριζόμενη. Για να γραφτείτε σε μια ή περισσότερες από τις ηλεκτρονικές λίστες του Debian δείτε τη σελίδα Mail List Subscription. Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικά, το Debian Mailing List Archives περιέχει πλήθος πληροφοριών για το Debian. Μια γενική πηγή πληροφόρησης για το GNU/Linux είναι το Linux Documentation Project. Εκεί θα βρείτε τα HOWTO και δείκτες σε άλλες πολύτιμες πληροφορίες για ένα σύστημα GNU/Linux. 8.5. Ρύθμιση του συστήματός σας για την χρήση E-Mail Σήμερα, η ηλεκτρονική αλληλογραφία (email) είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων. Καθώς υπάρχουν αρκτές επιλογές για το πώς μπορείτε να την ρυθμίσετε και καθώς η σωστή ρύθμισή της είναι σημαντική για κάποιες από τις βοηθητικές υπηρεσίες του Debian, θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε σ' αυτήν την ενότητα τα βασικά στοιχεία. Υπάρχουν τρεις κύριες λειτουργίες που συγκροτούν ένα σύστημα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Καταρχήν υπάρχει ένας Mail User Agent (MUA) που είναι το πρόγραμμα που στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί ένας χρήστης για να δημιουργεί και να διαβάζει μηνύματα. Στη συνέχεια υπάρχει ο Mail Transfer Agent (MTA) που φροντίζει για την μεταφορά των μηνυμάτων από τον ένα υπολογιστή στον άλλον. Και τέλος υπάρχει ο Mail Delivery Agent (MDA) που φροντίζει για την παράδοση της εισερχόμενης αληλογραφίας στον Φάκελλο εισερχομένων (inbox) του χρήστη. Αυτές οι τρεις λειτουργίες μπορούν να εκτελούνται από ξεχωριστά προγράμματα, αλλά μπορούν και να συνδυαστούν σε ένα ή δύο προγράμματα. Είναι επίσης δυνατόν ο χειρισμός αυτών των λειτουργιών να γίνεται από ξεχωριστά προγράμματα για διαφορετικούς τύπους αλληλογραφίας. Σε συστήματα Linux και Unix το πρόγραμμα mutt είναι παραδοσιακά ένας πολύ δημοφιλής MUA. Όπως τα περισσότερα παραδοσιακά προγράμματα στο Linux είναι βασισμένο σε κείμενο. Χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με τα exim ή sendmail σαν MTA και το procmail σαν MDA. Με την αυξανόμενη δημοτικότητα των γραφικών συστημάτων επιφάνειας εργασίας η χρήση γραφικών προγραμμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας όπως το evolution του GNOME, το kmail του KDE ή το thunderbird του Mozilla (που στο Debian είναι διαθέσιμο σαν icedove^[22]) γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Αυτά τα προγράμματα συνδυάζουν τη λειτουργικότητα ενός MUA, MTA και MDA, αλλά μπορούν -- και συχνά χρησιμοποιούνται -- σε συνδυασμό με τα παραδοσιακά εργαλεία του Linux. 8.5.1. Προκαθορισμένη διαμόρφωση E-mail Ακόμα κι αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε ένα γραφικό πρόγραμμα αλληλογραφίας, είναι σημαντικό να είναι εγκατεστημμένο και σωστά ρυθμισμένο ένα παραδοσιακό πρόγραμμα MTA/MDA στο σύστημα Linux που έχετε. Ο λόγος είναι ότι διάφορα βοηθητικά προγράμματα που τρέχουν στο σύστημα ^[23] μπορεί να στέλνουν σημαντικές πληροφορίες μέσω e-mail για να ενημερώσουν τον διαχειριστή του συστήματος σχετικά με (πιθανά) προβλήματα ή αλλαγές. Για τον λόγο αυτό τα πακέτα exim4 και mutt εγκαθίστανται εξ' ορισμού (εφόσον δεν έχετε αποεπιλέξει την ομάδα πακέτων “standard” κατά την εγκατάσταση). Το exim4 είναι ένας συνδυασμός MTA/MDA σχετικά μικρό αλλά πολύ ευέλικτο. Εξ' ορισμού ρυθμίζεται να χειρίζεται μόνο τοπική αλληλογραφία για το ίδιο το σύστημα και μηνύματα που απευθύνονται στον διαχειριστή του συστήματος (λογαριασμός χρήστη root) θα παραδίδονται στον λογαριασμό του απλού χρήστη που δημιουργήθηκε κατά την εγκατάσταση^[24]. Όταν η αλληλογραφία του συστήματος παραδίδεται προστίθεται σε ένα αρχείο /var/ mail/account_name. Τα μηνύματα μπορούν να διαβαστούν χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα mutt. 8.5.2. Αποστολή αλληλογραφίας εκτός συστήματος Όπως σημειώσαμε νωρίτερα, το εγκαταστημένο σύστημα Debian είναι ρυθμισμένο για τον χειρισμό μόνο αλληλογραφίας τοπικά στο σύστημα και όχι για την αποστολή ή τη λήψη αλληλογραφίας από τρίτους. Αν θέλετε το exim4 να χειρίζεται και εξωτερική αλληλογραφία παρακαλώ δείτε την επόμενη υποενότητα για τις βασικές διαθέσιμες επιλογές. Βεβαιωθείτε ότι η αλληλογραφία μπορεί να αποσταλεί και να ληφθεί σωστά. Αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε ένα γραφικό πρόγραμμα αλληλογραφίας και να χρησιμοποιήσετε έναν εξυπηρετητή αλληλογραφίας από τον δικό σας Παροχέα Υπηρεσίας Διαδικτύου (ISP) ή την εταιρεία σας, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμμιά ανάγκη να ρυθμίσετε το exim4 για το χειρισμό εξωτερικής αλληλογραφίας. Απλά ρυθμίστε το γραφικό πρόγραμμα αλληλογραφίας της επιλογής σας ώστε να χρησιμοποιεί τους σωστούς εξυπηρετητές για την αποστολή και τη λήψη αλληλογραφίας (το πώς είναι έξω από τους σκοπούς του παρόντος εγχειριδίου). Μπορεί όμως στην περίπτωση αυτή να χρειαστεί να ρυθμίσετε ξεχωριστά βοηθητικά προγράμματα ώστε να αποστέλλουν σωστά τα ηλεκτρονικά μηνύματα.Ένα τέτοιο βοήθημα είναι το reportbug, ένα πρόγραμμα που διευκολύνει την υποβολή αναφορών σφαλμάτων για τα πακέτα του Debian. Εξ' ορισμού περιμένει ότι μπορεί να χρησιμοποιεί το exim4 για την υποβολή τέτοιων αναφορών. Για να ρυθμίσετε σωστά το reportbug ώστε να χρησιμοποιεί έναν εξωτερικό εξυπηρετητή αλληλογραφίας, παρακαλώ τρέξτε την εντολή reportbug --configure και απαντήστε “όχι” στην ερώτηση για το αν είναι διαθέσιμος κάποιος MTA. Θα ερωτηθείτε τότε για τον εξυπηρετητή SMTP που θα χρησιμοποιηθεί για την υποβολή αναφορών σφαλμάτων. 8.5.3. Ρύθμιση του MTA Exim4 Αν θέλετε το σύστημά σας να χειρίζεται επίσης και εξωτερική αλληλογραφία, θα χρειαστεί να επαναρυθμίσετε το πακέτο exim4^[25]: # dpkg-reconfigure exim4-config Αφού τρέξετε (σαν χρήστης root) την εντολή αυτή, θα ρωτηθείτε αν θέλετε να χωρίσετε τις ρυθμίσεις σε διάφορα μικρά αρχεία. Αν δεν είσαστε σίγουροι διαλέξτε την προκαθορισμένη επιλογή. Στη συνέχεια θα βρεθείτε μπροστά σε μερικά συνηθισμένα σενάρια για την αλληλογραφία. Επιλέξτε αυτό που πλησιάζει περισσότερο στις ανάγκες σας. Διαδικτυακός τόπος Το σύστημά σας είναι συνδεδεμένο σε ένα δίκτυο και η αλληλογραφία σας αποστέλλεται και λαμβάνεται απευθείας με χρήση του SMTP. Στις επόμενες οθόνες θα δείτε μερικές βασικές ερωτήσεις, όπως το όνομα αλληλογραφίας του μηχανήματός σας, ή μια λίστα από ονόματα τομέων για τους οποίους δέχεστε ή μεταβιβάζετε αλληλογραφία. αλληλογραφία που αποστέλλεται μέσω smarthost Στο σενάριο αυτό η εξερχόμενη αλληλογραφία σας προωθείται σε ένα άλλο μηχάνημα που λέγεται “smarthost” και στην ουσία κάνει την πραγματική δουλειά για λογαριασμό σας. Ο smarthost αποθηκεύει επίσης συνήθως την εισερχόμενη αλληλογραφία που προορίζεται για τον υπολογιστή σας, οπότε δεν είναι απαραίτητο να είσαστε μόνιμα συνδεδεμένοι στο δίκτυο. Αυτό σημαίνει επίσης ότι θα πρέπει να κατεβάζετε την αλληλογραφία σας από τον smarthost με προγράμματα όπως το fetchmail. Σε πολλές περιπτώσεις ο smarthost θα είναι ο εξυπηρετητής αλληλογραφίας του ISP σας, κάτι που καθιστά αυτή την επιλογή ιδιαίτερα κατάλληλη για χρήστες με σύνδεση dial-up. Μπορεί ακόμα να είναι ένας εταιρικός εξυπηρετητής αλληλογραφίας ή ακόμα και ένα άλλο σύστημα στο δικό σας δίκτυο. αλληλογραφία που αποστέλλεται από τον smarthost; όχι τοπική αλληλογραφία Αυτή η επιλογή είναι βασικά η ίδια με την προηγούμενη εκτός από το ότι το σύστημα δεν θα είναι ρυθμισμένο ώστε να χειρίζεται αλληλογραφία για έναν τοπικό τομέα αλληλογραφίας. Γίνεται όμως ακόμα χειρισμός της αλληλογραφίας στο ίδιο το σύστημα (πχ. αλληλογραφία για τον διαχειριστή του συστήματος). Μόνο τοπική παράδοση Αυτή είναι η επιλογή της προκαθορισμένης ρύθμισης του συστήματός σας. όχι ρύθμιση αυτή τη φορά Διαλέξτε αυτό αν είστε απόλυτα σίγουροι ότι ξέρετε τι κάνετε! Αυτή η επιλογή θα σας αφήσει με ένα αρρύθμιστο σύστημα αλληλογραφίας -- μέχρι να κάνετε κάποια ρύθμιση, δεν θα μπορείτε να στείλετε ή να πάρετε μηνύματα και πιθανόν να χάσετε κάποια σημαντικά μηνύματα από βοηθητικά προγράμματα του συστήματός σας. Αν κανένα από τα σενάρια αυτά δεν ταιριάζει στις ανάγκες σας ή αν χρειάζεστε μια πιο λεπτομερειακή ρύθμιση, θα πρέπει να εκδόσετε αρχεία ρυθμίσεων στον κατάλογο /etc/exim4 μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. Περισσότερες πληροφορίες για το exim4 μπορούν να βρεθούν στον κατάλογο /usr/share/doc/exim4; το αρχείο README.Debian.gz έχει επιπρόσθετες λεπτομέρειες σχετικά με την ρύθμιση του exim4. Σημειώστε ότι η αποστολή αλληλογραφίας κατευθείαν προς το Διαδίκτυο χωρίς να διαθέτετε ένα επίσημο όνομα τομέα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την απόρριψη της αλληλογραφίας σας εξαιτίας μέτρων αντιμετώπισης spam από τους εξυπηρετητές λήψης της αλληλογραφίας. Η χρήση του εξυπηρετητή του ISP σας είναι προτιμητέα. Αν παρ' όλα αυτά εξακολουθείτε να θέλετε την απευθείας αποστολή αλληλογραφίας, πιθανόν να επιθυμείτε την χρήση μιας διεύθυνσης αλληλογραφίας διαφορετικής από αυτήν που παράγεται αυτόματα. Αν χρησιμοποιείτε το exim4 σαν MTA, αυτό είναι εφικτό με την προσθήκη μιας γραμμής στο αρχείο /etc/email-addresses. 8.6. Χτίσιμο ενός καινούριου πυρήνα Γιατί θα ήθελε κάποιος να φτιάξει έναν καινούριο πυρήνα; Συνήθως δεν είναι απαραίτητο καθώς ο προκαθορισμένος πυρήνας που έρχεται με το Debian μπορεί να χειριστεί τις περισσότερες διαμορφώσεις συστημάτων. Επιπλέον το Debian προσφέρει έναν αριθμό εναλλακτικών πυρήνων. Ίσως να θέλετε λοιπόν να ελέγξετε πρώτα αν υπάρχει κάποιο εναλλακτικό πακέτο εικόνας ενός πυρήνα που να ταιριάζει καλλίτερα στο υλικό του συστήματός σας. Παρόλα αυτά ίως να είναι χρήσιμο να φτιάξετε έναν καινούριο πυρήνα για να: ● αντιμετωπίσετε συγκεκριμένες ανάγκες του υλικού σας ή ασυμβατότητες του υλικού με τους προσφερόμενους πυρήνες ● χρησιμοποιήσεε επιλογές του πυρήνα που δεν υποστηρίζονται από τους έτοιμους προσφερόμενους πυρήνες (όπως η υποστήριξη μεγάλης μνήμης) ● βελτιστοποιήσετε τον πυρήνα με την αφαίρεση αχρείαστων οδηγών ώστε να επιταχύνετε και τον χρόνο εκκίνησης ● δημιουργήστε έναν μονολιθικό αντί για έναν modular πυρήνα ● τρέξετε μια νεώτερη ή μια πειραματική έκδοση του πυρήνα ● μάθετε περισσότερα για τους πυρήνες του Linux 8.6.1. Διαχείρισης της Εικόνας του Πυρήνα Μην φοβηθείτε να προσπαθήσετε να χτίσετε τον πυρήνα. Είναι διασκεδαστικό και προσοδοφόρο! Για να παράγετε έναν πυρήνα σύμφωνα με τον τρόπο του Debian, χρειάζεστε μερικά πακέτα: fakeroot, kernel-package, linux-source-2.6 και μερικά άλλα που πιθανόν είναι ήδη εγκατεστημένα (δείτε το /usr/share/doc/kernel-package/README.gz για μια πλήρη λίστα). Αυτή η μέθοδος θα φτιάξει ένα αρχείο .deb από τον κώδικα του πυρήνα και , αν έχετε μη-συνηθισμένα modules, θα φτιάξει ένα συγχρονισμένο .deb αρχείο και γι΄αυτά. Είναι ένας καλλίτερος τρόπος για να διαχειρίζεστε εικόνες του πυρήνα. Στον κατάλογο /boot θα τοποθετηθούν ο πυρήνας. το αρχείο System.map και ένα αρχείο καταγραφής του αρχείου config της δημιουργίας τους. Σημειώστε ότι δεν είσαστε υποχρεωμένοι να παράγετε τον πυρήνα σας σύμφωνα με την “μέθοδο του Debian”, αλλά πιστεύουμε ότι η χρήση του συστήματος πακέτων για τη διαχείριση του πυρήνα σας είναι στην ουσία ασφαλέστερη και ευκολότερη. Στην πραγματικότητα μπορείτε να πάρετε τον κώδικα του πυρήνα από τον ίδιο τον Linus και όχι από το πακέτο linux-source-2.6 και παρ' όλα αυτά να χρησιμοποιήσετε και πάλι την μέθοδο παραγωγής του πυρήνα με το πακέτο kernel-package. Σημειώστε ότι θα βρείτε πλήρη τεκμηρίωση για την χρήση του kernel-package στον κατάλογο /usr/share/doc/kernel-package. Αυτή η ενότητα είναι απλά μια σύντομη παρουσίαση. Στο εξής θεωρούμε ότι έχετε ελεύθερη πρόσβαση και έλεγχο στο μηχάνημά σας και θα αποσυμπιέσετε τον κώδικα του πυρήνα κάπου στον προσωπικό σας κατάλογο^[26]. Υποθέτουμε ακόμα ότι η έκδοση του πυρήνα σας είναι 2.6.32. Βεβαιωθείτε ότι είσαστε στον κατάλογο όπου θέλετε να αποσυμπιέσετε τον κώδικα του πυρήνα, και κάντε το με την εντολή tar xjf /usr/src/linux-source-2.6.32.tar.bz2 και πηγαίνετε στον κατάλογο linux-source-2.6.32 που θα έχει δημιουργηθεί. Τώρα μπορείτε να διαμορφώσετε τον πυρήνα σας. Εκτελέστε την εντολή make xconfig αν έχετε ήδη εγκαταστήσει, ρυθμίσει και τρέξει το περιβάλλον Χ11 ή διαφορετικά την make menuconfig (θα πρέπει να έχετε εγκαταστήσει το πακέτο libncurses5-dev). Αφιερώστε χρόνο στο να διαβάσετε την επιτόπου βοήθεια και διαλέξτε με προσοχή. Αν έχετε αμφιβολίες είναι συνήθως καλλίτερο να περιλαμβάνετε τους οδηγούς των συσκευών για τους οποίους (το λογισμικό που χειρίζεται τις περιφερειακές συσκευές όπως κάρτες Ethernet, ελεγκτές SCSI κτλ). για τους οποίους δεν είστε βέβαιοι. Προσέξτε: άλλες επιλογές που δεν σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο υλικό θα πρέπει να αφήνονται στις προεπιλεγμένες τιμές τους αν δεν τις καταλαβαίνετε επαρκώς. Μην ξεχάσετε να επιλέξετε “Kernel module loader” στο “Loadable module support” (δεν είναι προεπιλεγμένο). Αν δεν το κάνετε η εγκατάσταση του Debian θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Καθαρίστε το δέντρο με τον πηγαίο κώδικα και επανρυθμίστε τις παραμέτρους του kernel-package. Για να το κάνετε αυτό εκτελέστε make-kpkg clean. Τώρα χτίστε τον πυρήνα: fakeroot make-kpkg --initrd --revision=custom.1.0 kernel_image. Ο αριθμός έκδοσης “1.0”μπορεί να αλλάξει κατά τη βούλησή σας. Είναι απλά ένας αριθμός έκδοσης που μπορείτε να χρησιμοποιείτε για να καταγράφετε τους πυρήνες που φτιάχνετε. Αντίστοιχα, μπορείτε να βάλετε οποιαδήποτε λέξη στη θέση του “custom” (πχ. το όνομα του μηχανήματός σας). Η μεταγλώττιση του πυρήνα μπορεί να διαρκέσει αρκετή ώρα, ανάλογα με την ισχύ του μηχανήματός σας. Όταν η μεταγλώττιση έχει ολοκληρωθεί, μπορείτε να εγκαταστήσετε τον προσαρμοσμένο από σας πυρήνα όπως ένα οποιοδήποτε πακέτο.Σαν χρήστης root τρέξτε dpkg -i ../linux-image-2.6.32-subarchitecture_custom.1.0_i386.deb. Το κομμάτι subarchitecture είναι μια προαιρετική υπο-αρχιτεκτονική όπως η “ 686”, που εξαρτάται από τις επιλογές που έχετε κάνει για τον πυρήνα. Η εντολή dpkg -i θα εγκαταστήσει τον πυρήνα μαζί με κάποια άλλα χρήσιμα αρχεία. Για παράδειγμα, εγκαθίσταται κανονικά το αρχείο System.map (χρήσιμο για την αποσφαλμάτωση προβλημάτων του πυρήνα) όπως και το /boot/config-2.6.32 που περιέχει το σύνολο των ρυθμίσεών σας. Το καινούριο πακέτο σας του πυρήνα σας είναι επίσης αρκετά έξυπνο ώστε να ενημερώσει αυτόματα τον φορτωτή εκκίνησής σας να χρησιμοποιήσει τον καινούριο πυρήνα. Αν έχετε δημιουργήσει ένα πακέτο για τα αρθρώματα θα πρέπει επίσης να εγκαταστήσετε κι αυτό το πακέτο. Είναι στιγμή να επανεκκινήσετε το σύστημα: διαβάστε προσεκτικά οποιοδήποτε προειδοποιητικό μήνυμα πιθανόν παρουσιάστηκε στο προηγούμενο βήμα και μετά εκτελέστε shutdown -r now. Για περισσότερες πληροφορίες για τους πυρήνες του Debian και το χτίσιμό τους, δείτε το Debian Linux Kernel Handbook. Για περισσότερες πληροφορίες για το πακέτο kernel-package,διαβάστε την εξαιρετική τεκμηρίωση στο /usr/share/doc/ kernel-package. 8.7. Ανακτώντας ένα Προβληματικό σύστημα Μερικές φορές τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και το σύστημα που με τόση προσοχή εγκαταστήσατε δεν είναι πια εκκινήσιμο. Πιθανόν να καταστράφηκε η ρύθμιση του φορτωτή εκκίνησης ενώ δοκιμάζατε κάποια αλλαγή ή ένας καινούριος πυρήνας που εγκαταστήσατε δεν εκκινεί ή ίσως κοσμικές ακτίνες χτύπησαν τον δίσκο σας και άλλαξαν ένα μπιτ στο /sbin/init. Ανεξάρτητα από την αιτία, θα πρέπει να έχετε κάποιο σύστημα από το οποίο να μπορείτε να δουλέψετε μέχρι να διορθώσετε το σύστημά σας και η κατάσταση "διάσωσης" μπορεί να φανεί χρήσιμη σε αυτό. Για να μπείτε στην κατάσταση "διάσωσης" πληκτρολογήστε rescue στο προτρεπτικό boot: ή εκκινήστε με την παράμετρο εκκίνησης rescue/enable=true. Θα δείτε τις λίγες πρώτες οθόνες του εγκαταστάτη με μια σημείωση στην άκρη της οθόνης που υποδεικνύει ότι βρίσκεστε σε κατάσταση "διάσωσης" και όχι πλήρους εγκατάστασης. Μην ανησυχείτε, το σύστημά σας δεν πρόκειται να γραφεί από πάνω! Η κατάσταση διάσωσης εκμεταλλεύεται απλά τις δυνατότητες ανίχνευσης υλικού που διαθέτει ο εγκαταστάτης για να βεβαιώσει ότι οι δίσκοι, οι συσκευές δικτύου κ.λπ. είναι διαθέσιμα σε σας κατά την επιδιόρθωση του συστήματος. Αντί για το εργαλείο διαμέρισης, θα δείτε τώρα μια λίστα με τις κατατμήσεις στο σύστημά σας και θα σας ζητηθεί να διαλέξετε μια από αυτές. Συνήθως θα πρέπει να διαλέξετε την κατάτμηση που περιέχει το ριζικό σύστημα αρχείων που θέλετε να επιδιορθώσετε. Μπορείτε να επιλέξετε κατατμήσεις σε συσκευές RAID και LVM καθώς κι αυτές που έχουν δημιουργηθεί κατευθείαν στους δίσκους. Αν είναι εφικτό, ο εγκαταστάτης θα σας παρουσιάσει τώρα το προτρεπτικό ενός κελύφους στο σύστημα αρχείων που επιλέξατε, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να πραγματοποιήσετε όποιεσδήποτε απαραίτητες επισκευές. Για παράδειγμα. αν χρειαστεί να επανεγκαταστήσετε τον φορτωτή εκκίνησης GRUB στο κύριο αρχείο εκκίνησης (MBR) του πρώτου δίσκου, μπορείτε να δώσετε την εντολή grub-install '(hd0)' για να το κάνετε. Αν ο εγκαταστάτης δεν μπορεί να τρέξει ένα χρηστικό κέλυφος στο ριζικό σύστημα αρχείων που διαλέξατε, πιθανόν επειδή αυτό είναι σοβαρά αλλοιωμένο, τότε θα εμφανίσει μια προειδοποίηση και θα σας προσφέρει ένα κέλυφος στο στο περιβάλλον του εγκαταστάτη. Ίσως να μην έχετε εξίσου αρκετά εργαλεία διαθέσιμα στο περιβάλλον αυτό, αλλά συχνά θα είναι αρκετά για να επιδιορθώσετε το σύστημά σας με κάποιο τρόπο. Το σύστημα αρχείων που επιλέξατε θα προσαρτηθεί στον κατάλογο /target. Σε κάθε περίπτωση, αφού εγκαταλείψετε το κέλυφος, το σύστημα θα επανεκκινήσει. Τέλος. σημειώστε ότι η επιδιόρθωση "σπασμένων" συστημάτων μπορεί να είναι δύσκολη και αυτό το εγχειρίδιο δεν προσπαθεί να μπει σε όλες τις λεπτομέρειες που μπορεί να έχουν πάει λάθος ή στο πώς να τις διορθώσετε. Αν έχετε προβλήματα, συμβουλευτείτε έναν ειδικό. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[22] Ο λόγος που ο thunderbird έχει μετονομαστεί σε icedove στο Debian έχει να κάνει με ζητήματα αδειοδότησης. Οι λεπτομέρειες είναι έξω από τις επιδιώξεις αυτού του εγχειριδίου. ^[23] Παραδείγματα είναι τα: cron, quota, logcheck, aide, ... ^[24] Η προώθηση της αλληλογραφίας του χρήστη root στον λογαριασμό του απλού χρήστη ρυθμίζεται στο αρχείο /etc/aliases. Αν δεν έχει δημιουργηθεί ένας λογαριασμός απλού χρήστη, η αλληλογραφία θα παραδοθεί φυσικά στον λογαριασμό του ίδιου του χρήστη root. ^[25] Φυσικά μπορείτε επίσης να αφαιρέσετε το exim4 και να το αντικαταστήσετε με ένα άλλο ΜΤΑ/MDA. ^[26] Υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες όπου μπορείτε να αποσυμπιέσετε τον κώδικα του πυρήνα και να παράγετε τον δικό σας πυρήνα, αλλά αυτή είναι η ευκολότερη καθώς δεν απαιτεί οποιαδήποτε ειδική άδεια πρόσβασης. Παράρτημα A. Οδηγός εγκατάστασης Πίνακας Περιεχομένων A.1. Προκαταρκτικά A.2. Ξεκινώντας τον Εγκαταστάτη A.2.1. CDROM A.2.2. USB memory stick A.2.3. Εκκίνηση από δίκτυο A.2.4. Εκκίνηση από σκληρό δίσκο A.3. Εγκατάσταση A.4. Στείλτε μας μια αναφορά εγκατάστασης A.5. Και τέλος... Το έγγραφο αυτό περιγράφει πώς να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux squeeze για την αρχιτεκτονική Intel x86 (“i386”) με τον καινούριο debian-installer. Είναι μια γρήγορη περιδιάβαση στη διαδικασία εγκατάστασης και περιέχει όλες τις πληροφορίες που θα χρειαστείτε για την πλειοψηφία των εγκαταστάσεων. Όταν περισσότερες πληροφορίες μπορούν να σας φανούν χρήσιμες, θα γίνεται παραπομπή σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις σε άλλα μέρη του παρόντος κειμένου. A.1. Προκαταρκτικά Αν αντιμετωπίσετε σφάλματα κατά την εγκατάσταση, παρακαλούμε δείτε το Τμήμα 5.4.6, “Διαδικασία υποβολής Αναφοράς Εγκατάστασης” για οδηγίες σχετικά με την αναφορά τους. Αν έχετε ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν από το παρόν έγγραφο, παρακαλούμε να τις απευθύνετε στη λίστα αλληλογραφίας debian-boot (debian-boot@lists.debian.org), ή στο αντίστοιχο κανάλι IRC (#debian-boot στο δίκτυο OFTC). A.2. Ξεκινώντας τον Εγκαταστάτη Η ομάδα debian-cd παρέχει εικόνες CD που χρησιμοποιούν τον debian-installer στηνιστοσελίδα Debian CD. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το από πού μπορείτε να απόκτησετε τα CD, δείτε το Τμήμα 4.1, “Επίσημες Συλλογές των CD-ROM του Debian GNU/Linux”. Μερικές μέθοδοι εγκατάστασης απαιτούν άλλου είδους εικόνες, και όχι εικόνες CD. Το Τμήμα 4.2.1, “Πού να βρείτε Είδωλα της Εγκατάστασης” εξηγεί πως να βρείτε εικόνες σε καθρέφτες του Debian. Τα ακόλουθα τμήματα περιέχουν λεπτομέρειες σχετικά με τις εικόνες που χρειάζονται για κάθε είδος εγκατάστασης. A.2.1. CDROM Υπάρχουν δύο διαφορετικές εικόνες netinst CD που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εγκατάσταση του squeeze με τον debian-installer. Αυτές προορίζονται για εκκίνηση από συσκευή CD και εγκατάσταση των υπόλοιπων πακέτων μέσω δικτύου, από κει και το όνομα 'netinst' (συντ. 'Δικτυακή Εγκατάσταση'). Η διαφορά μεταξύ των δύο εικόνων είναι ότι στην πλήρη εικόνα netinst συμπεριλαμβάνονται τα βασικά πακέτα, ενώ στην εικόνα business card αυτά τα πακέτα θα πρέπει να ληφθούν από το διαδίκτυο. Διαφορετικά, αν θέλετε, μπορείτε να απόκτησετε μια εικόνα CD πλήρους μεγέθους που δεν χρειάζεται δίκτυο για thn εγκατάσταση. Θα χρειαστείτε μόνο το πρώτο CD από το σετ. Κατεβάστε οποιονδήποτε τύπο εικόνας που προτιμάτε και γράψτε την σ' ένα κενό CD. Για να εκκινήσετε από το CD, ίσως χρειαστεί να αλλάξετε τις ρυθμίσεις του BIOS, όπως εξηγείται στο Τμήμα 3.6.1, “Κλήση του BIOS Set-Up Menu&# x201D;. A.2.2. USB memory stick Η εγκατάσταση από αφαιρούμενη συσκευή αποθήκευσης USB είναι επίσης εφικτή.Για παράδειγμα, μια αλυσιδίτσα με ένα USB stick μπορεί να αποτελέσει ένα εύχρηστο μέσο εγκατάστασης Debian, που μπορεί να σας συνοδεύει παντού. Ο ευκολότερος τρόπος προετοιμασίας του USB stick είναι να κατεβάσετε το αρχείο hd-media/boot.img.gz, και να χρησιμοποιήσετε την εντολή gunzip για την αποσυμπίεση της μεγέθους 256 MB εικόνας από το αρχείο αυτό. Γράψτε την εικόνα αυτή απευθείας στο stick, το οποίο πρέπει να έχει χωρητικότητα τουλάχιστον 256 mb. Βεβαίως αυτό θα καταστρέψει όλα τα υπάρχοντα δεδομένα στο stick. Στη συνέχεια, προσαρτήστε το stick, στο οποίο θα υπάρχει πλέον ένα σύστημα αρχείων FAT. Κατόπιν, κατεβαστε την εικόνα του Debian netinst CD, και αντιγράψτε αυτό το αρχείο στο stick. Οποιοδήποτε όνομα είναι κατάλληλο για το αρχείο αυτό αρκεί να τελειώνει με την κατάληξη .iso. Υπάρχουν κι άλλοι, πιο ευέλικτοι, τρόποι προετοιμασίας ενός memory stick ώστε να χρησιμοποιεί τον εγκαταστάτη debian, και είναι εφικτό να το επιτύχετε και για μικρότερου μεγέθους sticks. Για λεπτομέρειες δείτε το Τμήμα 4.3, “ Προετοιμασία Αρχείων για Εκκίνηση από ένα USB Stick μνήμης”. Ορισμένα BIOS μπορούν να εκκινήσουν συσκευές αποθήκευσης USB απευθείας, ενώ άλλα όχι. Ίσως χρειαστεί να ρυθμίσετε το BIOS να ξεκινά από ὲνα “ removable drive” ή ακόμα και “USB-ZIP” για να πετύχετε την εκκίνηση από τη συσκευή USB. Για χρήσιμες συμβουλές και λεπτομέρειες, δείτε το Τμήμα 5.1.4, “Εκκίνηση από USB stick μνήμης ”. A.2.3. Εκκίνηση από δίκτυο Είναι δυνατόν να εκκινήσετε τον debian-installer απευθείας από το δίκτυο. Οι διάφορες μέθοδοι για αυτήν τη διαδικασία εξαρτώνται από την αρχιτεκτονική του υπολογιστή και τη ρύθμιση του netboot (συντ. "Δικτυακή Εκκίνηση"). Τα αρχεία στον κατάλογο netboot/ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για δικτυακή εκκίνηση του debian-installer. Η ευκολότερη μέθοδος είναι πιθανότατα η ρύθμιση της δικτυακής εκκίνησης PXE. Αποσυμπιέστε το αρχείο netboot/pxeboot.tar.gz στον κατάλογο /var/lib/tftpboot ή οπουδήποτε είναι κατάλληλο για τον εξυπηρετητή tftp. Ρυθμίστε τον εξυπηρετητή DHCP να περνάει το όνομα /pxelinux.0 στους πελάτες, και με λίγη τύχη όλα θα δουλέψουν. Για λεπτομερείς οδηγίες, δείτε το Τμήμα 4.5, “Προετοιμασία Αρχείων για δικτυακή εκκίνηση με TFTP” A.2.4. Εκκίνηση από σκληρό δίσκο Είναι δυνατόν να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη χωρίς τη χρήση αφαιρούμενων μέσων, αλλά μόνο από έναν υπάρχοντα σκληρό δίσκο, που ίσως και να έχει ένα διαφορετικό λειτουργικό σύστημα. Κατεβάστε τα αρχεία hd-media/initrd.gz,hd-media/vmlinuz, και μια εικόνα CD του Debian στον κατάλογο στο υψηλότερο επίπεδο του σκληρού δίσκου. Σιγουρευτείτε ότι η εικόνα του CD έχει κατάληξη .iso. Τώρα είναι πλέον θέμα εκκίνησης του linux από τον δίσκο μνήμης initrd.Το Τμήμα 5.1.3, “ Ξεκινώντας από το Linux με LILO ή GRUB” εξηγεί μία πιθανή μέθοδο για να κάνετε ακριβώς αυτό. A.3. Εγκατάσταση Αφού ξεκινήσει ο εγκαταστάτης, θα βρεθείτε μπροστά σε μια αρχική οθόνη υποδοχής. Πατήστε το πλήκτρο Enter για εκκίνηση ή διαβάστε τις οδηγίες για άλλες μεθόδους εκκίνησης και παραμέτρους (δείτε το Τμήμα 5.3, “ Παράμετροι εκκίνησης”). Μετά από λίγο θα σας ζητηθεί η επιλογή της γλώσσας. Χρησιμοποιήστε τα πλήκτρα με τα βέλη για να διαλέξετε μία και πατήστε Enter για να συνεχίσετε. Κατόπιν θα σας ζητηθεί η επιλογή χώρας, με τις επιλογές να περιλαμβάνουν χώρες στις οποίες ομιλείται η γλώσσα σας. Αν δεν βρίσκεται η χώρα σας στη σύντομη αυτή λίστα, είναι διαθέσιμη μια λίστα με όλες τις χώρες του κόσμου. Μπορεί να σας ζητηθεί να επιβεβαιώσετε την διάταξη του πληκτρολογίου σας.Διαλέξτε την προεπιλεγμένη εκτός αν ξέρετε καλά τι κάνετε. Τώρα ο εγκαταστάτης θα ανιχνεύσει το υλικό του υπολογιστή, και θα φορτώσει το υπόλοιπο του από το CD, δισκέττα, USB, κλπ. Στη συνέχεια ο εγκαταστάτης θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει το υλικό δικτύωσης και να ρυθμίσει το δίκτυο μέσω DHCP. Αν δε βρίσκεστε σε δίκτυο, ή δε διαθέτετε DHCP, θα σας δοθεί η ευκαιρία να ρυθμίσετε το δίκτυο χειροκίνητα. Το επόμενο βήμα είναι η ρύθμιση του ρολογιού σας και της χρονικής ζώνης. Ο εγκαταστάτης θα προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με έναν χρονικό διακομιστή στο Διαδίκτυο ώστε να είναι βέβαιο ότι το ρολόι θα ρυθμιστεί σωστά. Η χρονική ζώνη βασίζεται στην χώρα που έχει επιλεγεί νωρίτερα και ο εγκαταστάτης θα ζητήσει την επιλογή μιας χρονικής ζώνης μόνο αν για μια χώρα υπάρχουν πολλαπλές τέτοιες. Τώρα είναι η στιγμή για την διαμέριση των δίσκων σας. Αρχικά θα σας δοθεί η δυνατότητα της αυτόματης διαμέρισης είτε μιας ολόκληρης συσκευής, είτε του διαθέσιμου ελεύθερου χώρου σε μια συσκευή (δείτε την ενότητα Τμήμα 6.3.2.2, &# x201C;Καθοδηγούμενη Διαμέριση”). Αυτό είναι που συνιστάται για νέους χρήστες ή όσους βιάζονται. Αν δεν θέλετε να κάνετε μια αυτόματη διαμέριση, επιλέξτε Διαμέριση με το χέρι από το μενού. Αν διαθέτετε ήδη ένα τμήμα (διαμέρισμα) DOS ή Windows και θέλετε να το διατηρήσετε, να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με την αυτόματη κατάτμηση. Αν επιλέξετε χειροκίνητη κατάτμηση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον εγκαταστάτη για να μικρύνετε το υπάρχον τμήμα FAT ή NTFS ώστε να δημιουργήσετε χώρο για την εγκατάσταση Debian: απλά επιλέξτε το τμήμα και ορίστε το νέο του μέγεθος. Στην επόμενη οθόνη θα δείτε τον πίνακα διαμέρισης, το πώς θα διαμορφωθούν οι κατατμήσεις και το σημείο προσάρτησής τους. Επιλέξτε μια κατάτμηση για τροποποίηση ή διαγραφή. Αν κάνατε αυτόματη διαμέριση, θα πρέπει να μπορείτε κανονικά να επιλέξετε μόνο Ολοκλήρωση της διαμέρισης και αποθήκευση των αλλαγών στον δίσκο από το μενού ώστε να χρησιμοποιήσετε τα αποτελέσματα της. Θυμηθείτε να ορίσετε τουλάχιστον μια κατάτμηση για χώρο εικονικής μνήμης (swap) και να προσαρτήσετε μια κατάτμηση στο σημείο προσάρτησης /. Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την χρήση του προγράμματος διαμέρισης παρακαλούμε συμβουλευθείτε την ενότητα Τμήμα 6.3.2, “Διαμέριση και Επιλογή Σημείων Προσάρτησης”.Το παράρτημα Παράρτημα C, Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian περιέχει πιο γενικές πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία διαμέρισης. Τώρα ο debian-installer διαμορφώνει τα τμήματα και ξεκινάει την εγκατάσταση του κυρίως συστήματος, που μπορεί να πάρει κάποια ώρα. Κατόπιν εγκαθίσταται ο πυρήνας. Το σύστημα που εγκαταστάθηκε νωρίτερα αποτελεί μια λειτουργική αλλά πολύ περιορισμένη εγκατάσταση. Για να κάνετε το σύστημα πιο λειτουργικό, το επόμενο βήμα σας επιτρέπει να εγκαταστήσετε επιπλέον πακέτα επιλέγοντας ομάδες πακέτων (tasks). Πριν μπορέσετε να εγκαταστήσετε τα πακέτα θα πρέπει να ρυθμιστεί το apt αφού αυτό προσδιορίζει από το πού θα ανακτηθούν τα πακέτα. Η ομάδα πακέτων (task) “Standard system” θα επιλεχθεί εξ' ορισμού και θα πρέπει συνήθως να εγκατασταθεί. Επιλέξτε την ομάδα πακέτων “Περιβάλλον επιφάνειας εργασίας” αν θέλετε να έχετε ένα γραφικό περιβάλλον εργασίας μετά την εγκατάσταση. Δείτε την ενότητα Τμήμα 6.3.5.2, “Επιλογή και εγκατάσταση Λογισμικού” για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ' αυτό το βήμα. Η εγκατάσταση του βασικού συστήματος ακολουθείται από τη ρύθμιση των λογαριασμών των χρηστών. Εξ' ορισμού θα πρέπει να δώσετε έναν κωδικό πρόσβασης για τον λογαριασμό του χρήστη “root” (διαχειριστής) καθώς και απαραίτητες πληροφορίες για τη δημιουργία ενός λογαριασμού απλού χρήστη. Το τελευταίο βήμα είναι η εγκατάσταση ενός φορτωτή εκκίνησης. Αν ο εγκαταστάτης ανιχνεύσει άλλα λειτουργικά συστήματα στον υπολογιστή, θα τα προσθέσει στο μενού εκκίνησης και θα σας ενημερώσει σχετικά.. Η προεπιλογή είναι η εγκατάσταση του GRUB στο master boot record του πρώτου σκληρού δίσκου, που είναι γενικά μια καλή επιλογή. Σας δίνεται όμως η ευκαιρία να παρακάμψετε αυτή την επιλογή και να εγκαταστήσετε το GRUB κάπου αλλού. Ο debian-installer θα σας πει τώρα ότι η εγκατάσταση τελείωσε. Αφαιρέστε το cdrom ή το όποιο άλλο μέσο εκκίνησης και πατήστε Enter για να επανεκκινήσετε το μηχάνημά σας. Θα πρέπει να ξεκινήσει στο μόλις εγκατεστημένο σύστημά σας επιτρέποντας την είσοδό σας σ' αυτό.Αυτό εξηγείται στην ενότητα Κεφάλαιο 7, Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian. Αν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία εγκατάστασης, δείτε το Κεφάλαιο 6, Χρησιμοποιώντας τον Εγκαταστάτη του Debian . A.4. Στείλτε μας μια αναφορά εγκατάστασης Αν κάνατε μια πετυχημένη εγκατάσταση με τον debian-installer, παρακαλούμε διαθέστε λίγο χρόνο για να μας στείλετε μια αναφορά εγκατάστασης. Ο απλούστερος τρόπος για να το κάνετε είναι να εγκαταστήσετε το πακέτο reportbug (aptitude install reportbug), να ρυθμίσετε το reportbug όπως εξηγείται στην ενότητα Τμήμα 8.5.2, “Αποστολή αλληλογραφίας εκτός συστήματος” και τρέξτε την εντολή reportbug installation-reports. Αν δεν ολοκληρώσατε την εγκατάσταση, είναι πιθανόν να βρήκατε ένα σφάλμα στον εγκαταστάτη. Για τη βελτίωση του εγκαταστάτη είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα σφάλματα, γι' αυτό παρακαλούμε να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να τα αναφέρετε. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια αναφορά εγκατάστασης για να αναφέρετε προβλήματα. Αν η εγκατάσταση αποτύχει τελείως, συμβουλευτείτε το Τμήμα 5.4.5, & #x201C;Αναφορά Προβλημάτων της Εγκατάστασης”. A.5. Και τέλος... Ελπίζουμε ότι η εγκατάσταση σάς είναι ευχάριστη και ότι βρίσκετε το Debian χρήσιμο. Ίσως να θέλετε να διαβάσετε και το Κεφάλαιο 8, Επόμενα βήματα και πού να πάτε από δω κι ύστερα. Παράρτημα B. Αυτοματοποίηση της εγκατάστασης με χρήση προρυθμίσεων (preseeding) Πίνακας Περιεχομένων B.1. Εισαγωγή B.1.1. Μέθοδοι προρύθμισης B.1.2. Περιορισμοί B.2. Χρησιμοποιώντας preseeding B.2.1. Φόρτωση του αρχείου προρυθμίσεων B.2.2. Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων B.2.3. Αυτόματη Κατάσταση (auto) B.2.4. Παρωνύμια χρήσιμα με την προρύθμιση B.2.5. Χρήση ενός εξυπηρετητή DHCP για τον προσδιορισμό αρχείων προρυθμίσεων B.3. Δημιουργία ενός αρχείου προρυθμίσεων B.4. Περιεχόμενα του αρχείου προρύθμισης (για την έκδοση squeeze) B.4.1. Τοπικοποίηση B.4.2. Ρύθμιση δικτύου B.4.3. Κονσόλα δικτύου B.4.4. Ρυθμίσεις καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian B.4.5. Ρύθμιση ρολογιού και χρονικής ζώνης B.4.6. Διαμέριση B.4.7. Εγκατάσταση του βασικού συστήματος B.4.8. Ρύθμιση Λογαριασμού B.4.9. Ρύθμιση setup B.4.10. Επιλογή πακέτων B.4.11. Εγκατάσταση φορτωτή εκκίνησης B.4.12. Ολοκλήρωση της εγκατάστασης B.4.13. Χρήση preseeding για άλλα πακέτα B.5. Προχωρημένες επιλογές B.5.1. Εκτέλεση προσαρμοσμένων εντολών κατά την διάρκεια της εγκατάστασης. B.5.2. Χρήση preseeding για την αλλαγή των προκαθορισμένων τιμών B.5.3. Αλυσιδωτή φόρτωση (chainloading) αρχείων προρυθμίσεων Το παράρτημα αυτό εξηγεί το πώς να προρυθμίσετε απαντήσεις σε ερωτήσεις του debian-installer για την αυτοματοποίηση της εγκατάστασής σας. Τα τμήματα ρυθμίσεων που χρησιμοποιούνται στο παράρτημα αυτό είναι επίσης διαθέσιμα σαν ένα αρχείο-παράδειγμα προρυθμίσεων στο ../example-preseed.txt. B.1. Εισαγωγή Το preseeding δίνει έναν τρόπο να ορίσετε απαντήσεις σε ερωτήσεις χωρίς να πρέπει να τις εισάγετε με το χέρι κατά την εκτέλεση της εγκατάστασης. Αυτό κάνει εφικτή την πλήρη αυτοματοποίηση των περισσότερων τύπων εγκατάστασης, προσφέροντας ακόμα και κάποια γνωρίσματα που δεν είναι διαθέσιμα στιςσυνηθισμένες εγκαταστάσεις. Δεν είναι απαραίτητο το preseeding. Αν χρησιμοποιήσετε ένα κενό αρχείο προρυθμίσεων, ο εγκαταστάτης θα συμπεριφερθεί όπως θα συμπεριφερόταν σε μια συνηθισμένη εγκατάσταση με το χέρι. Κάθε ερώτηση που θα έχετε προρυθμίσει (αν το κάνετε σωστά) θα τροποποιεί την εγκατάσταση με κάποιο τρόπο σε σχέση με αυτή τη βασική μορφή. B.1.1. Μέθοδοι προρύθμισης Υπάρχουν τρεις μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για preseeding: initrd, αρχείο και δίκτυο. Προρύθμιση με initrd θα δουλέψει για οποιαδήποτε μέθοδο εγκατάστασης και υποστηρίζει την προρύθμιση περισσοτέρων παραμέτρων αλλά απαιτεί και την μεγαλύτερη προετοιμασία. Προρύθμιση με αρχείο και δίκτυο μπορούν να χρησιμοποιηθούν η κάθε μία με διαφορετικές μεθόδους εγκατάστασης. Ο ακόλουθος πίνακας δείχνει ποιες μέθοδοι για preseeding μπορούν να χρησιμοποιηθούν και με ποιες μεθόδους εγκατάστασης. ┌─────────────────────────────────────────────────┬────────┬────────┬─────────┐ │ Μέθοδος εγκατάστασης │ initrd │ αρχείο │ δίκτυο │ ├─────────────────────────────────────────────────┼────────┼────────┼─────────┤ │CD/DVD │ναι │ναι │ναι^[a] │ ├─────────────────────────────────────────────────┼────────┼────────┼─────────┤ │εκκίνηση από δίκτυο │ναι │όχι │ναι │ ├─────────────────────────────────────────────────┼────────┼────────┼─────────┤ │hd-μέσο (συμπεριλαμβάνει usb-stick) │ναι │ναι │ναι^[a] │ ├─────────────────────────────────────────────────┴────────┴────────┴─────────┤ │^[a] αλλά μόνο αν έχετε δικτυακή πρόσβαση και ρυθμίστε το preseed/url │ │κατάλληλα │ └─────────────────────────────────────────────────────────────────────────────┘ Μια σημαντική διαφορά μεταξύ των μεθόδων preseeding είναι το σημείο στο οποίο γίνεται η φόρτωση και η επεξεργασία του αρχείου προρυθμίσεων. Για προρύθμιση με initrd αυτό το σημείο είναι ακριβώς στην αρχή της εγκατάστασης, πριν γίνει καν η πρώτη ερώτηση. Για προρύθμιση με αρχείο αυτό είναι μετά την φόρτωση του CD ή της εικόνας του CD. Για preseeding με δίκτυο αυτό είναι μόνο μετά την ρύθμιση του δικτύου. Πραφανώς, οποιεσδήποτε ερωτήσεις έχουν επεξεργαστεί πριν την φόρτωση του αρχείου προρυθμίσεων, δεν μπορούν να προρυθμιστούν (αυτό θα περιλαμβάνει ερωτήσεις που εμφανίζονται μόνο σε μεσαία ή χαμηλότερη προτεραιότητα, όπως η πρώτη φορά ανίχνευσης υλικού). Η ενότητα Τμήμα B.2.2, “Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων” προσφέρει έναν τρόπο για να αποφύγετε να γίνουν αυτές οι ερωτήσεις. Για να αποφύγετε τις ερωτήσεις που κανονικά θα εμφανίζονταν πριν την εκτέλεση της προρύθμισης, μπορείτε να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη σε κατάσταση “ auto”. Αυτό αναβάλλει ερωτήσεις που θα γίνονταν συνήθως πολύ νωρίς για την διαδικασία προρύθμισης (δηλ. επιλογή γλώσσας, χώρας και πληκτρολογίου) μέχρι την στιγμή ενεργοποίησης του δικτύου επιτρέποντας έτσι την προρύθμισή τους. Εκτελεί επίσης την εγκατάσταση με προτεραιότητα κρίσιμη, κάτι που επιτρέπει την αποφυγή πολλών μη σημαντικών ερωτήσεων. Δείτε το Τμήμα B.2.3, &# x201C;Αυτόματη Κατάσταση (auto)” για λεπτομέρειες. B.1.2. Περιορισμοί Αν και οι περισσότερες ερωτήσεις που χρησιμοποιοιούνται από τον debian-installer μπορούν να προρυθμιστούν μ' αυτήν την μέθοδο, υπάρχουν μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις. Θα πρέπει να (επανα)διαμερίσετε έναν ολόκληρο δίσκο ή να χρησιμοποιήσετε τον διαθέσιμο ελεύθερο χώρο σε έναν δίσκο. Δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσετε υπάρχουσες κατατμήσεις. B.2. Χρησιμοποιώντας preseeding Θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσετε ένα αρχείο προρύθμισης και να το τοποθετήσετεστο σημείο από το οποίο θέλετε να το χρησιμοποιήσετε. Η δημιουργία αυτού του αρχείου καλύπτεται παρακάτω σ' αυτό το παράρτημα. Η τοποθέτηση του αρχείου στο σωστό σημείο είναι αρκετά προφανής για προρύθμιση με δίκτυο ή αν θέλετε να το διαβάσετε από μια δισκέττα ή ένα usb-stick. Αν θέλετε να συμπεριλάβετε το αρχείο σ' ένα CD ή ένα DVD θα πρέπει να ξαναδημιουργήσετε την εικόνα ISO. Το πώς μπορείτε να συμπεριλάβετε το αρχείο σ' έναν δίσκο μνήμης initrd είναι πέρα από τους σκοπούς του παρόντος κειμένου. Παρακαλούμε συμβουλευθείτε την τεκμηρίωση για τους προγραμματιστές του debian-installer. Ένα παράδειγμα αρχείου προρυθμίσεων που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαν βάση για το αντίστοιχο δικό σας, είναι διαθέσιμο στο ../example-preseed.txt. Το αρχείο αυτόβασίζεται στα τμήματα των ρυθμίσεων που περιλαμβάνονται σ' αυτό εδώ το παράρτημα. B.2.1. Φόρτωση του αρχείου προρυθμίσεων Αν χρησιμοποιείτε initrd preseeding, αρκεί μόνο να βεβαιωθείτε ότι το αρχείο με όνομα preseed.cfg περιλαμβάνεται στον ριζικό κατάλογο του δίσκου initrd. Ο εγκαταστάτης θα ελέγξει αυτόματα αν το αρχείο είναι παρόν και θα το φορτώσει. Για τις άλλες μεθόδους preseeding, θα χρειαστεί να πείτε στον εγκαταστάτη ποιο αρχείο θα χρησιμοποιήσετε κατά την εκκίνησή του. Αυτο γίνεται συνήθως "περνώντας" μια παράμετρο εκκίνησης στον πυρήνα, είτε με το χέρι κατά την στιγμή της εκκίνησης ή με επεξεργασία του αρχείου ρύθμισης του φορτωτή εκκίνησης (πχ του syslinux.cfg) και προσθέτοντας την παράμετρο στο τέλος της γραμμής(ών) προσθήκης για τον πυρήνα. Αν όντως ορίσετε το αρχείο προρυθμίσεων στη διαμόρφωση του φορτωτή εκκίνησης, μπορείτε να αλλάξετε αυτή τη διαμόρφωση ώστε να μην χρειάζεται να πατήσετε enter για να ξεκινήσετε τον εγκαταστάτη. Για το syslinux αυτό σημαίνει να θέσετε τον χρόνο εξόδου (timeout) στο αρχείο syslinux.cfg σε 1. Για να βεβαιωθείτε ότι ο εγκαταστάτης ανακτά το σωστό αρχείο, μπορείτε να προσδιορίσετε επιπλέον ένα checksum για το αρχείο. Προς το παρόν, αυτό θα πρέπει να είναι ένα md5sum και αν καθοριστεί θα πρέπει να ταιριάζει στο αρχείο προρύθμισης, διαφορετικά ο εγκαταστάτης θα αρνηθεί να το χρησιμοποιήσει. Παράμετροι εκκίνησης που πρέπει να καθορίσετε: - για εκκίνηση από το δίκτυο: preseed/url=http://host/path/to/preseed.cfg preseed/url/checksum=5da499872becccfeda2c4872f9171c3d - για εκκίνηση από επανεπεξεργασμένο CD: preseed/file=/cdrom/preseed.cfg preseed/file/checksum=5da499872becccfeda2c4872f9171c3d - για εγκατάσταση από μέσο USB (τοποθετήστε το αρχείο preseed στον κορυφαίο κατάλογο του USB stick): preseed/file=/hd-media/preseed.cfg preseed/file/checksum=5da499872becccfeda2c4872f9171c3d Σημειώστε ότι οι διαδρομές για τα αρχεία preseed/url και preseed/file μπορούν να συντομευθούν απλά σε url και file αντίστοιχα, όταν δίνονται σαν παράμετροι εκκίνησης. B.2.2. Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων Αν ένα αρχείο προρύθμισης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προρύθμιση κάποιων βημάτων, η εγκατάσταση είναι δυνατόν να αυτοματοποιηθεί ακόμα πλήρως, αφού μπορείτε να περάσετε προκαθορισμένες τιμές στην ίδια την γραμμή εντολών κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη. Παράμετροι εκκίνησης μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν αν δεν θέλετε πραγματικά να χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο προρύθμισης αλλά απλά να δώσετε απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση. Μερικά παραδείγματα όπου αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο τεκμηριώνονται σε άλλο σημείο αυτού του εγχειριδίου. Για να ρυθμίσετε μια τιμή ώστε να χρησιμοποιηθεί μέσα στον debian-installer απλά περάστε τις τιμές path/to/variable=value για τις προρυθμισμένες παραμέτρους που αναφέρονται στα παραδείγματα αυτού του παραρτήματος. Αν μια τιμή πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την ρύθμιση πακέτων στο προς εγκατάσταση σύστημα, θα πρέπει να προτάξετε την παράμετρο owner^[27] της μεταβλητής όπως για παράδειγμα στο owner:path/to/variable=value. Αν δεν προσδιορίσετε τον κάτοχο, η τιμή για την μεταβλητή δεν θα αντιγραφεί στην βάση δεδομένων του debconf στο προς εγκατάσταση σύστημα και συνεπώς δεν θα χρησιμοποιηθεί κατά την ρύθμιση του αντίστοιχου πακέτου. Συνήθως η προρύθμιση μιας ερώτησης μ' αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι η συγκεκριμένη ερώτηση δεν θα τεθεί. Για να καθορίσετε μια συγκεκριμένη προεπιλεγμένη απάντηση για μια ερώτηση, αλλά παρόλα αυτά η ερώτηση αυτή να γίνεται, χρησιμοποιήστε “?=” αντί για “=” σαν τελεστή. Δείτε επίσης την ενότητα Τμήμα B.5.2, “Χρήση preseeding για την αλλαγή των προκαθορισμένων τιμών”. Σημειώστε ότι μερικές μεταβλητές που ορίζονται συχνά στο προτρεπτικό εκκίνησης έχουν ένα συντομότερο παρωνύμιο (alias). Αν ένα τέτοιο παρωνύμιο είναι διαθέσιμο, είναι αυτό που χρησιμοποιείται στα παραδείγματα αυτού του παραρτήματος αντί του πλήρους ονόματος της μεταβλητής. Για παράδειγμα, η μεταβλητή preseed/url χρησιμοποιείται με το παρωνύμιο url. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το παρωνύμιο tasks που μεταφράζεται σε tasksel:tasksel/first. Ένα όρισμα “--” στις επιλογές εκκίνησης έχει ειδική σημασία. Παράμετροι του πυρήνα που εμφανίζονται μετά το τελευταίο “--” μπορούν να αντιγραφούν στο αρχείο ρυθμίσεων του φορτωτή εκκίνησης για το εγκατεστημμένο σύστημα (αν αυτό υποστηρίζεται από τον εγκαταστάτη για τον φορτωτή εκκίνησης). Ο εγκαταστάτης θα φιλτράρει αυτόματα οποιεσδήποτε επιλογές (όπως επιλογές προρύθμισης) μπορεί να αναγνωρίσει. Σημείωση Πρόσφατοι πυρήνες του Linux (2.6.9 και μεταγενέστεροι) δέχονται ένα μέγιστο αριθμό 32 επιλογών γραμμής εντολών και 32 επιλογών περιβάλλοντος συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε επιλογών προστίθενται εξ' ορισμού από τον εγκαταστάτη. Αν οι αριθμοί αυτοί ξεπεραστούν, ο πυρήνας θα περάσει σε κατάσταση "πανικού" (crash). (Για παλιότερους πυρήνες αυτοί οι αριθμοί επιλογών ήταν χαμηλότεροι). Για τις περισσότερες εγκαταστάσεις μερικές από τις προκαθορισμένες επιλογές στο αρχείο ρύθμισης του φορτωτή εκκίνησης, όπως vga=normal, μπορούν με ασφάλεια να αφαιρεθούν, επιτρέποντας έτσι την προσθήκη περισσότερων επιλογών για προρύθμιση. Σημείωση Ίσως να μην είναι πάντα εφικτό να καθορίσετε τιμές με κενά στις παραμέτρους εκκίνησης ακόμα κι αν τις βάλλετε μέσα σε εισαγωγικά. B.2.3. Αυτόματη Κατάσταση (auto) Υπάρχουν αρκετά γνωρίσματα του Εγκαταστάτη του Debian που συνδυάζονται για να επιτρππεψουν σχετικά απλές εντολές γραμμής στο προτρεπτικό εκκίνησης να δώσουν οσοδήποτε σύνθετες αυτόματες εγκαταστάσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες σας. Για να το δείξουμε αυτό παραθέτουμε εδώ μερικά παραδείγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο προτρεπτικό εκκίνησης: auto url=autoserver Αυτό βασίζεται στην ύπαρξη ενός εξυπηρετητή DHCP ο οποίος θα φέρει το μηχάνημά μας στο σημείο που ένας autoserver του οποίου το όνομα μπορεί να προσδιοριστεί μέσω DNS, πιθανόν μετά και την προσθήκη του τοπικού τομέα δικτύου αν αυτό δώθηκε από το DHCP. Αν αυτό έγινε σε ένα δίκτυο που το όνομα τομέα του είναι example.com, και το οποίο διαθέτει μια εύλογη ρύθμιση της υπηρεσίας DHCP, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν η ανάκτηση του αρχείου προρύθμισης από το http:// autoserver.example.com/d-i/squeeze/./preseed.cfg. Το τελευταίο κομμάτι της διεύθυνσης (d-i/squeeze/./preseed.cfg) λαμβάνεται από το auto-install/defaultroot. Εξ' ορισμού περιλαμβάνει τον κατάλογο squeeze για να επιτρέπει σε μεταγενέστερες εκδόσεις του Debian να προσδιορίζουν το δικό τους κωδικό όνομα και στους χρήστες να αλλάζουν σ' αυτές με έναν ελεγχόμενο τρόπο. Το κομμάτι /./ χρησιμοποιείται σαν ένδειξη μιας ρίζας, σε σχέση με την οποία να μπορούν να αγκιστρώνονται άλλες διαδρομές στο σύστημα αρχείων που ακολουθούν (για χρήση με τα preseed/include και preseed/run). Αυτό επιτρέπει τον προσδιορισμό αρχείων σαν πλήρεις διευθύνσεις URL, και διαδρομές που ξεκινούν με / αγκιστρώνονται κατ' αυτόν τον τρόπο, ή ακόμα και σαν διαδρομές σχετικά με την τοποθεσία όπου βρέθηκε το τελευταίο αρχείο προρύθμισης. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή πιο "φορητών" σεναρίων (script) στα οποία μια ολόκληρη ιεραρχία σεναρίων μπορεί να μετακινηθεί σε μια καινούρια τοποθεσία χωρίς προβλήματα, για παράδειγμα με την αντιγραφή των αρχείων σε ένα stick USB ενώ αυτά προέρχονται από έναν εξυπηρετητή web. Στο παράδειγμα αυτό, αν το αρχείο προρύθμισης θέτει το preseed/run σαν /scripts/late_command.sh τότε το αρχείο θα ανακτηθεί από τη διεύθυνση http://autoserver.example.com/d-i/ squeeze/./scripts/late_command.sh. Αν δεν είναι διαθέσιμη μια τοπική υποδομή υπηρεσιών DNS ή DHCP, ή αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε την προκαθορισμένη διαδρομή στο preseed.cfg, μπορείτε και πάλι να χρησιμοποιήσετε ένα συγκεκριμένο url, που αν δεν χρησιμοποιήσετε το κομμάτι /./ θα αγκιστρωθεί στην αρχή της διαδρομής (δηλ, το τρίτο / στο URL). Εδώ είναι ένα παράδειγμα που απαιτεί ελάχιστη υποστήριξη από την τοπική δικτυακή υποδομή: auto url=http://192.168.1.2/path/to/mypreseed.file Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει αυτό είναι: ● αν στην διεύθυνση URL δεν υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, υποτίθεται ότι αυτό είναι το http, ● αν το όνομα του μηχανήματος δεν περιέχει τελείες, τότε προσάπτεται σ' αυτό το όνομα τομέα που προκύπτει από το DHCP, και ● αν δεν υπάρχει / μετά το όνομα του μηχανήματος, τότε προστίθεται η προκαθορισμένη διαδρομή. Επιπρόσθετα από τον προσδιορισμό του url, μπορείτε ακόμα να προσδιορίσετε ρυθμίσεις που δεν επηρεάζουν άμεσα την συμπεριφορά του ίδιου του debian-installer αλλά μπορούν να περάσουν στα σενάρια που προσδιορίζονται με την χρήση του preseed/run στο αρχείο προρύθμισης που έχει ήδη φορτωθεί. Προς το παρόν, το μοναδικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι το auto-install/ classes, με παρωνύμιο classes. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εξής: auto url=example.com classes=class_A;class_B Οι κλάσεις θα μπορούσαν να δηλώνουν για παράδειγμα τον τύπο του συστήματος που πρόκειται να εγκατασταθεί, ή τις τοπικές ρυθμίσεις που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν. Φυσικά είναι δυνατόν να επεκτείνει κανείς αυτή την ιδέα, και αν κάνετε κάτι τέτοιο, είναι εύλογο να χρησιμοποιήσετε τον χώρο ονομασιών (namespace) auto-install για τον σκοπό αυτό. Έτσι μπορεί κανείς να έχει κάτι όπως το auto-install/style που στη συνέχεια να χρησιμοποιείται στα σενάριά του. Αν αισθάνεστε την ανάγκη να κάνετε κάτι τέτοιο, παρακαλούμε αναφέρετέ το στη λίστα αλληλογραφίας ώστε να αποφύγουμε ασυμφωνίες στον χώρο ονομασιών και πιθανόν να προσθέσουμε ένα παρωνύμιο για την παράμετρο για λογαριασμό σας. Η επικεφαλίδα εκκίνησης auto δεν έχει ακόμα οριστεί παντού. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί όμως προσθέτοντας απλά τις δυο παραμέτρους auto=true priority=critical στη γραμμή εντολών του πυρήνα. Η παράμετρος auto είναι ένα παρωνύμιο για την auto-install/enable και η απόδοση της τιμής true έχει σαν αποτέλεσμα την καθυστέρηση της διατύπωσης των ερωτήσεων για τις τοπικές ρυθμίσεις και το πληκτρολόγιο μέχρι τη στιγμή που θα έχει δοθεί η δυνατότητα προρύθμισής τους, ενώ η παράμετρος priority είναι παρωνύμιο για την debconf/ priority και ο καθορισμός της σε critical αποτρέπει την διατύπωση κάθε ερώτησης με χαμηλότερη προτεραιότητα. Επιπλέον επιλογές που μπορεί να έχουν ενδιαφέρον στην προσπάθεια αυτοματοποίησης μιας εγκατάστασης με χρήση της υπηρεσίας DHCP είναι: interface= auto netcfg/dhcp_timeout=60 που κάνει το μηχάνημα να διαλέξει την πρώτη διαθέσιμη διεπαφή δικτύου (NIC) και να είναι περισσότερο "υπομονετικό" όσον αφορά την λήψη μιας απάντησης στο αίτημά του προς τον εξυπηρετητή DHCP. Υπόδειξη Ένα εκτεταμένο παράγειγμα του πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το πλαίσιο, που συμπεριλαμβάνει παραδείγματα σεναρίων (script) και κλάσσεις, μπορεί να βρεθεί στον δικτυακό τόπο του προγραμματιστή. Τα παραδείγματα που δίνονται εκεί δείχνουν επίσης μερικά ακόμα χρήσιμα αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν μέσω της δημιουργικής χρήσης της προρύθμισης. B.2.4. Παρωνύμια χρήσιμα με την προρύθμιση Τα παρακάτω ψευδώνυμα μπορεί να φανούν χρήσιμα όταν χρησιμοποιείτε προρύθμιση (κατάσταση αυτόματης εγκατάστασης). Σημειώστε ότι αυτά είναι απλά σύντομα ψευδώνυμα για ονόματα ερωτήσεων, και ότι θα πρέπει πάντα να προσδιορίζετε και μια τιμή: για παράδειγμα, auto=true or interface=eth0. auto auto-install/enable classes auto-install/classes fb debian-installer/framebuffer language debian-installer/language country debian-installer/country locale debian-installer/locale priority debconf/priority αρχείο preseed/file url preseed/url interface netcfg/choose_interface hostname    netcfg/get_hostname domain netcfg/get_domain protocol mirror/protocol suite mirror/suite B.2.5. Χρήση ενός εξυπηρετητή DHCP για τον προσδιορισμό αρχείων προρυθμίσεων Είναι επίσης δυνατόν να χρησιμοποιήσετε το πρωτόκολλο DHCP για τον προσδιορισμό ενός αρχείου προρυθμίσεων και να το κατεβάσετε από το δίκτυο. Το DHCP επιτρέπει τον προσδιορισμό ενός ονόματος αρχείου. Συνήθως αυτό είναι ένα αρχείο για εκκίνηση από το δίκτυο, αν όμως εμφανίζεται να είναι μια διεύθυνση URL τότε τα μέσα εγκατάστασης που υποστηρίζουν προρύθμιση μέσω δικτύου θα κατεβάσουν το αρχείο από την διεύθυνση αυτή και θα το χρησιμοποιήσουν σαν αρχείο προρυθμίσεων. Εδώ είναι ένα παράδειγμα του πώς να κάνετε την αντίστοιχη ρύθμιση στο αρχείο dhcpd.conf για την έκδοση 3 του εξυπηρετητή DHCP του ISC (το πακέτο dhcp3-server στο Debian). if substring (option vendor-class-identifier, 0, 3) = "d-i" { filename "http://host/preseed.cfg"; } Σημειώστε ότι το προηγούμενο παράδειγμα περιορίζει το όνομα του αρχείου σε πελάτες DHCP που ταυτοποιούνται οι ίδιοι σαν "d-i", ώστε να μην επηρρεάζονται συνηθισμένοι πελάτες DHCP, αλλά μόνο ο εγκαταστάτης. Μπορείτε επίσης να βάλετε το κείμενο σε stanza μόνο για ένα συγκεκριμένο μηχάνημα για να αποφύγετε την εφαρμογή των προρυθμίσεων για όλες τις εγκαταστάσεις στο δίκτυό σας. Ένας καλός τρόπος να χρησιμοποιήσετε την μέθοδο προρύθμισης με χρήση DHCP είναι να προρυθμίσετε μόνο τις τιμές που έχουν να κάνουν με το δίκτυό σας, όπως για παράδειγμα τον καθρέφτη του Debian που θα χρησιμοποιήσετε. Με τον τρόπο αυτό οι εγκαταστάσεις στο δίκτυό σας θα έχουν προεπιλεγμένον έναν κατάλληλο καθρέφτη της αρχειοθήκης, ενώ το υπόλοιπο της εγκατάστασης μπορεί να πραγματοποιηθεί διαδραστικά. Η χρήση προρυθμίσεων μέσω DHCP για την πλήρη αυτοματοποίηση των εγκαταστάσεων του Debian θα πρέπει να γίνεται μόνο με προσοχή. B.3. Δημιουργία ενός αρχείου προρυθμίσεων Το αρχείο των προρυθμίσεων είναι στην μορφή που χρησιμοποιείται από την εντολή debconf-set-selections. H γενική μορφή μιας γραμμής σε ένα αρχείο προρυθμίσεων είναι: Υπάρχουν μερικοί κανόνες που θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας όταν γράφετε ένα αρχείο προρύθμισης. ● Εισάγετε ένα μοναδικό κενό (space) ή μια μοναδική μετατόπιση θέσης (tab) ανάμεσα σε έναν τύπο και την τιμή του: οποιοδήποτε επιπλέον κενό διάστημα (whitespace) θα ερμηνευθεί σαν να ανήκει στην τιμή. ● Μια γραμμή μπορεί να χωριστεί σε πολλαπλές γραμμές με την προσθήκη στο τέλος του συμβόλου backslash (“\”) σαν χαρακτήρα συνέχισης της γραμμής. Ένα καλό σημείο για να χωρίσετε μια γραμμή είναι αμέσως μετά το όνομα της ερώτησης. Ένα κακό σημείο είναι ανάμεσα σε έναν τύπο και την τιμή του. Οι χωριζόμενες γραμμές θα ενωθούν σε μια μοναδική γραμμή με όλα τα προηγούμενα/ακόλουθα κενά διαστήματα συγκολλούμεναν σε ένα μοναδικό διάστημα. ● Για μεταβλητές (templates) του debconf που χρησιμοποιούνται στον ίδιο τον εγκαταστάτη, σαν ιδιοκτήτης θα πρέπει να τεθεί ο “d-i”; για την προρύθμιση μεταβλητών που χρησιμοποιούνται στο εγκατεστημένο σύστημα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το όνομα του πακέτου που περιέχει το αντίστοιχο υπόδειγμα του debconf. Μόνο μεταβλητές για τις οποίες έχει καθοριστεί ιδιοκτήτης διαφορετικός από τον “d-i” θα μεταδοθούν στην βάση δεδομένων του debconf για το εγκατεστημένο σύστημα. ● Οι περισσότερες ερωτήσεις θα πρέπει να προρυθμιστούν χρησιμοποιώντας τις τιμές που είναι έγκυρες στα Αγγλικά και όχι μεταφράσεις τους. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν μερικές ερωτήσεις (για παράδειγμα για το πρόγραμμα partman) στις οποίες θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι μεταφρασμένες τιμές. ● Μερικές ερωτήσεις παίρνουν σαν τιμή έναν κωδικό αντί του αγγλικού κειμένου που εμφανίζεται κατά την εγκατάσταση. Ο ευκολότερος τρόπος να δημιουργήσετε ένα αρχείο προρύθμισης είναι να χρησιμοποιήσετε το παράδειγμα στον σύνδεσμο Τμήμα B.4, “Περιεχόμενα του αρχείου προρύθμισης (για την έκδοση squeeze)” σαν βάση και να δουλέψετε πάνω σ' αυτό. Μια εναλλακτική μέθοδος είναι να κάνετε μια εγκατάσταση με το χέρι και μετά, μετά την επανεκκίνηση, χρησιμοποιήστε την εντολή debconf-get-selections από το πακέτο debconf-utilsώστε να σώσετε σε ένα μοναδικό αρχείο τόσο την βάση δεδομένων του debconf όσο και αυτήν του cdebconf του εγκαταστάτη: $ debconf-get-selections --installer > file $ debconf-get-selections >> file Παρ' όλα αυτά, ένα αρχείο που δημιουργείται μ' αυτόν τον τρόπο θα περιέχει κάποια στοιχεία που δεν θα έπρεπε να προρυθμιστούν, και το παραδειγματικό αρχείο είναι ένα καλλίτερο σημείο εκκίνησης για τους περισσότερους χρήστες. Σημείωση Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι στο τέλος της εγκατάστασης η βάση δεδομένων του cdebconf σώζεται στο εγκατεστημένο σύστημα στο αρχείο /var/log/ installer/cdebconf. Όμως κι επειδή η βάση αυτή μπορεί να περιέχει ευαίσθητες πληροφορίες, τα αρχεία είναι προκαθορισμένο να διαβάζονται μόνο από τον χρήστη root. Ο κατάλογος /var/log/installer και όλα τα αρχεία σ' αυτόν θα διαγραφούν από το σύστημά σας αν αφαιρέσετε πλήρως το πακέτο installation-report. Για να ελέγξετε πιθανές τιμές για τις ερωτήσεις, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή nano για να εξετάσετε τα αρχεία στον κατάλογο /var/lib/cdebconf κι ενώ η εγκατάσταση είνα ακόμα σε εξέλιξη. Δείτε το αρχείο templates.dat για τα αρχικά πρότυπα (templates) και το αρχείο questions.dat για τις τρέχουσες τιμές και τις τιμές που έχουν δοθεί στις μεταβλητές. Για να ελέγξετε αν η μορφή του αρχείου προρύθμισης είναι έγκυρη πριν πραγματοποιήσετε μια εγκατάσταση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή debconf-set-selections -c preseed.cfg. B.4. Περιεχόμενα του αρχείου προρύθμισης (για την έκδοση squeeze) Τα τμήματα ρυθμίσεων που χρησιμοποιούνται στο παράρτημα αυτό είναι επίσης διαθέσιμα σαν ένα αρχείο-παράδειγμα προρυθμίσεων στο ../example-preseed.txt. Σημειώστε ότι αυτό το παράδειγμα βασίζεται σε μια εγκατάσταση για την αρχιτεκτονική Intel x86. Αν κάνετε εγκατάσταση σε μια άλλη αρχιτεκτονική, μερικά από τα παραδείγματα (όπως η επιλογή πληκτρολογίου και η εγκατάσταση του φορτωτή εκκίνησης) μπρορεί να μην είναι κατάλληλα ή σχετικά και θα πρέπει να αντικατασταθούν από ρυθμίσεις του debconf κατάλληλες για την αρχιτεκτονική σας. B.4.1. Τοπικοποίηση Η ρύθμιση των τιμών τοπικοποίησης θα δουλέψει μόνο αν χρησιμοποιείτε προρύθμιση με initrd. Με όλες τις άλλες μεθόδους το αρχείο προρύθμισης θα φορτωθεί μόνο μετά τη διατύπωση αυτών των ερωτήσεων. Το σύνολο τοπικών ρυθμίσεων (locale) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιορίσετε τόσο την γλώσσα όσο και την χώρα και μπορεί να είναι οποιοσδήποτε συνδυασμός μιας γλώσσας που υποστηρίζεται από τον debian-installer και μιας αναγνωρισμένης χώρας. Αν ο συνδυασμός δεν σχηματίζει ένα έγκυρο σύνολο τοπικών ρυθμίσεων, ο εγκαταστάτης θα επιλέξει αυτόματα ένα σύνολο που είναι έγκυρο για την επιλεγμένη γλώσσα. Για να ορίσετε το σύνολο αυτό σαν παράμετρο εκκίνησης, χρησιμοποιήστε πχ. locale=en_US. Αν και η μέθοδος αυτή είναι πολύ εύκολη στη χρήση της δεν επιτρέπει την προρύθμιση όλων των δυνατών συνδυασμών γλώσσας, χώρας και τοπικοποίησης^[28]. Έτσι οι τιμές μπορούν εναλλακτικά να προρυθμιστούν ξεχωριστά. Η γλώσσα και η χώρα μπορούν επίσης να προσδιοριστούν και σαν παράμετροι εκκίνησης. # Προρύθμιση μόνο της τοπικοποίησης (locale) καθορίζει τη γλώσσα, τη χώρα και την τοπικοποίηση. d-i debian-installer/locale string en_US # Οι τιμές μπορούν επίσης να προρυθμιστούν ξεχωριστά για μεγαλύτερη ευελιξία. #d-i debian-installer/language string en #d-i debian-installer/country string NL #d-i debian-installer/locale string en_GB.UTF-8 # Προαιρετικά μπορείτε να προσδιορίσετε επιπλέον τοπικοποιήσεις που θα παραχθούν. #d-i localechooser/supported-locales en_US.UTF-8, nl_NL.UTF-8 Η ρύθμιση του πληκτρολογίου συνίσταται στην επιλογή μιας αρχιτεκτονικής πληκτρολογίου κι ενός "χάρτη" πληκτρολογίου. Στις περισσότερες περιπτώσεις η σωστή αρχιτεκτονική για το πληκτρολόγιο επιλέγεται εξ' ορισμού, οπότε συνήθως δεν υπάρχει ανάγκη να κάνετε μια προρύθμιση γι' αυτό. Ο χάρτης για την αρχιτεκτονική που έχει επιλεγεί θα πρέπει να είναι γνωστός στον debian-installer. # Επιλογή πληκτρολογίου. #d-i console-tools/archs select at d-i console-keymaps-at/keymap select us # Παράδειγμα για μια διαφορετική αρχιτεκτονική πληκτρολογίου #d-i console-keymaps-usb/keymap select mac-usb-us Για να παρακάμψετε την ρύθμιση του πληκτρολογίου προρυθμίστε το console-tools/ archs σαν skip-config. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να παραμείνει ενεργό το keymap του πυρήνα. Σημείωση Οι αλλαγές στο "στρώμα εισόδου" (input layer) για πυρήνες 2.6 έχουν καταστήσει την αρχιτεκτονική του πληκτρολογίου ουσιαστικά παρωχημένη. Για πυρήνες 2.6 θα πρέπει συνήθως να επιλέξετε ένα keymap τύπου “PC” (at). B.4.2. Ρύθμιση δικτύου Φυσικά, προρύθμιση της διαμόρφωσης του δικτύου δεν θα δουλέψει αν φορτώνετε το αρχείο προρύθμισης από το δίκτυο. Είναι όμως σπουδαίο αν εκκινείτε από ένα CD ή ένα stick USB. Αν φορτώνετε αρχεία προρύθμισης από το δίκτυο, μπορείτε να περάσετε παραμέτρους ρύθμισης του δικτύου χρησιμοποιώντας παραμέτρους εκκίνησης του πυρήνα. Αν είναι απαραίτητο να διαλέξετε μια συγκεκριμένη διεπαφή δικτύου κατά την εκκίνηση από δίκτυο και πριν από την φόρτωση ενός αρχείου προρύθμισης από αυτό, χρησιμοποιείστε μια παράμετρο εκκίνησης όπως η interface=eth1. Αν και η προρύθμιση της διαμόρφωσης του δικτύου δεν είναι συνήθως δυνατή όταν χρησιμοποιείτε προρύθμιση μέσω δικτύου (χρησιμοποιώντας το “preseed/url& #x201D;), μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ακόλουθο "κόλπο" για να παρακάμψετε αυτή τη δυσκολία, πχ. αν θέλετε να ορίσετε μια στατική διεύθυνση για την δικτυακή σας διεπαφή. Το "κόλπο" είναι να αναγκάσετε και πάλι τη διαμόρφωση του δικτύου μετά την φόρτωση του αρχείου προρυθμίσεων δημιουργώντας ένα σενάριο &# x201C;preseed/run” που να περιέχει τις ακόλουθες εντολές: killall.sh; netcfg Οι επόμενες μεταβλητές του debconf είναι συναφείς με την ρύθμιση του δικτύου. # Απενεργοποιήστε εντελώς τη ρύθμιση του δικτύου. Αυτό είναι χρήσιμο για εγκαταστάσεις από cdrom # σε μη δικτυωμένα μηχανήματα όπου οι ερωτήσεις σχετικά με το δίκτυο, # οι προειδοποιήσεις και τα χρονοβόρα timeout είναι ενοχλητικά. #d-i netcfg/enable boolean false # Το netcfg θα επιλέξει αν είναι δυνατόν μια διεπαφή δικτύου με ενεργή σύνδεση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα # την αποφυγή εμφάνισης μιας λίστας αν υπάρχουν περισσότερες από μια διεπαφές δικτύου. d-i netcfg/choose_interface select auto #Αντίθετα, για να επιλέξετε μια συγκεκριμένη διεπαφή δικτύου: #d-i netcfg/choose_interface select eth1 # Αν έχετε έναν αργό εξυπηρετητή dhcp και ο εγκαταστάτης εξαντλεί το χρονικό περιθώριο περιμένοντάς τον # αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο. #d-i netcfg/dhcp_timeout string 60 # Αν προτιμάτε να ρυθμίσετε το δίκτυο με το χέρι, αποσχολιάστε την επόμενη γραμμή καθώς και # τις ρυθμίσεις του στατικού δικτύου παρακάτω. #d-i netcfg/disable_dhcp boolean true # Αν θέλετε το αρχείο προρυθμίσεων να δουλεύει σε συστήματα# τόσο με # όσο και χωρίς έναν εξυπηρετητή dhcp, αποσχολιάστε αυτές τις γραμμές και τις ρυθμίσεις # του στατικού δικτύου παρακάτω. #d-i netcfg/dhcp_failed note #d-i netcfg/dhcp_options select Configure network manually # Ρυθμίσεις στατικού δικτύου. #d-i netcfg/get_nameservers string 192.168.1.1 #d-i netcfg/get_ipaddress string 192.168.1.42 #d-i netcfg/get_netmask string 255.255.255.0 #d-i netcfg/get_gateway string 192.168.1.1 #d-i netcfg/confirm_static boolean true # Όποια ονόματα συστήματος και ονόματα τομέων δικτύου αποδίδονται από τον εξυπηρετητή dhcp έχουν προτεραιότητα από τις # τιμές που ορίζονται εδώ. Όμως ο καθορισμός των τιμών # εξακολουθεί να αποτρέπει την εμφάνιση των ερωτήσεων # ακόμα κι αν οι τιμές προέρχονται από τον εξυπηρετητή dhcp. d-i netcfg/get_hostname string unassigned-hostname d-i netcfg/get_domain string unassigned-domain # Απενεργοποίηση του ενοχλητικού διαλόγου για το κλειδί WEP. d-i netcfg/wireless_wep string # Tο wacky dhcp όνομα συστήματος που μερικοί ISP χρησιμοποιούν σαν συνθηματικό κάποιου είδους. #d-i netcfg/dhcp_hostname string radish # Αν απαιτείται κάποιο μη-ελεύθερο firmware για το δίκτυο ή άλλου είδους υλικό, μπορείτε να # ρυθμίσετε τον εγκαταστάτη ώστε να προσπαθεί πάντα για την φόρτωσή του, χωρίς κάποια προτροπή. Ή # αλλάξτε την τιμή σε false για να απενεργοποιήσετε την διατύπωση της ερώτησης. #d-i hw-detect/load_firmware boolean true Παρακαλώ σημειώστε ότι η εντολή netcfg θα προσδιορίσει αυτόματα την μάσκα δικτύου αν δεν έχει προρυθμιστεί η τιμή της netcfg/get_netmask. Στην περίπτωση αυτή και για αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις η μεταβλητή θα πρέπει να επισημανθεί ως seen. Ανάλογα, η εντολή netcfg θα επιλέξει μια κατάλληλη διεύθυνση αν δεν έχει οριστεί η netcfg/get_gateway. Σαν μια ειδική περίπτωση, μπορείτε να θέσετε την netcfg/get_gateway σε “none” για να προσδιορίσετε συγκεκριμένα ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί κάποια δικτυακή πύλη. B.4.3. Κονσόλα δικτύου # Χρησιμοποιήστε τις ακόλουθες ρυθμίσεις αν επιθυμείτε να κάνετε χρήση του συστατικού κονσόλα-δικτύου # για απομακρυσμένη εγκατάσταση πάνω από SSH. Αυτό έχει νόημα μόνο αν # σκοπεύετε να κάνετε την υπόλοιπη εγκατάσταση με το χέρι. #d-i anna/choose_modules string network-console #d-i network-console/password password r00tme #d-i network-console/password-again password r00tme B.4.4. Ρυθμίσεις καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian Ανάλογα με την μέθοδο εγκατάστασης που χρησιμοποιείτε, ίσως χρησιμοποιηθεί ένας καθρέφτης της αρχειοθήκης για το κατέβασμα πρόσθετων συστατικών του εγκαταστάτη, την εγκατάσταση του βασικού συστήματος και την ρύθμιση του αρχείου /etc/apt/sources.list για το εγκατεστημένο σύστημα. Η παράμετρος mirror/suite καθορίζει την σουίτα λογισμικού για το εγκατεστημένο σύστημα. Η παράμετρος mirror/udeb/suite καθορίζει την σουίτα για επιπρόσθετα συστατικά του εγκαταστάτη. Η ρύθμισή της είναι χρήσιμη μόνο αν τα συστατικά πρέπει πραγματικά να μεταφορτωθούν από το δίκτυο και πρέπει να ταιριάζουν με την σουίτα που χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του δίσκου initrd που αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη μέθοδο εγκατάστασης. Συνήθως ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει αυτόματα τη σωστή τιμή οπότε δεν υπάρχει ανάγκη προσδιορισμού της απο εσάς. # Αν επιλέξετε ftp, δεν είναι απαραίτητο να ορίσετε τη συμβολοσειρά mirror/country. #d-i mirror/protocol string ftp d-i mirror/country string manual d-i mirror/http/hostname string http.us.debian.org d-i mirror/http/directory string /debian d-i mirror/http/proxy string # Διανομή για εγκατάσταση. #d-i mirror/suite string testing # Διανομή που θα χρησιμοποιηθεί για την φόρτωση των συστατικών του εγκαταστάτη (προαιρετικά). #d-i mirror/udeb/suite string testing B.4.5. Ρύθμιση ρολογιού και χρονικής ζώνης # Ελέγχει αν το ρολόι του υπολογιστή σας είναι ρυθμισμένο ή όχι σε UTC. d-i clock-setup/utc boolean true # Μπορείτε να ορίσετε οποιαδήποτε έγκυρη ρύθμιση για την $TZ; δείτε τα περιεχόμενα του # /usr/share/zoneinfo/ για έγκυρες τιμές. d-i time/zone string US/Eastern # Ελέγχει αν θα χρησιμοποιηθεί το πρωτόκολλο NTP για την ρύθμιση του ρολογιού στη διάρκεια της εγκατάστασης d-i clock-setup/ntp boolean true # Ο εξυπηρετητής NTP που θα χρησιμοποιηθεί . Ο προκαθορισμένος είναι σχεδόν πάντα μια καλή επιλογή εδώ. #d-i clock-setup/ntp-server string ntp.example.com B.4.6. Διαμέριση Η χρήση προρύθμισης για την διαμέριση του σκληρού δίσκου περιορίζεται σε ό,τι υποστηρίζει το πρόγραμμα partman-auto. Μπορείτε να επιλέξετε την διαμέριση είτε του υπάρχοντος ελεύθερου χώρου σ' έναν δίσκο είτε ενός ολόκληρου δίσκου. Η διάταξη του δίσκου μπορεί να προσδιοριστεί από μια προκαθορισμένη "συνταγή" ή μια δική σας από ένα σχετικό αρχείο ή μια "συνταγή" που συμπεριλαμβάνεται στο αρχείο προρυθμίσεων. Υποστηρίζεται η προρύθμιση προχωρημένων σχημάτων διαμέρισης με χρήση RAID, LVM και κρυπτογράφησης αλλά χωρίς την πλήρη ευελιξία που προσφέρει η διαμέριση στη διάρκεια μιας κανονικής χωρίς προρύθμιση εγκατάστασης. Τα παραδείγματα που ακολουθούν προσφέρουν βασικές μόνο πληροφορίες για την χρήση "συνταγών" προρύθμισης. Για περισσότερες λεπτομέρεις δείτε τα αρχεία partman-auto-recipe.txt και partman-auto-raid-recipe.txt που περιλαμβάνονται στο πακέτο debian-installer. Και τα δύο αυτά αρχεία είναι επίσης διαθέσιμα από τον σύνδεσμο debian-installer source repository. Σημειώστε ότι η υποστηριζόμενη λειτουργικότητα πιθανόν να μεταβάλλεται μεταξύ διαφορετικών εκδόσεων. Προειδοποίηση Η ταυτοποίηση των δίσκων εξαρτάται από την σειρά με την οποίαν φορτώνονται οι οδηγοί τους. Αν υπάρχουν πολλαπλοί δίσκοι στο σύστημα, βεβαιωθείτε ότι θα επιλεχθεί ο σωστός πριν να χρησιμοποιήσετε preseeding. B.4.6.1. Παράδειγμα διαμέρισης # Αν το σύστημα έχει ελεύθερο χώρο μπορείτε να επιλέξετε την διαμέριση μόνο αυτού του χώρου. # Αυτό εφαρμόζεται μόνο αν η παράμετρος partman-auto/method (παρακάτω) δεν έχει καθοριστεί. #d-i partman-auto/init_automatically_partition select biggest_free # Εναλλακτικά μπορείτε να καθορίσετε έναν δίσκο για διαμέριση. Αν το σύστημα έχει μόνο # έναν δίσκο ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει εξ ορισμού αυτόν, διαφορετικά το όνομα της συσκευής # θα πρέπει να δοθεί στην παραδοσιακή μορφή non-devfs (π.χ. /dev/hda ή /dev/sda και όχι /dev/discs/disc9/disc). # Για παράδειγμα, για να χρησιμοποιήσετε τον πρώτο SCSI/SATA δίσκο: #d-i partman-auto/disk string /dev/sda # Επιπρόσθετα, θα πρέπει να προσδιορίσετε και την μέθοδο πoυ θα χρησιμοποιήσετε. # Οι μέθοδοι που είναι προς το παρόν διαθέσιμες είναι: # - regular ("κανονική"): χρήση των συνηθισμένων τύπων κατατμήσεων για την αρχιτεκτονική σας # - lvm: χρήση λογικών τόμων LVM για την διαμέριση του δίσκου # -crypto: χρήση LVM σε μια κρυπτογραφημένη κατάτμηση d-i partman-auto/method string lvm # Αν ένας από τους δίσκους που πρόκειται να διαμεριστούν αυτόματα # περιέχει ήδη μια παλιότερη διαμόρφωση LVM, ο χρήστης θα δει κανονικά μια # προειδοποίηση. Αυτό μπορεί επίσης να αποφευχθεί με προρύθμιση... d-i partman-lvm/device_remove_lvm boolean true # Το ίδιο ισχύει και για προϋπάρχουσες συστοιχίες RAID λογισμικού: d-i partman-md/device_remove_md boolean true # Όπως και για την επιβεβαίωση της εγγραφής των κατατμήσεων lvm. d-i partman-lvm/confirm boolean true # Μπορείτε να διαλέξετε οποιαδήποτε από τις τρείς προκαθορισμένες συνταγές διαμέρισης: # - atomic: όλα τα αρχεία σε μία κατάτμηση # - home: ξεχωριστή κατάτμηση /home # - multi: ξεχωριστές κατατμήσεις /home, /usr, /var και /tmp d-i partman-auto/choose_recipe select atomic # Ή δώστε μια δική σας συνταγή... # Αν έχετε τρόπο να βάλετε ένα αρχείο συνταγής στο περιβάλλον του d-i μπορείτε # απλά να υποδείξετε το αρχείο. #d-i partman-auto/expert_recipe_file string /hd-media/recipe # Αν όχι, μπορείτε να βάλετε μια ολόκληρη συνταγή στο αρχείο προρυθμίσεων σε μια # (λογική) γραμμή. Το παράδειγμα που ακολουθεί δημιουργεί μια μικρή κατάτμηση /boot, κατάλληλο χώρο # swap, και χρησιμοποιεί τον υπόλοιπο χώρο για την ριζική κατάτμηση: #d-i partman-auto/expert_recipe string \ # boot-root :: \ # 40 50 100 ext3 \ # $primary{ } $bootable{ } \ # method{ format } format{ } \ # use_filesystem{ } filesystem{ ext3 } \ # mountpoint{ /boot } \ # . \ # 500 10000 1000000000 ext3 \ # method{ format } format{ } \ # use_filesystem{ } filesystem{ ext3 } \ # mountpoint{ / } \ # . \ # 64 512 300% linux-swap \ # method{ swap } format{ } \ # . # Η μορφή της συνταγής τεκμηριώνεται πλήρως στο αρχείο partman-auto-recipe.txt. # που περιλαβάνεται στο πακέτο debian-installer ή διατίθεται στο αποθετήριο του πηγαίου κώδικα του D-I # Εκεί τεκμηριώνεται επίσης πώς μπορείτε να προσδιορίσετε ρυθμίσεις όπως οι ετικέττες # συστημάτων αρχείων, ονόματα λογικών τόμων ή ποιες φυσικές συσκευές να συμπεριλάβετετε # σε μια ομάδα τόμων. # Το επόμενο προκαλεί την αυτόματη διαμέριση από το πρόγραμμα partman χωρίς επιβεβαίωση, εφόσον όμως # του έχετε υποδείξει τι να κάνει χρησιμοποιώντας μία από τις παραπάνω μεθόδους. d-i partman-partitioning/confirm_write_new_label boolean true d-i partman/choose_partition select finish d-i partman/confirm boolean true d-i partman/confirm_nooverwrite boolean true B.4.6.2. Διαμέριση με χρήση RAID Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε την μέθοδο προρύθμισης για να διαμορφώσετε κατατμήσεις σε συστοιχίες RAID λογισμικού (software RAID). Υποστηρίζονται τα επίπεδα RAID 0, 1, 5, 6 και 10, η δημιουργία degraded συστοιχιών και ο προσδιορισμός εφεδρικών συσκευών. Αν χρησιμοποιείτε RAID 1 μπορείτε να προρυθμίσετε την εγκατάσταση του grub σε όλες τις συσκευές που χρησιμοποιούνται στη συστοιχία. Δείτε το Τμήμα B.4.11, “Εγκατάσταση φορτωτή εκκίνησης&# x201D;. Προειδοποίηση Είναι εύκολο να γίνει κάποιο λάθος με αυτόν τον τύπο αυτόματης διαμέρισης. Επίσης είναι η λειτουργικότητα που δοκιμάζεται σχετικά λιγότερο από τους προγραμματιστές του debian-installer. Η ευθύνη να γίνουν οι διάφορες συνταγές με σωστό τρόπο (ώστε να έχουν νόημα και να μην οδηγούν σε αντιφάσεις) ανήκει στον ίδιο τον χρήστη. Ελέγξτε το /var/log/syslog αν αντιμετωπίσετε προβλήματα. # Η μέθοδος θα πρέπει να οριστεί σαν "raid". #d-i partman-auto/method string raid # Προσδιορίστε τους δίσκους προς διαμέριση. Θα αποκτήσουν όλοι την ίδια διάταξη, # συνεπώς η μέθοδος θα δουλέψει μόνο αν οι δίσκοι έχουν το ίδιο μέγεθος. #d-i partman-auto/disk string /dev/sda /dev/sdb # Στη συνέχεια θα πρέπει να προσδιορίσετε τις φυσικές κατατμήσεις που θα χρησιμοποιηθούν. #d-i partman-auto/expert_recipe string \ # multiraid :: \ # 1000 5000 4000 raid \ # $primary{ } method{ raid } \ # . \ # 64 512 300% raid \ # method{ raid } \ # . \ # 500 10000 1000000000 raid \ # method{ raid } \ # . # Τέλος πρέπει να προσδιορίσετε πώς θα χρησιμοποιηθούν στη διαμόρφωση του RAID # οι κατατμήσεις που έχουν καθοριστεί από πριν. Θυμηθείτε να χρησιμοποιήσετε τους σωστούς αριθμούς # για τις λογικές κατατμήσεις. # Οι παράμετροι είναι: # \ # # Υποστηρίζονται επίπεδα RAID 0, 1, 5, 6 και 10. Οι συσκευές χωρίζονται με δίεση "#" # /dev/sda1#/dev/sdb1 \ #d-i partman-auto-raid/recipe string \ # 1 2 0 ext3 / \ # /dev/sda1#/dev/sdb1 \ # . \ # 1 2 0 swap - \ # /dev/sda5#/dev/sdb5 \ # . \ # 0 2 0 ext3 /home \ # /dev/sda6#/dev/sdb6 \ # . # Το επόμενο έχει σαν αποτέλεσμα την αυτόματη πραγματοποίηση της διαμέρισης από το πρόγραμμα partman χωρίς επιβεβαίωση. d-i partman-md/confirm boolean true d-i partman-partitioning/confirm_write_new_label boolean true d-i partman/choose_partition select finish d-i partman/confirm boolean true d-i partman/confirm_nooverwrite boolean true B.4.6.3. Έλεγχος του πώς έχουν προσαρτηθεί οι κατατμήσεις Συνήθως, τα συστήματα αρχείων προσαρτώνται χρησιμοποποιώντας σαν κλειδί ένα καθολικό και μοναδικό στοιχείο ταυτοποίησης (UUID). Αυτό επιτρέπει την ομαλή προσάρτησή τους ακόμα κι αν το όνομα της συσκευής που τους αντιστοιχεί αλλάξει.Τα στοιχεία αυτά (UUID) είναι μεγάλα σε μήκος και δύσκολο να διαβαστούν, συνεπώς αν προτιμάτε ο εγκαταστάτης μπορεί να προσαρτήσει τα συστήματα αρχείων με βάση τα παραδοσιακά ονόματα συσκευών ή με βάση κάποια ταμπέλα που θα τους αποδόσετε. Αν ζητήσετε από τον εγκαταστάτη να γίνεται η προσάρτηση με βάση την ταμπέλα, οποιαδήποτε συστήματα αρχείων δεν έχουν μια τέτοια θα προσαρτηθούν με βάση το UUID. Συσκευές με σταθερές ονομασίες. όπως πχ. λογικοί τόμοι LVM, θα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα παραδοσιακά ονόματά τους αντί των UUID. Προειδοποίηση Τα παραδοσιακά ονόματα συσκευών μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με τη σειρά με την οποία οι συσκευές ανακαλύπτονται από τον πυρήνα κατά την εκκίνηση, κάτι που μπορεί να προκαλέσει την προσάρτηση του λάθους συστήματος αρχείων. Ανάλογα, ενδέχεται να υπάρξει μια ασυμβατότητα με τις ταμπέλες των συσκευών αν συνδέσετε έναν καινούριο δίσκο ή έναν οδηγό δίσκου USB. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η συμπεριφορά του συστήματός σας κατά την εκκίνηση μπορεί να είναι απρόβλεπτη. # Ο προεπιλεγμένος τρόπος προσάρτησης είναι με βάση το UUID, αλλά μπορείτε επίσης να επιλέξετε "traditional" για # να χρησιμοποιήσετε παραδοσιακά ονόματα συσκευών, ή "label" για να δοκιμάσετε τις ταμπέλες των συστημάτων αρχείων πριν # περάσετε στην μέθοδο με βάση τα UUID. #d-i partman/mount_style select uuid B.4.7. Εγκατάσταση του βασικού συστήματος Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε preseeding σ' αυτό το στάδιο της εγκατάστασης. Οι μόνες ερωτήσεις που γίνονται αφορούν την εγκατάσταση του πυρήνα. # Ρυθμίστε το APT ώστε να μην εγκαθιστά εξ ορισμού συνιστώμενα πακέτα. Η χρήση αυτής της # επιλογής μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα ένα μη πλήρες σύστημα και θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από πολύ # έμπειρους χρήστες. #d-i base-installer/install-recommends boolean false # Επιλέξτε το πρόγραμμα initramfs που θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία του δίσκου μνήμης initrd για πυρήνες 2.6. #d-i base-installer/kernel/linux/initramfs-generators string yaird # Το (μετα) πακέτο της εικόνας του πυρήνα που θα εγκατασταθεί; μπορεί να χρησιμοποιηθεί το "none" αν δεν πρόκειται να εγκατασταθεί # κάποιος πυρήνας. #d-i base-installer/kernel/image string linux-image-2.6-486 B.4.8. Ρύθμιση Λογαριασμού Ο κωδικός πρόσβασης για τον χρήστη root και το όνομα και ο κωδικός πρόσβασης για τον πρώτο λογαριασμό ενός απλού χρήστη μπορούν να προρυθμιστούν. Για τους κωδικούς πρόσβασης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είτε έναν απλό μη-κρυπτογραφημένο (clear text) είτε MD5 hashes. Προειδοποίηση Έχετε υπόψιν ότι η προρύθμιση για τους κωδικούς πρόσβασης δεν είναι απόλυτα ασφαλής καθώς οποιοσδήποτε με πρόσβαση στο αρχείο προρυθμίσεων θα έχει γνώση αυτών των κωδικών. Η χρήση κωδικών MD5 hash θεωρείται σχετικά καλλίτερη από άποψη ασφάλειας, μπορεί όμως και να δώσει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας καθώς η πρόσβαση σ' έναν τέτοιο κωδικό επιτρέπει "απευθείας" επιθέσεις (brute force attacks). #Παράκαμψη της δημιουργίας λογαριασμού χρήστη root (ο λογαριασμός απλού χρήστη #θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την εντολή sudo). #d-i passwd/root-login boolean false #Eναλλακτικά για να παρακάμψετε την δημιουργία ενός λογαριασμού απλού χρήστη. #d-i passwd/make-user boolean false # Κωδικός χρήστη root, είτε σε απλό κείμενο #d-i passwd/root-password password r00tme #d-i passwd/root-password-again password r00tme # είτε κρυπτογραφημένο με χρήση MD5 hash. #d-i passwd/root-password-crypted password [MD5 hash] # Για να δημιουργήστε έναν λογαριασμό απλού χρήστη. #d-i passwd/user-fullname string Debian User #d-i passwd/username string debian # Κωδικός πρόσβασης απλού χρήστη, είτε σε απλό κείμενο #d-i passwd/user-password password insecure #d-i passwd/user-password-again password insecure # είτε κρυπτογραφημένο με χρήση MD5 hash. #d-i passwd/user-password-crypted password [MD5 hash] # Δημιουργία του πρώτου χρήστη με ένα συγκεκριμένο UID αντί του προκαθορισμένου. #d-i passwd/user-uid string 1010 # Ο λογαριασμός χρήστη θα προστεθεί σε κάποιες δεδομένες αρχικές ομάδες χρηστών. Για να το # υπερσκελίσετε αυτό, χρησιμοποιήστε το παρακά. #d-i passwd/user-default-groups string audio cdrom video Οι μεταβλητές passwd/root-password-crypted και passwd/user-password-crypted μπορούν επίσης να προρυθμιστούν παίρνοντας σαν τιμή το “!”. Στην περίπτωση αυτή, ο αντίστοιχος λογαριασμός απενεργοποιείται. Αυτό μπορεί να είναι βολικό για τον λογαριασμό του χρήστη root, εφόσον βέβαια έχει ρυθμιστεί εναλλακτικός τρόπος που να επιτρέπει τις διάφορες διαχειριστικές ενέργειες ή την είσοδο του χρήστη root (για παράδειγμα με χρήση αυθεντικοποίησης με κλειδί SSH ή την εντολή sudo). Η επόμενη εντολή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενός κλειδιού (hash) MD5 για ένα συνθηματικό χρήστη: $ printf "r00tme" | mkpasswd -s -m md5 B.4.9. Ρύθμιση setup Η ρύθμιση του αρχείου /etc/apt/sources.list και οι βασικές επιλογές διαμόρφωσης αυτοματοποιούνται πλήρως ανάλογα με την μέθοδο εγκατάστασης και τις απαντήσεις σας σε προηγούμενες ερωτήσεις. Μπορείτε προαιρετικά να προσθέσετε και άλλες (τοπικές) "αποθήκες" πακέτων. # Μπορείτε να επιλέξετε να εγκαταστήσετε μη-ελεύθερο και συνεισφερόμενο λογισμικό. #d-i apt-setup/non-free boolean true #d-i apt-setup/contrib boolean true # Αποσχολιάστε το επόμενο αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε έναν δικτυακό καθρέφτη. #d-i apt-setup/use_mirror boolean false #Επιλέξτε ποιες υπηρεσίες αναβαθμίσεων θα χρησιμοποιήσετε και προσδιορίστε τους δικτυακούς καθρέφτες που θα χρησιμοποιηθούν. #Οι τιμές που βλέπετε παρακάτω είναι οι κανονικές προκαθορισμένες. #d-i apt-setup/services-select multiselect security, volatile #d-i apt-setup/security_host string security.debian.org #d-i apt-setup/volatile_host string volatile.debian.org # Επιπρόσθετα αποθετήρια πακέτων, local[0-9] διαθέσιμα #d-i apt-setup/local0/repository string \ # http://local.server/debian stable main #d-i apt-setup/local0/comment string local server #Ενεργοποίηση γραμμών για deb-src #d-i apt-setup/local0/source boolean true # URL για το δημόσιο κλειδί του τοπικού αποθετηρίου. Θα πρέπει να δώσετε ένα κλειδί #διαφορετικά το apt θα διαμαρτυρηθεί για το μη πιστοποιημένο αποθετήριο και #η αντίστοιχη γραμμή στο sources.list θα παραμείνει σχολιασμένη #d-i apt-setup/local0/key string http://local.server/key #Εξ' ορισμού ο εγκαταστάτης απαιτεί την αυθεντικοποίηση των αποθετηρίων # με τη χρήση ενός γνωστού κλειδιού gpg. Η παρούσα ρύθμιση μπορεί να χρησιμοποιηθεί #για την απενεργοποίηση αυτής της αυθεντικοποίησης. Προειδοποίηση: Μη ασφαλής, δεν συνίσταται. #d-i debian-installer/allow_unauthenticated boolean true B.4.10. Επιλογή πακέτων Μπορείτε να επιλέξετε να εγκαταστήσετε οποιονδήποτε συνδυασμό καθηκόντων είναι διαθέσιμα. Διαθέσιμα καθήκοντα περιλαμβάνουν την σιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο: ● Κανονικό σύστημα ● επιφάνεια εργασίας ● επιφάνεια εργασίας gnome ● επιφάνεια εργασίας kde ● Server ιστοσελίδων ● Server εκτυπώσεων ● server oνοματοδοσίας (dns-server) ● Server αρχείων ● Server αλληλογραφίας ● Βάση δεδομένων SQL ● Φορητός υπολογιστής Μπορείτε επίσης να επιλέξετε να μην εγκαταστήσετε οποιοδήποτε task, επιβάλλοντας την εγκατάσταση ενός συνόλου πακέτων με κάποιον άλλον τρόπο. Συνιστούμε πάντως να συμπεριλαμβάνετε πάντα το "καθήκον" Κανονικό σύστημα. Αν θέλετε να εγκαταστήσετε κάποια μεμονωμένα πακέτα επιπλέον από τα πακέτα που εγκαθίστανται από τις ομάδες πακέτων (tasks), μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την παράμετρο pkgsel/include. Η τιμή αυτής της παραμέτρου μπορεί να είναι μια λίστα πακέτων που διαχωρίζονται με άνω τελείες ή κενά, κάτι που επιτρέπει επίσης την εύκολη χρήση της στην γραμμή εντολών του πυρήνα. #tasksel tasksel/first multiselect standard, web-server # Αν έχει επιλεγεί η ομάδα πακέτων Περιβάλλον Γραφείου, τότε να εγκατασταθούν τα περιβάλλοντα kde και xfce # αντί του προκαθορισμένου περιβάλλοντος gnome. #tasksel tasksel/desktop multiselect kde, xfce # Επιπλέον μεμονωμένα πακέτα για εγκατάσταση #d-i pkgsel/include string openssh-server build-essential # Καθορίζει το αν θα γίνει αναβάθμιση των πακέτων μετά τη διαδικασία debootstrap. # Επιτρεπόμενες τιμές: none, safe-upgrade, full-upgrade #d-i pkgsel/upgrade select none # Μερικές εκδόσεις του εγκαταστάτη μπορούν να δώσουν αναφορά για το λογισμικό # που έχετε εγκαταστήσει και το λογισμικό που χρησιμοποιείτε. Η προεπιλογή είναι να μην γίνεται μια τέτοια αναφορά, # αλλά η αποστολή τέτοιων αναφορών βοηθά το Debian Project να προσδιορίζει το λογισμικό που είναι # πιο δημοφιλές ώστε να συμπεριλαμβάνεται στα CD της διανομής. #popularity-contest popularity-contest/participate boolean false B.4.11. Εγκατάσταση φορτωτή εκκίνησης # Το Grub είναι ο προεπιλεγμένος φορτωτής εκκίνησης (για την αρχιτεκτονική x86). Αν θέλετε όμως να εγκαταστήσετε το lilo # αποσχολιάσετε αυτή τη γραμμή: #d-i grub-installer/skip boolean true #Για να παραλείψετε την εγκατάσταση και του lilo και να μην εγκαταστήσετε καθόλου κάποιον φορτωτή εκκίνησης, αποσχολιάστε και #αυτή τη γραμμή: #d-i lilo-installer/skip boolean true # Με την εξαίρεση μερικών μόνο όχι συνηθισμένων σχημάτων διαμέρισης, το GRUB 2 είναι τώρα η προεπιλογή. # Αν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο θέλετε να χρησιμοποιήσετε το GRUB Legacy, τότε # αποσχολιάστε αυτή την γραμμή: #d-i grub-installer/grub2_instead_of_grub_legacy boolean false # Eίναι αρκετά ασφαλές να κάνετε την ακόλουθη επολογή και προκαλεί την αυτόματη εγκατάσταση του grub στο MBR # αν δεν ανιχνευθεί κάποιο άλλο λειτουργικό σύστημα στο μηχάνημα. d-i grub-installer/only_debian boolean true # Αυτή η ρύθμιση προκαλεί την εγκατάσταση του grub-installer στο MBR αν εντοπίσει και κάποιο άλλο #ΛΣ, αν και είναι σχετικά λιγότερο ασφαλής, καθώς είναι δυνατόν να μην μπορεί να εκκινήσει αυτό το ΛΣ. d-i grub-installer/with_other_os boolean true # Εναλλακτικά, αν θέλετε να εγκαταστήσετε το GRUB σε μια τοποθεσία διαφορετική από το mbr, # αποσχολιάστε και διορθώστε τις ακόλουθες γραμμές: #d-i grub-installer/only_debian boolean false #d-i grub-installer/with_other_os boolean false #d-i grub-installer/bootdev string (hd0,0) # Για εγκατάσταση του grub σε πολλαπλούς δίσκους: #d-i grub-installer/bootdev string (hd0,0) (hd1,0) (hd2,0) # Προαιρετικό συνθηματικό για το grub, είτε σε μη κρυπτογραφημένο κείμενο #d-i grub-installer/password password r00tme #d-i grub-installer/password-again password r00tme # είτε κρυπτογραφημένο με χρήση MD5 hash, δείτε το grub-md5-crypt(8). #d-i grub-installer/password-crypted password [MD5 hash] # Χρησιμοποιήστε την ακόλουθη επιλογή για να προσθέσετε επιπλέον παραμέτρους εκκίνησης για το # εγκατεστημένο σύστημα (εφόσον υποστηρίζονται από τον εγκαταστάτη του φορτωτή εκκίνησης). # Σημείωση: επιλογές που δίνονται στον εγκαταστάτη θα προστεθούν αυτόματα . #d-i debian-installer/add-kernel-opts string nousb Ένα κλειδί (hash) MD5 για το συνθηματικό του grub μπορεί να παραχθεί με την εντολή grub-md5-crypt, η χρησιμοποιώντας την εντολή στο παράδειγμα της ενότητας Τμήμα B.4.8, “Ρύθμιση Λογαριασμού”. B.4.12. Ολοκλήρωση της εγκατάστασης #Στη διάρκεια εγκαταστάσεων από σειριακή κονσόλα, οι συνήθεις εικονικές κονσόλες #(VT1-VT6) απενεργοποιούνται συνήθως στο αρχείο /etc/inittab. Αποσχολιάστε την επόμενη # γραμμή για να αποφύγετε κάτι τέτοιο. #d-i finish-install/keep-consoles boolean true # Αποφύγετε αυτό το τελευταίο μήνυμα σχετικά με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης. d-i finish-install/reboot_in_progress note # Αυτό θα αποτρέψει τον εγκαταστάτη από το να εξάγει το CD κατά την επανεκκίνηση, #κάτι που σε μερικές περιπτώσεις είναι χρήσιμο. #d-i cdrom-detect/eject boolean false # Έτσι μπορείτε να τερματίσετε τον εγκαταστάτη μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης, αλλά χωρίς # επανεκκίνηση στο εγκατεστημένο σύστημα. #d-i debian-installer/exit/halt boolean true # This will power off the machine instead of just alting it. #d-i debian-installer/exit/poweroff boolean true B.4.13. Χρήση preseeding για άλλα πακέτα #Ανάλογα με το λογισμικό που επιλέγετε για την εγκατάσταση, ή αν κάτι δεν # πάει καλά # στην διάρκεια της εγκατάστασης, είναι δυνατόν να γίνουν και άλλες # ερωτήσεις. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε preseeding και γι' αυτές, φυσικά. # Για να πάρετε μια λίστα κάθε # δυνατής ερώτησης που θα μπορούσαν να ρωτηθούν κατά την διάρκεια της # εγκατάστασης, πραγματοποιήστε μια # εγκατάσταση, και μετά εκτελέστε αυτές τις εντολές: # debconf-get-selections --installer > file # debconf-get-selections > > file B.5. Προχωρημένες επιλογές B.5.1. Εκτέλεση προσαρμοσμένων εντολών κατά την διάρκεια της εγκατάστασης. Μια πολύ ισχυρή και ευέλικτη επιλογή που προσφέρεται από τα εργαλεία προρύθμισης είναι η δυνατότητα εκτέλεσης εντολών ή σεναρίων σε συγκεκριμένα σημεία της εγκατάστασης. # H προρύθμιση του d-i είναι από την φύση της μη ασφαλής. Κανένα στοιχείο στον εγκαταστάτη δεν ελέγχει # για προσπάθειες υπερχείλισης (buffer overflow) ή άλλες αδυναμίες στις τιμές ενός # αρχείου προρυθμίσεων όπως αυτό εδώ. Χρησιμοποιείτε αρχεία προρυθμίσεων μόνο από # τοποθεσίες που εμπιστεύεστε! Για να το πετύχετε αυτό, κι επειδή είναι γενικά χρήσιμο # να ένας τρόπος αυτόματης εκτέλεσης οποιασδήποτε εντολής κελύφους μέσα από τον εγκαταστάτη. # Αυτή η πρώτη εντολή εκτελείται όσο το δυνατόν νωρίτερα, αμέσως μετά # το διάβασμα του αρχείου προρυθμίσεων. #d-i preseed/early_command string anna-install some-udeb # Η εντολή αυτή εκτελείται ακριβώς πριν την εκκίνηση του προγράμματος διαμερισης. Πιθανόν να είναι # χρήσιμο να κάνετε προρύθμιση με το δυναμικό πρόγραμμα διαμέρισης που εξαρτάται από την κατάσταση # των δίσκων (που πιθανόν να μην είναι ορατή όταν εκτελείται πρώιμα σαν preseed/early_command). #d-i partman/early_command \ # string debconf-set partman-auto/disk "$(list-devices disk | head -n1)" # Η εντολή αυτή εκτελείται μόλις πριν από την ολοκλήρωση της εγκατάστασης αλλά ενώ υπάρχει ακόμα # ένας χρησιμοποιήσιμος κατάλογος /target. Μπορείτε να κάνετε chroot στον κατάλογο /target και να τον χρησιμοποιήσετε # άμεσα ή να χρησιμοποιήσετε τις εντολές apt-install και in-target για να εγκαταστήσετε εύκολα # πακέτα και να εκτελέσετε εντολές στο σύστημα προορισμού #d-i preseed/late_command string apt-install zsh; in-target chsh -s /bin/zsh B.5.2. Χρήση preseeding για την αλλαγή των προκαθορισμένων τιμών Είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσετε την προρύθμιση για να αλλάξετε την προκαθορισμένη απάντηση σε μια ερώτηση, επιτρέποντας όμως ακόμα την διατύπωσή της. Για να το κάνετε αυτό η σήμανση seen πρέπει να οριστεί ξανά σαν “ false” μετά τον καθορισμό μιας τιμής για την ερώτηση. d-i foo/bar string value d-i foo/bar seen false Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί για όλες τις ερωτήσεις ορίζοντας την παράμετρο preseed/interactive=true στο προτρεπτικό εκκίνησης. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο και στον έλεγχο ή την εκσφαλμάτωση του αρχείου προρύθμισης. Σημειώστε ότι η παράμετρος ιδιοκτήτη του “d-i” θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για μεταβλητές που χρησιμοποιούνται στον ίδιον τον εγκταταστάτη. Αντίθετα, για μεταβλητές που ανήκουν σε πακέτα εγκατεστημμένα στο σύστημα προορισμού, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε το όνομα του πακέτου. Δείτε την υποσημείωση στο κεφάλαιο Τμήμα B.2.2, “Χρήση παραμέτρων εκκίνησης για την προρύθμιση ερωτήσεων”. Αν κάνετε προρύθμιση χρησιμοποιώντας παραμέτρους εκκίνησης, μπορείτε να κάνετε τον εγκαταστάτη να ρωτά την αντίστοιχη ερώτηση χρησιμοποιώντας τον τελεστή &# x201C;?=”, δηλ. foo/bar?=value (ή owner:foo/bar?=value). Αυτό θα έχει φυσικά επίδραση μόνο σε παραμέτρους που αντιστοιχούν σε ερωτήσεις που όντως εμφανίζονται στη διάρκεια μιας εγκατάστασης και όχι σε “εσωτερικές&# x201D; παραμέτρους. B.5.3. Αλυσιδωτή φόρτωση (chainloading) αρχείων προρυθμίσεων Είναι δυνατόν να συμπεριλάβετε περισσότερα αρχεία προρυθμίσεων μέσα από ένα άλλο τέτοιο. Οποιεσδήποτε ρυθμίσεις στα αρχεία αυτά θα υπερισχύσουν των ρυθμίσεων που προϋπάρχουν από αρχεία που φορτώθηκαν νωρίτερα. Αυτό καθιστά εφικτό, για παράδειγμα, να βάλετε τις γενικές ρυθμίσεις για το δίκτυο στην τοποθεσία σας σε ένα αρχείο και πιο συγκεκριμένες ρυθμίσεις για συγκεκριμένες διαμορφώσεις σε άλλα αρχεία. # Μπορούν να παρατεθούν περισσότερα από ένα αρχεία, χωρισμένα με κενά διαστήματα; θα # φορτωθούν όλα. Τα αρχεία που συμπεριλαμβάνονται μπορούν να έχουν επίσης δικές τους ντιρεκτίβες τύπου preseed/include # Σημειώστε ότι αν δίνονται οι σχετικές διαδρομές για τα ονόματα των αρχείων, αυτές θεωρούνται ότι είναι # στον ίδιο κατάλογο που βρίσκεται το αρχείο προρυθμίσεων που τα περιλαμβάνει. #d-i preseed/include string x.cfg # Ο εγκαταστάτης μπορεί προαιρετικά να κάνει επαλήθευση των checksum των αρχείων προρυθμίσεων πριν # από την χρήση τους. Προς το παρόν υποστηρίζονται μόνο md5sums, παραθέστε τα md5sums # με την ίδια σειρά με τα αντίστοιχα αρχεία που πρόκειται να συμπεριληφθούν. #d-i preseed/include/checksum string 5da499872becccfeda2c4872f9171c3d # Ακόμα πιο ευέλικτα, αυτό εκτελεί μια εντολή κελύφους και αν δίνει σαν έξοδο τα ονόματα των # αρχείων προρυθμίσεων, τότε συμπεριλαμβάνει τα αρχεία αυτά. #d-i preseed/include_command \ # string if [ "`hostname`" = bob ]; then echo bob.cfg; fi # Και για τη μέγιστη ευελιξία, αυτό κατεβάζει ένα πρόγραμμα και το εκτελεί. Το πρόγραμμα # μπορεί να χρησιμοποιεί εντολές όπως η debconf-set για τον χειρισμό της βάσης δεδομένων του debconf. # Μπορούν να παρατεθούν περισσότερα από ένα σενάρια, χωρισμένα από κενά διαστήματα # Σημειώστε ότι αν οι διαδρομές των ονομάτων των αρχείων των σεναρίων αυτών είναι σχετικές, θεωρούνται ότι είναι στον ίδιο κατάλογο με το αρχείο προρυθμίσεων που τα εκτελεί. #d-i preseed/run string foo.sh Είναι επίσης δυνατόν να έχετε αλυσιδωτή φόρτωση (chainload) από την φάση φόρτωσης της μνήμης δίσκου initrd ή της φόρτωσης του αρχείου προρυθμίσεων σ' αυτήν της δικτυακής προρύθμισης ορίζοντας τις παραμέτρους preseed/url στα αρχεία που προηγούνται. Αυτό θα προκαλέσει την πραγματοποίηση της δικτυακής προρύθμισης με το ανέβασμα του δικτύου. Θα πρέπει να είσαστε προσεκτικοί όταν κάνετε κάτι τέτοιο γιατί θα υπάρχουν δυο διαφορετικές εκτελέσεις της προρύθμισης, που σημαίνει για παράδειγμα ότι έχετε άλλη μια ευκαιρία να εκτελέσετε την εντολή preseed/early, με την δεύτερη να προκύπτει όταν το δίκτυο έχει ανέβει. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[27] Ο κάτοχος (owner) μιας μεταβλητής του debconf (ή ενός υποδείγματος, template) είναι συνήθως το όνομα του πακέτου του πακέτου που περιέχει το αντίστοιχο υπόδειγμα debconf. Για μεταβλητέςπου χρησιμοποιούνται στον ίδιο τον εγκαταστάτη ο κάτοχος είναι “d-i”. Υποδείγματα και μεταβλητές μπορούν να έχουν περισσότερους από έναν κατόχους κάτι που βοηθά στον προσδιορισμό του αν αυτές μπορούν να αφαιρεθούν από την βάση δεδομένων του debconf σε περίπτωση πλήρους αφαίρεσης του πακέτου. ^[28] Για παράδειγμα, προρυθμίζοντας την τοπικοποίηση locale σε en_NL θα είχε σαν αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθεί η en_US.UTF-8 σαν προκαθορισμένη τοπικοποίηση. Αν προτιμάτε πχ. να χρησιμοποιήσετε την τοπικοποίηση en_GB.UTF-8, οι τιμές θα πρέπει να προρυθμιστούν ξεχωριστά η κάθε μία. Παράρτημα C. Δημιουργία κατατμήσεων για το Debian Πίνακας Περιεχομένων C.1. Αποφασίζοντας για τις κατατμήσεις στο Debian και τα μεγέθη τους C.2. Το Δέντρο των Καταλόγων C.3. Προτεινόμενο Σχήμα Διαμέρισης C.4. Ονόματα συσκευών στο Linux C.5. Προγράμματα Διαμέρισης στο Debian C.5.1. Διαμέριση για την αρχιτεκτονική Intel x86 C.1. Αποφασίζοντας για τις κατατμήσεις στο Debian και τα μεγέθη τους Σαν ελάχιστη απαίτηση το Linux χρειάζεται μια κατάτμηση για τον εαυτό του. Μπορείτε να έχετε μια και μόνη κατάτμηση που να περιέχει ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα, τις εφαρμογές και τα προσωπικά σας αρχεία. Οι περισσότεροι χρήστες αισθάνονται ότι είναι αναγκαίο να έχουν και μια ξεχωριστή κατάτμηση swap αν και κάτι τέτοιο δεν είναι απόλυτα αληθές. “Swap” είναι ένας άδειος χώρος για το λειτουργικό σύστημα που του δίνει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει μέρος του δίσκου σαν “εικονική μνήμη”. Με τη δημιουργία μιας ξεχωριστής κατάτμησης swap το Linux μπορεί να κάνει πολύ πιο αποτελεσματική χρήση της. Είναι ακόμα δυνατόν να αναγκάσετε το Linux να χρησιμοποιήσει σαν swap ακόμα και ένα συνηθισμένο αρχείο αλλά κάτι τέτοιο δεν συνιστάται. Οι περισσότεροι χρήστες όμως προτιμούν να δίνουν στο GNU/Linux μεγαλύτερο αριθμό κατατμήσεων από τον ελάχιστο δυνατό. Υπάρχουν δυο λόγοι για τους οποίους θα θέλατε να χωρίσετε ένα σύστημα αρχείων σε έναν αριθμό μικρότερων τμημάτων. Ο πρώτος είναι για ασφάλεια. Αν κάτι συμβεί και προκαλέσει την αλλοίωση του συστήματος αρχείων γενικά μόνο μια κατάτμηση θα επηρρεαστεί. Έτσι θα χρειαστεί να αποκαταστήσετε (από τα αντίγραφα ασφαλείας που που κρατάτε προσεκτικά, έτσι;) μόνο ένα κομμάτι του συστήματός σας. Στην ελάχιστη περίπτωση θα πρέπει να δημιουργήσετε αυτό που συνήθως ονομάζεται “ριζική κατάτμηση”. Αυτή περιέχει τα πιο ουσιώδη μέρη του συστήματος.Αν οποιεσδήποτε άλλες κατατμήσεις αλλοιωθούν θα μπορείτε ακόμα να εκκινήσετε το σύστημά σας GNU/Linux ώστε να διορθώσετε την όποια ζημιά. Αυτό μπορεί να σας γλιτώσει από τον κόπο του να ξαναγκαταστήσετε το σύστημα από το μηδέν. Ο δεύτερος λόγος έχει μεγαλύτερη αξία συνήθως σε ένα εταιρικό περιβάλλον αλλά στην ουσία εξαρτάται από την χρήση που κάνετε του μηχανήματος.Για παράδειγμα, ένας mail server που δέχεται επίθεση spam από e-mail μπορεί έυκολα να γεμίσει μια ολόκληρη κατάτμηση. Αν έχετε κάνει τον κατάλογο /var/mail μια ξεχωριστή κατάτμηση στον server αυτό, το σύστημα στο μεγαλύτερο μέρος του θα εξακολουθεί να δουλεύει ακόμα και μετά από μια τέτοια επίθεση. Το μόνο πραγματικά μειονέκτημα στη δημιουργία περισσότερων κατατμήσεων είναι ότι είναι συχνά δύσκολο να ξέρετε από πριν ποιες θα είναι οι ανάγκες σας. Αν κάνετε μια κατάτμηση μικρότερη τότε θα πρέπει έιτε να επανεγκαταστήσετε το σύστημα ή διαφορετικά να μετακινείτε διαρκώς αρχεία από δω κι εκεί για να δημιουργείτε ελεύθερο χώρο στην υπομεγέθη αυτή κατάτμηση. Αν από την άλλη έχετε δώσει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος σε μια κατάτμηση θα έχετε πιθανόν σπαταλήσει χώρο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αλλού. Ο χώρος στους σκληρούς δίσκους είναι σίγουρα αρκετά φθηνός σήμερα αλλά γιατί να πετάτε έτσι τα χρήματά σας;! C.2. Το Δέντρο των Καταλόγων Το Debian GNU/Linux ακολουθεί πιστά το πρότυπο Filesystem Hierarchy Standard για την ονομασία των καταλόγων και των αρχείων. Το πρότυπο αυτό επιτρέπει στους χρήστες και στις εφαρμογές να προβλέπουν την θέση των καταλόγων και των αρχείων. Ο ριζικός κατάλογος αντιπροσωπεύεται απλά από το σύμβολο / (slash). Στο επίπεδο αυτό όλα τα συστήματα Debian περιλαμβάνουν τους ακόλουθους καταλόγους: ┌─────────┬───────────────────────────────────────────────────────────────────┐ │Κατάλογος│ Περιεχόμενο │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │bin │Βασικά εκτελέσιμα αρχεία │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │boot │Στατικά αρχεία για τον φορτωτή εκκίνησης │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │dev │Device files │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │etc │Ρυθμίσεις συστήματος που αφορούν το συγκεκριμένο μηχάνημα │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │home │Προσωπικοί κατάλογοι χρηστών │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │lib │Βασικές μοιραζόμενες βιβλιοθήκες και αρθρώματα του πυρήνα │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │media │Σημεία προσάρτησης για τα αφαιρούμενα μέσα │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │mnt │Σημείο προσάρτησης για την προσωρινή προσάρτηση ενός συστήματος │ │ │αρχείων │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │proc │Εικονικός κατάλογος για πληροφορίες σχετικά με το σύστημα (πυρήνες │ │ │2.4 και 2.6) │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │root │Προσωπικός κατάλογος για τον χρήστη root │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sbin │Βασικά εκτελέσιμα του συστήματος │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sys │Εικονικός κατάλογος για πληροφορίες σχετικά με το σύστημα (πυρήνες │ │ │2.6) │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │tmp │Προσωρινά αρχεία │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │usr │Δευτερεύουσα ιεραρχία │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │var │Μεταβαλλόμενα δεδομένα │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │srv │Δεδομένα για υπηρεσίες που παρέχονται από το σύστημα │ ├─────────┼───────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │opt │Πρόσθετα πακέτα λογισμικού εφαρμογών │ └─────────┴───────────────────────────────────────────────────────────────────┘ Η ακόλουθη είναι μια λίστα με σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέξει κανείς σχετικά με τους καταλόγους και τις κατατμήσεις. Σημειώστε ότι η χρήση του δίσκου ποικίλλει πολύ ανάλογα με την διαμόρφωση του συστήματος και τις συγκεκριμένες ανάγκες χρήσης. Οι συστάσεις εδώ είναι μόνο γενικές κατευθύνσεις που δίνουν ένα σημείο αφετηρίας για την πιθανή διαμέριση. ● Η ριζική κατάτμηση / πρέπει πάντα να περιέχει σαν πραγματικούς καταλόγους τους /etc, /bin, /sbin, /lib και /dev, διαφορετικά δεν θα μπορείτε να εκκινήσετε το σύστημα. Συνήθως 150-250 ΜΒ είναι απαραίτητα για την ριζική κατάτμηση. ● /usr: περιέχει όλα τα προγράμματα χρήστη (/usr/bin), βιβλιοθήκες (/usr/ lib), τεκμηρίωση (/usr/share/doc) κ.λπ. Αυτό είναι το μέρος του συστήματος αρχείων που γενικά καταλαμβάνει τον μεγαλύτερο χώρο. Θα πρέπει να δώσετε τουλάχιστον 500 ΜΒ χώρου στον δίσκο σας. Αυτός ο χώρος θα πρέπει να αυξηθεί ανάλογα με τον αριθμό και τον τύπο των πακέτων που σχεδιάζετε να εγκαταστήσετε. Μια γενναιόδωρη εγκατάσταση για ένα σύστημα γραφείου ή server θα πρέπει να καταλαμβάνει 4-6GB. ● /var: μεταβαλλόμενα δεδομένα όπως ειδήσεις, e-mail, σελίδες δικτυακών τόπων, η cache του συστήματος πακέτων κά. θα μπουν στον κατάλογο αυτόν. Το μέγεθος του εξαρτάται καθοριστικά από την χρήση του συστήματός αλλά για τους περισσότερους χρήστες αυτό θα υπαγορευθεί από το "βάρος" που προσθέτουν τα εργαλεία διαχείρισης των πακέτων. Αν πρόκειται να κάνετε σε ένα βήμα μια πλήρη εγκατάσταση σχεδόν όλων όσων έχει να προσφέρει το Debian, τότε κρατώντας 2 με 3 GB χώρου για τον κατάλογο /var θα είναι αρκετά. Αν πρόκειται να εγκαταστήσετε τμηματικά (με άλλα λόγια εγκαταστήσετε πρώτα υπηρεσίες και βοηθήματα, ακολουθούμενα από υλικό κειμένου, μετά το σύστημα X...) μπορείτε πιθανόν να τα καταφέρετε και με 300-500 MB. Αν ο χώρος στον δίσκο σας είναι πολύτιμος και δεν σκοπεύετε να κάνετε σημαντικές αναβαθμίσεις του συστήματος, μπορείτε να περιοριστείτε ακόμα και στα 30 ή 40 ΜΒ. ● /tmp: προσωρινά δεδομένα που δημιουργούνται από προγράμματα θα πάνε το πιθανότερο στον κατάλογο αυτό. 40-100 MB θα είναι συνήθως αρκετά. Μερικές εφαρμογές -- όπως διαχειριστές αρχείων, εργαλεία επεξεργασίας CD/DVD και λογισμικό πολυμέσων -- ίσως να χρησιμοποιούν τον κατάλογο /tmp για την προσωρινή αποθήκευση αρχείων εικόνων. Αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε τέτοιες εφαρμογές, θα πρέπει να ρυθμίσετε ανάλογα τον διαθέσιμο χώρο για τον κατάλογο /tmp. ● /home: κάθε χρήστης θα τοποθετήσει τα προσωπικά του δεδομένα σ' έναν υποκατάλογο του καταλόγου αυτού. Το μέγεθός του εξαρτάται από το πόσοι χρήστες θα χρησιμοποιούν το σύστημα και τι είδους αρχεία θα αποθηκεύονται στους καταλόγους τους. Ανάλογα με την σχεδιαζόμενη χρήση θα πρέπει να κρατήσετε γύρω στα 100 ΜΒ για κάθε χρήστη, προσαρμόστε όμως την τιμή αυτή στις ανάγκες σας. Κρατήστε πολύ περισσότερο χώρο, αν σκοπεύετε να αποθηκεύετε πολλά αρχεία πολυμέσων (εικόνες, MP3, ταινίες) στον προσωπικό σας κατάλογο. C.3. Προτεινόμενο Σχήμα Διαμέρισης Για νέους χρήστες, συστήματα Debian για προσωπική χρήση, οικιακά συστήματα, και άλλες διαμορφώσεις για έναν μοναδικό χρήστη, μια μοναδική κατάτμηση / (και μια swap) είναι πιθανόν ο ευκολότερος και απλούστερος τρόπος για να ξεκινήσετε. Αν όμως η κατάτμηση σας είναι μαγαλύτερη από περίπου 6GB διαλέξτε τον ext3 σαν τύπο της κατάτμησης αυτής. Κατατμήσεις τύπου ext2 χρειάζονται περιοδικό έλεγχο της ακεραιότητας τους κι αυτό μπορεί να προκαλεί καθυστέρηση κατά την εκκίνηση αν η κατάτμηση είναι αρκετά μεγάλη. Για συστήματα πολλών χρηστών ή συστήματα με άφθονο χώρο δίσκων είναι καλλίτερο να βάλετε κάθε ένα από τους καταλόγους /usr, /var, /tmp, και /home στην δική του κατάτμηση ξεχωριστά από την ριζική κατάτμηση /. Πιθανόν να χρειαστείτε και μια ξεχωριστή κατάτμηση για τον κατάλογο /usr/local αν σκοπεύετε να εγκαταστήσετε πολλά προγράμματα που δεν είναι μέρος της διανομής του Debian. Αν το μηχάνημά σας πρόκειται να είναι ένας server αλληλογραφίας, ίσως χρειαστεί να κάνετε και τον κατάλογο /var/mail μια ξεχωριστή κατάτμηση. Συχνά, το να βάλετε τον κατάλογο /tmp σε δική του κατάτμηση, για παράδειγμα 20-50MB, είναι μια καλή ιδέα. Αν φτιάχνετε έναν server με πολλούς λογαρισμούς χρηστών, είναι επίσης γενικά καλό να έχετε μια ξεχωριστή, μεγάλη κατάτμηση /home. Γενικά, η διαμόρφωση των κατατμήσεων ποικίλει από υπολογιστή σε υπολογιστή ανάλογα με τις χρήσεις του. Για πολύ πολύπλοκα συστήματα, θα πρέπει να δείτε την σελίδα Multi Disk HOWTO. Αυτή περιέχει πληροφορίες σε βάθος, που θα ενδιαφέρουν κυρίως τους ISP και ανθρώπους που στήνουν servers. Όσον αφορά το ζήτημα του μεγέθους της κατάτμησης swap, υπάρχουν πολλές απόψεις. Ένας γενικός κανόνας που δουλεύει αρκετά καλά είναι να έχετε τόση swap όση είναι η φυσική μνήμη του συστήματός σας. Στις περισσότερες περιπτώσεις επίσης δεν θα πρέπει να είναι μικρότερη από 16 ΜΒ. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις στους κανόνες αυτούς. Αν προσπαθείτε να να λύσετε 10000 ταυτόχρονες εξισώσεις σε ένα μηχάνημα με 256 ΜΒ μνήμη, ίσως χρειαστείτε 1 GB (ή και παραπάνω) μνήμη swap. Σε 32-μπιτες αρχιτεκτονικές (i386, m68k, 32-bit SPARC, και PowerPC),το μέγιστο μέγεθος της κατάτμησης swap είναι 2GB. Αυτό είναι πιθανόν αρκετό για όλες σχεδόν τις εγκαταστάσεις. Αν όμως, οι ανάγκες σας σε swap είναι τόσο μεγάλες είναι καλλίτερο μάλλον να μοιράσετε την μνήμη swap μεταξύ διαφορετικών δίσκων (που λέγονται επίσης “spindles”) και αν είναι δυνατόν διαφορετικά κανάλια SCSI ή IDE. Ο πυρήνας θα εξισορροπήσει την χρήση της swap ανάμεσα στις πολλαπλές κατατμήσεις swap δίνοντας έτσι καλλίτερη απόδοση. Σαν παράδειγμα, ένα παλιότερο μηχάνημα στο σπίτι ,μπορεί να έχει 32ΜΒ μνήμης RAM κι έναν δίσκο IDE 1.7GB στο /dev/hda. Πιθανόν να υπάρχει μια κατάτμηση 500ΜΒ για ένα άλλο λειτουργικό σύστημα στο /dev/hda1, μια κατάτμηση 32ΜΒ για swap στο /dev/hda3 και περίπου 1.2GB στην κατάτμηση /dev/hda2 για το Linux. Για μια ιδέα σχετικά με τον χώρο που καταλαμβάνουν διάφορα καθήκοντα που πιθανόν να σας ενδιαφέρει να προσθέσετε μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης του (βασικού) συστήματος, κοιτάξτε το Τμήμα D.2, “Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες”. C.4. Ονόματα συσκευών στο Linux Τα ονόματα των δίσκων και των κατατμήσεων ίσως διαφέρουν από άλλα λειτουργικά συστήματα. Θα πρέπει να ξέρετε τα ονόματα που χρησιμοποιεί το Linux όταν δημιουργείτε και προσαρτάτε κατατμήσεις. Αυτό είναι το βασικό σχήμα ονοματοδοσίας: ● Η πρώτη συσκευή δισκέττας ονομάζεται /dev/fd0. ● Η δεύτερη συσκευή δισκέττας ονομάζεται /dev/fd1. ● Ο πρώτος δίσκος SCSI (σχετικά με το SCSI ID) ονομάζεται /dev/sda. ● Ο δεύτερος δίσκος SCSI (σχετικά με το SCSI ID) ονομάζεται /dev/sdb κοκ. ● Η πρώτη συσκευή SCSI CD-ROM ονομάζεται /dev/scd0, επίσης γνωστή και σαν / dev/sr0. ● Ο κύριος δίσκος στον πρώτο ελεγκτή IDE ονομάζεται /dev/hda. ● Ο δευτερεύων δίσκος στον πρώτο ελεγκτή IDE ονομάζεται /dev/hdb. ● Ο κύριος και ο δευτερεύων δίσκος στον δευτερεύοντα ελεγκτή IDE μπορεί να ονομάζεται /dev/hdc και /dev/hdd, αντίστοιχα. Νεώτεροι ελεγκτές IDE έχουν στην πραγματικότητα δυο κανάλια που λειτουργούν ουσιαστικά σαν δυο ελεγκτές. Οι κατατμήσεις σε κάθε δίσκο αναπαρίστανται με την παράθεση ενός δεκαδικού ψηφίου στο όνομα του δίσκου: sda1 και sda2 αναπαριστούν την πρώτη και δεύτερη κατάτμηση στον πρώτο SCSI δίσκο στο σύστημά σας. Εδώ είναι ένα πραγματικό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα σύστημα με 2 SCSI δίσκους, έναν στην διεύθυνση SCSI 2 και τον άλλον στη διεύθυνση SCSI 4. O πρώτος δίσκος (στη διεύθυνση 2) ονομάζεται τότε sda, και ο δεύτερος sdb. Αν ο δίσκος sda έχει 3 κατατμήσεις αυτές θα ονομάζονται sda1, sda2, και sda3. Το ίδιο ισχύει και για τον δίσκο sdb και τις κατατμήσεις του. Σημειώστε ότι αν έχετε δυο SCSI host bus adapters (δηλ. ελεγκτές) η σειρά των δίσκων μπορεί να γίνει αρκετά μπερδεμένη. Η καλλίτερη λύση σε αυτήν την περίπτωση είναι να παρακολουθήσετε προσεκτικά τα μηνύματα κατά την εκκίνηση, με την προϋπόθεση ότι γνωρίζετε τα μοντέλα και/ή τος χωρητικότητες των δίσκων. Το Linux αναπαριστά τις κύριες κατατμήσεις με τα ονόματα των δίσκων μαζί με τους αριθμούς 1 έως 4. Για παράδειγμα, η πρώτη κύρια κατάτμηση στον πρώτο IDE δίσκο είναι /dev/hda1. Οι λογικές κατατμήσεις αριθμούνται ξεκινώντας από το 5, επομένως η πρώτη λογική κατάτμηση στον ίδιο δίσκο είναι /dev/hda5. Θυμηθείτε ότι η επεκταμμένη κατατμήση, δηλ. η κύρια κατάτμηση που κρατά τις λογικές κατατμήσεις δεν χρησιμοποιείται η ίδια. Αυτό ισχύει και για τους SCSI δίσκους όπως και για τους IDE. C.5. Προγράμματα Διαμέρισης στο Debian Μια ποικιλία προγραμμάτων διαμέρισης έχουν προσαρμοστεί από τους προγραμματιστές του Debian ώστε να δουλεύουν σε διάφορους τύπους δίσκων και αρχιτεκτονικών υπολογιστών. partman Συνιστώμενο εργαλείο διαμέρισης στο Debian. Αυτό το εργαλείο πραγματικά για κάθε χρήση μπορεί επίσης να αλλάξει το μέγεθος των κατατμήσεων, να δημιουργήσει συστήματα αρχείων (“format” στην γλώσσα των Windows) και να τις αντιστοιχήσει στα διάφορα σημεία προσάρτησης. fdisk Το πρώτο πρόγραμμα διαμέρισης δίσκων στο Linux, καλό για τους πολύ έμπειρους χρήστες. Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί αν έχετε κατατμήσεις FreeBSD στο μηχάνημά σας. Οι πυρήνες της εγκατάστασης περιλαμβάνουν υποστήριξη γι' αυτές, αλλά ο τρόπος που το πρόγραμμα fdisk τις αναπαριστά (ή όχι) μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τα ονόματα των συσκευών να διαφέρουν. Δείτε την σελίδα Linux+FreeBSD HOWTO. cfdisk Ένα απλό στην χρήση, πλήρους-οθόνης πρόγραμμα διαμέρισης για τους υπόλοιπους από μας. Σημειώστε ότι το cfdisk δεν αναγνωρίζει κατατμήσεις FreeBSD καθόλου, και σαν αποτέλεσμα τα ονόματα μπορεί επίσης να διαφέρουν. Ένα από αυτά τα προγράμματα είναι προεπιλεγμένο να εκτελείται όταν επιλέξετε Partition disks (ή κάτι παρόμοιο). Πιθανόν να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα διαφορετικό εργαλείο διαμέρισης από την γραμμή εντολών στο VT2, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν συνίσταται. Θυμηθείτε να σημαδέψετε την κατάτμηση εκκίνησης σαν “Bootable”. C.5.1. Διαμέριση για την αρχιτεκτονική Intel x86 Αν έχετε ήδη ένα άλλο λειτουργικό σύστημα όπως DOS ή Windows και θέλετε να το διατηρήσετε κατά την εγκατάσταση του Debian, πιθανόν να χρειαστεί να αλλάξετε το μέγεθος της κατάτμησης στην οποία βρίσκεται αυτό το λειτουργικό ώστε να απελευθερώσετε χώρο για την εγκατάσταση του Debian. Ο εγκαταστάτης υποστηρίζει την αλλαγή μεγέθους κατατμήσεων με σύστημα αρχείων τόσο FAT όσο και NTFS. Όταν φτάσετε στο βήμα του εγκαταστάτη για τη διαμέριση, επιλέξτε Χειροκίνητα, και στη συνέχεια απλά επιλέξτε μια υπάρχουσα κατάτμηση και αλλάξτε το μέγεθός της. Το BIOS του PC προσθέτει γενικά επιπλέον περιορισμούς στην διαμέριση των δίσκων. Υπάρχει ένα όριο στο πόσες “κύριες” και “λογικές&# x201D; κατατμήσεις μπορεί να περιέχει ένας δίσκος. Επιπλέον, για BIOS προγενέστερα από το 1994-98 υπάρχουν περιορισμοί σχετικά με το σημείο του δίσκου από όπου μπορεί να εκκινήσει το BIOS. Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν στο Linux Partition HOWTO και το Phoenix BIOS FAQ, αλλά αυτή η ενότητα περιέχει μια σύντομη επισκόπηση που θα σας βοηθήσει για να ένα σχεδιασμό στις περισσότερες περιπτώσεις. Οι “κύριες” κατατμήσεις είναι το αρχικό σχήμα διαμέρισης για δίσκους σε PC. Όμως μπορούν να υπάρχουν μόνο μέχρι τέσσερις από αυτές. Για να ξεπεραστεί αυτός ο περιορισμός εφευρέθηκαν οι “εκτεταμένες” και οι “λογικές” κατατμήσεις. Καθιστώντας μια από τις κύριες κατατμήσεις σας σαν εκτεταμένη, μπορείτε να υποδιαιρέσετε ολόκληρο το χώρο που αποδίδετε στην κατάτμηση αυτή σε λογικές κατατμήσεις. Μπορείτε να δημουργήσετε μέχρι 60 λογικές κατατμήσεις για κάθε εκτεταμένη κατάτμηση, μπορείτε όμως να έχετε μόνο μια εκτεταμένη κατάτμηση για κάθε δίσκο. Το Linux περιορίζει τις κατατμήσεις ανά δίσκο στις 15 κατατμήσεις για SCSI δίσκους (3 χρησιμοποιήσιμες κύριες και 12 λογικές κατατμήσεις) και 63 για ένα δίσκο IDE (3 χρησιμοποιήσιμες κύριες και 60 λογικές κατατμήσεις). Όμως ένα συνηθισμένο σύστημα Debian GNU/Linux παρέχει μόνο μέχρι 20 συσκευές για κατατμήσεις, οπότε δεν θα πρέπει να εγκαταστήσετε σε κατατμήσεις πάνω από την 20η αν δεν έχετε πριν δημιουργήσει χειροκίνητα συσκευές για αυτές τις κατατμήσεις. Αν έχετε έναν μεγάλο δίσκο IDE και δεν χρησιμοποιείτε ούτε διευθυνσιοδότηση LBA ούτε υπερκάλυψη δίσκων (οδηγών) (που μερικές φορές παρέχεται από μερικούς κατασκευαστές σκληρών δίσκων) τότε η κατάτμηση εκκίνησης (η κατάτμηση που περιέχει την εικόνα του πυρήνα) θα πρέπει να τοποθετηθεί στους πρώτους 1024 κυλίνδρους του σκληρού σας δίσκου (συνήθως γύρω στα 524ΜΒ χωρίς την μετάφραση από το BIOS). Αυτός ο περιορισμός δεν υφίσταται αν έχετε ένα BIOS μεταγενέστερπ από το 1995-98 (ανάλογα με τον κατασκευαστή) που υποστηρίζει τον προσδιορισμό “ Enhanced Disk Drive Support Specification”. Τόσο το LILO, o φορτωτής εκκίνησης του Linux, όσο και το εναλλακτικό mbr του Debian θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το BIOS για να διαβάσουν τον πυρήνα από τον δίσκο στην μνήμη RAM. Αν οι επεκτάσεις int 0x13 του BIOS για την πρόσβαση μεγάλων δίσκων είναι παρούσες θα χρησιμοποιηθούν. Διαφορετικά, το παλιότερο interface πρόσβασης δίσκου θα χρησιμοποιηθεί σαν λύση ασφαλείας, που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την διευθυνσιοδότηση οποιουδήποτε μέρους του δίσκου πέρα από τον 1023ο κύλινδρο. Από την στιγμή της εκκίνησης του Linux όμως όλοι αυτοί οι περιορισμοί δεν ισχύουν πια αφού το Linux δεν χρησιμοποιεί το BIOS για την πρόσβαση των δίσκων. Αν έχετε έναν μεγάλο δίσκο ίσως να πρέπει να χρησιμοποιήσετε τεχνικές "μετάφρασης" κυλίνδρων, τις οποίες μπορείτε να ενεργοποιήσετε από το πρόγραμμα ρυθμίσεων του BIOS, τέτοιες όπως LBA (Logical Block Addressing) ή CHS translation mode (“Large”). Περισσότερες πληροφορίες για ζητήματα σχετικά με μεγάλους δίσκους μπορούν να βρεθούν στο Large Disk HOWTO. Αν χρησιμοποιείτε ένα σχήμα μετάφρασης κυλίνδρων και το BIOS σας δεν υποστηρίζει τις επεκτάσεις πρόσβασης μεγάλων δίσκων, τότε η κατάτμηση εκκίνησης σας θα πρέπει να βρίσκεται μέσα στην μεταφρασμένη αναπαράσταση του 1024ου κυλίνδρου. Ο συνιστώμενος τρόπος για να το πετύχετε αυτό είναι να δημιουργήσετε μια μικρή (25-50ΜΒ επαρκούν) κατάτμηση στην αρχή του δίσκου, η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν κατάτμηση εκκίνησης, και στη συνέχεια να δημιουργήσετε τις όποιες άλλες κατατμήσεις θέλετε στον χώρο του δίσκου που περισσεύει. Αυτή η κατάτμηση εκκίνησης πρέπει να είναι προσαρτημένη στο σημείο προσάρτησης /boot, μιας και αυτός είναι ο κατάλογος όπου θα πρέπει να αποθηκεύονται οι πυρήνες του Linux. Αυτή η διαμόρφωση θα δουλέψει σε οποιοδήποτε σύστημα άσχετα από την χρήση LBA ή CHS μετάφρασης μεγάλων δίσκων και ανεξάρτητα από το αν το BIOS σας υποστηρίζει τις επεκτάσεις πρόσβασης μεγάλων δίσκων. Παράρτημα D. Διάφορα Πίνακας Περιεχομένων D.1. Συσκευές Linux D.1.1. παλΡύθμιση του ποντικιού D.2. Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες D.3. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux από ένα Σύστημα Unix/Linux D.3.1. Ξεκινώντας D.3.2. Εγκαθιστώντας με το debootstrap D.3.3. Τρέξτε το debootstrap D.3.4. Ρύθμιση του βασικού συστήματος D.3.5. Εγκατάσταση ενός Πυρήνα D.3.6. Ρύθμιση του Φορτωτή Εκκίνησης (Boot Loader) D.3.7. Τελευταίες πινελιές D.4. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux πάνω από Parallel Line IP (PLIP) D.4.1. Απαιτήσεις D.4.2. Ρύθμιση της αφετηρίας D.4.3. Εγκατάσταση στο σύστημα προορισμού D.5. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας PPP over Ethernet (PPPoE) D.6. Ο γραφικός εγκαταστάτης D.6.1. Χρησιμοποιώντας τον γραφικό εγκαταστάτη D.1. Συσκευές Linux Στο Linux διάφορα ειδικά αρχεία μπορεί να βρίσκονται στον κατάλογο /dev. Τα αρχεία αυτά λέγονται αρχεία συσκευών και δεν συμπεριφέρονται όπως τα συνηθισμένα αρχεία. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι αρχείων συσκευών είναι για συσκευές block και συσκευές χαρακτήρα (character). Τα αρχεία αυτά είναι διεπαφές για τον πραγματικό οδηγό (μέρος του πυρήνα του Linux) που με την σειρά του έχει την πρόσβαση στο αντίστοιχο υλικό. Ένας άλλος, λιγότερο συνηθισμένος, τύπος αρχείου συσκευής είναι ο λεγόμενος σωλήνωση (pipe). Τα πιο σημαντικά αρχεία συσκευών παραθέτονται στους πίνακες που ακολουθούν. ┌───┬─────────────────────────┐ │fd0│Πρώτη Συσκευή Δισκέτας │ ├───┼─────────────────────────┤ │fd1│Δεύτερη Συσκευή Δισκέτας │ └───┴─────────────────────────┘ ┌─────┬─────────────────────────────────────────────────────────────┐ │hda │Σκληρός Δίσκος IDE / CD-ROM στην πρώτη θύρα IDE (Πρωτεύων) │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │hdb │Σκληρός Δίσκος IDE / CD-ROM στην πρώτη θύρα IDE (Δευτερεύων) │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │hdc │Σκληρός Δίσκος IDE / CD-ROM στη δεύτερη θύρα IDE (Πρωτεύων) │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │hdd │Σκληρός Δίσκος IDE / CD-ROM στη δεύτερη θύρα IDE (Δευτερεύων)│ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │hda1 │Πρώτο τμήμα στον πρώτο σκληρό δίσκο IDE │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │hdd15│Δεκατοπέμπτο τμήμα στον τέταρτο σκληρό δίσκο IDE │ └─────┴─────────────────────────────────────────────────────────────┘ ┌─────┬─────────────────────────────────────────────────────────────┐ │sda │Σκληρός δίσκος SCSI με το μικρότερο SCSI ID (π.χ.. 0) │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sdb │Σκληρός δίσκος SCSI με το επόμενο μεγαλύτερο SCSI ID (π.χ. 1)│ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sdc │Σκληρός δίσκος SCSI με το επόμενο μεγαλύτερο SCSI ID (π.χ. 2)│ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sda1 │Πρώτο τμήμα στον πρώτο σκληρό δίσκο SCSI │ ├─────┼─────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sdd10│Δέκατο τμήμα στον τέταρτο σκληρό δίσκο SCSI │ └─────┴─────────────────────────────────────────────────────────────┘ ┌───┬────────────────────────────────────────────┐ │sr0│SCSI CD-ROM με το μικρότερο SCSI ID │ ├───┼────────────────────────────────────────────┤ │sr1│SCSI CD-ROM με το επόμενο μεγαλύτερο SCSI ID│ └───┴────────────────────────────────────────────┘ ┌───────┬──────────────────────────────────────────────────────────────────┐ │ttyS0 │Σειραϊκή θύρα 0, COM1 στο MS-DOS │ ├───────┼──────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │ttyS1 │Σειραϊκή θύρα 1, COM2 στο MS-DOS │ ├───────┼──────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │psaux │Συσκευή ποντικιού PS/2 │ ├───────┼──────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │gpmdata│Ψευδοσυσκευή, αναμεταδότης δεδομένων από τον δαίμονα GPM (ποντίκι)│ └───────┴──────────────────────────────────────────────────────────────────┘ ┌─────┬───────────────────────────────────────────────────┐ │cdrom│Συμβολικός δεσμός στη συσκευή CD-ROM │ ├─────┼───────────────────────────────────────────────────┤ │mouse│Συμβολικός δεσμός στο αρχείο συσκευής του ποντικιού│ └─────┴───────────────────────────────────────────────────┘ ┌────┬──────────────────────────────────────────────────────────────────┐ │null│Οτιδήποτε γράφεται σ' αυτήν τη συσκευή θα εξαφανιστεί │ ├────┼──────────────────────────────────────────────────────────────────┤ │zero│Κάποιος μπορεί να διαβάζει ασταμάτητα μηδενικά από αυτή τη συσκευή│ └────┴──────────────────────────────────────────────────────────────────┘ D.1.1. παλΡύθμιση του ποντικιού Το ποντίκι μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στην κονσόλα του Linux (με gpm) όσο και στο παραθυρικό περιβάλλον Χ. Συνήθως αυτό γίνεται απλά με την εγκατάσταση του ίδιου του gpm και του εξυπηρετητή X. Και τα δύο θα πρέπει να ρυθμιστούν ώστε να χρησιμοποιούν το /dev/input/mice σαν συσκευή ποντικιού. Το σωστό πρωτόκολλο για το ποντίκι είναι το exps2 για το gpm, και το ExplorerPS/2 για το Χ. Τα αντίστοιχα αρχεία ρυθμίσεων είναι τα /etc/gpm.conf και /etc/X11/ xorg.conf. Για να λειτουργήσει το ποντίκι σας θα πρέπει να φορτωθούν συγκεκριμένα αρθρώματα του πυρήνα. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά ανιχνεύονται αυτόματα, όχι όμως πάντα για παλιού τύπου σειριακά ποντίκια και ποντίκια διαύλου (bus mice) ^[29], που είναι αρκετά σπάνια εκτός από πολύ παλιούς υπολογιστές. Περίληψη των αρθρωμάτων του πυρήνα του Linux που χρειάζονται για τους διαφορετικούς τύπους ποντικιών: ┌────────┬──────────────────────────────────────────────────────────────┐ │Άρθρωμα │ Περιγραφή │ ├────────┼──────────────────────────────────────────────────────────────┤ │psmouse │ποντίκια PS/2 (θα πρέπει να ανιχνεύεται αυτόματα) │ ├────────┼──────────────────────────────────────────────────────────────┤ │usbhid │ποντίκια USB (θα πρέπει να ανιχνεύονται αυτόματα) │ ├────────┼──────────────────────────────────────────────────────────────┤ │sermouse│Τα περισσότερα σειριακά ποντίκια │ ├────────┼──────────────────────────────────────────────────────────────┤ │logibm │Ποντίκι διαύλου συνδεδεμένου σε μια κάρτα προσαρμογέα Logitech│ ├────────┼──────────────────────────────────────────────────────────────┤ │inport │Ποντίκι διαύλου συνδεδεμένου σε κάρτα ATI ή Microsoft InPort │ └────────┴──────────────────────────────────────────────────────────────┘ Για να φορτώσετε ένα άρθρωμα οδηγού για ποντίκι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή modconf command (από το ομώνυμο πακέτο) και ψάχνοντας στην κατηγορία kernel/drivers/input/mouse. D.2. Χώρος στο δίσκο που χρειάζεται για τις διάφορες Εργασίες Η βασική εγκατάσταση για την αρχιτεκτονική i386, περιλαμβάνοντας όλα τα συνηθισμένα πακέτα και χρησιμοποιώντας τον προεπιλεγμένο πυρήνα 2.6 καταλαμβάνει μέχρι 397MB χώρου στο δίσκο. Μια ελάχιστη βασική εγκατάσταση, χωρίς την επιλογή της ομάδας πακέτων “Συνηθισμένο σύστημα”, θα καταλάβει 250MB.. Σημαντικό Και στις δυο περιπτώσεις αυτό είναι ο πραγματικός χώρος που θα χρησιμοποιηθεί στο δίσκο μετά το τέλος της εγκατάστασης και την διαγραφ των όποιων προσωρινών αρχείων. Δεν λαμβάνει υπόψιν επίσης την επιβάρυνση από το ίδιο το σύστημα αρχείων, για παράδειγμα από αρχεία journal. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται σημαντικά περισσότερος χώρος δίσκου τόσο κατά την εγκατάσταση όσο και για την κανονική χρήση του συστήματος. Ο επόμενος πίνακας παραθέτει τα μεγέθη που αναφέρονται από το aptitude για τις εργασίες που εμφανίζονται στο tasksel. Σημειώστε ότι μερικά καθήκοντα έχουν αλληλεπικαλυπτόμενα συστατικά, οπότε το συνολικό μέγεθος εγκατάστασης δυο καθηκόντων μπορεί να είναι μικρότερο από το άθροισμα που προκύπτει αν προστεθούν όλα τα μεμονωμένα μεγέθη. Εξ' ορισμού ο εγκαταστάτης θα εγκαταστήσει το περιβάλλον επιφάνειας εργασίας GNOME, μπορείτε όμως να επιλέξετε εναλλακτικά γραφικά περιβάλλοντα είτε χρησιμοποιώντας ένα από τις συγκεκριμένες εικόνες CD είτε καθορίζοντας το επιθυμητό περιβάλλον εργασίας κατά την εκκίνηση του εγκαταστάτη (δείτε την ενότητα Τμήμα 6.3.5.2, “Επιλογή και εγκατάσταση Λογισμικού”). Σημειώστε ότι θα χρειαστεί, όταν προσδιορίζετε το μέγεθος των κατατμήσεων, να προσθέσετε στο μέγεθος της συνηθισμένης εγκατάστασης όλα τα μεγέθη που παραθέτονται στον πίνακα. Το μεγαλύτερο ποσοστό από το μέγεθος του χώρου που εμφανίζεται σαν “Installed size” θα αφορά τους καταλόγους /usr και /lib. Το μέγεθος που αναγράφεται σαν “Download size” απαιτείται (προσωρινά) από τον κατάλογο /var. ┌───────────────────┬─────────────────┬───────────┬───────────────────────────┐ │ Εργασία │ Εγκατεστημένο │ Μέγεθος │Χώρος Απαιτούμενος για την │ │ │ Μέγεθος (ΜΒ) │λήψης (MB) │ Εγκατάσταση (MB) │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Περιβάλλον │  │  │  │ │επιφάνειας εργασίας│ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │  • GNOME │1830 │703 │2533 │ │(προεπιλογή) │ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │  • KDE │1592 │613 │2205 │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │  • Xfce │1056 │403 │1459 │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │  • LXDE │963 │370 │1333 │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Φορητός υπολογιστής│26 │9 │35 │ │^[a] │ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Διακομιστής │42 │13 │55 │ │Ιστοσελίδων │ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Εξυπηρετητής │215 │84 │299 │ │εκτυπώσεων │ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Διακομιστής DNS │3 │1 │4 │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Διακομιστής Αρχείων│74 │29 │103 │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Διακομιστής │14 │5 │19 │ │αλληλογραφίας │ │ │ │ ├───────────────────┼─────────────────┼───────────┼───────────────────────────┤ │Βάση Δεδομένων SQL │50 │18 │68 │ ├───────────────────┴─────────────────┴───────────┴───────────────────────────┤ │^[a] Υπάρχει κάποια επικάλυψη ανάμεσα στις ομάδες πακέτων "Φορητός │ │υπολογιστής" και "Περιβάλλον επιφάνειας εργασίας". Αν εγκαταστήσετε και τις │ │δύο, η ομάδα πακέτων Laptop θα καταλάβει μόνο μερικά ΜΒ επιπρόσθετου χώρου │ │στον δίσκο. │ └─────────────────────────────────────────────────────────────────────────────┘ Αν εγκαταστήσετε μια γλώσσα άλλη από τα Αγγλικά, το tasksel ίσως εγκαταστήσει αυτόματα ένα localization task, αν ένα τέτοιο είναι διαθέσιμο για την γλώσσα σας. Οι απαιτήσεις σε χώρο δίσκου διαφέρουν για κάθε γλώσσα. Θα πρέπει να αφήσετε συνολικά περίπου 350ΜΒ για κατέβασμα των πακέτων και εγκατάσταση. D.3. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux από ένα Σύστημα Unix/Linux Η ενότητα αυτή εξηγεί πώς να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux από ένα υπάρχον from Unix ή Linux σύστημα, χωρίς τη χρήση του βασισμένου στις ncurses, και οδηγούμενου από το μενού εγκαταστάτη όπως εξηγείται στο υπόλοιπο αυτού του εγχειριδίου. Αυτό το "cross-install" HOWTO έχει ζητηθεί από χρήστες που αλλάζουν σε Debian GNU/Linux από διανομές όπως οι Redhat, Mandrake, και SUSE. Στην ενότητα αυτή προϋποθέτουμε κάποια οικειότητα στην εισαγωγή εντολών *nix και πλοήγησης στο σύστημα αρχείων. Εδώ, η παρακίνηση $ συμβολίζει μια εντολή που πρέπει να εισαχθεί στο υπάρχον σύστημα του χρήστη, ενώ το # αναφέρεται σε μια εντολή που θα εισαχθεί στο περιβάλλον Debian chroot. Από τη στιγμή που έχετε ρυθμίσει το καινούριο Debian σύστημά σας σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας, μπορείτε να μεταφέρετε τα υπάρχοντα δεδομένα σας (αν υπάρχουν) σε αυτό, και να συνεχίσετε να δουλεύετε. Πρόκειται λοιπόν για μια εγκατάσταση Debian GNU/Linux με “μηδενικό χρόνο μη λειτουργίας”. Είναι επίσης και ένας έξυπνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς δυσκολίες με υλικό που διαφορετικά δεν είναι φιλικό με διάφορα μέσα εκκίνησης ή εγκατάστασης. Σημείωση Καθώς πρόκειται κυρίως για μια διαδικασία με το χέρι, θα πρέπει να έχετε υπόψη ότι θα απαιτηθεί να κάνετε οι ίδιοι μεγάλο μέρος των βασικών ρυθμίσεων του συστήματος, κάτι που επίσης απαιτεί μεγαλύτερη γνώση του Debian και του Linux γενικά από την πραγματοποίηση μιας συνηθισμένης εγκατάστασης. Δεν θα πρέπει να περιμένετε ότι αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει σε ένα σύστημα που θα είναι ταυτόσημο με αυτό που θα προκύψει από μια συνηθισμένη εγκατάσταση. Θα πρέπει ακόμα να κρατήσετε στο μυαλό σας ότι η παρούσα διαδικασία σας δίνει τα βασικά μόνο βήματα διαμόρφωσης ενός συστήματος. Πιθανόν να χρειάζονται επιπρόσθετα βήματα εγκατάστασης και/ή ρύθμισης. D.3.1. Ξεκινώντας Με τα διαθέσιμα *nix εργαλεία διαμέρισης, επαναδιαμερίσετε τον σκληρό σας δίσκο όπως απαιτείται, δημιουργώντας τουλάχιστον ένα σύστημα αρχείων και ένα μια κατάτμηση swap. Χρειάζεστε τουλάχιστον 350MB διαθέσιμου χώρου για μια εγκατάσταση μόνο με κονσόλα, ή περίπου 1GB αν σκοπεύετε να εγκαταστήσετε το περιβάλλον X (και περισσότερα αν σκοπεύετε να εγκαταστήσετε κάποιο περιβάλλον επιφάνειας εργασίας όπως το GNOME ή το KDE). Στην συνέχεια, δημιουργήστε συστήματα αρχείων στις κατατμήσεις. Για παράδειγμα, για να δημιουργήσετε ένα σύστημα αρχείων ext3 στην κατάτμηση /dev/hda6 (που είναι η ριζική κατάτμηση του παραδείγματος μας): $ mke2fs -j /dev/hda6 . Αν αντίθετα θέλετε να δημιουργήσετε ένα σύστημα αρχείων ext2, παραλήψτε την παράμετρο -j. Διαμορφώστε και ενεργοποιήστε μια κατάτμηση swap (αντικαταστήστε τον αριθμό της κατάτμησης μ' αυτόν της κατάτμησης swap του δικού σας συστήματος Debian): # mkswap /dev/hda5 # sync; sync; sync # swapon /dev/hda5 Προσαρτήστε μια κατάτμηση του δίσκου σαν /mnt/debinst (το σημείο εγκατάστασης που θα γίνει το ριζικό σύστημα αρχείων (/) στο καινούριο σας σύστημα). Το όνομα του σημείου προσάρτησης είναι αυστηρά αυθαίρετο, δείτε αναφορά γι' αυτό παρακάτω. # mkdir /mnt/debinst # mount /dev/hda6 /mnt/debinst Σημείωση Αν θέλετε να έχετε μέρη του συστήματος αρχείων σας (πχ. /usr) προσαρτημένα σε διαφορετικές κατατμήσεις, θα πρέπει να δημιουργήσετε και να προσαρτήσετε αυτούς τους καταλόγους χειροκίνητα πριν προχωρήσετε στο επόμενο στάδιο. D.3.2. Εγκαθιστώντας με το debootstrap Το εργαλείο που χρησιμοποιεί ο εγκαταστάτης του Debian, και που αναγνωρίζεται σαν ο επίσημος τρόπος για να εγκαταστήσετε ένα βασικό σύστημα Debian, είναι το debootstrap. Χρησιμοποιεί ταwget και ar, αλλά κατά τ' άλλα εξαρτάται μόνο από το /bin/sh και βασικά εργαλεία του Unix/Linux ^[30]. Εγκαταστήστε τα wget και ar αν δεν είναι ήδη εγκατεστημένα στο υπάρχον σύστημά σας, και στη συνέχεια κατεβάστε και εγκαταστήστε το debootstrap. Ή μπορείτε να ακολουθήσετε την παρακάτω διαδικασία για να το εγκαταστήσετε με το χέρι. Δημιουργήστε έναν κατάλογο εργασίας για να αποσυμπιέσετε εκεί το πακέτο .deb: # mkdir work # cd work . Το πακέτο debootstrap βρίσκεται στην αρχειοθήκη του Debian (βεβαιωθείτε ότι διαλέγετε το σωστό αρχείο για την αρχιτεκτονική σας). Κατεβάστε το πακέτο debootstrap .deb από το pool, αντιγράψτε το πακέτο στον κατάλογο εργασίας, και εξάγετε από αυτό τα αρχεία που περιέχει. Πρέπει να έχετε προνόμια χρήστη root για να εγκαταστήσετε τα αρχεία αυτά. # ar -xf debootstrap_0.X.X_arch.deb # cd / # zcat /full-path-to-work/work/data.tar.gz | tar xv D.3.3. Τρέξτε το debootstrap Το debootstrap μπορεί, όταν το τρέξετε, να κατεβάσει τα απαραίτητα αρχεία αυτόματα από την αρχειοθήκη. Μπορείτε να αντικαταστήσετε το http.us.debian.org/ debian στο παράδειγμα της εντολής που ακολουθεί με οποιονδήποτε καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian, κατά προτίμηση με κάποιον που να βρίσκεται δικτυακά κοντά σας. Οι διάφοροι καθρέφτες παραθέτονται στο http://www.debian.org/mirror/ list. Αν έχετε ένα CD με την έκδοση squeeze του Debian GNU/Linux προσαρτημένου στο / cdrom, μπορείτε να αντικαταστήσετε ένα URL αρχείου αντί του ενός http URL: file:/cdrom/debian/ Αντικαταστήστε ένα από τα ακόλουθα σαν αρχιτεκτονική ARCH στην εντολή debootstrap: alpha, amd64, arm, armel, hppa, i386, ia64, m68k, mips, mipsel, powerpc, s390, ή sparc. # /usr/sbin/debootstrap --arch ARCH squeeze \ /mnt/debinst http://ftp.us.debian.org/debian D.3.4. Ρύθμιση του βασικού συστήματος Τώρα που έχετε ένα πραγματικό σύστημα Debian στον δίσκο σας, αν και μάλλον πολύ βασικό, μπορείτε να κάνετε chroot σ' αυτό: # LANG=C chroot /mnt/debinst /bin/bash Μετά από το chrooting ίσως χρειαστείτε να ορίσετε το τερματικό σας με τρόπο ώστε να είναι συμβατό με το βασικό σύστημα του Debian, για παράδειγμα: # export TERM=xterm-color D.3.4.1. Δημιουργία αρχείων συσκευών Σ' αυτό το σημείο, ο κατάλογος /dev/ περιέχει μόνο μερικά βασικά αρχεία συσκευών. Για τα επόμενα βήματα της εγκατάστασης πιθανόν να χρειάζονται περισσότερα. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για να κάνετε κάτι τέτοιο και το ποια μέθοδο θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε εξαρτάται από το σύστημα ξενιστή που χρησιμοποιείτε για την εγκατάσταση, από το αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε έναν αρθρωτό (modular) πυρήνα ή όχι και από το αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε δυναμικά (δηλ. με χρήση του udev) ή στατικά αρχεία συσκευών για το καινούριο σύστημα. Μερικές απο τις διαθέσιμες επιλογές είναι: ● δημιουργία ενός προκαθορισμένου συνόλου στατικών αρχείων συσκευών χρησιμοποιώντας # cd /dev # MAKEDEV generic ● δημιουργία με το χέρι συγκεκριμένων μόνο αρχείων συσκευών με την εντολή MAKEDEV ● προσαρτήστε δεσμευμένα (bind mount) τον κατάλογο /dev από το σύστημα ξενιστή στην κορυφή του καταλόγου /dev στο σύστημα στόχο. Σημειώστε ότι τα σενάρια postinst μερικών πακέτων προσπαθούν να δημιουργήσουν αρχεία συσκευών, οπότε η επιλογή αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο με προσοχή D.3.4.2. Προσαρτήστε τα τμήματα Πρέπει να δημιουργήσετε το αρχείο /etc/fstab. # editor /etc/fstab Εδώ υπάρχει ένα υπόδειγμα που μπορείτε να τροποποιήσετε ώστε να ταιριάζει στις ανάγκες σας: # /etc/fstab: static file system information. # # file system mount point type options dump pass /dev/XXX / ext3 defaults 0 1 /dev/XXX /boot ext3 ro,nosuid,nodev 0 2 /dev/XXX none swap sw 0 0 proc /proc proc defaults 0 0 /dev/fd0 /mnt/floppy auto noauto,rw,sync,user,exec 0 0 /dev/cdrom /mnt/cdrom iso9660 noauto,ro,user,exec 0 0 /dev/XXX /tmp ext3 rw,nosuid,nodev 0 2 /dev/XXX /var ext3 rw,nosuid,nodev 0 2 /dev/XXX /usr ext3 rw,nodev 0 2 /dev/XXX /home ext3 rw,nosuid,nodev 0 2 Χρησιμοποιήστε την εντολή mount -a για να προσαρτήσετε όλα τα συστήματα αρχείων που έχετε προσδιορίσει στο αρχείο /etc/fstab, ή αν θέλετε να προσαρτήσετε μεμονωμένα συστήματα αρχείων χρησιμοποιήστε: # mount /path # e.g.: mount /usr Συστήματα Debian έχουν αυτή τη στιγμή σημαεία προσάρτησης για αφαιρέσιμα μέσα στον κατάλογο media, αλλά διατηρούν και συμβολικούς δεσμούς για συμβατότητα στον ριζικό κατάλογο /. Δημιουργήστε τα σύμφωνα με τις ανάγκες σας, για παράδειγμα: # cd /media # mkdir cdrom0 # ln -s cdrom0 cdrom # cd / # ln -s media/cdrom Μπορείτε να προσαρτήσετε το σύστημα αρχείων proc πολλαπλές φορές και σε αυθαίρετες τοποθεσίες, αν και το σημείο /proc είναι το σύνηθες. Αν δεν χρησιμοποιήσατε την εντολή mount -a, βεβαιωθείτε να προσαρτήσετε το proc πριν συνεχίσετε: # mount -t proc proc /proc Η εντολή ls /proc θα πρέπει τώρα να δείξει έναν μη-κενό κατάλογο. Σε περίπτωση αποτυχίας, μπορείτε να προσαρτήσετε το proc έξω από το chroot κατάλογο: # mount -t proc proc /mnt/debinst/proc D.3.4.3. Ρύθμιση της Χρονικής Ζώνης Μια επιλογή στο αρχείο /etc/default/rcS καθορίζει αν το σύστημα θα ερμηνεύει την ώρα στο ρολόι του υπολογιστή σαν ορισμένης στην ζώνη UTC ή στην τοπική χρονική ζώνη. Η ακόλουθη εντολή σας επιτρέπει να καθορίσετε αυτή την επιλογή και να διαλέξετε την χρονική ζώνη. # editor /etc/default/rcS # dpkg-reconfigure tzdata D.3.4.4. Ρύθμιση Δικτύου Για να ρυθμίσετε το δίκτυο επεξεργαστείτε τα αρχεία /etc/network/interfaces, / etc/resolv.conf, /etc/hostname και /etc/hosts. # editor /etc/network/interfaces Here are some simple examples from /usr/share/doc/ifupdown/examples: ###################################################################### # /etc/network/interfaces -- configuration file for ifup(8), ifdown(8) # See the interfaces(5) manpage for information on what options are # available. ###################################################################### # We always want the loopback interface. # auto lo iface lo inet loopback # To use dhcp: # # auto eth0 # iface eth0 inet dhcp # An example static IP setup: (broadcast and gateway are optional) # # auto eth0 # iface eth0 inet static # address 192.168.0.42 # network 192.168.0.0 # netmask 255.255.255.0 # broadcast 192.168.0.255 # gateway 192.168.0.1 Εισάγετε τις σχετικές οδηγίες για τον εξυπηρετητή ονοματοδοσίας και την αναζήτηση ονομάτων στο αρχείο /etc/resolv.conf: # editor /etc/resolv.conf Ένα απλό παράδειγμα είναι το ακόλουθο:/etc/resolv.conf: search hqdom.local nameserver 10.1.1.36 nameserver 192.168.9.100 Εισάγετε το όνομα υπολογιστή του συστήματός σας (από 2 έως 63 χαρακτήρες): # echo DebianHostName > /etc/hostname Και το ακόλουθο είναι ένα απλό παράδειγμα του αρχείου /etc/hosts με υποστήριξη για το πρωτόκολλο IPv6: 127.0.0.1 localhost 127.0.1.1 DebianHostName # The following lines are desirable for IPv6 capable hosts ::1 ip6-localhost ip6-loopback fe00::0 ip6-localnet ff00::0 ip6-mcastprefix ff02::1 ip6-allnodes ff02::2 ip6-allrouters ff02::3 ip6-allhosts Αν έχετε περισσότερες από μια κάρτες δικτύου, θα πρέπει να διευθετήσετε τα ονόματα των αρθρωμάτων των οδηγών στο αρχείο /etc/modules με την επιθυμητή σειρά. Έτσι, κατά τη διάρκεια της εκκίνησης, κάθε κάρτα θα συσχετιστεί με το αναμενόμενο όνομα της διεπαφής (eth0, eth1, etc.). D.3.4.5. Ρύθμιση του Apt To debootstrap θα έχει δημιουργήσει ένα πολύ στοιχειώδες αρχείο /etc/apt/ sources.list που θα σας επιτρέψει να εγκαταστήσετε επιπλέον πακέτα. Πιθανόν να θέλετε όμως να προσθέσετε κάποιες επιπλέον πηγές, για παράδειγμα για πακέτα πηγαίου κώδικα και αναβαθμίσεις ασφαλείας: deb-src http://ftp.us.debian.org/debian squeeze main deb http://security.debian.org/ squeeze/updates main deb-src http://security.debian.org/ squeeze/updates main . Βεβαιωθείτε ότι αφού κάνατε τις αλλαγές στην λίστα των πηγών τρέξατε aptitude update. D.3.4.6. Ρύθμιση πληκτρολογίου και τοπικοποίησης Για να ρυθμίσετε την τοπικοποίησή σας ώστε να χρησιμοποιήσετε μια γλώσσα διαφορετική από τα Αγγλικά, εγκαταστήστε το πακέτο υποστήριξης locales και ρυθμίστε το. Προς το παρόν συνιστάται η χρήση της τοπικοποίησης UTF-8. # aptitude install locales # dpkg-reconfigure locales Για να ρυθμίσετε το πληκτρολόγιο σας (αν είναι απαραίτητο): # aptitude install console-data # dpkg-reconfigure console-data Σημειώστε ότι δεν μπορείτε να ορίσετε το πληκτρολόγιο όσο είσαστε στο περιβάλλον chroot, αλλά θα ρυθμιστεί με την επόμενη επανεκκίνηση. D.3.5. Εγκατάσταση ενός Πυρήνα Αν θέλετε να εκκινήσετε αυτό το σύστημα το πιθανότερο χρειάζεστε έναν πυρήνα Linux και έναν φορτωτή εκκίνησης. Προσδιορίστε διαθέσιμα πακέτα με πυρήνες με την εντολή: # apt-cache search linux-image Αν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε έναν πυρήνα από πακέτο, πιθανόν να θέλετε να δημιουργήσετε πριν απ' αυτό το αρχείο ρύθμισης /etc/kernel-img.conf. Εδώ είναι ένα παράδειγμα: # Kernel image management overrides # See kernel-img.conf(5) for details do_symlinks = yes relative_links = yes do_bootloader = yes do_bootfloppy = no do_initrd = yes link_in_boot = no Για λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με το αρχείο αυτό και τις διάφορες επιλογές, συμβουλευτείτε την σελίδα χρήσης του (man page) που θα είναι διαθέσιμη μετά την εγκατάσταση του πακέτου kernel-package. Προτείνουμε να ελέγξετε ότι οι τιμές είναι κατάλληλες για το σύστημά σας. Στη συνέχεια εγκαταστήστε το πακέτο πυρήνα της επιλογής σας χρησιμοποιώντας το όνομα του πακέτου. # aptitude install linux-image-2.6.32-arch-etc . Αν δεν δημιουργήσατε ένα αρχείο /etc/kernel-img.conf πριν την εγκατάσταση ενός ήδη πακεταρισμένου πυρήνα, πιθανόν να σας γίνουν κάποιες ερωτήσεις σχετικά μ' αυτόν στην διάρκεια της εγκατάστασής του. D.3.6. Ρύθμιση του Φορτωτή Εκκίνησης (Boot Loader) Για να καταστήσετε το σύστημά σας Debian GNU/Linux εκκινήσιμο, ρυθμίστε τον φορτωτή εκκίνησης ώστε να φορτώνει τον εγκατεστημένο πυρήνα με την καινούρια ριζική κατάτμησή σας. Σημειώστε ότι η διαδικασία debootstrap δεν εγκαθιστά έναν φορτωτή εκκίνησης, αν και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την εντολή aptitude μέσα από το chroot σύστημα Debian για να κάνετε κάτι τέτοιο. Ελέγξτε το info grub ή το man lilo.conf για οδηγίες σχετικά με τη ρύθμιση του φορτωτή εκκίνησης. Αν διατηρείτε το σύστημα που χρησιμοποιήσατε για την εγκατάσταση του Debian, απλά προσθέστε μια επιλογή για την εγκατάσταση του Debian στο ήδη υπάρχον αρχείο σας menu.lst του grub ή το lilo.conf. Το αρχείο lilo.conf μπορείτε επίσης να το αντιγράψετε στο καινούριο σας σύστημα και να το επεξεργαστείτε εκεί. Αφού τελειώσετε με τις διορθώσεις σας, τρέξτε την εντολή lilo (θυμηθείτε ότι θα χρησιμοποιήσει το αρχείο lilo.conf που αντιστοιχεί στο σύστημα μέσα από το οποίο την εκτελείτε). Η εγκατάσταση και ρύθμιση του grub είναι τόσο εύκολη όσο το να εκτελέσετε: # aptitude install grub # grub-install /dev/hda # update-grub Η δεύτερη εντολή θα εγκαταστήσει το grub (στη συγκεκριμένη περίπτωση στο MBR του δίσκου hda). Η τελευταία εντολή θα δημιουργήσει ένα εύλογο και λειτουργικό αρχείο /boot/grub/menu.lst. Σημειώστε ότι αυτό προϋποθέτει ότι έχει δημιουργηθεί ένα αρχείο συσκευής /dev/ hda. Υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι να εγκαταστήσετε το grub, αλλά είναι έξω από τους στόχους αυτού του παραρτήματος. Εδώ είναι ένα /etc/lilo.conf σαν παράδειγμα: boot=/dev/hda6 root=/dev/hda6 install=menu delay=20 lba32 image=/vmlinuz initrd=/initrd.img label=Debian Ανάλογα με τον φορτωτή εκκίνησης που επιλέξατε μπορείτε τώρα να κάνετε μερικές επιπρόσθετες αλλαγές στο αρχείο /etc/kernel-img.conf. Για τον φορτωτή εκκίνησης grub θα πρέπει να ορίσετε την επιλογή do_bootloader σε “no”. Και για την αυτόματη ενημέρωση του αρχείου /boot/grub/ menu.lst με την εγκατάσταση ή αφαίρεση πυρήνων του Debian, προσθέστε τις ακόλουθες γραμμές: postinst_hook = update-grub postrm_hook = update-grub Για τον φορτωτή εκκίνησης lilo η τιμή της επιλογής do_bootloader θα πρέπει να παραμείνει “yes”. D.3.7. Τελευταίες πινελιές Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το εγκατεστημένο σύστημα θα είναι πολύ βασικό. Αν θέλετε να κάνετε το σύστημα λίγο πιο ώριμο, υπάρχει μια εύκολη μέθοδος για να εγκαταστήσετε όλα τα πακέτα με “standard” προτεραιότητα: # tasksel install standard Φυσικά, μπορείτε απλά να χρησιμοποιήσετε το aptitude για να εγκαταστήσετε μεμονωμένα πακέτα. Μετά την εγκατάσταση θα υπάρχουν πολλά πακέτα που θα έχουν κατέβει στον κατάλογο /var/cache/apt/archives/. Μπορείτε να ελευθερώσετε λίγο χώρο στον δίσκο τρέχοντας την εντολή: # aptitude clean D.4. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux πάνω από Parallel Line IP (PLIP) Η ενότητα αυτή εξηγεί πώς να εγκαταστήσετε το Debian GNU/Linux σε έναν υπολογιστή χωρίς κάρτα Ethernet, αλλά μόνο μ' έναν απομακρυσμένο υπολογιστή σαν πύλη συνδεδεμένο μέσω ενός καλωδίου Null-Modem (που λέγεται επίσης και καλώδιο Null-Printer). Ο υπολογιστής-πύλη θα πρέπει να είναι συνδεδεμένος σ' ένα δίκτυο που να διαθέτει ένα καθρέφτη της αρχειοθήκης του Debian (πχ. στο Διαδίκτυο). Στο παράδειγμα στο παράρτημα αυτό, θα ρυθμίσουμε μια σύνδεση PLIP χρησιμοποιώντας μια πύλη συνδεδεμένη στο Διαδίκτυο μέσω μιας dial-up σύνδεσης (ppp0). Θα χρησιμοποιήσουμε τις διευθύνσεις IP 192.168.0.1 και 192.168.0.2 για τις διασυνδέσεις PLIP στο σύστημα προορισμού και αφετηρίας αντίστοιχα (οι διευθύνσεις αυτές θα πρέπει να μην είναι σε χρήση μέσα στο χώρο διευθύνσεων του δικτύου σας). Η ρύθμιση της σύνδεσης PLIP κατά την εγκατάσταση θα είναι επίσης διαθέσιμη μετά την επανεκκίνηση στο εγκατεστημένο σύστημα (δείτε το Κεφάλαιο 7, Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian). Πριν ξεκινήσετε θα πρέπει να ελέγξετε τις ρυθμίσεις στο BIOS (βασική διεύθυνση IO και IRQ) για τις παράλληλες θύρες τόσο στο σύστημα αφετηρίας όσο και στο σύστημα προορισμού. Οι πιο συνηθισμένες τιμές είναι io=0x378, irq=7. D.4.1. Απαιτήσεις ● Ένα σύστημα προορισμού, που ονομάζεται target, στον οποίον θα εγκατασταθεί το Debian. ● Μέσα εγκατάστασης; δείτε Τμήμα 2.4, “Μέσα Εγκατάστασης”. ● Ένα άλλο σύστημα συνδεδεμένο στο Διαδίκτυο, που ονομάζεται αφετηρία, που θα λειτουργήσει σαν πύλη. ● Ένα καλώδιο DB-25 Null-Modem. Δείτε το PLIP-Install-HOWTO για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ' αυτό το καλώδιο και οδηγίες για το πώς να το φτιάξετε οι ίδιοι. D.4.2. Ρύθμιση της αφετηρίας Το παρακάτω σκριπτ είναι ένα απλό παράδειγμα του πώς να ρυθμίσετε το σύστημα αφετηρίας σαν πύλη στο Διαδίκτυο χρησιμοποιώντας ppp0. #!/bin/sh # We remove running modules from kernel to avoid conflicts and to # reconfigure them manually. modprobe -r lp parport_pc modprobe parport_pc io=0x378 irq=7 modprobe plip # Configure the plip interface (plip0 for me, see dmesg | grep plip) ifconfig plip0 192.168.0.2 pointopoint 192.168.0.1 netmask 255.255.255.255 up # Configure gateway modprobe iptable_nat iptables -t nat -A POSTROUTING -o ppp0 -j MASQUERADE echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_forward D.4.3. Εγκατάσταση στο σύστημα προορισμού Εκκινήστε το μέσο εγκατάστασης. Η εγκατάσταση θα πρέπει να γίνει σε κατάσταση ειδικού (expert). Εισάγετε expert στο προτρεπτικό εκκίνησης. Αν χρειάζεται να θέσετε παραμέτρους για αρθρώματα του πυρήνα, θα πρέπει επίσης να το κάνετε στο προτρεπτικό εκκίνησης. Για παράδειγμα, για να εκκινήσετε τον εγκαταστάτη και να ορίσετε τιμές για τις επιλογές “io” και “irq” του αρθρώματος parport_pc, εισάγετε τα παρακάτω στο προτρεπτικό εκκίνησης: expert parport_pc.io=0x378 parport_pc.irq=7 Ακολουθούν οι απαντήσεις που θα πρέπει να δωθούν κατά τα διάφορα στάδια της εγκατάστασης. 1. Φόρτωση συνιστωσών του εγκαταστάτη από το CD Επιλέξτε plip-modules από την λίστα. Αυτό θα καταστήσει διαθέσιμους τους οδηγούς PLIP στο σύστημα εγκατάστασης. 2. Ανίχνευση υλικού δικτύου ● Αν το σύστημα προορισμού έχει μια κάρτα δικτύου, θα εμφανιστεί μια λίστα με οδηγούς για τις κάρτες που έχουν ανιχνευθεί. Αν θέλετε να εξαναγκάσετε τον debian-installer να χρησιμοποιήσει έτσι κι αλλιώς την σύνδεση plip, θα πρέπει να αποεπιλέξετε όλους τους οδηγούς που εμφανίζονται στη λίστα. Προφανώς, αν το σύστημα προορισμού δεν διαθέτει μια κάρτα δικτύου, ο εγκαταστάτης δεν θα εμφανίσει αυτή τη λίστα. ● Επειδή δεν ανιχνέυθηκε/επιλέχθηκε καμμιά κάρτα δικτύου νωρίτερα, ο εγκαταστάτης θα σας ζητήσει να επιλέξετε έναν οδηγό κάρτας δικτύου από μια λίστα. Επιλέξτε τον οδηγό του αρθρώματος plip. 3. Ρύθμιση του Δικτύου ● Αυτόματη ρύθμιση του δικτύου με DHCP: Όχι ● Διεύθυνση IP: 192.168.0.1 ● Διεύθυνση Point-to-point 192.168.0.2 ● Διευθύνσεις των διακομιστών ονοματοδοσίας: μπορείτε να εισάγετε τις ίδιες διευθύνσεις που χρησιμοποιήθηκαν και στο σύστημα αφετηρίας (δείτε το αρχείο /etc/resolv.conf). D.5. Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux χρησιμοποιώντας PPP over Ethernet (PPPoE) Σε μερικές χώρες το PPP over Ethernet (PPPoE) είναι ένα συνηθισμένο πρωτόκολλο για ευρυζωνικές (ADSL ή καλωδιακές) συνδέσεις σε έναν Παροχέα Υπηρεσιών Διαδικτύου (ISP). H ρύθμιση μιας δικτυακής σύνδεσης με χρήση PPPoE δεν υποστηρίζεται εξ' ορισμού στον εγκαταστάτη, αλλά μπορείτε να την πετύχετε πολύ απλά. Η ενότητα αυτή εξηγεί το πώς. Η ρύθμιση της σύνδεσης PPPoE που κάνετε στην διάρκεια της εγκατάστασης θα είναι επίσης διαθέσιμη μετά την επανεκκίνηση στο εγκατεστημένο σύστημα (δείτε το Κεφάλαιο 7, Μπαίνοντας στο καινούριο σας σύστημα Debian). Για να έχετε την επιλογή της ρύθμισης και χρήσης PPPoE κατά την διάρκεια της εγκατάστασης. θα χρειαστείτε να κάνετε την εγκατάσταση με μία από τις εικόνες CD-ROM/DVD που είναι διαθέσιμες. Δεν υποστηρίζεται για άλλες μεθόδους εγκατάστασης (πχ. netboot). Η εγκατάσταση με χρήση PPPoE είναι λίγο πολύ η ίδια με οποιαδήποτε άλλη εγκατάσταση. Τα επόμενα βήματα εξηγούν τις διαφορές. ● Εκκινήστε τον εγκαταστάτη με την παράμετρο εκκίνησης modules=ppp-udeb. ^[31 ]. Αυτό διασφαλίζει ότι η συνιστώσα που είναι απαραίτητη για την ρύθμιση του PPPoE (ppp-udeb) θα φορτωθεί και θα εκτελεστεί αυτόματα. ● Ακολουθήστε τα συνηθισμένα αρχικά βήματα της εγκατάστασης (επιλογή γλώσσας, χώρας και πληκτρολογίου; την φόρτωση των επιπρόσθετων συνιστωσών του εγκαταστάτη^[32]). ● Το επόμενο βήμα είναι η ανίχνευση του υλικού για το δίκτυο, ώστε να αναγνωριστούν οποιεσδήποτε κάρτες Ethernet υπάρχουν στο σύστημα. ● Μετά από αυτό αρχίζει ουσιαστικά η ρύθμιση του PPPoE. Ο εγκαταστάτης θα ψάξει για όλες τις διεπαφές Ethernet που έχουν ανιχνευθεί σε μια προσπάθεια να βρει έναν PPPoE concentrator (ένα είδος εξυπηρετητή που χειρίζεται συνδέσεις PPPoE). Είναι πιθανόν ο concentrator να μην μπορεί να βρεθεί με την πρώτη προσπάθεια. Αυτό συμβαίνει περιστασιακά σε αργά ή φορτωμένα δίκτυα ή με ελλατωματικούς εξυπηρετητές. Στις περισσότερες περιπτώσεις μια δεύτερη προσπάθεια να ανιχνευθεί ο concentrator θα είναι επιτυχής; για να ξαναπροσπαθήσετε, επιλέξτε Ρύθμιση και εκκίνηση μιας σύνδεσης PPPoE από το κύριο μενού του εγκαταστάτη. ● Αφού έχει βρεθεί ένας concentrator, ο χρήστης θα δει την προτροπή να εισάγει τις πληροφορίες του λογαριασμού (το όνομα χρήστη και τον κωδικό πρόσβασης για την σύνδεση PPPoE). ● Στο σημείο αυτό ο εγκαταστάτης θα χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες που έχουν δοθεί για την πραγματοποίηση της σύνδεσης PPPoE. Αν δόθηκαν οι σωστές πληροφορίες, η σύνδεση PPPoE θα ρυθμιστεί και ο εγκαταστάτης θα μπορεί να την χρησιμοποιήσει για να γίνει η σύνδεση στο Διαδίκτυο και να ανακτήσει πακέτα από αυτό (αν είναι απαραίτητο). Αν οι πληροφορίες για τον λογαριασμό δεν είναι σωστές ή εμφανιστεί κάποιο λάθος, ο εγκαταστάτης θα σταματήσει, αλλά μπορεί να ξαναγίνει προσπάθεια για την ρύθμιση επιλέγοντας Ρύθμιση και εκκίνηση μιας σύνδεσης PPPoE από το μενού. D.6. Ο γραφικός εγκαταστάτης Η γραφική έκδοση του εγκαταστάτη είναι διαθέσιμη μόνο σε έναν περιορισμένο αριθμό αρχιτεκτονικών, συμπεριλαμβανομένης της Intel x86. Η λειτουργικότητα του γραφικού εγκαταστάτη είναι ουσιαστικά η ίδια με αυτήν του συνηθισμένου εγκαταστάτη καθώς χρησιμοποιεί βασικά τα ίδια προγράμματα, αλλά με ένα διαφορετικό frontend. Αν και η λειτουργικότητα είναι ταυτόσημη, ο γραφικός εγκαταστάτης έχει παρ' όλα αυτά μερικά αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα. Το κυριότερο είναι ότι υποστηρίζει περισσότερες γλώσσες, δηλαδή εκείνες που χρησιμοποιούν ένα σύνολο χαρακτήρων που δεν μπορούν να εμφανιστούν με το συνηθισμένο frontend “newt”. Έχει επίσης μερικά πλεονεκτήματα χρηστικότητας όπως την επιλογή χρήσης ενός ποντικιού, και σε μερικές περιπτώσεις αρκετές ερωτήσεις μπορούν να εμφανιστούν σε μια και μόνο οθόνη. Ο γραφικός εγκαταστάτης είναι διαθέσιμος με όλες τις εικόνες CD καθώς και με τα μέσα της μεθόδου εγκατάστασης από σκληρό δίσκο. Για να ξεκινήσετε τον γραφικό εγκαταστάτη απλά κάνετε την σχετική επιλογή από το μενού εκκίνησης. Στην κατάσταση "έμπειρου" χρήστη και "διάσωσης" ο γραφικός εγκαταστάτης είναι επιλέξιμος από το μενού “Προχωρημένες επιλογές”. Οι επιλογές installgui, expertgui και rescuegui που υπήρχαν παλιότερα μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν από το προτρεπτικό εκκίνησης που εμφανίζεται μετά την επιλογή & #x201C;Βοήθεια” από το μενού εκκίνησης. Υπάρχει ακόμα μια εικόνα του γραφικού εγκαταστάτη που μπορεί να εκκινηθεί δικτυακά (nteboot). Υπάρχει δε ακόμα μια ειδική “mini” εικόνα ISO ^[33], που είναι κυρίως χρήσιμο για δοκιμές. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον συνηθισμένο εγκαταστάτη, είναι δυνατόν να εισάγετε παραμέτρους εκκίνησης όταν ξεκινάτε τον γραφικό εγκαταστάτη. Σημείωση Ο γραφικός εγκαταστάτης απαιτεί σημαντικά περισσότερη μνήμη για να τρέξει από τον συνηθισμένο εγκαταστάτη:96MB. Αν δεν υπάρχει επαρκής μνήμη διαθέσιμη θα περάσει αυτόματα στο συνηθισμένο frontend.“newt”. Αν το μέγεθος της μνήμης στο σύστημά σας είναι κάτω από 44MB υπάρχει η πιθανότητα να μην μπορεί καν να εκκινηθεί ο γραφικός εγκαταστάτης, ενώ η εκκίνηση του συνηθισμένου εγκαταστάτη μπορεί να γίνεται κανονικά. Η χρήση του τελευταίου είναι η ενδεδειγμένη για συστήματα με λίγη διαθέσιμη μνήμη. D.6.1. Χρησιμοποιώντας τον γραφικό εγκαταστάτη Όπως αναφέρθηκε ήδη, ο γραφικός εγκαταστάτης δουλεύει βασικά όπως ο συνηθισμένος εγκαταστάτης και συνεπώς το υπόλοιπο αυτού του εγχειριδίου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σας καθοδηγήσει στην διαδικασία εγκατάστασης.+ and - Αν προτιμάτε να χρησιμοποιήσετε το πληκτρολόγιο αντί για το ποντίκι, υπάρχουν δυο πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζετε. Για να αναπτύξετε μια συνεπτυγμένη λίστα (που χρησιμοποιείται για παράδειγμα για την επιλογή χωρών από τις ηπείρους) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα πλήκτρα + και -. Για ερωτήσεις στις οποίες μπορείτε να επιλέξετε περισσότερα από ένα αντικείμενα (πχ. επιλογή ομάδων πακέτων) θα πρέπει πρώτα να φτάσετε με το tab στο κουμπί Continue αφού κάνετε τις επιλογές σας. Το πάτημα του enter θα προκαλέσει την εναλλαγή της επιλογής και όχι την ενεργοποίηση του πλήκτρου για τη συνέχεια Continue. Αν ένας διάλογος προσφέρει επιπρόσθετες πληροφορίας βοήθειας, θα εμφανιστεί ένα κουμπί Help. Οι πληροφορίες βοήθειας μπορούν είναι προσβάσιμες είτε ενεργοποιώντας το κουμπί αυτό είτε πατώντας το πλήκτρο F1. Για να πάτε σε μια άλλη κονσόλα, θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσετε το πλήκτρο Ctrl ακριβώς όπως και με το παραθυρικό σύστημα Χ. Για παράδειγμα, για να πάτε στην κονσόλα VT2 (όπου και το πρώτο κέλυφος για εκσφαλμάτωση) θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε:Ctrl+Left Alt+F2. Ο γραφικός εγκαταστάτης τρέχει στην κονσόλα VT5, συνεπώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον συνδυασμό Left Alt+F5 για να επιστρέψετε σ' αυτόν. ━━━━━━━━━━━━━━ ^[29] Τα σειριακά ποντίκια έχουν συνήθως μια διασύνδεση σε σχήμα-D με 9 οπές. Τα ποντίκια διαύλου έχουν μια στρογγυλή διασύνδεση με 8 ακίδες (8-pin), που δεν θα πρέπει να συγχέεται με την στρογγυλή διασύνδεση των 6 ακίδων ενός ποντικιού PS/2 ή την στρογγυλή διασύνδεση 4 ακίδων ενός ποντικιού ADB. ^[30] Αυτά περιλαμβάνουν τα βασικά βοηθήματα του GNU και εντολές όπως οι sed, grep, tar και gzip. ^[31] Δείτε την ενότητα Τμήμα 5.1.6, “Η οθόνη εκκίνησης” για πληροφορίες σχετικά με την προσθήκη παραμέτρων εκκίνησης. ^[32] Η συνιστώσα ppp-udeb φορτώνεται σαν μια από τις επιπρόσθετες συνιστώσες σ'αυτό το βήμα. Αν θέλετε να κάνετε την εγκατάσταση με μέση ή χαμηλή προτεραιότητα (κατάσταση έμπειρου χρήστη), μπορείτε επίσης να επιλέξετε την συνιστώσα ppp-udeb με το χέρι αντί να εισάγετε την παράμετρο “modules&# x201D; στο προτρεπτικό εκκίνησης. ^[33] Την εικόνα mini ISO μπορεί να κατεβάσει κανείς από έναν καθρέφτη του Debian όπως περιγράφεται στην ενότητα Τμήμα 4.2, “Λήψη Αρχείων από τους Κατοπτριστές αρχείων του Debian”. Κοιτάξτε για το αρχείο “ gtk-miniiso”. Παράρτημα E. Administrivia Πίνακας Περιεχομένων E.1. Σχετικά με αυτό το κείμενο E.2. Συνεισφορά στο Κείμενο E.3. Κυριότερες Συνεισφορές E.4. Μνεία Εμπορικών Σημάτων E.1. Σχετικά με αυτό το κείμενο Αυτό το εγχειρίδιο δημιουργήθηκε για τον εγκαταστάτη του Debian Sarge, και είναι βασισμένο στο εγχειρίδιο εγκατάστασης του Woody με δισκέτες εκκίνησης, και στο εγχειρίδιο της διανομής Progeny το οποίο κυκλοφόρησε το 2003 υπό τους ορούς της GPL. Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο σε DocBook XML. Οι διάφοροι τύποι προϊόντων δημιουργούνται με προγράμματα από τα πακέταdocbook-xml και docbook-xsl. Για να βελτιωθεί η συντηρησιμότητα του κειμένου αυτού, χρησιμοποιούμε έναν αριθμό γνωρισμάτων της SGML, όπως οι οντότητες και οι σημειωμένες ενότητες. Αυτά τα στοιχεία παίζουν έναν ρόλο ανάλογο των μεταβλητών και των συνθηκών στις γλώσσες προγραμματισμού. Ο πηγαίος κώδικας XML του κειμένου αυτού περιέχει πληροφορίες για κάθε διαφορετική αρχιτεκτονική -- οι σημειωμένες ενότητες χρησιμοποιούνται για την απομόνωση συγκεκριμένων κομματιών κειμένου που χαρακτηρίζουν την κάθε αρχιτεκτονική. E.2. Συνεισφορά στο Κείμενο Αν έχετε προβλήματα ή υποδείξεις σχετικά με το κείμενο αυτό, μπορείτε να τις υποβάλετε με τη μορφή αναφοράς σφαλμάτων για το πακέτο installation-guide. Δείτε το πακέτο reportbug ή διαβάστε την τεκμηρίωση του Debian Bug Tracking System. Θα ήταν καλό αν μπορούσατε να ελέγξετε τα εκκρεμμή σφάλματα για το πακέτο installation-guide για να δείτε αν το πρόβλημά σας έχει ήδη αναφερθεί. Στην περίπτωση αυτή, μπορείτε να προσφέρετε επιπρόσθετη επιβεβαίωση ή πολύτιμες πληροφορίες στο , όπουXXXX είναι ο αριθμός για το σφάλμα που έχει ήδη αναφερθεί. Ακόμα καλύτερα, πάρτε μια κόπια του DocBook κώδικα για το κείμενο αυτό, και φτιάξτε κάποιες διορθώσεις για τον κώδικα. Ο DocBook κώδικας μπορεί να βρεθεί στο debian-installer WebSVN. Αν δεν είσαστε αρκετά εξοικειωμένοι με το DocBook, μην ανησυχείτε: υπάρχει ένα απλό cheatsheet αρχείο στους καταλόγους των manuals με το οποίο μπορείτε να ξεκινήσετε. Είναι όπως το html, αλλά προσανατολισμένο στο νόημα του κειμένου παρά στην παρουσίαση. Διορθώσεις που υποβάλλονται στη λίστα debian-boot είναι ευπρόσδεκτα. Για οδηγίες σχετικά με το πώς να ελέγξετε τον κώδικα μέσω του SVN, κοιτάξτε το αρχείο README από το κύριο κατάλογο του κώδικα. Παρακαλούμε να μην έρθετε σε επαφή με τους συγγραφείς του κειμένου άμεσα. Υπάρχει επίσης μια λίστα αλληλογραφίας για τον debian-installer, που περιλαμβάνει συζητήσεις και για το εγχειρίδιο. Η λίστα είναι η < debian-boot@lists.debian.org>. Οδηγίες εγγραφής στη λίστα μπορούν να βρεθούν στη σελίδα Συνδρομής Λιστών ταχυδρομείου του Debian, ή μπορείτε να διατρέξετε τα Αρχεία των Λιστών Ταχυδρομείου του Debian στο δίκτυο. E.3. Κυριότερες Συνεισφορές Αυτό το κείμενο γράφτηκε αρχικά από τους Bruce Perens, Sven Rudolph, Igor Grobman, James Treacy, και Adam Di Carlo. Ο Sebastian Ley έγραψε το Howto τής Εγκατάστασης, και πολλοί χρήστες και προγραμματιστές του Debian έχουν συνεισφέρει σε αυτό το κείμενο. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για τον Michael Schmitz (υποστήριξη για m68k), τον Frank Neumann (αρχικό συγγραφέα του εγχειρίδιο εγκατάστασης για Amiga), τους Arto Astala, Eric Delaunay/Ben Collins (πληροφορίες για SPARC), για τους Tapio Lehtonen, και Stéphane Bortzmeyer για τις πολυάριθμες επεξεργασίες και κείμενα. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Pascal Le Bail για τις χρήσιμες πληροφορίες του σχετικά με την εκκίνηση από συσκευές μνήμης USB sticks. O Miroslav Kuře έχει τεκμηριώσει μεγάλο μέρος της νέας λειτουργείας του debian εγκαταστάτη της Sarge. Εξαιρετικά χρήσιμα κείμενα και πληροφορίες έχουν βρεθεί στο HOW-TO για εκκίνηση από δίκτυο του Jim Mintha ( δεν υπάρχει διαθέσιμο URL), και ανάμεσα στα αλλά στο Debian FAQ, στο Linux/m68k FAQ, στο Linux for SPARC Processors FAQ, στο Linux/Alpha FAQ. Πρέπει να αναγνωριστούν οι συντηρητές αυτών των ελευθέρα διαθέσιμων και πλούσιων πηγών πληροφοριών. Η ενότητα για εγκαταστάσεις σε περιβάλλον chroot στο κείμενο αυτό (Τμήμα D.3, & #x201C;Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux από ένα Σύστημα Unix/Linux”) βασίστηκε εν μέρει σε κείμενα του Karsten M. Self. Η ενότητα για εγκαταστάσεις μέσω plip στο κείμενο αυτό (Τμήμα D.4, “ Εγκαθιστώντας το Debian GNU/Linux πάνω από Parallel Line IP (PLIP)”) βασιστήκανε στο PLIP-Install-HOWTO από τον Gilles Lamiral. E.4. Μνεία Εμπορικών Σημάτων Όλα τα εμπορικά σήματα είναι ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους Παράρτημα F. ΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ GNU Έκδοση 2, Ιούνιος 1991 Copyright (C) 1989, 1991 Free Software Foundation, Inc. 51 Franklin St, Fifth Floor, Boston, MA 02110-1301, USA. Ο οποιοσδήποτε επιτρέπεται να αντιγράφει και να διανέμει αυτολεξεί αντίγραφα τουπαρόντος κειμένου της άδειας, αλλά δεν επιτρέπεται να επιφέρει αλλαγές. F.1. Πρόλογος Οι άδειες για το περισσότερο λογισμικό σχεδιάζονται έτσι ώστε να σας στερούν την ελευθερία σας να το μοιραστείτε με άλλους και να το αλλάξετε. Αντίθετα, η Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης GNU έχει σκοπό να εγγυηθεί την ελευθερία σας να χρησιμοποιείτε από κοινού με άλλους και να τροποποιείτε προγράμματα που διατίθενται ελεύθερα -- εξασφαλίζοντας έτσι ότι το λογισμικό είναι ελεύθερο για όλους τους χρήστες του. Αυτή η Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος του λογισμικού του Ιδρύματος Ελεύθερου Λογισμικού (Free Software Foundation) καθώς και για κάθε άλλο πρόγραμμα οι δημιουργοί του οποίου συμμορφώνονται με την άδεια αυτή.(Αντ' αυτής, ορισμένα άλλα προγράμματα του Ιδρύματος Ελεύθερου Λογισμικού καλύπτονται από τη Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης Βιβλιοθήκης GNU.) Την άδεια αυτή μπορείτε να την εφαρμόσετε και στα δικά σας προγράμματα. Μιλώντας για ελεύθερο λογισμικό, αναφερόμαστε στην ελευθερία χρήσης του, όχι στο κόστος του. Οι Γενικές Άδειες Δημόσιας Χρήσης τις οποίες συντάσσουμε έχουν σκοπό να κατοχυρώσουν την ελευθερία σας να διανέμετε αντίγραφα ελεύθερου λογισμικού (και να χρεώνετε, εάν το επιθυμείτε, την παροχή αυτής της υπηρεσίας), να σας εξασφαλίσουν το δικαίωμα να λαμβάνετε τον πηγαίο κώδικα,ή να τον κατεβάσετε εάν τον χρειάζεστε, καθώς και να τροποποιείτε το λογισμικό, ή να χρησιμοποιείτε τμήματά του σε καινούργια ελεύθερα λογισμικά και να διασφαλίσουν ότι είστε ενήμεροι για τα παραπάνω δικαιώματά σας. Για να προστατέψουμε τα δικαιώματά σας, πρέπει να θέσουμε περιορισμούς οι οποίοι θα εμποδίζουν σε κάποιον να αμφισβητήσει τα δικαιώματά σας ή να σας ζητήσει να παραιτηθείτε από αυτά. Εάν διανέμετε αντίγραφά του λογισμικού, ή το τροποποιείτε τότε αυτοί οι περιορισμοί μεταφράζονται σε ορισμένες ευθύνες από τη μεριά σας. Παραδείγματος χάριν, εάν διανέμετε τα αντίγραφα ενός τέτοιου προγράμματος, είτε δωρεάν είτε έναντι αμοιβής, πρέπει να δώσετε στους παραλήπτες όλα τα δικαιώματα που έχετε και εσείς. Πρέπει να σιγουρευτείτε ότι και εκείνοι επίσης λαμβάνουν, ή μπορούν να λάβουν, τον πηγαίο κώδικα. Επίσης πρέπει να τους γνωστοποιήσετε τούς όρους αυτής της άδειας χρήσης, έτσι ώστε να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Προστατεύουμε τα δικαιώματά σας με δύο τρόπους: (1) προστατεύοντας το λογισμικό και (2) προσφέροντάς σας αυτήν την άδεια, με την οποία αποκτάτε νόμιμο δικαίωμα αντιγραφής, διανομής ή/και τροποποίησης του λογισμικού. Επίσης, για την προστασία κάθε δημιουργού και την δικιά μας, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι όλοι κατανοούν τη μη ύπαρξη εγγύησης γι' αυτό το ελεύθερο λογισμικό. Εάν το λογισμικό τροποποιηθεί από κάποιον τρίτο και στη συνέχεια διανεμηθεί, θέλουμε να γνωρίζουν οι παραλήπτες του ότι το λογισμικό που απέκτησαν δεν είναι το πρωτότυπο, έτσι ώστε οποιαδήποτε προβλήματα προκληθούν από τρίτους σε αυτό να μην βαρύνουν το όνομα του πραγματικού δημιουργού του. Τέλος, οποιοδήποτε ελεύθερο πρόγραμμα απειλείται συνεχώς από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας λογισμικού. Επιθυμούμε να αποτρέψουμε τον κίνδυνο να αποκτήσουν οι αναδιανομείς ελεύθερου λογισμικού διπλώματα ευρεσιτεχνίας, μετατρέποντάς το, στην πραγματικότητα σε προσωπική τους ιδιοκτησία. Για να αποτρέψουμε αυτό, έχουμε καταστήσει σαφές ότι οποιοδήποτε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας λογισμικού πρέπει να χορηγεί άδεια ελεύθερης χρήσης του από οποιοδήποτε, διαφορετικά να μη χορηγείται καμία απολύτως άδεια. Ακολουθούν οι ακριβείς όροι και οι προϋποθέσεις αντιγραφής, διανομής και τροποποίησης. F.2. ΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ GNU ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΣ, ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ 0. Αυτή η Άδεια ισχύει για οποιοδήποτε πρόγραμμα ή άλλο έργο που περιέχει μια ειδοποίηση από τον κάτοχο πνευματικών δικαιωμάτων και η οποία αναφέρει ότι αυτό το πρόγραμμα ή το έργο μπορεί να διανεμηθεί υπό τούς όρους αυτής της Γενικής Άδειας Δημόσιας Χρήσης. Ο όρος "Πρόγραμμα", παρακάτω, αναφέρεται σε οποιοδήποτε τέτοιο πρόγραμμα ή έργο, και η φράση "έργο βασισμένο στο Πρόγραμμα" σημαίνει είτε το ίδιο το Πρόγραμμα είτε οποιοδήποτε προερχόμενο από αυτό έργο που υπάγεται στο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας: δηλαδή, μια εργασία που περιέχει ακέραιο το Πρόγραμμα ή ένα τμήμα του, είτε αυτούσιο είτε τροποποιημένο ή/και μεταφρασμένο σε άλλη γλώσσα. ( Από δω κει πέρα, η μετάφραση θα συμπεριλαμβάνεται μέσα στον όρο "τροποποίηση" χωρίς κανένα περιορισμό.) Κάθε κάτοχος άδειας αποκαλείται ως "εσείς/εσάς". Άλλες δραστηριότητες πέραν της αντιγραφής, της διανομής και της τροποποίησης δεν καλύπτονται από αυτήν την Άδεια - είναι εκτός των πλαισίων της. Δεν υπάρχει περιορισμός στην ενέργεια εκτέλεσης ενός προγράμματος, ενώ το προϊόν της χρήσης του Προγράμματος καλύπτεται μόνο εφόσον το περιεχόμενό του συνιστά έργο βασισμένο στο Πρόγραμμα (ανεξάρτητα από το εάν δημιουργήθηκε με την εκτέλεση του Προγράμματος). Το κατά πόσο συμβαίνει αυτό εξαρτάται από το είδος του Προγράμματος. 1. Επιτρέπεται η αντιγραφή και διανομή αυτούσιων αντιγράφων του πηγαίου κώδικα του Προγράμματος όπως ακριβώς το έχετε λάβει, σε οποιοδήποτε αποθηκευτικό μέσο, με την προϋπόθεση ότι θα δημοσιεύσετε εμφανώς και καταλλήλως, σε κάθε αντίγραφο, ένα σημείωμα πνευματικής ιδιοκτησίας και ένα σημείωμα αποποίησης ευθυνών εγγύησης ότι θα συμπεριλάβετε ακέραια όλα τα σημειώματα που αναφέρονται στην Άδεια αυτή και στην απουσία οποιασδήποτε εγγύησης και, τέλος, ότι θα εκχωρήσετε σε κάθε άλλον παραλήπτη του Προγράμματος ένα αντίγραφο αυτής της Άδειας μαζί με το Πρόγραμμα. Έχετε δικαίωμα να επιβάλετε χρέωση για τη φυσική ενέργεια της μεταφοράς ενός αντιγράφου, καθώς και να παράσχετε, κατά την κρίση σας, προστασία εγγύησης με χρέωση. 2. Επιτρέπεται η τροποποίηση του αντιγράφου ή των αντιγράφων ολόκληρου του Προγράμματος ή μέρους του, η οποία συνιστά συνεπώς δημιουργία ενός έργου βασισμένου στο Πρόγραμμα, και η διανομή αυτών των τροποποιήσεων ή έργων υπόκειται στους όρους της παραπάνω Ενότητας 1, με την προϋπόθεση ότι και εσείς πληροίτε όλες τις παρακάτω προϋποθέσεις: a. Πρέπει να φροντίζετε ώστε τα τροποποιημένα αρχεία να παρέχουν εμφανείς σημειώσεις που να δηλώνουν ότι έχετε τροποποιήσει τα αρχεία καθώς και την ημερομηνία των οποιωνδήποτε αλλαγών. b. Πρέπει να φροντίζετε ώστε για κάθε έργο το οποίο διανέμετε ή δημοσιεύετε, και το οποίο περιέχει ή παράγεται από ολόκληρο ή μέρος του Προγράμματος, να παρέχεται άδεια χρήσης του, χωρίς χρέωση, σε όλα τα τρίτα μέρη, σύμφωνα με τους όρους αυτής της Άδειας. c. Εάν το τροποποιημένο πρόγραμμα διαβάζει εντολές αλληλεπιδραστικά, κατά την τυπική εκτέλεσή του, πρέπει να φροντίζετε ώστε, κατά την έναρξη τυπικής εκτέλεσής του για αυτήν την αλληλεπιδραστική χρήση, να εκτυπώνεται ή να εμφανίζεται στην οθόνη μια ανακοίνωση, η οποία θα περιλαμβάνει το απαραίτητο σημείωμα πνευματικής ιδιοκτησίας και ένα σημείωμα στο οποίο θα αναφέρεται ότι δεν υπάρχει καμιά εγγύηση (ή, αντίθετα, ότι δεν παρέχετε εγγύηση) και ότι οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να αναδιανέμουν το πρόγραμμα σύμφωνα με τις προϋποθέσεις αυτές, καθώς και οδηγίες προς το χρήστη για τον τρόπο προβολής ενός αντιγράφου αυτής της Άδειας. (Εξαίρεση: εάν το ίδιο το Πρόγραμμα είναι αλληλεπιδραστικό αλλά κανονικά δεν εκτυπώνει αυτήν την ανακοίνωση, δεν απαιτείται από το έργο, που δημιουργήσατε βασισμένοι στο Πρόγραμμα, να εκτυπώνει ανακοίνωση.) Οι απαιτήσεις αυτές ισχύουν για ολόκληρο το τροποποιημένο έργο. Εάν συγκεκριμένες ενότητες του έργου αυτού δεν παράγονται από το Πρόγραμμα, και μπορούν να θεωρηθούν με ασφάλεια από μόνες τους ως ανεξάρτητα και ξεχωριστά έργα, τότε αυτή η Άδεια και οι όροι της δεν ισχύουν για τις ενότητες αυτές, κατά τη διανομή τους ως ξεχωριστά έργα. Αλλά όταν διανέμετε τις ίδιες ενότητες ως τμήματα ενός ευρύτερου έργου το οποίο βασίζεται στο Πρόγραμμα, η διανομή του συνόλου πρέπει να υπόκειται στους όρους της Άδειας, σύμφωνα με την οποία τα δικαιώματα των άλλων χρηστών εκτείνονται σε ολόκληρο το έργο, επομένως και σε καθένα χωριστό τμήμα του, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο δημιουργός του. Επομένως, πρόθεση αυτής της ενότητας δεν είναι να εγείρει δικαιώματα ή να αμφισβητήσει τα δικά σας δικαιώματα σε ένα έργο που δημιουργήσατε εξ ολοκλήρου οι ίδιοι η πρόθεση της, περισσότερο, είναι να ασκήσει το δικαίωμα ελέγχου της διανομής των παραγόμενων ή των συλλογικών έργων που βασίζονται στο Πρόγραμμα. Επιπλέον, η απλή προσθήκη ενός άλλου έργου, που δεν βασίζεται στο Πρόγραμμα, μαζί με το Πρόγραμμα (ή με ένα έργο που βασίζεται στο Πρόγραμμα) σε ένα μέσο αποθήκευσης ή διανομής, δεν υπάγει αυτό το άλλο έργο στα πλαίσια αυτής της Άδειας. 3. Επιτρέπεται η αντιγραφή και διανομή του Προγράμματος (ή ενός έργου βασισμένο σε αυτό, σύμφωνα με την Ενότητα 2) σε μορφή αντικειμενικού κώδικα ή εκτελέσιμη μορφή, σύμφωνα με τους όρους των παραπάνω Ενοτήτων 1 και 2 , με την προϋπόθεση ότι πραγματοποιείτε και μια από τις ακόλουθες ενέργειες: a. Το συνοδεύετε με τον αντίστοιχο, πλήρη πηγαίο κώδικα, ο οποίος είναι αναγνώσιμος από το σύστημα και ο οποίος πρέπει να διανέμεται σύμφωνα με τους όρους των παραπάνω Ενοτήτων 1 και 2, σε ένα συνηθισμένο μέσο μεταφοράς λογισμικού ή, b. Το συνοδεύετε με γραπτή προσφορά παράδοσης σε τρίτους του πλήρους, αναγνώσιμου από το σύστημα αντιγράφου του αντίστοιχου πηγαίου κώδικα, ο οποίος θα διανεμηθεί υπό τους όρους των παραπάνω Ενοτήτων 1 και 2, σε συνηθισμένο μέσο μεταφοράς λογισμικού, προσφορά που θα ισχύει τουλάχιστον για τρία χρόνια και με χρέωση όχι μεγαλύτερη από το κόστος της φυσικής διανομής κώδικα, ή, c. Το συνοδεύετε με τις πληροφορίες που λάβατε όσον αφορά την προσφορά διανομής του αντίστοιχου πηγαίου κώδικα. (Η εναλλακτική αυτή επιλογή επιτρέπεται μόνο για μη εμπορική διανομή και μόνο εφόσον λάβατε το πρόγραμμα σε αντικειμενικό κώδικα ή εκτελέσιμη μορφή μέσω αυτής της προσφοράς, σύμφωνα με την Υποενότητα [β] παραπάνω.) Ο πηγαίος κώδικας ενός έργου σημαίνει την μορφή εκείνη που πρέπει να έχει το έργο για να είναι δυνατές οι τροποποιήσεις του. Για ένα εκτελέσιμο έργο, πλήρης πηγαίος κώδικας σημαίνει όλον τον πηγαίο κώδικα για όλες τις λειτουργικές μονάδες που περιλαμβάνει, συν οποιαδήποτε σχετικά αρχεία ορισμού διασύνδεσης, συν τις δέσμες ενεργειών που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της μεταγλώττισης και εγκατάστασης του εκτελέσιμου αρχείου. Όμως, ως ειδική εξαίρεση, ο διανεμημένος πηγαίος κώδικας μιας εκτελέσιμης εργασίας δεν είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει τα σημαντικότερα συστατικά (μεταγλωττιστής, πυρήνας, και τα λοιπά) του λειτουργικού συστήματος στο οποίο θα τρέξει αυτή και τα οποία συνοδεύουν κανονικά μια τέτοια διανομή ( σε μορφή είτε πηγαία είτε δυαδική ), εκτός αν συνοδεύει την εκτελέσιμη εργασία ένα από τα παραπάνω συστατικά. Εάν η διανομή του εκτελέσιμου ή του αντικειμενικού κώδικα πραγματοποιείται με παραχώρηση πρόσβασης για αντιγραφή από καθορισμένη τοποθεσία, τότε η παραχώρησηισοδύναμης πρόσβασης για αντιγραφή του πηγαίου κώδικα από την ίδια τοποθεσία λογίζεται ως διανομή του πηγαίου κώδικα αν και τα τρίτα μέλη δεν υποχρεούνται να αντιγράψουν τον πηγαίο κώδικα μαζί με τον αντικειμενικό. 4. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, τροποποίηση, παραχώρηση άδειας περαιτέρω εκμετάλλευσης ή διανομή του Προγράμματος εκτός εάν προβλέπεται ρητά στην παρούσα Άδεια. Διαφορετικά, κάθε απόπειρα για αντιγραφή, τροποποίηση, παραχώρηση άδειας εκμετάλλευσης ή διανομή του Προγράμματος είναι άκυρη και αυτομάτως καταργεί τα δικαιώματα που σας παραχωρεί η παρούσα Άδεια. Ωστόσο, οι άδειες χρήσης των μελών που έχουν λάβει αντίγραφα ή δικαιώματα από εσάς, μέσω της παρούσας Άδειας, δεν θα ακυρωθούν, εφόσον τα μέλη αυτάπαραμένουν πλήρως συμμορφωμένα με τους όρους της Άδειας. 5. Δεν απαιτείται από εσάς να δεχθείτε την παρούσα Άδεια, εφόσον δεν την έχετε υπογράψει. Ωστόσο, τίποτε άλλο δεν σας δίνει το δικαίωμα να τροποποιήσετε ή να διανείμετε το Πρόγραμμα ή τα παραγόμενα από αυτό έργα. Οι ενέργειες αυτές απαγορεύονται από το νόμο, εάν δεν αποδεχθείτε την παρούσα Άδεια. Συνεπώς, με το να τροποποιήσετε ή να διανείμετε το Πρόγραμμα (ή οποιοδήποτε έργο που βασίζεται στο Πρόγραμμα), δηλώνετε ότι αποδέχεστε την παρούσα Άδεια, καθώς και όλους τους όρους και συνθήκες που προβλέπει η Άδεια για την αντιγραφή, διανομή ή τροποποίηση του Προγράμματος ή έργων που βασίζονται σε αυτό. 6. Κάθε φορά που αναδιανέμετε το Πρόγραμμα (ή ένα έργο βασισμένο στο Πρόγραμμα), ο αποδέκτης αυτόματα παραλαμβάνει την αρχική άδεια αντιγραφής, διανομής ή τροποποίησης του Προγράμματος σύμφωνα με τους όρους και τις συνθήκες αυτές. Δεν επιτρέπεται να επιβάλλετε περαιτέρω περιορισμούς στην άσκηση των δικαιωμάτων του αποδέκτη τα οποία προβλέπονται εδώ. Δεν είστε υπεύθυνοι για το εάν τρίτα μέλη επιβάλλουν συμμόρφωση σε αυτήν τη Άδεια. 7. Εάν, ως συνέπεια δικαστικής απόφασης ή κατηγορίας για παράβαση νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο (μη περιοριζόμενο σε θέματα ευρεσιτεχνίας), σας επιβληθούν όροι (είτε μέσω δικαστικής απόφασης, συμφωνίας ή μέσω άλλου τρόπου) οι οποίοι αντιβαίνουν τους όρους της παρούσας Άδειας, οι όροι εκείνοι δεν σας απαλλάσσουν από τους όρους της παρούσας. Εάν δεν είναι δυνατή η αναδιανομή με τρόπο ώστε να ικανοποιεί συγχρόνως τις υποχρεώσεις σας σύμφωνα με την παρούσα Άδεια και οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις απορρέουν από αυτή, τότε, ως συνέπεια, δεν επιτρέπεται να αναδιανέμετε το Πρόγραμμα με κανένα τρόπο. Για παράδειγμα, εάν μια άδεια ευρεσιτεχνίας δεν επιτρέπει τη χωρίς δικαιώματα εκμετάλλευσης αναδιανομή του Προγράμματος από όλους όσους λαμβάνουν αντίγραφα άμεσα ή έμμεσα από εσάς, τότε ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσατε να ικανοποιήσετε την άδεια εκείνη και την παρούσα Άδεια θα ήταν να αποφύγετε εντελώς την αναδιανομή του Προγράμματος. Εάν οποιοδήποτε τμήμα αυτής της ενότητας καταστεί άκυρο ή μη δυνάμενο να επιβληθεί σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, το υπόλοιπο τμήμα της ενότητας αυτής εφαρμόζεται και η ενότητα ως σύνολο εφαρμόζεται υπό οποιεσδήποτε συγκυρίες. Δεν ανήκει στους σκοπούς της ενότητας αυτής να σας παρακινήσει να παραβιάσετε την ευρεσιτεχνία ή άλλες αξιώσεις πνευματικής ιδιοκτησίας ή να αμφισβητήσετε τον κύρος οποιωνδήποτε τέτοιων αξιώσεων. Μοναδικός σκοπός αυτής της ενότητας είναι να προστατέψει την ακεραιότητα του συστήματος διανομής ελεύθερου λογισμικού, η οποία υλοποιείται μέσω της πρακτικής των αδειών δημόσιας χρήσης. Πολλοί άνθρωποι έχουν συνεισφέρει γενναιόδωρα στην ευρεία έκταση του λογισμικού που διανέμεται μέσω αυτού του συστήματος, εμπιστευόμενοι την συνεπή εφαρμογή αυτού του συστήματος. Είναι στην ευχέρεια του δημιουργού/δωρητή να αποφασίσει εάν προτίθεται να διανείμει λογισμικό μέσω οποιουδήποτε άλλου συστήματος, και καμιά άδεια δεν είναι δυνατό να επιβάλει αυτήν την επιλογή. Η ενότητα αυτή έχει ως σκοπό να καταστήσει σαφές ό,τι συνεπάγεται το υπόλοιπο τμήμα της παρούσας Άδειας. 8. Εάν η διανομή ή/και η χρήση του Προγράμματος εμποδίζεται σε ορισμένες χώρες, είτε μέσω κατοχυρωμένης ευρεσιτεχνίας είτε μέσω διασυνδέσεων που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα, επιτρέπεται στον κάτοχο του αρχικού πνευματικού δικαιώματος, ο οποίος θέτει το Πρόγραμμα υπό τους όρους της παρούσας Άδειας, να προσθέσει έναν ρητό γεωγραφικό περιορισμό στη διανομή, εξαιρώντας εκείνες τις χώρες, έτσι ώστε η διανομή να επιτρέπεται μόνο για τις χώρες οι οποίες δεν εξαιρούνται. Σε τέτοια περίπτωση, η παρούσα Άδεια ενσωματώνει τον περιορισμό σαν να ήταν διατυπωμένος στο σώμα της παρούσας Άδειας. 9. Το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (Free Software Foundation) έχει τη δυνατότητα περιστασιακά να δημοσιεύει αναθεωρημένες ή/και νέες εκδόσεις της Γενικής Άδειας Δημόσιας Χρήσης. Αυτές οι νέες εκδόσεις θα είναι συναφείς στο πνεύμα με την παρούσα έκδοση, όμως ενδέχεται να διαφέρουν στις λεπτομέρειες, καθώς αναφέρονται σε νέα προβλήματα και ζητήματα. Σε κάθε έκδοση δίνεται ένας διακριτικός αριθμός έκδοσης. Εάν στο Πρόγραμμακαθορίζεται ένας αριθμός έκδοσης της παρούσας Άδειας, η οποία ισχύει σε αυτό, καθώς και "οποιασδήποτε μεταγενέστερης έκδοσης", μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα στο να ακολουθήσετε τους όρους και τις προυποθέσεις είτε εκείνης της έκδοσης είτε οποιασδήποτε άλλης έκδοσης που δημοσιεύεται από το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (Free Software Foundation). Εάν στο Πρόγραμμα δεν καθορίζεται αριθμός έκδοσης της παρούσας Άδειας, μπορείτε να επιλέξετε οποιαδήποτε έκδοση η οποία έχει δημοσιευθεί από το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού. 10. Εάν επιθυμείτε να ενσωματώσετε μέρη του Προγράμματος σε άλλα ελεύθερα προγράμματα, των οποίων οι όροι διανομής είναι διαφορετικοί, επικοινωνήστε με το δημιουργό του Προγράμματος για να ζητήσετε την έγκρισή του. Για λογισμικό του οποίου η πνευματική ιδιοκτησία ανήκει στο Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (Free Software Foundation), επικοινωνήστε μαζί μας στο Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (σε ορισμένες περιπτώσεις προβαίνουμε σε εξαιρέσεις). Η απόφασή μας θα ληφθεί βάσει του διττού στόχου μας να διατηρήσουμε την ελευθερία όλων των προϊόντων που παράγονται από το ελεύθερο λογισμικό μας, καθώς και να προωθήσουμε γενικότερα την κοινή χρήση και τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης του λογισμικού. ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ 11. ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟ, ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΟ ΝΟΜΟ. ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΕΓΓΡΑΦΩΣ, ΟΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΧΡΗΣΗΣ ΚΑΙ/Η ΑΛΛΑ ΤΡΙΤΑ ΜΕΡΗ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΩΣ ΕΧΕΙ" ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΕΚΠΕΦΡΑΣΜΕΝΗΣ ΕΙΤΕ ΥΠΟΔΗΛΗΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΜΕΝΗΣ, ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΠΑΓΟΜΕΝΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΚΟΠΟ. Η ΠΛΗΡΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΣΑΣ. ΣΕ ΠΕΡΠΙΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΕΛΛΑΤΩΜΑΤΙΚΟ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΕΠΙΣΚΕΥΗ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ. 12. ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡ' ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΝΟΜΟ Η ΕΧΕΙ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΙ ΓΡΑΠΤΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΟ12.ΧΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Η ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ/Η ΕΠΑΝΑΔΙΑΝΕΙΜΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΠΩΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΖΗΜΙΕΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΟΠΟΙΩΝΔΗΠΟΤΕ ΓΕΝΙΚΩΝ, ΕΙΔΙΚΩΝ Η ΣΥΝΕΠΑΓΟΜΕΝΩΝ ΖΗΜΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ Η ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΑΛΛΑ ΜΗ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ Η ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΝΑΚΡΙΒΗ Η ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΣΘΑΙ ΕΣΕΙΣ Η ΤΡΙΤΑ ΜΕΡΗ Η ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ), ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΤΟΧΟΣ Η ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΕΧΕΙ ΔΕΧΘΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΤΕΤΟΙΩΝ ΖΗΜΙΩΝ. ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΩΝ F.3. Τρόπος εφαρμογής των όρων στα νέα Προγράμματα Εάν αναπτύσσετε ένα νέο πρόγραμμα και θέλετε να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή χρήση από το κοινό, ο καλύτερος τρόπος να ΤΟ επιτύχετε είναι να το χαρακτηρίσετε ελεύθερο λογισμικό, το οποίο όλοι θα μπορούν να αναδιανέμουν και να τροποποιούν υπό τους όρους αυτούς. Για να γίνει αυτό, συνάψτε το ακόλουθο σημείωμα στο πρόγραμμα. Είναι πιο ασφαλές να το συνάψετε στην αρχή κάθε αρχείου πηγαίου κώδικα, ώστε να φέρεται πιο αποτελεσματικά η εξαίρεση της εγγύησης και κάθε αρχείο θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον τη γραμμή "πνευματικής ιδιοκτησίας" και έναν δείκτη για το που βρίσκεται το πλήρες σημείωμα. μια γραμμή για να δώσετε το όνομα του προγράμματος και μια σύντομη ιδέα του τί κάνει. Copyright (C) έτος όνομα του δημιουργού Αυτό το πρόγραμμα είναι ελεύθερο λογισμικό; μπορείτε να το αναδιανείμετε και/ή τροποποιήσετε κάτω από τους όρους της Γενικής Άδειας Δημόσιας Χρήσης GNU όπως αυτή δημοσιεύεται από το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού; είτε την έκδοση 2 της Άδειας, είτε (κατά την επιλογή σας) οποιαδήποτε μεταγενέστερη έκδοση. Το παρόν πρόγραμμα διανέμεται με την ελπίδα ότι θα είναι χρήσιμο, αλλά ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ; χωρίς καν την υπονοούμενη εγγύηση της ΕΜΠΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ Η ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΚΟΠΟ. Δείτε την Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης GNU για περισσότερες λεπτομέρειες. Θα πρέπει να έχετε λάβει ένα αντόγραφο της Άδειας Γενικής Δημόσιας Χρήσης GNU μαζί με το παρόν πρόγραμμα; αν όχι, γράψτε προς το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού FSF, Inc., 51 Franklin Street, Fifth Floor, Boston, MA 02110-1301, USA. Επίσης, προσθέστε πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σας μέσω ηλεκτρονικού ή παραδοσιακού ταχυδρομείου. Εάν το πρόγραμμα είναι αλληλεπιδραστικό, φροντίστε ώστε κατά την εκκίνησή του σε αλληλεπιδραστική λειτουργία να εμφανίζει ένα σύντομο σημείωμα όπως το παρακάτω: Gnomovision version 69, Copyright (C) έτος όνομα του συγγραφέα Το Gnomovision έρχεται χωρίς καμμιά απολύτως εγγύηση; για λεπτομέρειες πληκτρολογήστε`show w'. Το παρόν είναι ελεύθερο λογισμικό, και είστε ευπρόσδεκτοι να το αναδιανείμετε κάτω από συγκεκριμένους όρους; πληκτρολογήστε`show c' για λεπτομέρειες. Οι υποθετικές εντολές `show w' και `show c' θα πρέπει να προβάλλουν τις αντίστοιχες ενότητες της Γενικής Άδειας Δημόσιας Χρήσης. Ασφαλώς οι εντολές που χρησιμοποιείτε δεν είναι απαραίτητο να ονομάζονται `show w' και `show c'. Μπορούν να είναι ακόμη και σύνδεσμοι που ενεργοποιούνται με πάτημα του ποντικιού ή στοιχεία μενού ή οτιδήποτε ταιριάζει με το πρόγραμμά σας. Εάν κρίνετε απαραίτητο, θα πρέπει επίσης να ζητήσετε από τον εργοδότη σας (εάν εργάζεστε ως προγραμματιστής) ή τη σχολή σας, εάν υπάρχουν, να υπογράψουν μια 'δήλωση αποκήρυξης πνευματικών δικαιωμάτων' (copyright disclaimer) για το πρόγραμμα. Μπορείτε να ακολουθήσετε το παρακάτω δείγμα, συμπληρώνοντας τα ονόματα: Με το παρόν η Yoyodyne, Inc., αποποιείται κάθε συμφέρον πνευματικών δικαιωμάτων για το πρόγραμμα `Gnomovision' (which makes passes at compilers) γραμμένου από τον James Hacker. υπογραφή του Ty Coon, 1 April 1989 Ty Coon, President of Vice Η παρούσα Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης δεν επιτρέπει την ενσωμάτωση του προγράμματός σας σε ιδιόκτητα προγράμματα. Εάν το πρόγραμμά σας αποτελεί βιβλιοθήκη υπορουτίνας, μπορείτε να βρείτε πιο χρήσιμο να επιτρέπετε τηνσύνδεση ιδιόκτητων εφαρμογών με την βιβλιοθήκη. Εάν είναι αυτό που όντως θέλετε να κάνετε, χρησιμοποιήστε την Ελάσσονα (Περιορισμένη) Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης GNU (GNU Lesser General Public License) αντί της παρούσας Άδειας.